
Ik heb een nieuwe vriend. Het is nog heel pril (pas 1,5 maand), maar het voelt enorm goed. We zijn 34 en 36, dus beiden kijken we ook iets sneller naar de toekomst dan wanneer je 21 bent. Ook ivm een eventuele kinderwens. We hebben nou eenmaal niet de tijd om nog rustig 5 jaar te wachten

Aan de andere kant willen we overigens ook niks overhaasten hoor. Het zijn vooral onderwerpen van gesprek, maar moeten zeker niet volgende maand gerealiseerd zijn. Het is ook meer kijken of we met zaken op 1 lijn liggen, zodat áls het zover komt, we beiden weten wat we willen met elkaar. Hij komt uit een langere relatie incl huwelijk. Ik ben al een tijd vrijgezel en mijn langste relatie daarvoor was 1,5 jaar. Maar het voelt enorm goed. Zo anders dan hiervoor.
Nu heeft mijn vriend een dochtertje in de kleuterleeftijd die nog niet van mijn bestaan weet. Ook dat is onderwerp van gesprek, want wanneer is de tijd rijp om kennis te maken? Hij was er in het begin heilig van overtuigd dat dat wel een half jaar zou duren. Maar nu komt hij er op terug. Het is wel erg lang. Maar wanneer doe je dat dan wel? Wanneer weet je dat de tijd juist is? Ik heb er zelf minder haast mee. Natuurlijk ben ik nieuwsgierig, maar heb het al eens meegemaakt en weet dat het ook mis kan gaan. Nu voelde die relatie ook niet zo goed als nu, maar het was zo sneu voor het kind van mijn ex toen wij na 4 maanden weer uit elkaar gingen en hij zich al wel aan mij gehecht had (lang verhaal, maar ik was meer een moederfiguur dan zijn eigen moeder voor hem).
En dat wil ik nu voorkomen. Natuurlijk weet je niet hoe het gaat lopen, maar ik vind 1,5 maand gewoon echt wel te snel. Ik heb ook aangegeven dat hij bepaalt wanneer en we samen kijken naar in welke setting (zelf vind ik de speeltuin waar zij vaak komen een goed idee, neutraal terrein, maar wel bekend voor haar en ongedwongen). Maar hij is absoluut leidend daar in.
Daarnaast willen we allebei van de status 'geheim' af, want dat voelt ook niet lekker. Nu is dat bijzaak hoor, zijn dochter staat voorop en ik schik me daar naar. Dat het dan niet zo praktisch is, dat is dan maar even zo. Dat is toch tijdelijk. En ook daar was hij het helemaal mee eens. Al heb ik het idee dat hij er meer moeite mee heeft dan ik.
Dan hebben we natuurlijk nog zijn ex/de moeder van zijn dochter. Ook zij moet van mijn bestaan afweten en ik wil graag kennis maken, zodat zij ook weet wie haar dochter regelmatig gaat zien. Ze hebben co-ouderschap, waarbij ze voorlopig meer bij mijn vriend is wegens omstandigheden maar dit in de toekomst 50-50 wordt. We zouden elkaar dus vaak gaan zien. Ik vind die kennismaking zelf heel belangrijk en ook niet meer dan normaal. Ze zijn overigens goed uit elkaar, dus dat is al makkelijker dan wanneer het gaat om een vechtscheiding.
We gaan hier overigens prima uit komen samen hoor, maar ik ben erg benieuwd naar ervaringen van jullie
