Moderators: Mjetterd, Dani, ynskek, Ladybird, xingridx, Polly, Hanmar
RoyceMack schreef:Even een schop in dit topic. Ik lees overal dat een kind een vader nodig heeft. Maar serieus, (even los van hoe hij wellicht met haar omgaat) wat heb je een aan vader met een alcohol verslaving, depressiegeschiedenis en die er waarschijnlijk (tenminste, dit is mijn interpretatie) voor zorgt dat het kind belemmert wordt in haar ontwikkeling ([bold]denk aan het bedplassen[/bold], de grote mensen zorgen die ze moet dragen en het tevreden houden van zowel papa als mama). Dat is heel hard werken voor een kind en dat werkt volgens mij echt belemmerend.
Ik snap absoluut dat vaders en moeders evenveel recht hebben om hun kind te zien.
Echter heeft een kind niet perse een vader nodig (of moeder). Zolang 1 ouder ervoor zorgt dat kind alles krijgt wat het nodig heeft (niet alleen in fysieke spullen maar ook in mentale ontwikkeling) dan is er echt geen gescheiden ouderstel nodig om een kind een goede jeugd te geven. Dit kan zelfs enorm averechts werken.
Wat heeft een kind eraan om altijd op de tenen te moeten lopen?
Ik ken vrij veel mensen die zijn opgegroeid met 1 ouder, en daar gaat het echt prima mee. Geen trauma's, geen diepe wonden uit het verleden, geen aangeleerde karaktereigenschappen die duiden op problemen uit het verleden etc.
Als het niet anders kan is 1 ouder die zijn/haar uiterste best doet, meer dan voldoende voor een opgroeiend kind.
RoyceMack schreef:Even een schop in dit topic. Ik lees overal dat een kind een vader nodig heeft. Maar serieus, (even los van hoe hij wellicht met haar omgaat) wat heb je een aan vader met een alcohol verslaving, depressiegeschiedenis en die er waarschijnlijk (tenminste, dit is mijn interpretatie) voor zorgt dat het kind belemmert wordt in haar ontwikkeling (denk aan het bedplassen, de grote mensen zorgen die ze moet dragen en het tevreden houden van zowel papa als mama). Dat is heel hard werken voor een kind en dat werkt volgens mij echt belemmerend.
Ik snap absoluut dat vaders en moeders evenveel recht hebben om hun kind te zien.
Echter heeft een kind niet perse een vader nodig (of moeder). Zolang 1 ouder ervoor zorgt dat kind alles krijgt wat het nodig heeft (niet alleen in fysieke spullen maar ook in mentale ontwikkeling) dan is er echt geen gescheiden ouderstel nodig om een kind een goede jeugd te geven. Dit kan zelfs enorm averechts werken.
Wat heeft een kind eraan om altijd op de tenen te moeten lopen?
Ik ken vrij veel mensen die zijn opgegroeid met 1 ouder, en daar gaat het echt prima mee. Geen trauma's, geen diepe wonden uit het verleden, geen aangeleerde karaktereigenschappen die duiden op problemen uit het verleden etc.
Als het niet anders kan is 1 ouder die zijn/haar uiterste best doet, meer dan voldoende voor een opgroeiend kind.
safina schreef:RoyceMack schreef:Even een schop in dit topic. Ik lees overal dat een kind een vader nodig heeft. Maar serieus, (even los van hoe hij wellicht met haar omgaat) wat heb je een aan vader met een alcohol verslaving, depressiegeschiedenis en die er waarschijnlijk (tenminste, dit is mijn interpretatie) voor zorgt dat het kind belemmert wordt in haar ontwikkeling (denk aan het bedplassen, de grote mensen zorgen die ze moet dragen en het tevreden houden van zowel papa als mama). Dat is heel hard werken voor een kind en dat werkt volgens mij echt belemmerend.
Ik snap absoluut dat vaders en moeders evenveel recht hebben om hun kind te zien.
Echter heeft een kind niet perse een vader nodig (of moeder). Zolang 1 ouder ervoor zorgt dat kind alles krijgt wat het nodig heeft (niet alleen in fysieke spullen maar ook in mentale ontwikkeling) dan is er echt geen gescheiden ouderstel nodig om een kind een goede jeugd te geven. Dit kan zelfs enorm averechts werken.
Wat heeft een kind eraan om altijd op de tenen te moeten lopen?
Ik ken vrij veel mensen die zijn opgegroeid met 1 ouder, en daar gaat het echt prima mee. Geen trauma's, geen diepe wonden uit het verleden, geen aangeleerde karaktereigenschappen die duiden op problemen uit het verleden etc.
Als het niet anders kan is 1 ouder die zijn/haar uiterste best doet, meer dan voldoende voor een opgroeiend kind.
Eerder in dit topic schreef ik dat wij een alcoholistische borderline-nicht in de familie hebben. Dat is voor haar kinderen lang niet altijd leuk geweest. En toen ze ouder werden en in de puberteit kwamen, hadden ze ook niet zoveel zin meer om te gaan. Ze staan nu op eigen benen en gaan af en toe bij hun moeder langs. En ik weet zeker dat ze, ondanks de moeilijkheden, blij zijn dat ze contact met hun moeder hebben kunnen behouden tijdens hun jeugd.
Je moet niet vergeten: iemand kan alcoholist zijn en borderline hebben, maar een mens is altijd meer dan alleen z'n ziektes. Mijn nicht had bijvoorbeeld ook een hele warme kant, kon altijd ontzettend leuke dingen doen met de kinderen, ze hield zielsveel van ze, ze was enorm zorgzaam en deed er alles aan om te zorgen dat de kinderen zo min mogelijk last hebben van haar problemen. En hoewel dat laatste niet altijd is gelukt, bleef er onder aan de streep meer dan genoeg over dat het contact tussen haar en de kinderen waardevol maakte.