Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 18-03-16 11:46

Geplaatst door de TopicStarter : 18-03-16 11:46

Ik wil jullie allemaal heel erg bedanken voor het meedenken etc! Echt heel fijn! Heb het gister op het werk ook maar verteld, ik weet immers niet wat er gaat gebeuren, en dan weet mijn werkgever vast dat ik misschien enkele vrije dag op ga nemen/ wat ruilen met collega's om vrij te hebben.
Zal ook mijn mentor van school eens mailen over de situatie. Moet zeggen dat dat een vrij raar mens is. Enkele jaren geleden heb ik het ook over mijn vader gehad, en toen was haar antwoord: "misschien moet je geen contact hebben, dan heb je er ook geen last van." Ergens zit er wel wat in, maar was het maar zo makkelijk... Maar denk dat het wel handig is als ze op de hoogte zijn. Loop een beetje achter met wat projecten en verslagen... Moet daar sowieso een plan voor maken.

En even wat dingen opzoeken nog. Mbt wat voor dingen wij zelf nog moeten doen indien mijn vader opgenomen zou worden, wat de mogelijkheden zijn mbt hulpmiddelen voor hem. Dan kom ik maandag in elk geval een beetje beslagen ten ijs.
Ik heb sowieso al gevonden dat die mensen van Low Vision aan huis kunnen komen. Dus daar zal ik nog achteraan komende week. Ik heb nu een afspraak in het ziekenhuis staan, maar mijn zus moet werken en ik heb belangrijke colleges. Dus tenzij ik me afmeld is er niemand die hem daar dan heen kan begeleiden. Aan huis zou natuurlijk vele malen beter zijn. Al heeft dat in zijn huidige woning weinig nut, maar ik bespreek dat met de huisarts.
Zal eens een lijstje gaan maken, anders vergeet ik de helft straks!

Maar straks eerst even lekker naar de paardjes! Even de kop leeg en ontspannen. Ben ik wel aan toe moet ik zeggen

.

**Geplaatst**: 18-03-16 12:54

Re: Verslaafde vader wil geen hulp, wat te doen?

Geplaatst: 18-03-16 12:54

Stel niet alleen je mentor maar ook de directeur/locatieleider op de hoogte, wel zo handig dat ze het alle twee weten zodat er geen vreemde beslissingen mbt je studie genomen worden. En alles per mail zodat je iets kunt aantonen mocht het nodig zijn. Er is een herplaatsingssite voor honden die om wat voor reden ook niet meer bij hun baas kunnen blijven.

**Geplaatst**: 18-03-16 12:59

Re: Verslaafde vader wil geen hulp, wat te doen?

Geplaatst: 18-03-16 12:59

Misschien kun je met een Bokker iets regelen voor de hond?? Hier zitten mensen met ervaring met dit ras/type:
[BB] Molossers

**Geplaatst door de TopicStarter** : 21-03-16 19:52

Re: Verslaafde vader wil geen hulp, wat te doen?

Geplaatst door de TopicStarter : 21-03-16 19:52

Zal later meer schrijven, maar heel even snel.

Mijn vader is voor neurologisch onderzoek opgenomen in het ziekenhuis.
Had voor de hond gebeld, maar dat blijkt pas vanaf morgen misschien een optie... Iemand hier nog geniale ideeën voor de nacht?

**Geplaatst**: 21-03-16 19:59

Re: Verslaafde vader wil geen hulp, wat te doen?

Geplaatst: 21-03-16 19:59

Misschien kun je hier vermelden waar de hond zit zodat mensen mee kunnen denken.

**Geplaatst**: 21-03-16 20:01

Re: Verslaafde vader wil geen hulp, wat te doen?

Geplaatst: 21-03-16 20:01

Vervelend hoor, kan je hem niet rond 10 uur gewoon uitlaten en voor de nacht in je vaders huis laten, dat is hij toch wel gewend.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 21-03-16 22:56

Re: Verslaafde vader wil geen hulp, wat te doen?

