Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 25-07-17 18:44

Weet niet meer wat te doen...

Geplaatst door de TopicStarter : 25-07-17 18:44

Hoi bokkers,

Ik zit zo ongelofelijk in de knoop met mijn leven...

Ik ben 16 jaar en woon in een kliniek voor mensen met autisme. Het is een behandelkliniek, dus eigenlijk is de maximale tijd dat je hier mag blijven 9 maanden. Maar omdat er nog steeds geen vervolgplek is gevonden, zit ik hier nu al een jaar en 8 maanden.
Een tijdje geleden kwamen mijn ouders en begeleider met het goede nieuws dat er eindelijk een vervolgplek voor me gevonden was. Een gezinshuis waar ik een aantal jaar kon blijven wonen. De uiterlijke data zou half Juli zijn. Maar we kregen bericht van de gemeente dat we nog een plan moesten bedenken met hoeveel geld, tijd en zorg het zou kosten om mij daar te laten wonen. Nou, dat is dus onmogelijk. Vraag me nog steeds af hoe een gemeente dat kan vragen aan een gezin. Omdat die vervolgplek het allemaal zo lang vind duren, hebben ze gezegd dat ze niet meer op mij wachten. De plek die vrij is, daar hebben ze nu iemand anders voor die er nu dus woont. Weg mooie woonplek.
En nu ben ik hier de dupe van. Ik moet maar wachten, wachten, wachten, en nog langer wachten. Ik zie hier alle andere cliënten komen en gaan. Ik heb geen vrienden hier omdat ik geen vriendschap KAN sluiten omdat er onzekerheid is over hoelang ik hier nog kan blijven. Ik kan niet werken omdat alles onzeker is. Ik kan nérgens naartoe. En ik wil hier WEG! Ik zit hier met ''kindjes'' van 12, 13 jaar oud. Ik voel me hier niet thuis. Het meest erge van alles vind ik dat ik me niet serieus genomen voel. Door begeleiding niet en door de gemeente niet. Iedereen wil dat ik naar een vervolgplek ga, maar niemand doet er enige moeite voor.
Terug naar huis is geen optie. Ik heb een broertje van net 8 die ook autisme heeft en waar zelfs mijn ouders gek van worden. Ook hij gaat binnenkort in behandeling, zo ernstig is het thuis. Élke dag ruzie..
Ik weet gewoon echt niet wat ik kan doen. Ik wil hier zo snel mogelijk weg, maar kan nergens heen...! Ik lig er nachten wakker van, huilend zelfs.

Ik weet het allemaal niet meer...

**Geplaatst**: 25-07-17 19:04

Re: Weet niet meer wat te doen...

Geplaatst: 25-07-17 19:04

Dat is heel vervelend voor je. Wachttijden in allerlei vormen van hulpverlening zijn momenteel heel gewoon.Je kunt het beste nu toch proberen toch leuke dingen te doen en ondanks de omstandigheden er wat van te maken met de mensen om je heen.

**Geplaatst**: 25-07-17 19:16

Geplaatst: 25-07-17 19:16

Kan de instelling waar je nu verblijft jullie niet begeleiden bij het maken van zo'n plan waar de gemeente om vraagt? Het zal ooit gemaakt moeten worden indien je daar weg wilt, misschien zou een ouder (of jijzelf) daar hulp bij kunnen vragen?

**Geplaatst**: 25-07-17 19:33

Geplaatst: 25-07-17 19:33

Doe jij zelf ook moeite voor de plek?

Ik zie heel veel moeite die anderen voor jou doen, maar wat doe je zelf?

**Geplaatst**: 25-07-17 19:37

Geplaatst: 25-07-17 19:37

Ach meis, dat lijkt me echt heel erg moeilijk :(:)

.

In hoeverre kun jij zelf uitzoeken wat de gemeente nu precies nodig heeft? Lijkt me best ingewikkelde materie voor een meisje van 16, kun je er eens voor gaan zitten met je begeleiding?

**Geplaatst**: 25-07-17 19:39

Geplaatst: 25-07-17 19:39

Osianaa schreef:
Doe jij zelf ook moeite voor de plek?

