Ik wil heel graag even iets van me afschrijven... Gewoon even van me afschrijven en misschien hebben jullie nog wat oppeppers!
Ik heb mijn vriendin vanavond uitgezwaait op schiphol. Ze vertrekt voor bijna een halfjaar op buitenlandse stage.
Het afscheid viel mij erg zwaar en ik heb het er echt heel moeilijk mee. Ik ben al de hele avond heel erg misselijk en weet allemaal nog even niet hoe ik alles moet gaan invullen...
Ik weet dat het nog erg vers is, maar toch wil ik het even kwijt.
Ik heb een geweldige relatie en ondanks dat we veel samen zijn doen we ook nog altijd onze eigen dingen, maar we vinden het fijn om gewoon elkaar om ons heen te hebben. We kunnen ook echt onzelf zijn bij elkaar. We hebben veel steun aan elkaar en helpen elkaar met veel dingen.
Ze is nu opweg naar Peru, waar zei voor ongeveer de helft van de tijd niet bereikbaar zal zijn op wat voor een manier dan ook ivm. dat zij data moet verzamelen.
Wij zullen op de momenten dat er mogelijkheid is tot internet of bereik dan natuurlijk ook skypen en bellen.
Ik heb zelf niet echt veel vrienden, wat ik jammer vind en hard mijn best voor doe om nieuwe mensen te ontmoeten. Misschien dat ik daarom dit ook hier plaats... want ik heb niet echt iemand om goed mee te kunnen praten.
Wij hebben vandaag precies 8 maanden een relatie en samen best al wel wat rottige nare dingen meegemaakt. Dit heeft ons samen ook erg sterk gemaakt en iedereen roept dat wij dit wel gaan overleven samen. Superfijn natuurlijk om te horen, want dat geeft wat meer vetrouwen. Dit was nog het enige obstakel waar we nog even doorheen moeten, maar tegelijkertijd ook de lastigste.
Ik weet ook dat zei het misschien nog allemaal wat zwaarder gaat krijgen, ondanks dat ze veel leuke dingen gaat doen.
Het idee dat het nu nog 5 maanden duurt vind ik echt heel moeilijk, het voelt nog zo onwerkelijk...
Ik heb er voor gezorgd dat ik het wel wat druk krijg komende tijd, zodat de tijd snel gaat en ik bezig blijf. Ik probeer uiteraard ook zoveel mogelijk leuke dingen te gaan doen! Ik hoop ook naar haar toe te kunnen en wieweet duurt het dan maar 4 maanden voor we elkaar weer zien. Dit is overigens wel een reis die ik sowieso wel zou willen maken!
Ik vind het ontzettend leuk voor haar dat zij deze kans krijgt en ik zou er ook niet tegen willen houden en hoop dat ze het ontzettend naar haar zin krijgt, want zo'n kans krijg je nooit weer.
Misschien stel ik me aan, misschien is het allemaal nog even te vers nu en gaat het snel wat beter, maar voor nu voel ik me ontzettend misselijk en weet ik me even geen houding te geven. Ik ben ook wel een onzettende jankerd, dus dat werkt ook niet erg mee

Sorry voor dit warrige en zeurderige verhaal, maar ik moet het echt even kwijt!
Ik hoop dat jullie even wat oppepers en positieve verhalen voor mij hebben !! Bedankt!!
