Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 29-01-16 19:41

Niet meer thuis willen wonen

Geplaatst door de TopicStarter : 29-01-16 19:41

Ten eerste, her spijt me als dit hier niet mag.

Na lang twijfelen heb ik toch besloten dit topic te openen. Vooral omdat ik me echt geen raad meer weet.

Het klinkt misschien raar, maar ik wil echt niet meer thuis wonen. Ik voel me er niet meer fijn, niet meer gelukkig. Dit heeft overigens niets te maken met de puberteit, het speelt al veel langer. Ik wil niet meer thuis wonen om vele redenen, de voornaamste redenen zal ik even uitleggen.
Ik ben erg onzeker over mezelf, deels omdat ik de gehele basisschool en een gedeelte van de middelbare ben gepest en ben buitengesloten. Eerst steunden mijn ouders me nog daarmee, maar de afgelopen jaren absoluut niet meer. Toen begon de gedachte al dat ik weg wil uit huis. Volgens mijn ouders is het ook mijn eigen schuld dat ik veel gepest ben, moest ik maar niet zo'n raar kind zijn. Want welk kind is nou stil en verlegen van zichzelf? Dat hoort niet volgens mijn ouders.
Ik heb ook totaal geen klik met de andere leden uit het gezin. Vooral mijn moeder en mijn jongste broertje doen erg gemeen. Ik doe niks goed, alles is fout. Door mijn jongste broertje word ik ook regelmatig geslagen en geschopt. Hij heeft me meerdere malen van de trap af geduwt, soms met succes dat ik blauwe plekken had, schrammen en bulten. Bij hem zal het ook de leeftijd wel zijn, aangezien hij 10 is en ik 14 (bijna 15).
Afgelopen jaar heb ik ook zeer regelmatig erge ruzie met mijn ouders gehad. Vaak was het zo'n 5x per week wel raak. Dan schelden ze me de huid vol dat ik niks kan, doe en al helemaal niet hun kind had moeten zijn. Vaak heb ik ook een klap gehad, waarvan enkele in mijn gezicht. Dan word ik ook boos, en ga ik ook schelden. Achteraf heb ik daar dan ook spijt van. Als het kan ga ik ook zo snel mogelijk naar boven als ik thuis ben, om meer ruzies te voorkomen.
Afgelopen weekend is het echt tot een toppunt gekomen. Ik heb dan ook besloten dat ik echt weg wil.

Nu hebben mijn ouders gezegd dat ik maar weg moet uit huis, en als ik dat na volgende week niet geregeld heb, doen zij het wel. Ik heb ook echt absoluut geen zin meer om thuis te zijn, ik voel toch niks meer voor mijn familieleden. Het maakt toch niet meer uit of ik wegga of niet.

Eventueel wil ik het nog één keer proberen. En dan maar hopen dat het beter wordt. Maar nu mijn vraag. Wat moet ik nu doen? Een pleeggezin zoeken? En hoe / waar doe ik dat? Is dit wel een goede reden?

Ik begrijp het goed als iemand het onzin vindt. Maar veel problemen zijn niet echt op te schrijven of te vertellen, die staan hier dan ook niet. Maar heeft iemand nog tips? In pb mag het uiteraard ook.

Ik heb hulp gehad van een psycholoog, maar dat heeft voor thuis niet veel geholpen. Mijn oma kon me eerst ook nog wel helpen, maar aangezien zij 1,5 maand geleden overleden is, kan zij me helaas ook niet meer helpen.

Her kan zijn dat er her en der spelfouten zijn. Ik heb dit allemaal op mijn mobiel getypt. Ook weet ik het probleem niet echt goed te verwoorden, sommige dingen komen er daarom wat raar of onlogisch uit.

**Geplaatst**: 29-01-16 19:45

Geplaatst: 29-01-16 19:45

Eh, je bent nog maar 14. Volgens mij kunnen je ouders je er niet zomaar uit zetten.
Is jeugdzorg of een andere hulpinstantie in beeld? Heb je een vertrouwenspersoon op school waar je mee kunt praten?

