Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 12-05-17 08:12

Geplaatst door de TopicStarter : 12-05-17 08:12

Vandaag gaat de zoektocht naar mezelf verder. Ik ga naar joyce2, ben heel benieuwd wat zij met haar paard kan betekenen voor mij en hoe zoiets nu gaat.

Op werkgebied geen vorderingen, in de zin van "ik heb weer werk!". Ik ga binnenkort wel een 8-maanden durende opleiding doen in een richtig die mij in ieder geval heel erg trekt. -:)

Had voor mezelf eigenlijk nooit gedacht dat ik weer (uit eigen beweging) een opleiding zou gaan doen. Nu nog het uwv overtuigen, want die weten nog net zo niet of het wel een goede keuze is :Y)

Afgelopen 2 weken geen gesprek gehad met de JG. Zij hadden vorig week een betaald klusje. Ik had deze week geen fut en zin om het huis op te ruimen voor ze zouden komen, het was echt hele grote bende. :')

Dus gebeld dat het ff niet uitkwam.

**Geplaatst**: 12-05-17 09:12

Re: Zoektocht naar .... mezelf? God? Iets?

Geplaatst: 12-05-17 09:12

Ik ben ook heel benieuwd Hopelijk houden we het een beetje droog... Tot zo!

**Geplaatst**: 12-05-17 10:25

Re: Zoektocht naar .... mezelf? God? Iets?

Geplaatst: 12-05-17 10:25

Interessant

Ik twijfel zelf ook al een tijdje om met iets van coaching te beginnen, dus ik ben heel benieuwd naar je ervaring

**Geplaatst door de TopicStarter** : 12-05-17 13:55

Re: Zoektocht naar .... mezelf? God? Iets?

Geplaatst door de TopicStarter : 12-05-17 13:55

Ik heb het als heel bijzonder ervaren. Veel bevestigingen gekregen maar ook nieuwe inzichten. Ga er even over nadenken wat en hoeveel ik ga delen, maar droog heb ik het in ieder geval niet gehouden!

Nu eerst eventjes alles op me in laten werken.

**Geplaatst**: 12-05-17 14:02

Re: Zoektocht naar .... mezelf? God? Iets?

Geplaatst: 12-05-17 14:02

Dat klinkt in elk geval alsof je er iets aan gehad hebt

Fijn voor je

**Geplaatst**: 12-05-17 14:38

Re: Zoektocht naar .... mezelf? God? Iets?

Geplaatst: 12-05-17 14:38

Inderdaad. Ben benieuwd naar je ervaringen op dat gebied TS!

**Geplaatst**: 12-05-17 15:25

Re: Zoektocht naar .... mezelf? God? Iets?

Geplaatst: 12-05-17 15:25

Je bent een topper hoor TS, het is niet makkelijk om jezelf zo opeens open te stellen!! Heel erg bedankt voor je vertrouwen in mij en mijn paard

**Geplaatst door de TopicStarter** : 12-05-17 19:25

Geplaatst door de TopicStarter : 12-05-17 19:25

Het begon al grappig met de reactie van mijn vriend toen ik vertelde dat ik naar een "paardencoaching" ging. Ook na een duidelijker uitleg (van wat ik wist) zag ik hem kijken met een blik van "wat voor zweverig ding heeft ze nu weer bedacht om te onderzoeken >;)

"

Maar hij was wel benieuwd of het zou werken en wat het voor mij zou kunnen verbeteren.

Vanochtend dus richting Joyce gereden. Best een beetje gespannen. Wie ga ik treffen? Wat moet ik doen? Wat niet? Moet ik vooraf dingen wel en niet vertellen? Hoe ver durf ik echt mezelf te zijn? En vooral; Is ze wel de juiste persoon om dit mee te doen?

Omdat ik een beetje vroeg was en Philo eerst buiten wilde spelen met z'n maatje, hebben we eerste een kopje thee gedronken en een beetje gekletst. Daarna de bak afgezet en Philo weer van de wei gehaald. Voor we echt startte uitleg gehad hoe het een beetje in z'n werk zou gaan. Na een diepe zucht en een klein schopje onder m'n eigen kont, onder het draad doorgekropen om Philo zijn werk te laten doen.