Geplaatst door de TopicStarter : 21-03-16 22:56

Heb meerdere mensen gebeld, maar de hond is de afgelopen jaren niet geënt, dus een pension oid viel af.
Vannacht blijft de hond inderdaad thuis, ik ga rond 12 uur nog even langs om haar uit te laten. Ze lag om 8 uur rustig te slapen, dus denk dat dat wel goed gaat. De buren hebben mijn nummer en bellen als ze gaat blaffen of piepen.

Als het goed is belt iemand van de ridgeback club mij morgen, en hopelijk heeft zijn dan een adresje voor tijdelijke opvang.

De hond zit in de regio Zwolle, maar ik heb een auto, dus kan haar evt overal heen brengen.

**Geplaatst**: 22-03-16 09:48

Re: Verslaafde vader wil geen hulp, wat te doen?

Geplaatst: 22-03-16 09:48

Ik ga hard duimen voor een plekje voor de hond.
Dat zou een zorg minder zijn.

**Geplaatst**: 22-03-16 09:51

Re: Verslaafde vader wil geen hulp, wat te doen?

Geplaatst: 22-03-16 09:51

fijn dat je vader momenteel is opgenomen TS, dat is in ieder geval even een zorg van je schouders nu hij in goede handen is, die niet de jouwe zijn.

een goede oplossing voor de hond komt vanzelf wel uiteindelijk, als je hem z'n natje en droogje kunt geven voorlopig, dan is dat voor nu wel even voldoende.

gebruik deze periode maar gewoon ook om zelf weer even op adem te komen en bij te tanken, waarbij je rustig uit zoekt wat de volgende stappen moeten zijn.

**Geplaatst**: 22-03-16 10:40

Geplaatst: 22-03-16 10:40

Emmaa_ schreef:
Dit klinkt als Korsakov. Het vergeetachtige vooral, het is immers aanverwant aan dementie. Alcoholisme is echt een ongelofelijke rotziekte, en het naarste is misschien nog wel dat er een grote kans is dat hij uiteindelijk weer gaat beginnen omdat de norm in onze samenleving is dat een paar borrels drinken de normaalste zaak van de wereld is.

Mijn mening? Opname gaat niet helpen. Ook niet als hij wel besluit dat hij het zelf wilt. Hij is duidelijk niet meer in staat om verantwoordelijke keuzes over zijn eigen leven te nemen en hij blijft misschien twee dagen in zo'n instelling voordat hij er weer vandoor gaat. Dat drinken gaat niet meer stoppen, dat zit er (imo) te diep in gesleten.

Ik vind het allang zo dapper en zo knap van je dat je de praktische zorg op je neemt. Het betalen van de rekeningen, het maken van afspraken in ziekenhuizen en bij huisartsen.. Dat is denk ik het enige wat jij voor je vader kan doen. Wat je zou kunnen doen is, zoals hierboven al gezegd, Humanitas inschakelen. Met een beetje geluk krijgt hij dan wat hulp om de boel in ieder geval in goede banen te leiden.

Wat betreft het huis... Wat zou zijn reactie zijn als je daar met een schoonmaakploeg op de stoep zou gaan staan en gewoon begint? Alles weggooien dat weg moet, alles opruimen, schilderen, schoonmaken.. Zou dat effectief zijn of denk je dat het de situatie alleen maar verergerd? Als het wel Korsakov gerelateerd is zou dat namelijk ook averechts kunnen werken.

Lastig. Ik vind in ieder geval dat je het heel knap beschrijft en dat je er nog aardig nuchter over blijft (no pun intended), voor zover dat kan in zo'n situatie.