Heel veel sterkte meid. Ik vind het heel vervelend dat je je zo ongewenst voelt :(:)

**Geplaatst**: 29-01-16 19:50

Geplaatst: 29-01-16 19:50

heb je al contact gehad met een vertrouwenspersoon op school, deze mensen zijn er speciaal voor zodat je allereerst je hart kunt luchten.

daarnaast kunnen ze met je meedenken over oplossingen, maar ook over hoe je zelf het zelfsstandigst kunt worden.. Immers je bent uiteindelijk aan het einde van de rit de enige die bijvoorbeeld de volle verantwoording heeft of je wel of niet slaagt.. zelfs als je het meest bagger thuis hebt van de hele wereld.. jij bent straks degene die wel of geen examen moet willen doen.. Jouw toekomst is jouw verantwoordelijkheid..

dat klinkt heel hard.. en dat zal ook niet direct zo hard gezegd hebben.. maar ze werken als het goed is (vertrouwenspersoon, conrector en mentor) er naar toe zodat jij zo zelfstandig mogelijk aan je eindexamen komt en vandaar uit het volwassen leven in kunt.. Maar die hulp moet je wel zelf vragen en actief aan werken.

zelfs vanuit een huis waar het minder leuk, fijn of vertrouwd is is dat mogelijk. Uit huis gaan is ook niet alles, ook daar zijn regels, en als je via een stichting of hulpverlening op kamers zou gaan, dan is ook niet iedere huisgenoot fijn of prettig.. daar moet je net zo sterk voor in je schoenen komen te staan.

Mijn advies.. Kleine stapjes nemen
- vertrouwenspersoon aanspreken, probleem uitleggen en gewoon uithuilen
- samen zoeken naar een oplossing, zo nodig met conrector en mentor om je op school overeind te houden minimaal gedurende deze periode.

die oplossing kan prima zijn dat er gezocht wordt naar opties om bij familie te gaan wonen,
of in extreme gevallen om jezelf uit huis te plaatsen.. maar dat houd dan soms weer in dat je dus niet op dezelfde school kunt blijven etc..

ik spreek uit ervaring in deze..
heb zelf in een ver gevorderd stadium gezeten om bij mijn oom te gaan wonen. carpoolsysteem met docenten uit die regio was al gemaakt (want ja, zat dan ineens 40 kilometer van school).. uiteindelijk ben ik thuis blijven wonen..

mijn zusje daarentegen heeft een tijdje bij een docent gewoond om zichzelf tijd te geven om de controle over haar leven te verbeteren.

**Geplaatst**: 29-01-16 19:53

Geplaatst: 29-01-16 19:53

Op jouw leeftijd zelf een ander adres vinden? Wat denken je ouders wel niet?

Als er geen hulporganisatie is waar jouw gezin contact mee heeft, zoals maatschappelijk werk of jeugdzorg, dan denk ik dat die er wel moet gaan komen. Ouders kunnen hun kind niet zomaar op straat zetten.

Je zou eens kunnen bellen/chatten met de kindertelefoon http://www.kindertelefoon.nl Zij kunnen je eventueel doorverwijzen. Je kunt ook in gesprek gaan met je huisarts of een vertrouwenspersoon op je school.

Heel veel sterkte!

**Geplaatst**: 29-01-16 19:57

Re: Niet meer thuis willen wonen

Geplaatst: 29-01-16 19:57

Jeetje wat een verhaal zeg.
Ik kan je geen tips geven over hoe je zsm. Uit huis kan, maar ik kan je wel de tip geven om op een vechtsport te gaan, bv. Boksen of Tae-Kwondo. Daar word je een stuk zelfverzekerder van en kan je je zelf verdedigen.