Ik zie heel veel moeite die anderen voor jou doen, maar wat doe je zelf?

Dit was ook het eerste wat ik mij afvroeg.

Waarom is het onmogelijk zo'n plan op te stellen? Een woonplek krijg je echt niet zomaar zonder een plan van aanpak op papier te hebben. Met de 'gewone'woningmarkt werkt het precies zo, dan moet je ook aan kunnen tonen dat je iets kunt huren of kopen.

**Geplaatst**: 25-07-17 19:41

Geplaatst: 25-07-17 19:41

Wat is er precies onmogelijk? Is het plan schrijven onmogelijk, of is het geld er niet om jou daar te laten wonen? Waar gaat het precies mis? Want het is denk ik niet heel onredelijk van een gemeente om aan jou en je gezin te vragen hoe jullie het voor je zien, toch?

Het is in elk geval echt een rot situatie.. :(:)

**Geplaatst**: 25-07-17 19:41

Geplaatst: 25-07-17 19:41

Jolien87 schreef:
Osianaa schreef:
Doe jij zelf ook moeite voor de plek?

Ik zie heel veel moeite die anderen voor jou doen, maar wat doe je zelf?

Dit was ook het eerste wat ik mij afvroeg.

Sjonge, dat is wel makkelijk gezegd hoor. Het is niet voor niks dat ze in een behandelkliniek is opgenomen en niet zelfstandig of thuis kan gaan wonen he...

En waarschijnlijk is dat plan maken geen probleem, maar de kosten voor de gemeente $:\$
Jeugdzorg ligt half op z'n gat helaas, en de psychiatrie al helemaal. De gemeenten moeten steeds meer betalen. TS is hier zo te lezen de dupe van, en dit is niet het enige schrijnende verhaal.

TS: heel veel sterkte in deze situatie :(:)

Laatst bijgewerkt door verootjoo op 25-07-17 19:44, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 25-07-17 19:44

Geplaatst: 25-07-17 19:44

Verootjoo, ik heb mijn bericht iets aangepast ter aanvulling op mijn vraag.

**Geplaatst**: 25-07-17 19:44

Geplaatst: 25-07-17 19:44

De ruzie thuis heeft te maken met het gedrag/problematiek van je broertje? Je geeft aan dat hij op korte termijn in behandeling gaat. Is het dan geen optie om toch met hulp tijdelijk terug thuis te gaan wonen? Of om het op zijn minst te proberen?
Ga je nu wel nog gewoon naar school of ligt dat nu ook stil?

Mag ik vragen wat het oorspronkelijke doel was van de behandeling van de kliniek waar je nu woont? Want als jij meer handvatten toegereikt hebt gekregen om beter om te kunnen gaan met andere mensen/huisgenoten en je hebt zelf het idee dat je daarin gegroeid bent, dan heeft thuis wonen misschien wel eens kans van slagen.

En dan kun je vanuit daar misschien na een paar jaar zelfstandig begeleid gaan wonen?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 25-07-17 19:46

Geplaatst door de TopicStarter : 25-07-17 19:46

Dat plan maken is onmogelijk. Hoe moeten wij nou weer weten hoe lang ik daar ga wonen en hoe veel geld het kost?

En ik schrok eerlijk gezegd een beetje van de vraag of ik zelf wel moeite doe. Als er iemand is die er moeite voor doet ben ik het zelf wel. Maar omdat mijn ouders nou eenmaal de verantwoordelijke voor mij zijn kan ik niks. Ik ben nog maar een kind...

**Geplaatst**: 25-07-17 19:49

Geplaatst: 25-07-17 19:49

Pepperrr schreef:
Dat plan maken is onmogelijk. Hoe moeten wij nou weer weten hoe lang ik daar ga wonen en hoe veel geld het kost?

En ik schrok eerlijk gezegd een beetje van de vraag of ik zelf wel moeite doe. Als er iemand is die er moeite voor doet ben ik het zelf wel. Maar omdat mijn ouders nou eenmaal de verantwoordelijke voor mij zijn kan ik niks. Ik ben nog maar een kind...