"Dit soort patiënten" zitten vaak op geslote afdelingen. Ik denk ook dat je vader daar helaas wel rijp voor is. Ik hoop dat de huisarts zich daar hard voor gaat maken, die man kan de hele boel in gang zetten door die zorg met bijbehorende zorgcode aan je papa te koppelen. Dan kan er rondgebeld worden.

De rasgroep is een goede voor de hond! Voor zover ik lees kwam de hond nauwelijks buiten. Ik denk dat deze hond zijn nachten in huis wel red.

En heeft Humanitas gereageerd op je hulpvraag voor je vader?

Heel veel sterkte. Fijn dat je vader nu in het ziekenhuis ligt. Hopelijk vanaf daar een indicatie voor een verzorgingstehuis voor Korsakoff/dementerenden?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 22-03-16 22:23

Re: Verslaafde vader wil geen hulp, wat te doen?

Geplaatst door de TopicStarter : 22-03-16 22:23

Hebben zojuist de hond naar een opvanggezin gebracht. Daar kan ze sowieso de rest van de week blijven, in een gezinssituatie met andere honden. Vind ik prettiger dan een kennel. Kost wat, maar dan heb je ook wat.
Het paspoort is zoek, dus dat was een gedoe met pensions, omdat ze dus ook de entingen niet heeft.

Maar de hond zit goed, papa wordt goed verzorgd.
Morgen gesprek met de arts over de onderzoeken en prognose, voor zover ze daar nu iets over kunnen zeggen.

Het waren zulke lange dagen. Gister half 10 thuis, nu ook net. Ik ben echt gesloopt. Dus ik heb eten besteld en duik zo mijn bed in, haha! Morgen weer een lange dag.

Ik wil iedereen nogmaals bedanken voor de tips, steun en alle hulp! Echt top!
Het is nu aan het ziekenhuis, en ik hoop dat ze mijn vader kunnen helpen het beter voor zichzelf te maken. Het is echt triest momenteel. Hij begrijpt dingen niet, vergeet veel... Het valt me nu, in een gezonde omgeving, steeds meer op hoe slecht hij er aan toe is.
Maar het mooie is: dat ziet hij zelf ook! Hij wil niet meer naar "dat vieze hok", zoals hij zijn huis nu zelf noemt. Hij doet echt hard zijn best om de onderzoeken goed te doen. Heel prettig dat hij dat nu inziet en zo goed meewerkt. Ik hoop dat hij dat vol kan houden en dat het beloond gaat worden met een leven wat weer leuk is.

**Geplaatst**: 22-03-16 22:28

Geplaatst: 22-03-16 22:28

Ohh wat fijn om te horen!! Leef erg met je mee, wat een verschrikkelijke situatie waar jij en hij zich in bevinden. Hopelijk krijgt en accepteert hij nu de hulp die hij nodig heeft. Heel veel sterkte, en je bent een topdochter!!!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 23-03-16 12:25

Geplaatst door de TopicStarter : 23-03-16 12:25

Even een rustmomentje! We mogen pas rond half 3 naar het ziekenhuis op bezoek, dus even een ochtend voor onszelf. Ben de afgelopen twee dagen echt non stop doorgegaan, dus moet even pas op de plaats.
Mijn ene zus is gister teruggekomen van zakenreis, dus vandaag kunnen we het lekker samen doen. Op zich red je het wel alleen, maar het is toch niet prettig.

Zojuist gebeld door het ziekenhuis, we hadden voor vandaag eigenlijk een familiegesprek met de arts aangevraagd, maar dat heeft nog niet heel veel zin, omdat er nog heel veel onderzoek gedaan moet worden en er dus nog geen diagnose en prognose is op dit moment. Ik vind dat wel lastig. Ik wil weten waar ik aan toe ben, om te weten of ik al dingen kan regelen voor de toekomst. Hij kan sowieso (ook al is hij straks spontaan genezen) niet terug naar zijn eigen woning. Maar ik heb dus nog geen indicatie van het ziekenhuis, waardoor ik dingen als een verzorgingstehuis oid in gang kan zetten. Dus de huisarts belt me straks nog even, om te bespreken wat ik op dit moment nou moet doen.
Het hondje kan een aantal dagen in dat gezin blijven, maar niet eindeloos. Maar hoe breng ik dat aan mijn vader? Wat is nu de beste aanpak? Daar wil ik begeleiding bij. Mijn vader is nu best gemotiveerd, voor het eerst in 10 jaar, en hij werkt zo goed mee. Dat wil ik niet stukmaken. Hij moet zelf ook willen, anders kunnen we helemaal niets.

