Bokt.nl

**Geplaatst**: 10-01-17 13:17

Geplaatst: 10-01-17 13:17

Ik kom uit een stad van 65000 inwoners en woon nu in een dorpje van 550 inwoners.
We wonen er nu ruim een jaar.
Mijn 'buurman' weet ook echt alles en komt regelmatig met verhalen over mensen die wij dus niet kennen.

Afgelopen zondag liep hier een oud stel langs, die waren aan het wandelen.
Mijn man loopt buiten met de honden en ik was in de stal.
Hoor ik die man ineens tegen mijn man zeggen ' hé hoe gaat het met je vrouw, hoorde dat ze een ongeluk heeft gehad?'
:')

keek wel even raar op zeg maar.
Daarintegen is iederen hier wel ontzettend behulpzaam.

Onze oude woonplaats is bij ons in 2014 ingebroken.
Buren waren thuis (wij hadden niet zo'n best contact met hun) en nee ze hadden niks gehoord, terwijl ik de buurman kon horen als hij een scheet liet zeg maar _O-

**Geplaatst**: 10-01-17 13:19

Geplaatst: 10-01-17 13:19

LadyMadonna schreef:
Oh, vroeger op stal:
Hedde gij gehoord wie d'r doad is?!

Euh... nee?

Jah, Dirkje!

Die ken ik niet geloof ik...

Joah, die kende gij wel! Van ons dinie's zus de buurvrouw, haar neef, daar een dochter van.....

Had nooit gedacht dat mensen dat echt deden :')

maar laatst twee collega's op het werk ging dit gesprek precies zo. Want de zoon van die blabla en daar de buurvrouw van blabla kwam er op neer dan een man met jong gezin was overleden aan hartaanval.
Het erger was dat niet daar over ging over die arme vrouw van de man en de kinderen die alleen achterbleven. Nee het ging over dat hij zoon daar en daar van was en hoe het was gegaan en of ze hem kende. Geen woord empathie $:\$ . Vond het echt een bizar gesprek om aan te horen.

**Geplaatst**: 10-01-17 13:52

Geplaatst: 10-01-17 13:52

Macs schreef:
Nou dit gebeurt niet alleen in een dorp
Mijn oma woont in hartje Utrecht in een volkswijk. En daar kent ook iedereen elkaar en is het behoorlijk roddelen. Als er wat gebeurt staat iedereen voor het raam en dan gaat het als een lopend vuurtje.
Soms begint ze ook verhalen uit te kramen tegen mij over de moeder van het oude buurmeisje van mijn moeder.. "jaaa die ken je wel"
En nee, ze is niet dement

Oja en er bestaan zo'n 6 achternamen in die wijk en de helft is familie van elkaar

Dat kan maar een wijk in Utrecht wezen :')

Verder is het meestal niet zo in steden. Maar Utrecht in die wijk wel.

**Geplaatst**: 10-01-17 13:54

Geplaatst: 10-01-17 13:54

ja, dit is dorp-eigen

**Geplaatst**: 10-01-17 13:57

Geplaatst: 10-01-17 13:57

In grote steden krijg je ook weer stadsdorpen. Ik woon ontzettend anoniem in een grote stad van bijna 500.000 inwoners. Heerlijk! Ik ken mijn buren bij naam en gezicht, maar daar houdt het op. Ik zou niet anders willen op dit moment.

Maar als je 10 minuten fietst zit je in Duindorp, zit je in Scheveningen, zit je in Loosduinen. Dat zijn stadsdorpen op zich. Daar kent wel iedereen elkaar weer.

**Geplaatst**: 10-01-17 18:14

Geplaatst: 10-01-17 18:14

Nies_ schreef:
Maar ik moet heel eerlijk zeggen.. Als ik brandweer/ambulance/politie voorbij zie scheuren kijk ik ook gelijk op p2000 waar er wat aan de hand is

Hier komt er zo vaak iets met sirenes/zwaailichten voorbij dat het mij pas opvalt als het er meerdere in hele korte tijd zijn of als de katten weer als een stel ramptoeristen naar het ongeluk zitten te kijken. :')

Maar ik woon dan ook aan een drukke straat waar bijna alle hulpdiensten langs moeten en waar 's avonds laat een hoop mensen zich een soort van Verstappen/Schumacher/Senna wanen en de weg als racebaan gebruiken.

**Geplaatst**: 10-01-17 18:20

Geplaatst: 10-01-17 18:20

ik ben van een kleine stad naar een dorp verhuist, houd mezelf redelijk op de achtergrond maar heb al wat gemerkt dat dat niet echt goed is gelukt.

de meeste mensen weten precies wie ik ben en waar ik woon en wie mijn familie hier in het dorp is

**Geplaatst**: 10-01-17 18:21

Geplaatst: 10-01-17 18:21

Ander voorbeeld: het ging uit met mijn vriend, en binnen de kortste keren kwamen de verhalen los.
Ik was vreemd gegaan, ik had allang een ander voordat het uitging

.