Is er niemand van de gemeente of waar je nu woont die jullie daarmee kunnen helpen? Je zou toch verwachten dat zij hier wel ervaring mee hebben en beter een beeld kunnen schetsen. Zeker als je met jou en je ouders om de tafel gaan.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 25-07-17 19:50

Geplaatst door de TopicStarter : 25-07-17 19:50

Delphi schreef:
De ruzie thuis heeft te maken met het gedrag/problematiek van je broertje? Je geeft aan dat hij op korte termijn in behandeling gaat. Is het dan geen optie om toch met hulp tijdelijk terug thuis te gaan wonen? Of om het op zijn minst te proberen?
Ga je nu wel nog gewoon naar school of ligt dat nu ook stil?

Mag ik vragen wat het oorspronkelijke doel was van de behandeling van de kliniek waar je nu woont? Want als jij meer handvatten toegereikt hebt gekregen om beter om te kunnen gaan met andere mensen/huisgenoten en je hebt zelf het idee dat je daarin gegroeid bent, dan heeft thuis wonen misschien wel eens kans van slagen.

En dan kun je vanuit daar misschien na een paar jaar zelfstandig begeleid gaan wonen?

Aan het thuiswonen op die manier zat ik zelf ook al aan te denken. Heb het mijn ouders voorgelegd maar die zien dat nu echt niet zitten. Zeker omdat mijn pa fulltime werkt en mijn moeder nog steeds herstellende is van een burnout.

Mijn oorspronkelijke doelen waren om mijn emoties meer onder controle te houden, op een goede manier boos te worden, beter om kunnen gaan met sociale druk en contacten en wat zelfstandiger te worden. Had nog meer doelen maar die houd ik liever privé. Al die doelen zijn behaald.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 25-07-17 19:51

Geplaatst door de TopicStarter : 25-07-17 19:51

Jolien87 schreef:
Pepperrr schreef:
Dat plan maken is onmogelijk. Hoe moeten wij nou weer weten hoe lang ik daar ga wonen en hoe veel geld het kost?

En ik schrok eerlijk gezegd een beetje van de vraag of ik zelf wel moeite doe. Als er iemand is die er moeite voor doet ben ik het zelf wel. Maar omdat mijn ouders nou eenmaal de verantwoordelijke voor mij zijn kan ik niks. Ik ben nog maar een kind...

Is er niemand van de gemeente of waar je nu woont die jullie daarmee kunnen helpen? Je zou toch verwachten dat zij hier wel ervaring mee hebben en beter een beeld kunnen schetsen. Zeker als je met jou en je ouders om de tafel gaan.

We hádden iemand die daar ons mee hielp. Helaas is hij overwerkt en zal hij langdurig in de ziektewet zitten.

**Geplaatst**: 25-07-17 19:51

Re: Weet niet meer wat te doen...

Geplaatst: 25-07-17 19:51

He wat balen zeg. En niemand die zijn taak kan overnemen?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 25-07-17 19:53

Geplaatst door de TopicStarter : 25-07-17 19:53

Jolien87 schreef:
He wat balen zeg. En niemand die zijn taak kan overnemen?

Er was wel een vrouw dacht ik. Maar ik heb echt nog niks van haar gehoord. Niemand hoort meer wat van haar. Neemt haar telefoon niet op, mailt bijna niet. Volgens mij hebben we de hoop een beetje opgegeven met haar...

**Geplaatst**: 25-07-17 20:01

Geplaatst: 25-07-17 20:01

Pepperrr schreef:
Delphi schreef:
De ruzie thuis heeft te maken met het gedrag/problematiek van je broertje? Je geeft aan dat hij op korte termijn in behandeling gaat. Is het dan geen optie om toch met hulp tijdelijk terug thuis te gaan wonen? Of om het op zijn minst te proberen?
Ga je nu wel nog gewoon naar school of ligt dat nu ook stil?

Mag ik vragen wat het oorspronkelijke doel was van de behandeling van de kliniek waar je nu woont? Want als jij meer handvatten toegereikt hebt gekregen om beter om te kunnen gaan met andere mensen/huisgenoten en je hebt zelf het idee dat je daarin gegroeid bent, dan heeft thuis wonen misschien wel eens kans van slagen.

En dan kun je vanuit daar misschien na een paar jaar zelfstandig begeleid gaan wonen?