Vermoedelijk blijft hij sowieso in het ziekenhuis tot en met de pasen. Maar ik wil dus wel weten wat we daarna kunnen en moeten. Als hij dinsdag naar huis zou kunnen, dan nog kan hij echt nergens heen op dit moment. Voor mijn gevoel zijn we tijd aan het verspillen nu. Ik snap dat de artsen nog weinig kunnen zeggen omdat we de onderzoeken af moeten wachten, maar ookal huppelt mijn vader morgen rond als een dartel hertje, hij kan niet naar huis. Dat is te vies en te gevaarlijk. Maar een complete eengezinswoning, die haal je niet binnen een dag leeg en maak je niet binnen een dag schoon. Daarbij moeten er wel spullen uitgezocht worden, dus daar is tijd voor nodig.
Dus ik denk/weet dat mijn vader naar een andere woning moet. Maar dat moet ook ingericht etc, dus ik zou daar zo snel mogelijk mee willen beginnen zodat hij direct een fijn plekje heeft.

Maar het geeft heel veel rust dat hij in goede handen is, en de hond ook. Hoop dat de huisarts ons kan doorverwijzen/helpen.
Ze hadden het vanuit het ziekenhuis over maatschappelijk werk, dus die contact ik straks ook. Er moeten ook op financieel gebied dingen geregeld worden, maar ik heb daar hulp bij nodig.

**Geplaatst**: 23-03-16 12:45

Re: Verslaafde vader wil geen hulp, wat te doen?

Geplaatst: 23-03-16 12:45

Fijn dat de hond in elk geval even onderdak heeft
Ben benieuwd hoe het in het ziekenhuis gaan d'r kaarsjes branden voor je

Fijn dat hij zelf tot bezinning komt namate de tijd

Mijn aanbod staat nog steeds ik wil je best een dag komen helpen ik denk dat als je met n paar man bent het huis best uitgekamt krijgt als je maar een plan van aanpak hebt...
Container huren en alles d'r in
Brieven en post in n grote doos wat je later kan uitzoeken
En n doos voor foto's en eventuele andere belangrijke dingen

Ik denk dat als alles opgeruimd is en n lik verf overal tegen aan ergens in de woonkamer n muurtje behang of n strook
Tafels verven white wash of weet ik wat dat het voor je vader niet meer dat "stink hok"
Hoezo is het te gevaarlijk? Ik denk dat de stap na wijkverpleging of zorg makkelijker gemaakt is dan een verzorgings tehuis

Hoe je het gaat doen met de hond weet ik momenteel ook niet eerlijk gezegd....
Ik zou proberen z'n huis leefbaar/veilig te maken en dan met eventueel thuis zorg dat hij gewoon in z'n vertrouwde omgeving kan blijven

Heel veel succes bij het ziekenhuis vanmiddag

**Geplaatst**: 23-03-16 14:11

Re: Verslaafde vader wil geen hulp, wat te doen?

Geplaatst: 23-03-16 14:11

Wat een verhaal. Respect voor jou.

Als het goed is is er een transfer verpleegkundige aan de afdeling waar je vader ligt verbonden. Ook zonder diagnose en prognose kun je met haar al bespreken wat de mogelijkheden zijn voor de toekomst. Welke indicatie hij kan krijgen en hoe je alles moet regelen. Ik zou daar mee een gesprek aanvragen via de afdeling.

