Geplaatst Hier in het dorp is het ons kent ons(half, of soms maar een kwart). Dus als pietje een ongeluk of iets heeft gehad, en er gebeuren er hier nogal veel, dan weet binnen een dag heel het dorp het. Pietje is dan bijvoorbeeld met zijn auto in de sloot beland en heeft zijn been gebroken. Iedereen moet dat dan tegen elkaar vertellen en het liefst nog een beetje aangedikt, wat er toe leidt dat pietje aan het eind van alle verhaaltjes zelfs zijn been heeft moeten amputeren
mijn familie heeft daar ook een handje van en als ik dan vraag waarom ze het zo nodig over het ongeluk van een ander moeten hebben dan zeggen ze; uit interesse en medeleven. Maar naar mijn mening kan je de persoon in kwestie dan beter even bellen, appen een kaartje sturen om je medeleven te tonen dan tegen de buurman zeggen van he, heb je het al gehoord? Pietje van de dorpsstraat heeft een ongeluk gehad en moet zijn been misschien wel amputeren. Terwijl ze vaak amper weten hoe de vork nu echt in de steel zit. Is dit dorp-eigen? Of mens-eigen? Of ben ik gewoon raar?
Ook dat 'geroddel' en verhalen die aangesterkt worden, is daar heel normaal. De rasechte dorpelingen hebben zelfs een beledigende naam voor de buitenstaanders 
(kan er even niet op komen) 
Mensen geven hun eigen draai er aan, omdat het oh zo boeiend is om een sterk verhaal te kunnen vertellen aan een ander. Ik heb er echt een hekel aan 
er wonen hier niet heel erg veel mensen, er is een kerk, een voetbalvereniging, een supermarkt en een dorpshuis met huisarts ed, en verder is hier niks, dus ja, de mensen moet het ook wel een beetje interessant houden voor zichzelf 