Aan het thuiswonen op die manier zat ik zelf ook al aan te denken. Heb het mijn ouders voorgelegd maar die zien dat nu echt niet zitten. Zeker omdat mijn pa fulltime werkt en mijn moeder nog steeds herstellende is van een burnout.

Mijn oorspronkelijke doelen waren om mijn emoties meer onder controle te houden, op een goede manier boos te worden, beter om kunnen gaan met sociale druk en contacten en wat zelfstandiger te worden. Had nog meer doelen maar die houd ik liever privé. Al die doelen zijn behaald.

Begrijpelijk hoor dat je niet alles op internet zet, alleen maar goed van je! Knap dat je je doelen behaald hebt trouwens! Dan ben je dus echt gegroeid!

Kom je in het weekend normaal 2 volle dagen thuis of ben je echt 7 dagen per week intern? Want als je wel standaard de weekenden thuis bent, merk je misschien zelf wel verschil met ruim 1,5 jaar geleden? Merken je ouders ook dat het beter gaat?

Mocht het zo zijn dat je normaal niet in de weekenden thuis bent, is het dan geen optie om de komende tijd wel de weekenden naar huis te gaan om te kijken hoe dat gaat?

Is er verder geen familie (en ik snap dat je zoiets echt niet 1,2,3 beslist, maar wie weet is er familie die er voor open staat) waarbij je tot je 18e in mag wonen?

Wat je ook wel eens hoort is dat je vervroegd het zelfstandig begeleid wonen traject in kan gaan. Ik weet alleen niet wat de criteria daar voor zijn en wie dat beslist.
Ik lees de vraag wat jij er zelf aan doet om ergens om een geschikte plaats terecht te komen, maar ik vraag me af wat de mensen van de kliniek eraan doen om iets geschikts voor je te vinden?

Heb je daar een vaste 'mentor'/aanspreekpersoon? Heb je daar je zorgen wel eens geuit en gevraagd wat de opties zijn? Wat vinden zij van deze situatie?
Ik neem eigenlijk toch aan dat zij de personen zijn die jou en je ouders kunnen helpen met de gespreken met de gemeente? Nu het gezinshuis niet door gaat, zou je toch verwachten dat die begeleider er alles aan doet om een nieuwe plek voor je te vinden!?

Ik denk toch echt dat het belangrijk is dat jij je eigen plek vind, een plek waar jij je thuis voelt en verder kunt gaan bouwen aan je toekomst.
Ik snap dat daar nu heel erg een rem op zit bij jou, omdat je totaal niet weet hoe lang je hier nog zit en waar je terecht zou kunnen. Ik zou die onzekerheid ook slecht kunnen handelen.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 25-07-17 20:10

Geplaatst door de TopicStarter : 25-07-17 20:10

Ik ga om de week van vrijdagmiddag tot zondagavond naar huis. Afgelopen week van woensdag t/m zondag geweest en vanaf as zaterdag 2 weken thuis. Best veel momenteel dus

Familie... Tja dat is een lang verhaal. Ene kant van de familie is gelooft dat het slaan van kinderen de kinderen hard maakt en de andere kant heeft mijn moeder openbaar op internet voor schut gezet en daar hebben we ook geen contact meer mee. Dus helaas niet

Vervroegd zo'n traject in gaan lijkt me niks. Een vriendin van me begon daar ook op haar zestiende, maar omdat ze bij de meeste plekken puur van leeftijd uit gaan heeft dat nog weinig zin. Zij moest bijv. boodschappen leren doen. Pas vanaf haar 17e mocht ze doorstromen naar een groep verder. Heeft ze een half jaar lang daar gezeten voor niks.. Ook zijn deze groepen vaak te groot voor me.

De begeleiding hier werkt bijna niet mee. Ze zegt dat ze me heel graag een plek gunt, maar ze laat alles wel stilliggen. Ik vraag meerdere keren per week of er al enige progressie is...

Wat ik wél ga doen is binnenkort nog een gesprek aankaarten. Om echt nogmaals duidelijk aan te geven hoe ik me voel en wat ik wil. Dit kan echt niet langer meer...