Sterkte.

**Geplaatst**: 23-03-16 14:50

Geplaatst: 23-03-16 14:50

Goed bezig meid! Maatschappelijk werk zou ik zeker inschakelen, die kennen de weg en kunnen je helpen. Transferverpleegkundige kan ook helpend zijn. Goed om de huisarts erbij betrokken te houden, die is toch vaak een sleutelfiguur.

Ik kan me voorstellen dat je je vader in dit geval liever niet naar huis laat gaan, een andere omgeving met wat meer toezicht zou prettiger zijn. Maar of dat mogelijk is hangt weer af van de diagnose, je hebt tegenwoordig een flinke diagnose nodig om toegang te krijgen tot een verpleeghuis (verzorgingshuizen bestaan eigenlijk niet meer in die vorm). De overheid wil immers dat mensen zo lang mogelijk thuis wonen.
Wat ook een optie zou kunnen zijn is een indicatie op basis van de hersenbeschadiging, mocht deze aanwezig zijn. Mensen met Korsakov bijvoorbeeld komen ook regelmatig op die manier in de zorg voor mensen met NAH (niet-aangeboren hersenletsel) terecht. Een plek die vaak beter past dan een verpleeghuis.
Wat belangrijk is om te weten, denk ik, is dat als je vader in aanmerking wil komen voor langdurige zorg (verpleeghuis of wonen met NAH) er sprake moet zijn van een behoefte aan permanent toezicht. Dat is waar ze uiteindelijk op toetsen.

Helaas zijn ze in ziekenhuizen vooral geïnteresseerd in de aandoening, diagnose en mogelijk behandelen. Ze zijn veel minder geïnteresseerd in waar de patiënt na afloop naartoe moet en of dat wel veilig is. Daarom is het heel goed dat jij daar nu al mee bezig bent!

**Geplaatst**: 23-03-16 15:34

Re: Verslaafde vader wil geen hulp, wat te doen?

Geplaatst: 23-03-16 15:34

Heb in een keer door je topic gelezen, wat een doorzetter ben jij TS en wat regel je het allemaal goed. Jij hebt echt een dikke pluim verdiend.

**Geplaatst**: 23-03-16 17:30

Re: Verslaafde vader wil geen hulp, wat te doen?

Geplaatst: 23-03-16 17:30

Poeh TS ik volg al een tijdje vanonder mijn steen, maar wat heb ik een diep respect voor je hoe je alles aanpakt.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 23-03-16 23:26

Geplaatst door de TopicStarter : 23-03-16 23:26

Ondanks het feit dat we 'uit de brand zijn' heb ik besloten om dit topic wel bij te houden. Toen ik met mijn handen in het haar zat, kon ik zelf geen antwoorden vinden. Een topic op bokt bleek een goede keus. Om mensen die in de toekomst voor ditzelfde of een vergelijkbaar probleem komen te staan te kunnen helpen wil ik dot topic bij houden tot alles 'opgelost' is en we allemaal weer in een normale situatie zitten.

Bij mijn vader is er toch mogelijk iets neurologisch aan de hand, vermoedelijk door overmatig alcoholgebruik, helaas. Echter moeten de meeste onderzoeken nog plaatsvinden, en die moeten uitsluitsel gaan geven.

Dinsdag de intake van de neuropsycholoog gehad. Ik was daar toevallig bij aanwezig, dus samen met mijn vader en die arts hebben we het hele verhaal doorgenomen. Waarom is mijn vader daar, wat is in zijn ogen het probleem, hoe zou het het willen zien in de toekomst, wat kan hij wel/niet etc. Daar kwam vooral naar voren dat mijn vader somber is. Geen leuke dingen meer heeft in zijn leven. Onzeker is omdat hij veel vergeet, en dat ook weet (dat hij vergeet). Het was erg triest, maar ik vind dat mijn vader goed aangeeft wat hij voelt. Hij is niet helemaal eerlijk over het verleden. Hij schaamt zich, en dat snap ik heel goed. Maar ik vind het erg knap hoe hij het allemaal doet.

