Een tijdje geleden heb ik een jongen leren kennen, en hij heeft al meerdere malen aangegeven dat hij wel een relatie met me zou willen. Op zich zou ik dat wel zien zitten, maar ik heb intussen gemerkt dat er psychisch wat dingen niet helemaal lekker zitten bij hem.
Ik heb zelf borderline, maar ik neem al een hele tijd antidepressiva en ga tijdens de moeilijke periodes langs bij een psycholoog. Echter blijf ik het moeilijk hebben om structuur in mijn leven te krijgen, ik ben enorm chaotisch en denk vaak niet na voor ik iets doe. Mijn grootste probleem vandaag is dat ik niet kan plannen, dat ik altijd alles wil doen en dan achteraf spijt krijg als ik merk dat ik daardoor andere dingen moet laten vallen. Iets anders waar ik mezelf vaak op betrap is liegen, ik kan niet uitleggen waarom ik dat doe maar het lijkt alsof ik altijd maar de halve waarheid wil vertellen.
Nadat mijn vorige relatie ontploft is heb ik daarom ook heel bewust al 6 jaar geen nieuwe relatie gestart.
Ik slaap in mijn eigen huisje, maar ik ga nog elke avond bij mijn ouders eten en mijn moeder doet mijn was

Maar nu is het probleem dat die jongen psychisch ook niet stabiel is. Hij lijkt regelmatig door heel diepe dalen te gaan, zelfs in die mate dat hij zelfmoordgedachten heeft. Op bepaalde momenten lijkt hij heel normaal, maar zodra er iets niet gaat zoals het moet kan hij daar helemaal niet mee overweg. Dan sluit hij zich volledig af en kan hij zelfs agressief worden. Op zo'n momenten duwt hij de mensen die hem graag zien en het goed met hem voorhebben ook zo hard mogelijk van zich weg. Hij heeft nog nooit therapie gehad en lijkt geen hulp te willen aanvaarden.
Nou blijft het door mijn hoofd spoken, wat als wij een relatie zouden beginnen? Mijn gevoel wil het wel, maar mijn verstand zegt dat we gewoon plankgas richting een hele diepe afgrond zullen rijden. Ik slaag er voorlopig wel in om verstandig met zijn moeilijke momenten om te gaan, maar ik ken mezelf goed genoeg om de weten dat dat niet altijd zal lukken.
Kan ik hem vragen om eerst in therapie te gaan en te werken aan zichzelf voor we wat met elkaar beginnen? Of is dat bij voorbaat al gedoemd om te mislukken?