Bokt.nl

**Geplaatst**: 19-09-16 23:48

Re: Vriend maakt het uit door bindingsangst... Herkenbaar?

Geplaatst: 19-09-16 23:48

Ik heb in dezelfde situatie gezeten als jouw vriend. Ik had een geweldig lieve jongen ontmoet waar ik ontzettend verliefd op was (en hij op mij) en we hebben een ontzettend leuke 4 maanden gehad. Helaas was mijn "bindingsangst" te erg. Ik kreeg paniekaanvallen, veel huilen en moest er zelfs van overgeven. Het idee dat ik de rest van mijn leven "vast" zou zitten aan die jongen maakte mij echt gek. Terwijl het een ontzettend lieve jongen was en we goed overweg konden. Omdat mijn "bindingsangst" steeds erger werd heb ik er toen ook een punt achter gezet.

Nu ik wat ouder ben, weet ik dat hij gewoon niet de juiste persoon voor mij was.

Ik ben nu zo'n 7 maanden samen met mijn huidige vriend en geen moment last van "bindingsangst" gehad. Geen paniekaanvallen, geen overgeven, geen beklemmende gevoelens. Ik kijk uit naar mijn leven samen met hem.

Long story short; met de juiste persoon, bestaat er geen bindingsangst. Laat hem los TS, hoe moeilijk het ook is. Geef hem tijd, en als jullie echt bij elkaar horen, dan komt het allemaal op zijn tijd vanzelf wel weer.

**Geplaatst**: 20-09-16 02:59

Re: Vriend maakt het uit door bindingsangst... Herkenbaar?

Geplaatst: 20-09-16 02:59

Oeioei, ik werd gewoon al een beetje benauwd bij je openingspost TS.. Natuurlijk snap ik van jou ook wel dat jij hem duidelijk wel heel erg ziet zitten en het liefst nooit meer bij hem weg gaat, maar om na 4 maanden al te vragen hoe hij het zou vinden om "geen andere vriendin" of zoiets dergelijks vind ik erg eng

Eng in zoverre dat het erg beklemmend kan klinken, op mijn 20e wilde ik me echt nog niet vastleggen, nog steeds niet! Inderdaad, lekker laten gaan en als het zo hoort te zijn, hoort het zo te zijn. Komt 'ie weer terug, ook prima toch? Maar ga het niet (onbewust) lopen pushen, jullie zijn nog jong, geniet van het nú! Wees blij met wat je hebt

**Geplaatst**: 20-09-16 10:39

Geplaatst: 20-09-16 10:39

maximuss schreef:
Eerlijk: als iemand al na 4 maanden over "voor altijd" en "enig lichtpuntje" zou beginnen tegen mij... Dan zou ik Usain Bolt verslaan op de sprint... Help!
Maar ik heb dan ook bindingsangst en ik ben heel erg gehecht aan mijn vrijheid ... Dus ik snap hem wel ...

Dit inderdaad.
TS: Blij worden met jezelf en op jezelf kunnen bouwen en vertrouwen. Geluk komt uit jezelf, niet uit een vriendje, familie etc. Jij hebt zelf die touwtjes in handen en geluk moet gewoon niet afhangen of een ander jou aandacht geeft of niet.

**Geplaatst**: 20-09-16 13:25

Geplaatst: 20-09-16 13:25

Goof schreef:
Ik ben eigenlijk van mening dat je de 'echt juiste' persoon in je leven tegenkomt bindingsangst niet meer bestaat.
Kan hij niet toch 'gewoon' twijfels hebben over jullie relatie?

Ik geloof wel in bindingsangst, ik heb het zelf meegemaakt, en bindingsangst is echt een naar paniekerig gevoel, die een sterk gevoel als verliefdheid en aantrekkingskracht zelfs te slim af kan zijn.
Bij mij kwam het weg door de gedachte 'mijn relatie moet perfect zijn, als ik niet 100% van hem houd, moet ik weg'. En natuurlijk houd ik 100% van hem, maar soms is het geveol iets minder aanwezig, iets op de achtergrond, en dat was voor mij direct het teken om te vluchten. Moeilijk uit te leggen, maar het gevoel van weggaan was op dat moment echt sterk. Ik herinner me dat gevoel nog precies!

Omdat ik dus aan de andere kant heb gestaan, wil ik zeggen tegen TS, geef aan bij hem dat je van hem houdt(heb je al gedaan, goed), maar ga niet pushen. Hoe moeilijk het ook is, probeer te wachten. Jij kunt zijn gevoel niet wegnemen, dat kan hij alleen zelf.

**Geplaatst**: 20-09-16 14:17

Re: Vriend maakt het uit door bindingsangst... Herkenbaar?

Geplaatst: 20-09-16 14:17

Toen ik een jaar of 20 was, heb ik een tijdje een relatie gehad met een hele leuke en lieve jongen. Hij begon ook vrij snel over de toekomst, trouwen en kinderen.
Dit benauwde mij heel erg. Ik woonde toen nog bij mijn ouders en ik had het gevoel dat ik eerst helemaal zelfstandig wilde zijn. Ik heb toen een punt achter de relatie gezet, omdat het me te snel ging en ik was er niet 100% van overtuigd dat hij de ware was.

Ik ben uiteindelijk uit huis gegaan, ik ben toen alleen gaan wonen in een flat. Toen ik daar een jaar woonde, kwam er een hele leuke buurman in het portiek naast mijn portiek.
Het klikte gelijk en na 2 maanden woonden we onofficieel samen. Na 9 maanden heeft hij zijn flatje opgezegd. Het voelde gelijk zo goed van allebei de kanten.
We zijn nu bijna 7 jaar getrouwd en hebben 3 kinderen.