**Geplaatst**: 29-01-16 19:59

Geplaatst: 29-01-16 19:59

Cayenne schreef:
Eh, je bent nog maar 14. Volgens mij kunnen je ouders je er niet zomaar uit zetten.
Is jeugdzorg of een andere hulpinstantie in beeld? Heb je een vertrouwenspersoon op school waar je mee kunt praten?

Heel veel sterkte meid. Ik vind het heel vervelend dat je je zo ongewenst voelt

niet om ts aan het schrikken te maken, maar dat kan natuurlijk wel.

Boven de 18 kan dat zonder pardon..
daaronder zijn er stricte regels aan verbonden..

je bent namelijk verplicht om financieel zorg te dragen en je kind onderdak te bieden..
Dat hoeft dus niet je eigen woning te zijn..

Indien besloten wordt dat een kind bij familie gaat wonen, dan kan dat..

naar een school is natuurlijk geen enkel probleem
naar een instelling, zullen ze een heel traject ingaan..

en ze kunnen ook nog besluiten om zelf jeugdzorg in te schakelen en aan te geven dat er een onhoudbare situatie is, waar uit huisplaatsing noodzakelijk is.

alleen in het laatste geval zou TS van haar ouders 'af zijn'.

in alle andere gevallen blijven de ouders verantwoordelijk voor het welzijn, onderdak en financiele plaatje van TS.. Dus om reeël te kijken TS, dat zullen ze niet snel doen (of ze moeten zo goed bij kas zitten dat ze je intern naar een school kunnen sturen).. En om heel eerlijk te zijn TS, op dit moment lijkt dat niet iets waar je enorm over in zou zitten, omdat je zelf eigenlijk ook weg wilt.

Ik zou binnen een week helemaal niets regelen.. niets overhaast en gewoon je eigen traject via school opstarten en kijken hoe het bevalt om eerst gewoon te praten.

laat je ouders wat dat betreft gewoon van je afglijden, en als ze stappen gaan ondernemen, dan ben je ook uit de situatie toch?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 29-01-16 20:07

Re: Niet meer thuis willen wonen

Geplaatst door de TopicStarter : 29-01-16 20:07

Ten eerste, bedankt allemaal.
Eigenlijk wilde ik al deze week met mijn mentor praten, maar helaas was hij ziek. Ik weet anders niet zo snel hoe ik bij de contactpersoon op school moet komen.
Ik weet dat dit topic misschien een beetje impulsief is, het zal vast niet allemaal zo snel kan dat ik (of mijn ouders) alles zo kan regelen. Niet zonder goede overleggen tenminste.
Naar een interne school zal niet mogelijk zijn, zo breed hebben we het nou weer niet.

**Geplaatst**: 29-01-16 20:07

Geplaatst: 29-01-16 20:07

Ik kan je zo wel vertellen dat ze bij jeugdzorg hier niks tegen gaan doen. Je zit er gewoon aan vast tot je 18e. Klinkt heel stom maar het is gewoon zo, bij jeugdzorg wordt je gewoon van het kastje naar de muur gestuurd

**Geplaatst**: 29-01-16 20:22

Re: Niet meer thuis willen wonen

Geplaatst: 29-01-16 20:22

Heb je geen familie waarbij je terecht kunt?
Tijdelijk bij een vriendin logeren misschien?

**Geplaatst**: 29-01-16 20:26

Re: Niet meer thuis willen wonen

Geplaatst: 29-01-16 20:26

Kan je anders niet naar een internaat gaan?

**Geplaatst**: 29-01-16 20:28

Re: Niet meer thuis willen wonen

Geplaatst: 29-01-16 20:28

dammed, ze gaf al aan dat haar ouders dat niet zullen kunnen bekostigen..

dat zal de eenvoudigste manier zijn voor haar ouders om haar de deur uit te krijgen als zij dat zouden willen.. Helaas kan TS die keuze niet maken, want ze kan zelf daar de kosten natuurlijk niet voor dragen en mag zich ook niet inschrijven omdat ze onder de 18 niet handelingsbekwaam om dat soort 'contracten' aan te gaan.