Ik vond het echt heel bijzonder om te ervaren hoe Philo op mij reageerde en hoe Joyce dit gewoon spot-on "vertaalde". Ik ga niet te veel details vertellen omdat ik dat te privé vind om zo op bokt te gooien, maar wil wel een moment er uit lichten. Voor mij het mooiste moment, maar direct het moeilijkste moment.
Philo gaf aan dat ik moeite had met een verlies. Dit kan je uiteraard figuurlijk zien, maar als ik letterlijk naar een (zwaar) verlies kijk dan staat er maar een gebeurtenis zonder twijfel bovenaan. Het verlies van mijn paard. De pijn en het verdriet wat ik heb ervaren toen ze werd ingeslapen, kan ik me nog zo voor de geest halen.
Ze kwam in m'n leven toen ik haar het meest nodig had, heeft me door hele moeilijk jaren heen gesleept en "verliet" me toen ik daar nog lang niet klaar voor was. En dat bleek vandaag maar al te goed. Ik denk ook dat zij mij al die jaren bij mijn gevoel heeft gehouden, mij een doel gaf en een deel van mij was geworden. En ik besefte me vandaag pas hoe erg zij verweven was met mij en ik met haar, dat ik nog lang niet klaar was voor een leven zonder haar. En nu eigenlijk nog steeds niet.

Een ander detail: Philo was ook heel erg aan plukken aan me en aan het pushen, oftewel ik moet "uit m'n hoofd" gaan en weer meer terug naar m'n gevoel. Dat klopt ook heel erg, mijn hersenen maken vaak over uren. Ik ben juist een gevoelsmens en Philo gaf duidelijk aan dat mijn balans daar in volkomen weg is.

Beide dingen geven dus duidelijk aan dat het niet raar is dat ik op zoek ben naar "iets". "Geamputeerd" en in onbalans, zoekend naar een hou vast.

Voorlopig ga ik vandaag verder op mezelf laten inwerken. Ik vind het absoluut een aanvulling op mijn huidige hulpvraag bij de psycholoog. Joyce is een heel fijn persoon om dit mee te delen en Philo heeft een prachtig karakter voor dit werk. Ik ga zeker terug, zodra mijn emoties en gevoel weer op de goede plek zitten.
Als er verder vragen zijn, zal ik ze verder proberen te beantwoorden. Als ik het te persoonlijk vind zal ik dat aangeven. Ik heb bewust niet veel verteld over de manier waarop Joyce werkt, want dat kan zij beter uitleggen dan ik.

**Geplaatst**: 13-05-17 10:35

Re: Zoektocht naar .... mezelf? God? Iets?

Geplaatst: 13-05-17 10:35

Ik zie die blik van je vriend helemaal voor me, zo zou er hier door familie ook gereageerd worden :')

Klinkt verder als een hele mooie ervaring.

Je schrijft dat het ook een goede aanvulling is op je traject bij de psycholoog. Mag ik vragen hoe dat loopt bij de psych? Je hoeft uiteraard niks (te) persoonlijks te vertellen, maar ik ben wel benieuwd hoe zoiets gaat. Hoe vaak ga je erheen, zijn het vooral de gesprekken daar waar het om gaat of krijg je ook 'huiswerk' mee, heb je het idee dat je er wat aan hebt?
Sinds het begin van je topic ben je twee maanden verder, helpen je initiatieven je?

*nieuwsgierig*

**Geplaatst**: 13-05-17 11:29

Geplaatst: 13-05-17 11:29

NoTwixLeft schreef:
Een ander detail: Philo was ook heel erg aan plukken aan me en aan het pushen, oftewel ik moet "uit m'n hoofd" gaan en weer meer terug naar m'n gevoel. Dat klopt ook heel erg, mijn hersenen maken vaak over uren. Ik ben juist een gevoelsmens en Philo gaf duidelijk aan dat mijn balans daar in volkomen weg is.

Klinkt inderdaad als een mooie ervaring

Ik pik er nu 1 onderdeel uit jouw reactie dat mij opvalt: heb je in dat kader al eens aan mindfullness gedacht?
Dat is een techniek (helemaal niet zweverig overigens) waarmee je kunt leren om juist die maalstroom in je hoofd te laten stoppen en meer in het "nu" te zijn. Dat zorgt voor rust in je hoofd en balans in je leven.
Er worden goede resultaten geboekt met mindfullness bij depressieve klachten, adhd, autisme en pijnbehandeling.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 13-05-17 14:54

Geplaatst door de TopicStarter : 13-05-17 14:54

Blijheid schreef:
Ik zie die blik van je vriend helemaal voor me, zo zou er hier door familie ook gereageerd worden Klinkt verder als een hele mooie ervaring.

