@Callisto, ik denk wel dat het hele valide vragen zijn, die men zichzelf best mag afvragen als men zich in de datingscene bevind.
Hoe ik er naar kijk...
Callisto04 schreef:Ja, tuurlijk, je kan daten zien als afleiding. Je kan alles zien als afleiding, een bezigheid, gewoon voor de fun. En als die ander dan verliefd wordt afwijzen. En verder afleiding, aandacht en ego boost zoeken. Ook al is die ander verantwoordelijk voor zichzelf, dat is toch ook niet zo rechtlijnig?
Zolang van tevoren duidelijk is voor beide partijen dat het alleen voor de fun is, geen probleem Toch? Een ieder is daarin verantwoordelijk voor zijn eigen.
Callisto04 schreef:Weet die persoon dat het puur voor wat afleiding is? Geef je dan niks om het gevoel dat je bij die ander teweeg brengt? Is de eigen afleiding dan belangrijker dan hoe die zich voelt? Ik zou daar zelf moeite mee hebben maar dat zal dan wel aan mij liggen vermoed ik, misschien is het ok om op dat moment enkel aan jezelf te denken.
Als één toch gevoelens gaat krijgen (en hoopt op meer dan alleen voor de fun), dan is het aan de ander om te kiezen om daar wijs mee om te gaan, afkappen of open staan voor misschien meer. Doet de persoon dat niet, terwijl die weet dat er gevoelens zijn bij de ander, dan vind ik dat inderdaad niet rechtlijnig. Spelen met de gevoelens en kwetsbaarheid van een ander voor je eigen fun, is IMO “not done”.
Maar het zal best vaak voorkomen dat zo’n iemand aan het lijntje gehouden wordt, want aandacht is toch best fijn, of dat nou is wat je zoekt of niet. Soms zie je pas achteraf dat je op dat moment niet eerlijk tegen jezelf en tegenover die ander bent geweest. Daarentegen, sommige mensen willen dat niet inzien...
Als het gaat over twee volwassenen, dan ligt er een zekere mate van verantwoording bij een ieder zelf. Ik hoor in deze context regelmatig geluiden van “hij/zij heeft mij gebruikt”, dan denk ik altijd wel, “je hebt je ook laten gebruiken”, neem daarvoor in ieder geval wat verantwoording, ondanks dat het van die ander niet netjes is geweest.
Callisto04 schreef:Dat een breakup niet heel rationeel en rechtlijnig verloopt en iedereen er anders mee omgaat snap ik wel. Dat je op die momenten ook soms vanuit vreemde hoek oprechte vriendschap ontdekt is ook wel waar. Soms zijn het mensen waar je dat niet direct van verwacht die er zijn voor jou. En dat is idd heel fijn.
Ik ben echt zwaar allergisch voor het feit dat mensen aan het lijntje gehouden worden, vaak zijn die mensen van nature onzeker en daar wordt flink misbruik van gemaakt. Ik heb zelf in een dergelijke relatie gezeten waarin we vaker uit elkaar zijn gegaan, dan we officieel weer bij elkaar waren, ik heb me daarin laten gebruiken, want “Ik hield zoveel van hem”, totdat de roze bril af ging en ik hem zag voor wat hij werkelijk was. Veel van geleerd, vooral over mijzelf, want ik heb het laten gebeuren.
Zelf ben ik daarna daarin heel rechtlijnig geworden, uit is uit, break-up is klaar en over... niet een “misschien” voor de toekomst, anders ben je nooit echt vrij. Pas als je echt vrij bent, dan kun je echt open staan voor wat anders en regelmatig komt dat uit een onverwachte hoek.
Just my two cents
***Sorry voor het Engels tussendoor, soms vind ik het makkelijker mij daarin te uiten***