**Geplaatst**: 29-01-16 20:33

Re: Niet meer thuis willen wonen

Geplaatst: 29-01-16 20:33

Je kunt aan iedere willekeurige docent vragen wie de vertrouwenspersoon is op school. Heeft je school ook een zorgteam? Dat is een groep mensen die niet allemaal lesgeven maar wel leerlingen begeleiden binnen en soms ook buiten de school.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 29-01-16 20:38

Geplaatst door de TopicStarter : 29-01-16 20:38

Shirley schreef:
Heb je geen familie waarbij je terecht kunt?
Tijdelijk bij een vriendin logeren misschien?

Helaas heb ik niet echt familie waar ik even terecht zou kunnen. Eerst ging ik nog wel eens naar mijn oma, maar ze is helaas overleden.
Ik kan het vragen aan een vriendin. Maar dan moet ik nog even kijken wie, aangezien ik ook niet heel veel vrienden heb. Maar ik kan het wel vragen!

har166 schreef:
Je kunt aan iedere willekeurige docent vragen wie de vertrouwenspersoon is op school. Heeft je school ook een zorgteam? Dat is een groep mensen die niet allemaal lesgeven maar wel leerlingen begeleiden binnen en soms ook buiten de school.

Maandag ga ik eens op zoek naar de vertrouwenspersoon op school. Ik weet niet zo snel of er een zorgteam is, dat ga ik dan meteen vragen.

**Geplaatst**: 29-01-16 21:17

Re: Niet meer thuis willen wonen

Geplaatst: 29-01-16 21:17

Meisje toch.
Wat erg dat jij je zo rot voelt.

Mentor lijkt mij inderdaad een goede stap.
Geen idee of de huisarts ook iets voor je kan betekenen.

**Geplaatst**: 29-01-16 22:27

Geplaatst: 29-01-16 22:27

Kashmino schreef:
Het kan zijn dat er her en der spelfouten zijn. Ik heb dit allemaal op mijn mobiel getypt. Ook weet ik het probleem niet echt goed te verwoorden, sommige dingen komen er daarom wat raar of onlogisch uit.

Nee hoor, jouw bericht is prima getypt! Heel wat beter dan van veel andere Bokkertjes van jouw leeftijd, die geen hoofdletters en leestekens gebruiken, en onleesbare berichten posten.

Niet dat jouw topic daar over gaat, maar omdat je het zelf aanstipt, wil ik toch even zeggen dat je je topic prima verzorgd op Bokt hebt gezet

Voor wat betreft je situatie. Ik kan je niet zo goed helpen denk ik, maar ik vind het heel dapper dat je ermee naar buiten treedt en hulp zoekt. Ik hoop echt van harte dat er een oplossing komt die zowel voor jou als je ouders werkt. Sterkte ermee! Hopelijk krijg je hier goede tips...

**Geplaatst**: 29-01-16 23:04

Geplaatst: 29-01-16 23:04

Damned schreef:
Kan je anders niet naar een internaat gaan?

Een internaat is hier niet zo standaard als in België

Wat al gezegd is, ga inderdaad in gesprek met een vertrouwenspersoon op jouw school. Wat je ook nog zou kunnen proberen is een psycholoog. Echter zal deze ook gesprekken willen met je ouders; systeemtherapie kan dan een optie zijn. Dit is therapie gebaseerd op het gezin, waarom doen je ouders bepaalde dingen? Welke reactie lokt dit bij jou uit? Wat kan er veranderd worden en hoe?