Je schrijft dat het ook een goede aanvulling is op je traject bij de psycholoog. Mag ik vragen hoe dat loopt bij de psych? Je hoeft uiteraard niks (te) persoonlijks te vertellen, maar ik ben wel benieuwd hoe zoiets gaat. Hoe vaak ga je erheen, zijn het vooral de gesprekken daar waar het om gaat of krijg je ook 'huiswerk' mee, heb je het idee dat je er wat aan hebt?
Sinds het begin van je topic ben je twee maanden verder, helpen je initiatieven je?

*nieuwsgierig*

Ik ga elke 1 á 2 weken naar de psycholoog, ligt vooral aan haar planning en soms is een weekje extra er tussen wel even lekker. Vorig jaar gestart met EMDR vanwege PTSS, hier is dit nog een labeltje bijgekomen waar ik niet eens de naam meer van weet en m'n huidige psycholoog richt zich ook op burn-out/depressie, omdat zij ook daar symptomen van opmerkt.
Op dit moment zijn we vooral mijn gedachten de juiste kant op te sturen en (tadaaa!) me weer in contact laten komen met mijn gevoel.
Zal een klein voorbeeldje geven; Ik vind mensen bellen heel moeilijk, denk dat ik ze lastig val, dat ze niet op mijn belletje zitten te wachten, dat het niet uitkomt, etc, etc. Zelfs als mensen letterlijk tegen me hebben gezegd dat ik ze altijd kan bellen en MOET bellen als ik dat nodig heb, geloof ik dat niet. Ik verzin wel een smoesje om dan toch niet te bellen

Dit is een automatische gedachtegang en ik moet leren dit soort automatische gedachten op tijd te herkennen, te "tackelen" met voors en tegens en dan alsnog te bellen. Klinkt heel simpel, maar als dit soort automatische gedachten je leven bepalen is het niet heel simpel meer :Y)

Dit is inderdaad huiswerk, maar om zo'n automatische (en vaak negatieve!) gedachte om te zetten naar een rationele (positieve) gedachte is voor mij een hele opgave.
We hebben ook altijd wel een soort "kletspraatje" aan het begin, waarbij ik niet meer mag zeggen dat het goed met me gaat :')

Is naar iedereen mijn standaard reactie, maar ik weet vaak ook echt niet beter dan dat ik me goed voel. Klinkt misschien raar, maar als je een aantal jaar een soort van afgestompt bent herken je dat niet meer als "het gaat eigenlijk toch niet zo goed". Ook daar werken we aan, door middel van een gevoelscirkel. Ik ben dan vaak ook de naam van een gevoel aan het opzoeken. Blij, boos, verdrietig etc herken ik wel, maar soms ben je net iets meer als blij of boos en die specificaties zijn vervaagd en onleesbaar in mijn woordenboek zeg maar.

Mindfullness raadde Joyce ook aan en ze gaat mij nog wat oefeningen doorsturen. Denk dat ik tot nu toe niet de juiste oefeningen heb gevonden om daar daadwerkelijk succes mee te hebben of dat het gewoon te vroeg was (kan dat?)

Tot nu toe is de coaching met Joyce wel het enige waarbij ik direct na afloop had "Dit helpt me echt verder". De bijbelgesprekken vind ik echt fijn, maar gezien het "gesprek" met Philo gisteren denk ik dat ik daar niet ga vinden wat ik nu echt zoek. Hoe mooi ik hun levenshouding ook vindt en hoeveel dingen ik tegen kom in de gesprekken waar ik wel wat mee kan. Wel zet ik de gesprekken nog even door, tot ik door mijn opleiding/werk het niet meer in m'n planning gepast ga krijgen. Dit heb ik ook al aangegeven bij ze, wat ze uiteraard jammer vinden. Maar ik moet wat dat betreft echt op mezelf letten anders loop ik mezelf weer voorbij met alles wat ik "moet".

Ik zie dat het een groter verhaal en persoonlijker is geworden dan ik had bedacht, maar ik vind het eigenlijk wel fijn om ook dit te delen.

