Bokt.nl

Joolien schreef:

Goed dat je voor jezelf kiest TS. Het lijkt misschien niet de makkelijkste weg, maar op langere termijn ga je er zoveel meer uithalen. Je hebt iig je eigenwaarde behouden, en in de toekomst op zoek naar iemand die jou ook waardeert en respecteert, zoals het hoort.
Wat een banketstaaf dat ie ook nog zegt dat het haar schuld was. Hij lijkt geen schuld te zien in zijn gedrag, dat vind ik wel heftig en dat zou denk ik ook niet zo snel veranderen, zeker gezien hij het de hele relatie door al doet.

Heel veel sterkte de komende tijd, ik hoop dat je er financieel allemaal uit komt, maar hey, dat is enkel het materialistische. Dat heb je eigenlijk allenmaal niet nodig. Je eigenwaarde, een goed gevoel, dat heeft veel meer waarde voor een goed en gelukkig leven.

Sierro schreef:

Is vooral de lening, en dat is geen kleintje...

Dus mijn geluk is misschien niet enkel en alleen het materialistische, maar het draagt wel bij... Zoals ze zeggen; geld maakt niet gelukkig. Wel, het helpt wel hoor! Want of ik gelukkig ben als ik mijn paarden en/of honden moet opgeven, daarop kennen we denk ik allemaal het antwoord...

Sierro schreef:

Is vooral de lening, en dat is geen kleintje...

Dus mijn geluk is misschien niet enkel en alleen het materialistische, maar het draagt wel bij... Zoals ze zeggen; geld maakt niet gelukkig. Wel, het helpt wel hoor! Want of ik gelukkig ben als ik mijn paarden en/of honden moet opgeven, daarop kennen we denk ik allemaal het antwoord...

Sierro schreef:

Hoi allemaal

Ik ben even helemaal gebroken op dit moment en ik ben nogal een 'geschreven' iemand dus ik moet het van me af schrijven...

Mijn vriend en ik zijn bijna drie jaar samen, hebben pas een huisje gekocht met onze paarden aan huis en onze twee honden. Hiervoor woonden we al bijna 2 jaar samen. Alles ging eigenlijk super met ons; we hebben een erg fijne relatie, praten erg veel met elkaar, kunnen steeds bij elkaar terecht en geven elkaar veel affectie en bevestiging, zo zeggen we bijvoorbeeld elke dag dat we van elkaar houden, en dat is steeds gemeend en geen afspraak of zo.

Maar mijn vriend heeft één groot probleem: Om de zoveel tijd kan hij zich niet inhouden om met andere meisjes te sturen. En op zich heb ik helemaal geen probleem met het feit dat hij met anderen praat, dat doet iedereen tenslotte en hij is mijn eigendom niet. Ik heb WEL een probleem met dat hij systematisch alles wist, erover liegt en de sms'jes erg suggestief zijn. De eerste keer dat ik het ontdekte was aan het begin van onze relatie, toen zijn Facebook per ongeluk nog op mijn laptop (woonden toen beiden nog thuis) aangemeld stond en ik zag dat hij met TWEE meisjes stuurde. Dat ging zelfs zover dat hij aan hen vroeg om een keer iets te gaan doen, waarop dan eentje vroeg of hij dan geen problemen zou krijgen met zijn vriendin. Daarop zei hij toen dat ik dat niet moest weten. Ik confronteerde hem er toen mee en stond op het punt om ermee te kappen, maar hij smeekte en sloeg totaal in paniek en noemde zichzelf erg dom en zei dat hij er niet bij nadacht en het niets te betekenen had... Hij was toen totaal gek van paniek om mij kwijt te raken. Ik besloot om hem nog een kans te geven.

Toen we pas samenwoonden, kwam aan het licht dat hij op een keer zijn ex naar ons appartement had laten komen. Dit kwam aan het licht doordat mijn beste vriendin, die in dezelfde straat woonde, een vreemde auto had zien staan op onze oprit. Hij had toen ook zijn gsm op de bank laten liggen, waarop sms'jes van haar binnenkwamen die érg fout waren: 'jammer dat je geen bad hebt, anders hadden we samen in bad gekund', bijvoorbeeld. Alles ook met 'xjes' erachter. Bij confrontatie weer hetzelfde liedje; totaal in paniek, zij had blijkbaar zelf voorgesteld om langs te komen om te praten omdat ze zich niet lekker in haar vel voelde... Vreemd dat je dan met je ex wil praten... Hij was met haar vijf jaar samen, waarna hij het beëindigde en het is altijd duidelijk geweest dat ze hem terug wil. Ook nu nog.

Daarna kon ik alleen met hem verder onder de afspraak dat hij het me steeds zou vertellen als ze contact zocht met hem, en dat deed hij graag, want hij had 'totaal geen interesse meer in haar'.

Nu was het dan dus al even geleden, en was ik er echt van overtuigd dat hij gegroeid was en meer zelfzekerheid had opgebouwd. Onze relatie zat ook zo goed, dat ik er zelfs niet aan dacht dat hij weer die drang zou hebben.

Tot een paar dagen geleden.

