Geplaatst 
.Mijn vriend woont in Zweden, ik in Nederland. Dit jaar heeft hij bijna 4 maanden in Nederland gewoond bij mij, conclusie, het is niet te doen. Hij heeft altijd in the middle of nowhere gewoond en het kleine bussum is veel te groot en beangstigend voor hem. Hij voelt zich ellendig en sluit zich compleet op in het huis met als gevolg veel irritatie. Lang verhaal kort, ik wilde toch altijd al in the middle of nowhere wonen, dus heb mijn schepen gekeerd en ga met een paar jaar richting Zweden.
Nu, dit is niet een topic over of we bij elkaar passen of over lange-afstands relaties of ze nou wel of niet werken. Hier heb ik al 1,5 jaar over na kunnen denken en, we vallen dan misschien onder een klein percentage mensen die een "aparte" relatie hebben, maar het werkt prima.
Om even een beeld te schetsen, hij is erg laid back, heeft jarenlang een goede baan gehad, is goed opgeleid maar op de één of andere manier is hij compleet af gezakt en zit nu al een paar jaar bij mams in huis, min of meer op mensen te wachten die hem een baan aan komen bieden.
Hij is totaal niet naiëf, hij is ook niet ronduit lui maar wel enorm laks en totaal niet ambitieus. Als hij zijn computer heeft en mij is hij gelukkig. Geen andere wensen, helemaal niks.
In dat opzicht ben ik een complete tegenpool. Ik ben compleet onafhankelijk, ik doe dingen op mijn manier, ik denk gerust jaren vooruit en mijn pensioenplan en het pad daar naartoe (a.k.a. droom) is bijna tot in de puntjes uit gestippeld. Daarnaast ben ik in mijn leven een aantal keer flink op mijn bek gegaan. Soms door mijn eigen fouten maar vaker door toedoen van anderen. Dit heeft mij heel veel gekost, emotioneel en financieel. De risico's die ik dan ook neem zijn heel zorgvuldig doordacht en geminimaliseerd.
Idealiter wil ik met een jaar of 3 naar Zweden vertrekken, dan heb ik alle losse eindjes hier afgehandeld en hebben we (als hij nog eens een baan krijgt) voldoende op de bank staan om te verhuizen en een lening af te sluiten om land te kopen voor een project dat ik wil uit gaan voeren (vakantiehuizen verhuur). Dat deel van Zweden is enorm touristisch dus het is geen slechte zet. Het houdt mij onder de pannen en zorgt dat ik gelijk wat financieel input heb want ik heb niet de illusie dat ik zonder slag of stoot een baan kan vinden op een eilandje in de Baltische zee.
Nou was de motivatie "Ik kom pas wanneer je een vast contract hebt" niet voldoende om hem te motiveren echt te vechten voor een baan. Let wel, hij solliciteert wel, maar hij zou nergens achteraan bellen en zijn sollicitaties worden altijd last minute verzonden. Dus ik heb gezegd "Ik kom niet voordat we ruim en breed voldoende hebben voor de verhuizing en een lening, ik wil niet als een dom wicht in huis zitten, ik heb daar een pesthekel aan". Tijd moet uitwijzen of dat gaat werken, maar anyways, voor de lol ben ik eens aan het rekenen gegaan wat mijn "droom" moet gaan opbrengen en hoe de toekomst er dan uit ziet tegen de tijd dat we met pensioen gaan. Nou is dat natuurlijk een beetje koffiedik kijken maar ach, een droom zou een droom niet zijn als je er niet naar wilt streven toch?
Nou viel dat bij meneer een beetje in het verkeerde keelgat. Lang verhaal kort, dat controll freakerige gedoe jaagt hem de stuipen op het lijf en dromen zijn er niet om uit te komen, anders zou het geen droom zijn. Tsja, zo kan ik natuurlijk ook achterover blijven zitten bij mijn ouders thuis.
Nou heb ik hem uit gelegd dat ik nou eenmaal ambitieuzer ben als hij en dat hij, behalve financiele input en mogelijk wat hulp met papierwerk hij zich helemaal geen zorgen hoeft te maken over dat project. Het is een lange termijn investering, houdt mij van de straat en, als alles gaat zoals ik verwacht, een hele goede investering voor onze oude dag. Daarnaast, als ik hier uit Nederland vertrek is het bijna onmogelijk nog om voor mij terug te komen mocht het mis gaan om wat voor reden ook. Mijn ouders zijn van "eens het huis uit altijd het huis uit". Ik heb een geweldige woning gehuurd nu voor een heel voordelige prijs omdat ik de eigenaren van het pand ken. Ik heb een vrij goede baan (niet financieel gezien, maar wel een leuke). Hoe moet dat als het daar stuk loopt? Sta ik hier dan, mag ik weer in een hokje van 5x5m wonen waar ik 400 euro per maand voor mag betalen, ik hoef er niet van uit te gaan dat ik ook gelijk weer een baan heb en enige financiële hulp is ook niet aan de orde voor zo ver ik weet. Maar links om of rechts om, hij lijkt het niet te begrijpen. Hij vertaald mijn verhaal naar "oh nu begrijp ik je, je bent gewoon bang, maar je hoeft niet gelijk zo'n controll freak te worden!"
*zucht*. Ik zit me nu dus af te vragen, ben ik nou achterlijk? Ben ik echt zo'n controll freak? Voor mijn gevoel ben ik gewoon verstandig bezig, en dan ben ik misschien wat gedetailleerd in het geheel maar dat komt omdat ik er rekening mee moet houden dat mijn vriend niet kan plannen en niet goed vooruit kan kijken. Hij ziet de concequenties niet van wat hij wel of niet doet en iemand moet het doen
of ben ik nou gek?Thanks voor het lezen van deze lap. Nogmaals, het gaat niet over de relatie zelf, het gaat echt over de plannen die ik heb - en hij niet ^^. Ik ben benieuwd wat jullie vinden.
.
maar kon daar ook altijd om lachen en probeerde me te helpen. We hielden elkaar na even wennen wel aardig in balans.