**Geplaatst**: 13-05-17 17:26

Re: Zoektocht naar .... mezelf? God? Iets?

Geplaatst: 13-05-17 17:26

Echt super fijn om te horen dat je het zo positief hebt ervaren. En zoals ik al zei, ik zou het heel mooi vinden om je nog een (paar) keer te mogen begeleiden met Philo! Eerst maar even lekker alles laten bezinken en dan kijken we binnenkort gewoon weer verder

Ben het inderdaad helemaal eens met het mindfulness verhaal. Toevallig hadden we het daar gister ook nog over! Ik ga de oefeningen z.s.m. doorsturen, zodra ik even rustig achter de laptop zit komen ze jouw kant op

**Geplaatst**: 13-05-17 18:12

Re: Zoektocht naar .... mezelf? God? Iets?

Geplaatst: 13-05-17 18:12

Met mindfullness is het wel zo, dat je dat ook echt moet "leren". Dus wil je er wat aan hebben, zou ik je ook echt begeleiding in de zin van een cursus o.i.d aanraden, tot je de oefeningen ook echt onder de knie hebt (ze een soort van "automatisch" kunt doen) en weet wat je ermee moet bereiken in welke situatie.

Wat de bijbelgesprekken betreft, kun je dat altijd weer oppakken wanneer jij dat zelf wil. Fijn in ieder geval dat je er een goed gevoel aan hebt overgehouden.

**Geplaatst**: 13-05-17 20:53

Geplaatst: 13-05-17 20:53

Goed om te lezen TS, dankjewel!

Wat betreft mindfulness; ik heb afgelopen jaar een cursus mindfulness (specifiek Mindfulness Based Stress Reduction, MBSR) gedaan bij het ziekenhuis in Nijmegen. Is absoluut een aanrader

MBSR is de vorm van mindfulness die ook het meest wetenschappelijk onderzocht is, en dat sprak mij aan. Er komen geen chakra's en levensenergie en aura's aan te pas, het gaat vooral om je aandacht trainen, je bewust te zijn van je lichaam en gevoel zodat je ook bewust beslissingen kan nemen ipv je laten meeslepen in je ingesleten patroon.
Het is wel echt een kwestie van oefenen. Mijn cursus duurde 8 weken, en je moest elke dag een uur besteden aan 'huiswerk', meestal de ene dag wat yoga oefeningen en de andere dag een meditatie. De eerste 3 a 4 weken kost het vooral tijd en merk je er weinig van dat het iets doet

In elk geval was dat bij mij zo. Daarna begin je langzaam te merken dat je je bewuster word van je gevoelens, en je lichaam. Bijvoorbeeld dat je je spieren aanspant, het gevoel hebt dat je haast hebt terwijl je geen haast hebt etc. Alleen al dat je je er bewust van bent helpt vaak al om meer te ontspannen. (het is eigenlijk net als bij kleine kinderen die boos zijn, als mama dan zegt 'Ik zie dat je boos bent' voelen ze zich erkent/begrepen en neemt het gevoel vaak al af)
Het is echt fitness voor je hersenen, en je kan dus niet in 1x de 5 km rennen, maar als je opbouwt kan je weldegelijk wat leren. Als je maar volhoud :Y)

Ik moet eerlijk zeggen dat ik er na de cursus wel even klaar mee was, vooral de tijd die het kostte was toch wel pittig

Ik heb toen een maandje vrij genomen, en ben daarna weer begonnen met dagelijks mediteren, maar dan 20/30 min per dag ipv een uur. Dat doe ik nu nog steeds.
Ik merk dat ik er wel echt baat bij heb. Ik kan soms vervallen in piekeren/stress en daar kon ik vroeger niet zo goed uitkomen. Ik bleef maar in een cirkeltje; malen/minder energie/teveel schermtijd/me daar schuldig over voelen/nog meer malen etc. Inmiddels weet ik dat bepaalde dingen me helpen (rondje buiten wandelen, hond aaien, iets creatiefs doen, minder schermtijd) én voel ik sneller aan wanneer ik in die stresscirkel terecht kom, waardoor ik het vaak kan afremmen en soms helemaal stoppen door mijn gedrag aan te passen. Het blijft natuurlijk moeilijk een ingesleten patroon los te laten, en vooral als ik moe ben dan gaat het nog wel eens 'mis', maar ik heb er zeker wat aan gehad om die cursus te volgen.