Dan is een dorp minder leuk haha. Ben inmiddels half verhuisd naar de stad.

**Geplaatst**: 10-01-17 18:27

Geplaatst: 10-01-17 18:27

Ik zal het nog erger maken...

Op mijn 19e ben ik getrouwd. Laat ik erbij vermelden dat ik in een van de christelijkste dorpen van nl woon...
Op een goede dag liep ik over de winkelstraat, toen ik werd aangesproken, door een, voor mij, wildvreemde...
Hij wenste me erg veel sterkte en Gods kracht toe....
Waarop ik stond:

Maar: op mijn 19e zwanger zijn en een kind groot brengen was toch wel een zware taak....

De man bedoelde het ongetwijfeld goed, heb hem alleen wel uitgelegd dat ik volledig uit vrije wil ging trouwen, niet zwanger was, en dus zéker geen "moetje" was....

**Geplaatst**: 10-01-17 18:34

Geplaatst: 10-01-17 18:34

LadyMadonna schreef:
Ik zal het nog erger maken...

Op mijn 19e ben ik getrouwd. Laat ik erbij vermelden dat ik in een van de christelijkste dorpen van nl woon...
Op een goede dag liep ik over de winkelstraat, toen ik werd aangesproken, door een, voor mij, wildvreemde...
Hij wenste me erg veel sterkte en Gods kracht toe....
Waarop ik stond:
Maar: op mijn 19e zwanger zijn en een kind groot brengen was toch wel een zware taak....

De man bedoelde het ongetwijfeld goed, heb hem alleen wel uitgelegd dat ik volledig uit vrije wil ging trouwen, niet zwanger was, en dus zéker geen "moetje" was....

Jeetje..

**Geplaatst**: 10-01-17 18:34

Geplaatst: 10-01-17 18:34

Vind dit soort verhalen altijd twee kanten hebben. Zelf woon ik op een dorp met 20.000+ inwoners, het ons-kent-ons gevoel is vrij groot. Ook werken ze hier met bijnamen dus vaak hoeft iemand niet lang na te denken om wie het gaat

tuurlijk zijn er echte roddelaars tussen maar omdat zoveel mensen elkaar wel echt kennen persoonlijk is het ook gewoon een manier van ja... Gewoon communiceren met elkaar, medeleven tonen. Ramptoeristen heb je in steden ook hoor. Ik vind zelf dat 'saamhorigheidsgevoel' aan de ene kant soms benauwend dat zo snel zoveel mensen dingen weten, maar aan de andere kant ook al paar keer meegemaakt in de omgeving hoe diezelfde mensen zo klaar kunnen staan voor elkaar

ik zou niet anders willen.

**Geplaatst**: 10-01-17 18:48

Geplaatst: 10-01-17 18:48

Ja heel herkenbaar. Hier kunnen ze er ook wat van. Mijn moeder heeft ooit jaren geleden wat meegemaakt. Mijn broer ging toen hij klein/jong was bij iemand in de buurt km verderop vaak grasmaaien vond hij geweldig toen met zo'n zitmaaier. Hij was 's ochtends geweest en mijn moeder moest 's avonds in het dorp zijn was iets te doen en daar vertelde ze dat die man overleden was. Daar schrok mijn moeder toen behoorlijk van want hij was verder niet ziek. En de volgende dag staat ze in het dorp en wie staat daar? De meneer die dus overleden was. Ze trok behoorlijk wit weg toen ze hem zag staan. Je hebt een koutje te pakken en bij een andere lig je al in de kist.
Dat zijn echt de mindere dingen ook als iemand ziek is.

Ja een dorp is fijn maar soms ook niet. Vooral als je bepaalde dingen over jezelf hoort waarbij je je afvraagt wie dat verzonnen heeft omdat er geen enkele vorm van waarheid in zit.
Maar de voordelen zijn ook fijn mensen staan voor je klaar als het nodig is en aan vrijwilligers is ook geen tekort als er echt iets te doen is vooral voor ouderen en kinderen.

**Geplaatst**: 10-01-17 18:56

Geplaatst: 10-01-17 18:56

Dorps eigen denk ik, als een verhaal maar vaak genoeg verteld word word het vanzelf groter dan dat het is. Soms misschien vervelend, maar ik vind het niet naar, geeft ook een stukje sosiale controle dat mensen wat van elkaar weten.

Jaren geleden heb ik, in de week van het plaatselijke dorpsfeest, een ongeluk gehad op de plaatselijke rijvereniging.
Ik ben er afgevallen, paard is op mijn rug gaan staan en mocht met de ambulance mee.
Mn moeder was zo slim om even in de supermarkt, bij de bakker en bij de slager te vertellen wat er echt gebeurd was, want de volgende ochtend was het paard al op mijn hoofd gaan staan volgens de verhalen

.

