Doorgaan schreef:Poeh zeg, ik schrik hier een beetje van. Allereerst, ik ben niet boos geworden, ik heb het raampje open gedraaid, gevraagd waar hij mee bezig was omdat ik dacht dat hij werken was, haar gewaarschuwd en ik ben weggereden. Niks meer, niks minder. Aan haar was de keuze of ze contact met mij opnam via Facebook.
Met je kinderen in de auto toch ? Je denkt dat ze de spanning niet gevoeld hebben? Het verwijt wat je hun vader maakte? Ik vind het gewoon heel treurig voor je kinderen dat ze hieraan blootgesteld worden, jammer dat je zo'n confrontatie aangaat met hen erbij.
De confrontatie aangaan over het liegen is sowieso al nutteloos (nogmaals, kijk eens naar de titel van je topic en de reden van jullie scheiding), maar met de kinderen erbij moet je gewoon echt niet doen. Leer om tot 10 of 100 te tellen op zo'n moment en misschien is het goed om verder hulp te zoeken bij de verwerking van wat je met je (toen) man meegemaakt hebt. Daar zit uiteraard nog heel veel oud zeer en dat lijkt je nu erg in de weg te staan. Helemaal niet vreemd, absoluut menselijk, maar je blijft hangen in hem confronteren en kwalijk nemen van zijn leugens en dat is schadelijk voor jouzelf (en als in dit geval ook je kinderen).
Ik hoop dat de afstand je goed zal doen nu je ex uit huis is en dat de scheiding verder goed mag verlopen. Probeer bij elk contact wat je met je ex nog hebt aan je kinderen te denken .