**Geplaatst**: 29-01-16 23:10

Geplaatst: 29-01-16 23:10

Ik dacht ook meteen aan op internaat gaan. Bij mij op internaat zitten ook veel kinderen met problemen zoals gij hebt. En het is ook heel tof op internaat

misschien toch een optie? Het is wellicht te bespreken?
Wel moet hier echt iets aan gedaan worden. Niet te lang zo rond blijven lopen! Een vriend van mij praat over zoiets nooit en dat is op het moment héél verkeerd aan het gaan. En ik zit hier echt mee, maar ik weet ook geen oplossing voor hem. Hij is wel een stuk ouder en wil nu zijn hele leven omgooien en naar de andere kant van de wereld gaan. Hiermee wil ik maar zeggen: denk absoluut niet dat je nergens geliefd bent, en er is ALTIJD nog een uitweg!

Laatst bijgewerkt door romyloverrr op 29-01-16 23:20, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 29-01-16 23:11

Geplaatst: 29-01-16 23:11

Je kunt misschien ook op de site van je school vinden wie de vertrouwenspersoon is? Dat is vaak wat makkelijker zoeken op school!

Heel veel succes! Je zit niet in een makkelijke situatie :(:)

Verdrietig dat je je zo rot voelt..

**Geplaatst**: 29-01-16 23:36

Geplaatst: 29-01-16 23:36

Destination schreef:
Damned schreef:
Kan je anders niet naar een internaat gaan?

Een internaat is hier niet zo standaard als in België

Wat al gezegd is, ga inderdaad in gesprek met een vertrouwenspersoon op jouw school. Wat je ook nog zou kunnen proberen is een psycholoog. Echter zal deze ook gesprekken willen met je ouders; systeemtherapie kan dan een optie zijn. Dit is therapie gebaseerd op het gezin, waarom doen je ouders bepaalde dingen? Welke reactie lokt dit bij jou uit? Wat kan er veranderd worden en hoe?

Dit laatste raad ik je ook aan. Heb in dezelfde situatie als jou gezeten en door met een psycholoog te praten (met ouders erbij) begrepen we elkaar uiteindelijk.

Door zomaar uit huis te gaan los je de problemen niet op. Vooral omdat je ook nog onzeker bent. Daar kan een psycholoog je ook mee helpen

**Geplaatst**: 29-01-16 23:45

Re: Niet meer thuis willen wonen

Geplaatst: 29-01-16 23:45

een vertrouwens persoon op school kan je verder helpen, deze kan je door sturen naar een hulp instantie die ook thuis komt, en evt jeugdzorg die je dan uit huis plaatst. je kan je voor zo ver ik weet niet 'zomaar' een pleeg gezin zoeken, daarvoor moet je officieele papieren hebben ect ect. voor je echt uit huis mag moet je volgens mij zelfs een rechtzaak aangaan enzo, een hele hoop gedoe dus, aangezien je ook met de voogdij zit.
ervaaring leert mij dat zo maar uit huis gaan de problemen echt niet altijd oplost.

**Geplaatst**: 29-01-16 23:51

Geplaatst: 29-01-16 23:51

Ik heb alleen de Op gelezen,

Maar mijn zus is ook uit huis gegaan (door haarzelf).

Als je echt uit huis moet zou ik als ik jouw was de eerste instantie kijken of er een crisisopvang in de buurt is, en dan jouw probleem voorleggen.

Sowieso niet eerst jeugdzorg bellen, als ze je niet gelijk ophalen, en je ouders worden boos heb je een probleem!!

Zodra je in de crisisopvang zit wordt er met jouw gekeken naar de mogelijkheden met jou mentor en iemand van jeugdzorg.

Hier kan van alles uitkomen, van intensieve begeleiding, naar eens per 2 weken gespreken, tot volledige uit huis plaatsing.

Hierbij moet ik wel zeggen dat het laatste niet een goal is, en ze voornamelijk proberen om je terug te krijgen zodat alles thuis weer goed gaat.