**Geplaatst**: 10-01-17 19:09

Geplaatst: 10-01-17 19:09

IlonavL schreef:
LadyMadonna schreef:
Oh, vroeger op stal:
Hedde gij gehoord wie d'r doad is?!

Euh... nee?

Jah, Dirkje!

Die ken ik niet geloof ik...

Joah, die kende gij wel! Van ons dinie's zus de buurvrouw, haar neef, daar een dochter van.....

Hahahaha, precies dit idd

Mijn oma stelde altijd standaard twee vragen:

1. Waar komt hij/zij vandaan?
2. Van wie is het er één? (letterlijk zo, alsof je naar de afstamming van een paard vraagt )

Met 'ik weet het niet' nam ze natuurlijk geen genoegen, dat snap je Kende altijd wel weer een zus van een buurvrouw van een verre nicht of iets dergelijks

Oh dit herken ik zo erg! Mijn schoonfamilie praat ook zo, verschrikkelijk! Denk dat dit echt dorp-eigen is..

**Geplaatst**: 10-01-17 19:28

Re: Help, ik woon in een dorp!

Geplaatst: 10-01-17 19:28

Een ex van mij gebruikte het dorp juist om roddels over mij te verspreiden en stevig aan te dikken.
Als ik er nu kom en ik draai me 1x rond dan weet het hele dorp het gelijk weer wie ik ben en wat ik allemaal gedaan heb/zou hebben.
Was toen echt niet grappig maar kan er nu hard om lachen, ik ben de regio uit verhuist en heb m'n leven opgepakt en zij zitten daar nog steeds te roddelen en te oordelen terwijl ze geen haar beter zijn.

**Geplaatst**: 10-01-17 19:34

Geplaatst: 10-01-17 19:34

Dorp eigen. Nooit anders geweest, zal nooit anders worden.

Bij ons was het zelfs zo erg dat we de ratten over het aanrecht hadden lopen. Verspreid door 'lieve' opa en oma themselves. Er lag een muisje dankzij de katten in de keuken, maar dat interesseerde niemand.

Zo zou er ook nog altijd een konijnenhok in de voortuin staan. Heb altijd gezegd: de vinder mag hem houden.

Ach, overal zit rotvolk tussen denk ik dan maar. :Y)

**Geplaatst**: 10-01-17 19:59

Geplaatst: 10-01-17 19:59

Wij wonen sinds een aantal jaar ook in een dorp en zie zeker verschil met de stad. Veel positief en ik wil ook niet meer weg, maar soms toch ook negatieve dingen. Ik vind het heerlijk voor onze opgroeiende kinderen, geeft een veilig gevoel, je kent daadwerkelijk alle andere moeders van de kinderen uit hun klas en weet waar ze wonen en andersom, iedereen ligt ongeveer op een appje afstand weg. Fijne buren die idd voor iedereen klaar staan. Maar het bekruipt me af en toe ook wel dat ik zoveel groepjes zie, met name aan school en helaas blijft die groepsverdeling zo doorwerken vind ik, je komt dezelfde mensen overal tegen, sport etc, dan zou afwisseling ook wel eens fijn zijn, haha. Ik meng me daar zelf niet zo in, ik kan met veel mensen overweg, maar zie het duidelijk en geeft wel eens wrijving tussen die groepjes. Dat ken ik vanuit de stad zeker niet zo. Voel me soms echt een enorme buitenstaander wanneer je in een groep zit en die mensen gaan over op ken je die van die.. Nee, ik ken ze niet.. Maar de rest kent ze natuurlijk wel en een uur later ken je hele levensverhalen van mensen die je nog nooit gezien hebt :')

**Geplaatst**: 10-01-17 20:31

Re: Help, ik woon in een dorp!

Geplaatst: 10-01-17 20:31

Wij wonen nu in een groot dorp met ruim 30.000 inwoners.
Ons straatje is een soort hofje met 36 huizen.
Kinderen kunnen lekker met elkaar spelen.
Je laat eens een hond voor iemand uit, brengt brood of stoofpot naar een buurman.
Mag een auto lenen van een buurman omdat je eigen accu stuk is en je man met spoed naar het ziekenhuis moet.

**Geplaatst**: 10-01-17 20:36

Geplaatst: 10-01-17 20:36

Ik herken dit wel, woon op een eiland en bijna iedereen kent elkaar..

**Geplaatst**: 11-01-17 09:13

Geplaatst: 11-01-17 09:13

O ja heel herkenbaar. Een verhaal wordt helemaal uit z'n verband gehaald.

