
Ik ben jarig, en over het algemeen lopen dingen op mijn verjaardag soepeltjes. Geen gekke dingen, gewoon een gezellige verjaardag.
Deze keer had het niet vreemder uit kunnen pakken dan nu

Het is 8 uur 's morgens. Ik stap in de auto om vanuit Friesland te vertrekken naar Utrecht voor mijn opleiding. De auto doet alles normaal, niks aan het handje. Na het tanken kon ik mijn weg vervolgen, om samen met mijn hond een leuk 2-daags avontuur aan te gaan

Bij het nemen van de rotonde voelde het al wat...vreemd. In zijn 2 ben ik zo bij de 40 normaal gesproken, maar dit leek deze keer langzaam te gaan. Afijn, misschien een hikje? Ik bedoel, het beessie is 16 inmiddels, dus nog niet meteen toeters en bellen.
Ik schakel door naar de 3, waar hij eerst nog netjes reed. Ik nam de bocht richting de snelweg, en daar ging 'ie dan. Het hikje was terug gekomen met zijn vriendjes


Aangezien ik nog in een bocht zat, en dat mij geen geschikte plek leek om stil te staan, heb ik doorgeschakeld naar de 4 toen ik genoeg toeren had gemaakt. Dat leek goed te gaan. Ik kon door naar de 5. We hadden snelheid! We gingen! En toen had 'ie bij 80 km/u zoiets van; bekijk het ff!


Uiteindelijk een ''geschikt'' (voor zover er langs de vluchtstrook een echt geschikt plekje is), plekje gezocht om de auto neer te zetten. Half klauterend over de hond (die mij vreemd aankeek waarom we apenkooi in de auto deden), stapte ik uit via de passagierszijde. Hond onder de vangrail door, ik er overheen. Daar stonden we dan...het kleine zilvergrijze koekblikje met knipperlichten, in z'n upje daar op de vluchtstrook. Jarvis en ik achter de vangrail, terwijl ik al met de ANWB aan de lijn hing.

Tijdens het wachten, hing ik met mijn vader aan de lijn. Hij vroeg mij nog even wat te controleren aan de auto. Ik bond Jarvis stevig vast aan de boom, zei hem te blijven zitten, en liep weer richting de auto. Terwijl ik belde met mijn pa, stopte er een vrachtwagenchauffeur. De beste man zag een hond aan een boom zitten, en was bang dat iemand hem had achter gelaten. Top van hem dat hij zo oplettend was!

Gelukkig was dat niet het geval, aangezien ik mijn kanjer natuurlijk voor geen goud wil missen


De vrachtwagen reed weer verder, waarna er een agent stopte. Hij gaf mij al aan dat deze locatie niet fijn was om te staan (altijd prettig, iemand die dezelfde conclusie weet te trekken



Terwijl de berger aan kwam rijden, zagen we aan de andere kant de wegenwacht ook al aan komen. De auto werd opgeladen, en na een kort overleg reed de wegenwacht achter ons aan naar de nieuwe locatie




Wij mochten ondertussen plaats nemen in de auto van de berger. Jarvis wist het zo nog niet


Aangekomen op de nieuwe locatie konden we even kijken wat er gaande was.

En zie hier de boosdoener. Gelukkig snel verholpen, zodat ik weer (met 130 km/u) onderweg kon


Na een fijne maar vermoeiende schooldag, kon ik onderweg naar mijn B&B. Ik stopte nog even bij de winkel om te pinnen en wat boodschapjes te doen. Ik sluit de deuren af, geef Jarvis nog even een kriebel, en loop naar de pinautomaat.
Ik graai in mijn zak naar de pinpas, en ineens vliegt de gedachte door mijn hoofd; ''Waarom voel ik geen sleutels?''.
Neee! Nee nee nee! Dit kun je niet menen

Maar ja hoor. Vanuit het contactslot staarden de sleutels mij aan, terwijl mijn hond in een diepe coma lag




De wegenwacht was snel ter plaatse om het probleem te verhelpen.. Mijn hemel, wat een dag. Ik lig nu in mijn uppie op de bank, ver van huis. Ik heb een open haardje aan staan en laat de gedachten gaan van vandaag. Letterlijk een verjaardag om nooit te vergeten