Bijkomend pluspuntje; Omdat de cursus ook ingaat op jezelf accepteren, je gevoelens accepteren etc denk ik nu ook wat positiever over mezelf. Ik heb voor mijn gevoel wel wat meer zelfvertrouwen nu dan toen ik er aan begon

(wat overigens ook uit wetenschappelijke onderzoeken naar MBSR blijkt, dat je grijze cellen in gebieden die gaan over zelfvertrouwen etc groeien en delen die over kritiek gaan krimpen, MBSR moet je in die zin echt zien als 'fitness voor je hersenen' waardoor je bepaalde dingen traint en andere aftraint)

**Geplaatst**: 13-05-17 22:19

Geplaatst: 13-05-17 22:19

Wat fijn dat het paardencoaching zo'n goede aansluiting geeft en wat een mooie ervaring. Wat zijn paarden dan ook bijzondere dieren he? En de "tolk" dan ook!
Goede stap(pen) die jij voor jezelf gemaakt hebt, geef jezelf maar een schouderklopje van mij, respect! :(:)

**Geplaatst**: 14-05-17 08:49

Re: Zoektocht naar .... mezelf? God? Iets?

Geplaatst: 14-05-17 08:49

Mooie omschrijving Blijheid en precies wat ik bedoelde. Het is feitelijk ook een training. Zomaar een paar oefeningen doen zal ook niet helpen

**Geplaatst**: 14-05-17 21:19

Re: Zoektocht naar .... mezelf? God? Iets?

Geplaatst: 14-05-17 21:19

Het is ook trainen, maar je hoeft niet perse een uitgebreide betaalde cursus te doen. Je hebt hele fijne oefeningen waar je mee kan beginnen en lekker mee kan gaan oefenen. Het gaat om een momentje voor jezelf, even opladen en in contact komen met wat er nu echt in je omgaat.

Tuurlijk kan je er veel verder in gaan, maar mediteren/mindulness is niet alleen te leren dmv een cursus. Ik heb het geleerd van mijn eerste psycholoog dmv een cd met geleide meditatie oefeningen.

**Geplaatst**: 15-05-17 09:17

Re: Zoektocht naar .... mezelf? God? Iets?

Geplaatst: 15-05-17 09:17

Klopt hoor, je kan het zeker zelf aanleren

Maar ik merkte zelf wel dat ik regelmatig met vragen zat; 'doe ik het wel goed?' 'klopt het dat ik nog niks merk?' 'hoe vaak moet ik oefenen?' 'wat train ik nu precies en waarom?'
Ik vond het wel echt een aanvulling om met meerdere mensen in dat proces te zitten, en begeleiding te hebben van een trainer

**Geplaatst**: 15-05-17 10:39

Re: Zoektocht naar .... mezelf? God? Iets?

Geplaatst: 15-05-17 10:39

Volgens mij wordt zo'n cursus/begeleiding inmiddels wel vergoed door de zorgverzekeraar als je wordt verwezen door je psy

**Geplaatst door de TopicStarter** : 17-05-17 20:42

Geplaatst door de TopicStarter : 17-05-17 20:42

Mijn zorgverzekeraar zou het in mijn geval vergoeden, want ik heb het blijkbaar in mijn aanvullende pakket. $*\o/*$ Ga dit volgende week eens met m'n psych bespreken of zij zo'n cursus nuttig/nodig vind of dat ze denkt dat ik het ook mezelf kan aanleren.

Ik weet trouwens ook weer waarom ik er uiteindelijk mee gestopt was :')

Ik krijg hartklopping van het "bewust niks doen" en dat gaf me toen een heel angstig gevoel. Het voelt nu nog niet prettig, maar ik probeer het nu meer te zien als iets wat m'n lichaam aangeeft. Ik weet nu nog niet waardoor dat precies komt (angst om iets te gaan voelen misschien?)

