Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 07-01-12 18:46

Dacht je alles gehad te hebben ....

Geplaatst door de TopicStarter : 07-01-12 18:46

* Toegestaan shaduw account.
Mochten mensen mij toch herkennen, dan dit graag voor je houden .*

Laat ik beginnen bij het begin, mochten er onduidelijheden zijn, kan ik kijken of ik ze aanvul.

ik ben van me 12e tot me 16e ben ik misbruikt geweest door me oom, zowel aantastelijk, als misbruikt als verkrachting.
dit heeft een zeer grote impact op me leven gegeven, nu nog steeds.
er is daarvan aangifte gedaan,fouten door politie, ik had ondergoed, waarbij ik zeer overtuigd was dat dit gebruikt kon worden.
bij het intakegesprek, werd al direct duidelijk gemaakt, dat hun er niets mee konden.
ongeveer een week later, had ik de aangifte staan, ruim de hele middag op het bureau gezeten, er werd me eer veteld, dat dit bewijs, niet gebruikt kon worden.
ik moest het opbergen, in keukenrol papier en in mijn kast moest leggen, zonder er andere spullen erbij, zo gezegt , zo gedaan.
na ruim een jaar ( vraag mij niet waarom ) heb ik pas en gespek gehad met Justite, bureau Jeugdzorg zat er ook bij, ook mijn begeleider, moeder, en advocaat.
er werd al meteen duidelijk, dat er geen bewijs was, en er dus geen rechtzaak kon komen.
ik heb al meteen duidelijk gemaakt, dat ik meerdere malen aan had gegeven dat ik dus ondergoed had.
Jutitie wist er niets van, en het was ook niet in het rapport gezet.
Week later, moest ik met het bewijs naar het politie bureau komen, en DNA afgeven, en werd het bewijs onderzocht.
ik had nog een beetje hoop, maar het mocht niet meer baten. Zelfs mijn eigen DNA zat er niet op, laat staan door de verdachte, en gaat hij dus vrij uit.

Laatste paar jaren ging het erg secht tussen mij en me moeder, veel ruzie, veel geweld, werd geslagen tot aan blauwe plekken en bloed aan toe.
ik wist niet wat ik moest doen, en heb een mes uit de keuken gehaald, en meerdere malen mijn pols door gesneden, tot ruim bloedens aan toe.
Haar pijn kon ik niet meer aan, en zocht ik een oplossing.
Slapen ging steeds slechter, en begon ik met Blowen, veel stappen,en meer drinken, om er maar zo veel mogelijk er tussen uit te zijn.
momenten dat ik sliep, had ik vak nachtmerrie's, zowel over me oom, als over me moeder.
helaas verliet mijn vader in 2008 het leven, kon er ook nog bij.
veel verdriet er aan overgehouden, en kreeg steeds meer de neiging om uit het leven te stappen.
maar het is mij nooit gelukt om mijn polsen verder door te snijden.

afgelopen zomer, was ik dit zat, wou leven, maar niet op de manier zoals het ging, wou eigenlijk niet meer leven, maar het toch een kans geven.
ik heb via internet hulp gezocht, en kwam uit op Stichting huislijk geweld.
heb eerst alle symptonen bekeken, en na gedacht.. is dit werkelijk ?? speelt dit echt ?? is dit zo erg uit de hand gelopen ??
op een gegeven moment, toch een keer de telefoon gepakt, en gebeld, ik dacht dat me hart uit me keel kwam.
vervolgens verhaal breed uitgelegd, politie is erbij gekomen, huisarts is er bij betrokken geweest, en toen kwam het moment... ( dit gebeurde zonder dat me moeder dit wist.)
dinsdag ochtend had ik een gesprek met matschappelijk werker, en begon al vrijwel direct over een opvanghuis.
hiervan schrok ik erg, omdat de politie het had over een 3-gesprek, met me moeder, politie en mij.
het was een erg groot verschil, maar toch door gezet, donderdags ( inmiddels Juli) ben ik vertrokken, naar het opvang huis.
zondags kwam me moeder thuis, en heb ik erg veel telefoontjes gekregen van haar.
aantal gespekken gehad, met haar, mijn begeleider en psygiater en ik, en uiteindelijk kwam de conclusie, dat het beter was, als ik niet terug ging.
dit omdat ze bang waren, dat ik mij of mijn moeder wat zou aandoen, of andersom.

vervolgens na ruim 3 maanden daar gezeten zit ik een vervolg fase, met nog meer begeleiding, + begeleid wonen etc.
al snel kwam het verhaal van me oom weer naar voren.
dat het toch nog in me hoofd speelde, en dat ik naar GGZ moet.
ook hier sprongen mij de tranen weer in de ogen.
aankomende Februari heb ik daar mijn intake gesprek.
ben best gespannen, en weet niet wat ik daarover en op dat moment moet zeggen.

op dit moment, ben ik nog bezig, om met me handen van de drugs af te blijven, gebruik t al ong 3 weken niet, en slaap slechter.
drank ben ik al vanaf, en hoef ik niet meer, ook met messen heb ik bijna geen proleem meer, al vraag ik me soms af of het nog zin heeft om te leven, maar ik moet door blijven vechten.
ook heb ik bijna een contact meer met mijn moeder, dat geeft mij erg veel rust vanuit die kant.

ik vind het erg eng, om zomaar tegen over iemand te zitten, en te praten over mijn oom.
het raakt mij echt ...