Ik ga nu richting mijn bed. Voel me al de hele dag ziek zwak en misselijk. Zal morgen weer reageren op jullie! :wave:

**Geplaatst**: 25-07-17 23:31

Re: Weet niet meer wat te doen...

Geplaatst: 25-07-17 23:31

Is er bij jullie in de gemeente geen sociaal wijkteam? (Even opzoeken op de site van je gemeente). Zij kunnen je mogelijk helpen om het plan op zetten of je in contact te brengen met mensen die dat kunnen.

**Geplaatst**: 25-07-17 23:52

Re: Weet niet meer wat te doen...

Geplaatst: 25-07-17 23:52

Lijkt mij dat je iemand van de gemeente laat langskomen die dan een soort 'keukentafel' gesprek gaat doen. Dan kan je kijken of je voor ZIN(zorg in natura) of WMO(wet maatschappelijke ondersteuning) in aanmerking komt. Die gaat dan beslissen hoeveel geld je krijgt voor je begeleiding enzo. Ook gaan ze kijken hoeveel je familie kan doen want tegenwoordig is er veel op familie gericht.
Alleen is het nog steeds een zooitje bij de instanties voor het PGB. het kan dus een tijdje duren.
Ik hoop dat ik het goede heb opgeschreven zo ging het namelijk bij mij toen ik m'n begeleiding aan ging vragen.
Succes

**Geplaatst**: 26-07-17 05:13

Geplaatst: 26-07-17 05:13

Ik zou toch eens informeren bij een begeleid zelfstandig wonen instelling. Mijn broer heeft autisme en schizofrenie (wat gepaard ging met psychoses) en hij is ook rond zijn 17e begeleid gaan wonen. Dit heeft hem ontzettend goed gedaan.
De jongste daar was 16.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 26-07-17 09:31

Geplaatst door de TopicStarter : 26-07-17 09:31

Babeth schreef:
Ik zou toch eens informeren bij een begeleid zelfstandig wonen instelling. Mijn broer heeft autisme en schizofrenie (wat gepaard ging met psychoses) en hij is ook rond zijn 17e begeleid gaan wonen. Dit heeft hem ontzettend goed gedaan.
De jongste daar was 16.

Begeleid zelfstandig wonen hebben ze hier ook al een poging gewaagd. Maar zowel ik als mijn ouders willen dat echt niet. Zoals ik eerder al aangaf:

Pepperrr schreef:
Vervroegd zo'n traject in gaan lijkt me niks. Een vriendin van me begon daar ook op haar zestiende, maar omdat ze bij de meeste plekken puur van leeftijd uit gaan heeft dat nog weinig zin. Zij moest bijv. boodschappen leren doen. Pas vanaf haar 17e mocht ze doorstromen naar een groep verder. Heeft ze een half jaar lang daar gezeten voor niks.. Ook zijn deze groepen vaak te groot voor me.

**Geplaatst**: 26-07-17 10:53

Re: Weet niet meer wat te doen...

Geplaatst: 26-07-17 10:53

En waarom wil je dat niet? Wat wil je wel?
Dat het bij je vriendin niet goed is gegaan wil niet zeggen dat het bij jou niet goed gaat

**Geplaatst**: 26-07-17 11:23

Re: Weet niet meer wat te doen...

Geplaatst: 26-07-17 11:23

Purny, de redenen geeft ze duidelijk aan, wat ze wel wil staat in de openingspost.

Ik denk alleen dat het een beetje kiezen of delen is, TS.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 26-07-17 12:35

Geplaatst door de TopicStarter : 26-07-17 12:35

lieveli schreef:
Purny, de redenen geeft ze duidelijk aan, wat ze wel wil staat in de openingspost.

Ik denk alleen dat het een beetje kiezen of delen is, TS.

Ja inderdaad.

Het meest lastige is dat mijn moeder aangeeft dat ze momenteel helemaal niet bezig wil zijn met een vervolgplek. Wat ik aan de ene kant heel goed begrijp omdat ze zelf ook helemaal niet lekker in d'r vel zit, maar aan de andere kant laat ze me met die uitspraak wel keihard vallen voor mijn gevoel. Want ze wéét dat ik me hier echt niet fijn meer voel...