Ik raad je dit alles wel af,
Mijn zus zit nu dus momenteel al 4 maanden in de crisisopvang, en gaat deze maand naar een andere plek.
Maar het is zoveel gezijk, problemen, en geloof me de band met de familie wordt er niet sterker op.
Je staat ook for ever geregistreerd en iedereen kan dat zien (bijvoorbeeld toekomstige werkgevers kunnen het opvragen).
En je zit daar met geen enkel idee hoe je toekomst er uit ziet.

(En ik wil nog even vermelden dat sommige mensen uit jeugdzorg verekte irritant zijn).

Maar jeugdzorg is ook zeker in sommige opzichten wel goed.

Wat ik probeer te zeggen, denk goed na of er echt geen andere oplossing is, want het geeft zoveel sh*t mee.

Veel succes meid!

**Geplaatst**: 30-01-16 00:59

Geplaatst: 30-01-16 00:59

Oef wat zie ik hier veel.. Zie ook dat veel mensen (denk ik) niet compleet het verhaal hebben gelezen of over dingen heen hebben gelezen.
Psycholoog is al mee gepraat, heeft alleen niet veel gedaan. Andere familie was er, maar haar oma is korte tijd terug overleden. Ik denk dat dit onder andere de reden is dat het nu echt even raak is, dat je nu even zo met jezelf zit (zo noem ik het altijd maar).
Is een andere, nieuwe psycholoog geen optie? Vertrouwenspersoon op school zou ook iets voor je kunnen betekenen misschien, een stel andere ogen op de zaak. Verwacht ik niet veel van, maar niet geschoten is altijd mis. In ieder geval maak je al een hele stap door hier om hulp te vragen.

Uit huis gaan is weglopen voor je problemen, en daar denk je nu te makkelijk over want hier zit zo zo veel meer achter dan gewoon spulletjes pakken en weg gaan (zoals hierboven gezegd). Niet rot bedoeld, maar dat moet je wel beseffen. Internaat ben ik niet bekend mee, dus ik zou zeggen ga eens op internet opzoek naar wat informatie daarover.
Wel goed dat je van jezelf weet dat je stil en verlegen bent. Herken dan ook van jezelf dat dit de punten zijn waar je aan kan gaan werken. Zo ben ik totaal niet sociaal (ook heel erg in mezelf gekeerd), en probeer ik dat nu bij te schaven. Ik hoef heus geen gesprek met vreemden bij de bus aan te gaan, maar ik moet wel gewoon een praatje kunnen maken met een oud bekende.

Van je ouders natuurlijk niet netjes dat ze jou zo met de neus op de feiten drukken, en al helemaal niet dat ze je niet steunen. Begrijp wel dat dit misschien ook voort komt uit onbegrip van hun kant. Vergeet niet dat dit niet direct betekend dat ze niet van je houden!
De ruzies met je broertje(s)... Ik kan niks anders zeggen dan dat dat erbij hoort. De mate waarin is een ander punt, daar kan ik je even geen tips voor geven.

Maar wel iets anders, is een verdedigingssport misschien iets voor je? Ik weet dat dit veel mensen kan helpen met zelfvertrouwen, verlegenheid enz. Is misschien een rare suggestie zo tussendoor, en ik zou snappen dat je nu direct zoiets hebt van nee. Maar denk er even over na. Let wel; verdedigingssport niet vechtsport

Ik ben nu 17 en ga ik binnenkort het huis uit. Is voor mij ook vaak mijn houvast geweest, dit moment is niet leuk maar het duurt niet voor eeuwig. Later heb ik mijn eigen plekje, eigen baan en eigen paardje bij huis. Ik ga overigens puur om mijn studie het huis uit, de reistijd is me te veel, ik kan niet makkelijk op school komen als ik zou willen. Aan mn ouders ligt het niet. Heb zo de (vele) momenten gehad met mijn ouders, maar het meeste is nu voorbij. Had school dichterbij gestaan was ik thuis gebleven.

Heel veel succes TS! :(:)

het komt goed

Citaat:
'Everything will be okay in the end. If it's not okay, it's not the end.'