Dinsdag ochtend was de fysio er nog, om te kijken hoe immobiel mijn vader nou precies is. Ook een intake, om oefeningen etc te gaan bedenken en uitleggen zodat mijn vader kan werken aan zijn spierkracht, motoriek en balans.

Vandaag een bezoek van een huisarts in opleiding, die was door de psychiater gestuurd (en die was weer geïnformeerd door de neuropsycholoog). Weer het gesprek vergelijkbaar me met de neuropsycholoog. Weer aangegeven wat er aan de hand is. Ditmaal was ook mijn zus erbij. We hebben ook duidelijk aangegeven dat we denken dat er dingen uit zijn verre verleden zijn die hebben geleid tot deze situatie. Dat hij verzameldrang heeft, de alcohol, dat hij vroeger erg actief was met veel hobby's en dat hij dat door zijn rugklachten steeds verder kwijtraakte. En daar wordt een mens somber van, dat snap ik heel goed.
Tijdens die gesprekken valt het pas op hoe in de war hij kan zijn. Hij weet niet welk jaar het is. Ook de vraag: "waar zijn we nu?" Kan hij niet goed beantwoorden. Hij denkt te moeilijk en als hij het niet weet verzint hij antwoorden, die niet over de vraag gaan, maar wel een soort van in die richting. Weet niet of hij dat dan bewust doet, of omdat hij echt zo in de war is.
Bijvoorbeeld de vraag: waar zijn we nu? Het antwoord moet natuurlijk zijn: het ziekenhuis. Maar hij begint een heel verhaal over de kamer, de mensen die in de kamer zijn, en de catering die vaak langs komt. Dus ergens wel goed, maar ergens ook niet.

Morgen staat er een MRI van zijn hoofd gepland, en het echte neuropsychologische onderzoek. Ik 'mag' daar niet bij zijn, en dat vind mijn vader maar niets. Of ik niet stiekem kon binnen sneaken, haha! Maar ik heb het uitgelegd, dat ik er beter niet bij kan zijn. Morgenochtend bel ik even als ze een definitieve tijd hebben voor alles. Denk dat ik dan zorg dat ik er wel ben voor die tijd, dan kan ik nog een keer uitleggen dat ik echt niet mee kan. Om zeker te weten dat het goed komt. Mijn vader vind het eng om alleen te gaan.

Pas halverwege volgende week worden alle resultaten samengevoegd en aan de arts voorgelegd. Hopelijk kanjer familie gesprek dan donderdag (volgende week) plaatsvinden, dan kan mijn zus er ook bij zijn.

Morgen gaan mijn zus en ik op inloop spreekuur bij maatschappelijk werk, om te informeren wat de mogelijkheden zijn en mijn vader vast aan te melden.
Een woning moet er toch komen, dus dan hebben we de eerste stappen vast gezet en kan het traject verder vervolgd worden als het ziekenhuis de benodigde indicatie heeft gegeven.

De hond heeft onderdak tot 20 april. Volgende week horen we dus als het goed is de prognose en kunnen we daarmee verder. Ik wil mijn vader er nu niet mee belasten, hij moet niet overhaast beslissen. En ondanks dat ik niet denk dat hij nog voor de hond zal kunnen zorgen wil ik wel dat HIJ beslist. Hij is alle controle al kwijt, dus ik denk dat het belangrijk is dat dit zijn idee is. Zodat hij er ook echt vrede mee heeft.