**Geplaatst**: 20-09-16 14:34

Re: Vriend maakt het uit door bindingsangst... Herkenbaar?

Geplaatst: 20-09-16 14:34

jullie matchen nu niet, jij wilt veiligheid en geborgenheid en hij zoekt vrijheid en onafhankelijkheid.
laat hem gaan

**Geplaatst**: 20-09-16 16:40

Geplaatst: 20-09-16 16:40

Als ik heel eerlijk moet zijn dan kan ik jou (ex-)vriend best begrijpen. Ik ben iemand zonder bindingsangst, maar van sommige dingen die je zegt krijg ik ook best de kriebels. Het komt op mij over alsof je je erg opdringt en ik vind het niet gek als je na vier maanden nog niet een complete toekomst voor je ziet: dat moet groeien.

Citaat:
Vlak voor we een aantal dagen op vakantie zouden gaan, vroeg ik hem wat hij ervan zou vinden als ik de laatste was waar hij een relatie mee zou krijgen. Deze vraag had ik (achteraf) nooit mogen stellen. Hij raakte in paniek en zei dat hij niet meer wist wat hij met onze relatie aan moest. Hij gaf aan twijfels te hebben over of hij me wel leuk genoeg vond. Ook kreeg hij jeuk bij vragen over de toekomst. Hij wilde het uitmaken, maar zei wel dat hij nog steeds verliefd op me is. Deze combinatie vond ik echt niet kunnen. Ik was helemaal overstuur, want waarom doet hij ONS zoiets aan? Waarom kon hij niet gewoon genieten van de tijd die hij NU heeft, i.p.v. zich zorgen te maken over wat de toekomst hem zou brengen. We hebben die dag lang gepraat, en hij kwam erachter dat hij inderdaad niet weg moest rennen voor deze ''angsten'' die hij had. - knip -

Als ik heel eerlijk moet zijn schrok ik best van het dikgedrukte in dit deel. Je schrijft ten eerste "deze combinatie vond ik echt niet kunnen". Hoe heb je dit aan hem verteld? Ik vind het nogal raar want als hij zo zijn redenen heeft om het uit te maken, vind ik dat je dat moet respecteren en niet moet zeggen dat je het niet vindt kunnen. Vervolgens schrijf je dat jij helemaal overstuur was omdat je niet begreep dat hij jullie zoiets aan kon doen? In mijn ogen is dat een vrij egoïstische reactie aangezien jij hem nu dwingt zich angsten op zij te zetten om jou geen verdriet te doen. Daarna zeg je ook weer iets héél tegenstrijdigs: je gaat hem zelf dingen vragen over de toekomst, maar als blijkt dat je hem daarmee een nogal benauwd gevoel geeft, moet hij opeens alleen maar in het 'NU' leven?!

Citaat:
Zelf zit ik in een dipje. Dit omdat ik mij niet op mijn gemak voel in de klas en omdat er nog wat dingen zijn die ik moet verwerken. Ik app'te hem dat ik het die dag jammer vond dat hij eerder naar huis ging, aangezien ik hem zo nodig had. Ik gaf aan dat hij mijn enige lichtpuntje was op dit moment. Natuurlijk bedoelde ik dit niet letterlijk. Zo heb ik mijn familie en vrienden ook erg hoog staan, en kan ik altijd op ze rekenen. En dat weet hij erg goed! Toch kreeg ik na dit bericht van mij, wat rare berichtjes terug. Hij gaf aan dat het niet ging werken als hij mijn enige lichtpuntje zou zijn, en dat hij zo'n relatie niet wil. Hierop heb ik geantwoord dat ik dit zo niet bedoelde, maar helaas leek hem dat niet door te dringen.
Ik ben naar hem toe gegaan en heb met hem gepraat. Hij gaf aan weer met die angsten te zitten. Weer maakte hij het uit. Ik heb gezegd dat ik dit geen goede reden vind om het uit te maken, aangezien dit iets is waar we samen aan kunnen werken. Waarom zou hij het uitmaken met iemand die hij leuk vind? Ik merkte ook aan hem dat hij geen goede reden kon vinden. Dan gaf hij aan dat hij mij misschien niet meer zo leuk vind en dan gaf hij de relatie te vroeg vond komen of dat hij niet 100% voor me kon gaan.
Samengevat: Twijfels...

Voor hém is het wel een reden om er een punt achter te zetten. Hij kiest voor zichzelf, zijn eigen geluk en wil ook een prettig leven lijden. Als hij bij jou blijft met jou verwachtingen leeft hij telkens met angst en daar wordt geen mens gelukkig van. Hij moet iemand zien te vinden bij wie hij geen bindingsangst heeft en zichzelf kan zijn.

Citaat:
Hij vindt dat hij mij geen 100% kan geven. Heel naïef van me, maar buiten deze twijfels van hem, gaf hij zich wel 100% voor de relatie. Ik zou niet weten wat hij nog meer had kunnen doen namelijk..

Dit kun je toch niet weten van hem?

Accepteer zijn keuze en ga verder met je leven. Jullie passen niet bij elkaar en daar mag je je best even k*t over voelen, maar je kunt hem nou eenmaal niet verplichten een relatie met je aan te gaan. Voor hem werkt dit niet en zal het ook niet gaan werken omdat hij andere verwachtingen heeft bij een relatie.