M'n psycholoog vond het trouwens echt leuk om te horen dat ik een sessie paardencoaching heb gedaan. Ze had het ook eens gedaan op een vorige praktijk en vond het toen best bijzonder om te ervaren. (zij heeft naast spiegelen ook van die leiderschap-oefeningen moeten doen) Ze raadt het soms cliënten ook aan, maar ze vond mij niet echt een paardenmeisje dus ze durfde het niet aan te raden _O-

Toen ik vertelde dat ik bijna 20 jaar heb gereden en zo'n 10 jaar een paard heb gehad, was ze in eerste instantie verbaasd. Ik had haar ook nooit verteld erover, want voor mij was geen issue dacht ik.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 27-05-17 07:45

Re: Zoektocht naar .... mezelf? God? Iets?

Geplaatst door de TopicStarter : 27-05-17 07:45

Van de week te horen gekregen dat mijn uren er eigenlijk op zitten van de psycholoog. De uren van m'n labeltjes zijn op. Nog 1 afspraak en dan moet ik het alleen doen. Dat vind ik erg spannend eerlijk gezegd, maar volgens mijn psycholoog moet ik het aankunnen. Volgens haar kan je iemand ook te veel willen behandelen en als ik merk dat ik toch nog ergens tegen aanloop kan ik uiteraard bellen.
Gelukkig merk ik ook echt wel dat ik er beter aan toe ben dan zo'n 1,5 jaar geleden toen ik begon met therapie. Maar dan komt er toch een stukje onzekerheid de hoek om vliegen en de angst voor terugval, dus zie er stom genoeg erg tegenop.

Iets anders moois

Ik was met hemelvaart op een soort braderie waar ze ook een showteam met paarden hadden geregeld. Niet spectaculair ofzo, gewoon 4 meiden met hun paard die een carrousel lieten zien.
Maar jezus, wat heb ik staan huilen :')

Geen idee wat nu precies de trigger was, maar er moest duidelijk wat verdriet uit. Sta je daar alleen met alleen maar wildvreemde mensen om je heen >;)

Gelukkig stond even verder op wel ene vriendin, zodat ik een beetje getroost kon worden.
En toen ik een dag later dit aan m'n moeder vertelde kwamen de waterlanders weer. M'n lijf is goed bezig al zeg ik hetzelf :Y)

**Geplaatst**: 27-05-17 09:43

Geplaatst: 27-05-17 09:43

Ik kan me voorstellen dat dat spannend is. Het is toch een beetje je houvast al die tijd geweest. Maar je zult genoeg handvatten hebben gekregen om beet te pakken; signalen die je jezelf geeft niet te negeren. Maar het is ook weer een nieuwe fase, die je hopelijk met vertrouwen tegemoet kan zien.

Mogelijk ben je nu alles aan het loslaten, vandaar de tranen. En dat gebeurt dan bij het zien van iets vertrouwds of wat je fijn vindt. Gewoon lekker laten lopen en je er niet voor schamen. Het moet eruit, kan ik me zo voorstellen. Daarom passen die coachingssessies bij Joyce jou ook zo goed denk ik.
Jij vindt je rust bij paarden, dat is wel duidelijk.
Ik heb het eigenlijk nog niet gevraagd, maar ben je na het verlies van je paard nog bezig met paarden of wilde je dat niet meer?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 29-05-17 10:09

Re: Zoektocht naar .... mezelf? God? Iets?

Geplaatst door de TopicStarter : 29-05-17 10:09

Het wordt inderdaad in nieuwe fase. Ik heb de handvatten gekregen en daarom zou ik het ook moeten kunnen. Op mezelf vertrouwen vind ik lastig, beetje angst voor het "onbekende". Maar probeer mezelf niet gek te maken, maar het te gaan ervaren. Net als de huilbui van afgelopen donderdag, heb er niet tegen gevochten maar het gewoon laten gebeuren en het ervaren. Hoe raar ik me ook voelde tussen al die vreemden.

Ik heb tot nu toe niet de behoefte gehad om weer actief met paarden bezig te zijn. Heb wel een aantal keer weer op een paard gezeten of met anderen mee geweest, maar het was het iedere keer net niet zeg maar. Leuk, maar niet mijn paard. Wil wel, maar het kriebelt niet genoeg om daadwerkelijk die stap weer te zetten.
Volgens mij heb ik het volgende ook tegen Joyce gezegd (of in ieder geval tegen mijn psycholoog), maar ik heb echt het idee dat mijn paard me bij m'n emoties hield en dat daar ook mijn gevoel van "ik was er nog niet klaar voor om zonder haar te leven". Klinkt misschien wat dramatisch, maar zo voelt/voelde het wel.