Ik vind het moeilijk om dit te verwoorden. Maar ik heb echt het gevoel dat mijn vader terug aan het komen is. Mijn papa.
Niet de sterke man die ik vroeger kende, maar wel die persoon zeg maar. Niet de egoïstische alcoholist.
Als je klein bent zorgen je ouders voor jou. Als je ouder wordt draaien de rollen om. Daar zijn we nu.
Mijn vader heeft hulp nodig, en wil graag. Lange tijd zag ik er tegen op om naar mijn vader te gaan. Het was nooit leuk. Maar nu ga ik er graag heen. Ik weet dat hij mijn hulp waardeert en nodig heeft, en ik kan echt iets voor hem doen wat nu ook effectief is. In het verleden was het dweilen met de kraan ver open.
Het is triest, dat mijn vader het inzicht pas kreeg toen het eigenlijk al te laat was. Beter laat dan nooit, maar wat wens ik dat we zijn leven weer leuk kunnen maken. Hij heeft een hoop fouten gemaakt, maar ik hoop dat er iets of iemand is ergens (een God, een energie, karma, hoe je het noemen wil) die hem een tweede kans gunt. Dat hij weer kan lezen of tv kijken, mobieler wordt en weer op stap kan. Weer kan genieten van wat hij nog wel kan.

Lang heb ik me voor mijn vader geschaamd en het gevoel gehad dat ik niet echt een vader had. Maar ik ben nu zo trots op hem! Hij doet het zo goed! Dus we verwennen hem flink, haha!
Ondanks het feit dat het niet makkelijk is, ben ik 'blij' dat dit nu gebeurd is. Heel jammer dat er mogelijk blijvende schade is, dat de les zo hard moet zijn, maar er is weer hoop. Ookal is het maar een klein lichtpuntje, het hangt ergens aan de horizon... of we daar komen, dat weet ik niet. Wat mijn vader nog gegund is in de toekomst, de tijd zal het leren.

**Geplaatst**: 23-03-16 23:43

Re: Verslaafde vader wil geen hulp, wat te doen?

Geplaatst: 23-03-16 23:43

Je praat heel liefdevol over je vader! Hopelijk lukt het jullie om hem nog een mooi leven te geven ookal zal hij er misschien niet zo veel van onthouden. Verder geen advies, het klinkt alsof jullie op de juiste weg zijn.

**Geplaatst**: 24-03-16 06:39

Re: Verslaafde vader wil geen hulp, wat te doen?

Geplaatst: 24-03-16 06:39

Wat fijn dat ze zo goed werk doen in het ziekenhuis en hem nu helemaal nakijken. En de rest heb je prachtig verwoord..

**Geplaatst**: 24-03-16 07:13

Re: Verslaafde vader wil geen hulp, wat te doen?

Geplaatst: 24-03-16 07:13

wauw, wat onwijs lief geschreven ook, wat fijn dat je dit kunt doen voor hem

**Geplaatst**: 24-03-16 07:28

Re: Verslaafde vader wil geen hulp, wat te doen?

Geplaatst: 24-03-16 07:28

Dikke pluim voor jou, lieve dochter +:)+

en zus

**Geplaatst**: 24-03-16 08:59

Re: Verslaafde vader wil geen hulp, wat te doen?

Geplaatst: 24-03-16 08:59

Je vader mag enorm trots zijn op zijn dochters.
Wat zorgen jullie goed voor hem.

Je hebt het over een nieuwe woning.
Is er een reden (behalve de verzameldrang) dat hij uit deze woning moet?

**Geplaatst**: 24-03-16 10:27

Geplaatst: 24-03-16 10:27

Krijg er op een fijne manier kippenvel van, zo veel liefde en ook verdriet spreekt er uit jouw post.

Wil je veel wijsheid en sterkte wensen. Hopelijk vinden jullie een passende woning en kan je vader ondanks zijn beperkingen nog een mooi leven leiden daar.

Fijn dat de hond tot 20 april iig een mand heeft. Hopelijk komt er voor die tijd duidelijkheid in de situatie en kan je met je vader een overwogen keuze maken hoe nu verder.