Ik zag op mijn eigen Facebookpagina dat hij een meisje dat ik niet kende in een artikel over s*x getagd had, met de zin 'dit is waar ik het over had '. Ik ben totaaaal geen jaloers type, maar ik moet toegeven dat ik door de geschiedenis snel paranoïa wordt, dus ik bekeek het profiel van het meisje in kwestie. Klassiek zijn type, jonger, nog studente, blond,... En toen besloot ik in een flits om alles op alles te zetten (ik had al een paar dagen het gevoel dat hij IETS te geïnteresseerd was in zijn gsm, en dat hij constant zijn gesprekken wiste, verdacht dus). Dus ik zei (hij zat naast me in de zetel) dat ik alles wist, en hoe hij me dit opnieuw kon aandoen. Hij werd meteen erg rood en ontkende het niet, sprong gewoon meteen op 'het betekent niets'! Na een ellenlang gesprek en veel ontgoocheling langs mijn kant, kwam aan het licht dat hij zich totaal niet lekker voelt op zijn werk, en dat hij onze verbouwingen enorm onderschat had. Dit kwam voor mij als een donderslag bij heldere hemel, want elke avond praten we uitgebreid over onze dag en vragen we elkaar hoe het gaat. Dus hij heeft hier met mij nooit over gesproken, en dat kwetste ook al echt. Hij verlangt terug naar zijn studententijd, en heeft spijt dat hij zijn studie verpleegkunde twee jaar geleden heeft opgegeven, maar langs de andere kant wil hij ons huis en alles wat we hebben opgebouwd ook niet kwijt. Hij zit dus in een enorme dip, en vlucht naar het verleden/naar iemand anders.

En dan begon het oude liedje weer opnieuw; het spijt me, ik dacht niet na, ik ben dom, je verdient beter, ... bla bla bla. Ik was zo boos, zo teleurgesteld. Niet over dat ene feit op zich, maar door zijn herhaaldelijke fout en dat hij me niets heeft verteld over zijn dip.

Door een arbeidsongeval is hij enkele dagen thuis, en aangezien ik van thuis uit werk zaten we dus de voorbije dagen hier samen. Ik aan het werken, hij voor tv of op zijn gsm. En door de gebeurtenissen begon ik zelfs spookbeelden in mijn hoofd te krijgen.. 'wie weet stuurt hij nu nog met haar, terwijl ik ernaast zit...' En wat bleek; jep. Gewoon JA DUS! Terwijl ik een meter verder zat... Ik zag het doordat hij even wat ging pakken in een andere kamer, en zijn gsm trilde. Ik ben nooit het controlerende type geweest, echt niet... Maar bij hem ben ik zo geworden, en ik walg er zelf van. Maar dus zag ik dat ze stuurde 'nu eten', dus duidelijk een antwoord op een vraag. Maar hij beweerde dat ze dit totaal uit zichzelf had gestuurd. Na laaang aandringen gaf hij dan toe dat hij 's morgens gevraagd had hoe het op het werk was etc. Right, geloofwaardigheid?

Ik heb dan gisteren nog lang met hem gepraat, ik stond echt op het punt om hem weg te sturen, maar zo simpel is dat niet met een huis, een lening, paarden, honden,... Ik heb veel steun aan mijn ouders, gelukkig. Maar bij hen kan ik niet terecht met mijn paarden en mijn hond.

Gisterenavond ging ik dan naar bed, hij bleef nog beneden. Dat doet hij nooit. Vanmorgen wilde ik (ja hoor, lekker fout) toch in zijn gsm spieken om te zien of hij gisterenavond dan misschien toch weer had gestuurd. Maar zijn gsm stond uit, ook iets wat hij nooit doet. Toen ik hem inschakelde, kwam er meteen een smsje binnen van haar: 'Sorry, ik sliep al. Ik had ook bij jou willen liggen xx'

Ik ben totaal aan het instorten... Wat nu??? Hij stuurt met haar waar ik NAAST zit, hij stuurt zo'n dingen terwijl ik meermaals duidelijk heb gemaakt dat ik niet wil dat hij met anderen flirt... En ik wéét dat hij me oprecht graag ziet... En ik wil onze relatie niet kwijt, maar blijkbaar is deze niet wat ik dacht, is hij niet wie ik dacht... Maar ik kan echt nergens heen, we hebben zo hard gewerkt voor dit huisje en de renovatie, onze honden en paarden zijn hier... Hij kan naar zijn mama terug, ik niet. Mijn enige optie is om het hier alleen te beredderen en dat is financieel bijna onmogelijk, of ik moet een soort uitstel krijgen van de bank ivm de lening, of dat mijn ouders helpen, ik weet het niet.. Ik heb alle mogelijkheden al overlopen.

Eer ik te horen krijg dat ik dit allemaal te snel heb gedaan met hem; misschien wel, misschien niet. Misschien zijn er tal van mannen die pas zoiets doen als je er al tien jaar mee samen bent...

We waren al plannen aan het maken voor kinderen, we zijn samen zo goed bezig met de renovatie en ik dacht dat we beiden gelukkig waren in onze relatie! En het ergste van al, hij zegt dat dit ook zo is, dat hij niet WEET waarom hij zoiets doet... En dat wil dus zeggen dat er ook niets gaat veranderen...

En ja, het zijn 'maar' smsjes, maar dingen van 'ik wil ook naast jou liggen', zijn niet meer ok. En hij heeft ooit zijn ex naar ons thuis laten komen, wie zegt dat hij dit niet had gedaan met dit mens als ik het niet had ontdekt...

Tips, raad, een hart onder de riem,... allemaal welkom...

Sierro schreef:

Is vooral de lening, en dat is geen kleintje...

Dus mijn geluk is misschien niet enkel en alleen het materialistische, maar het draagt wel bij... Zoals ze zeggen; geld maakt niet gelukkig. Wel, het helpt wel hoor! Want of ik gelukkig ben als ik mijn paarden en/of honden moet opgeven, daarop kennen we denk ik allemaal het antwoord...