8 jaar geleden heeft mijn moeder een hersenbloeding gehad. 2 ambulances traumahelikopter politie, alles stond in de straat. Maar het verhaal dat het dorp rond ging was dat mijn vader een hartstilstand had gehad want iemand had mijn moeder s ochtends nog gezien in het centrum dus die kon het niet zijn.....

**Geplaatst**: 11-01-17 09:56

Re: Help, ik woon in een dorp!

Geplaatst: 11-01-17 09:56

Wat bij ons de eerste paar keer ook veel mooie verhalen gaf, was de schoorsteenveger uit Winterswijk.
Die komt namelijk met een oude brandweerwagen, geeft heel wat bekijks en roddels :))

.

**Geplaatst**: 11-01-17 10:29

Geplaatst: 11-01-17 10:29

Tigra_ schreef:
Ja heel herkenbaar. Hier kunnen ze er ook wat van. Mijn moeder heeft ooit jaren geleden wat meegemaakt. Mijn broer ging toen hij klein/jong was bij iemand in de buurt km verderop vaak grasmaaien vond hij geweldig toen met zo'n zitmaaier. Hij was 's ochtends geweest en mijn moeder moest 's avonds in het dorp zijn was iets te doen en daar vertelde ze dat die man overleden was. Daar schrok mijn moeder toen behoorlijk van want hij was verder niet ziek. En de volgende dag staat ze in het dorp en wie staat daar? De meneer die dus overleden was. Ze trok behoorlijk wit weg toen ze hem zag staan. Je hebt een koutje te pakken en bij een andere lig je al in de kist.
Dat zijn echt de mindere dingen ook als iemand ziek is.

Ja een dorp is fijn maar soms ook niet. Vooral als je bepaalde dingen over jezelf hoort waarbij je je afvraagt wie dat verzonnen heeft omdat er geen enkele vorm van waarheid in zit.
Maar de voordelen zijn ook fijn mensen staan voor je klaar als het nodig is en aan vrijwilligers is ook geen tekort als er echt iets te doen is vooral voor ouderen en kinderen.

Ik woon niet in een dorp maar paar maanden terug wat soort gelijks gehad. Van twee totaal verschillende mensen(een geen Zutphenees en de ander wel, en geen verband tussen die twee mensen) kregen mijn vriend en ik te horen dat onze buurman(paar huizen verderop met een eigen winkel) overleden was. We vonden het wat vaag aangezien de winkel nog wel open was. Paar dagen opgelet of we hem toevallig nog zagen maar elke keer zijn vrouw alleen. En toen we zaten te twijfelen of we een kaartje naar zn vrouw moesten sturen zag mn vriend de buurman opeens lopen. Vind het echt bizar dat die roddel is ontstaan.

**Geplaatst**: 11-01-17 10:34

Geplaatst: 11-01-17 10:34

Ik meld me, Dorpen...Een hel $:\$
Hier ook een enorm Christelijk dorp, waar de helft alleen maar in zwart parradeerd en roddeld over alles wat los en vast zit, walchelijk.

Helaas hierheen verhuist toen ik nog amper 4 ofzo was, en woon er nu alweer 16 jaar.

Wil niks liever dan weg hier

**Geplaatst**: 11-01-17 10:40

Re: Help, ik woon in een dorp!

Geplaatst: 11-01-17 10:40

Kom uit een stad Den haag. Woon al 7 jaar in een dorp.
Het is mens eigen. In het dorp wordt het versterkt omdat er idd een ons kent ons cultuur heerst.
In de stad echter werkte ik bij een bedrijf waar met name binnen het bedrijf dat soort geroddel was. Heb je het al gehoord? Klaasje is weer gezakt voor zijn rijbewijs. Of Anna is ziek heel ernstig ziek zit al 2 weken thuis hoorde dat ze opgenomen was. Wat blijkt amandelen verwijderd

het buren geroddel heb je niet zoveel in de grote stad. Maar wel degelijk merk je dat daar de plekken waar men elkaar kent je precies het zelfde effect merkt.

**Geplaatst**: 11-01-17 10:42

Geplaatst: 11-01-17 10:42

Hahaha! Wat een voorbeelden komen er langs!

Ik ben vanuit het gezellige Amsterdam waar natuurlijk altijd wat te doen is, verhuisd naar een dorp. Ik heb er soms nog spijt van (maar ja, ging samenwonen dus ja).

Wat een verschil zeg!

Ik heb geprobeerd sociaal te doen, heus! Speciaal naar de sportschool om 'misschien mensen te leren kennen', maar het mocht niet baten; ik hoorde er niet bij!

Maarrrrr....mijn paard staat in een dorpje verderop, nog kleiner, maar met de mensen daar heb ik veel meer contact en kan ik gezellig kletsen, dus het verschilt dus ook nog per dorp...