Moderators: Mjetterd, Dani, ynskek, Ladybird, xingridx, Polly, Hanmar
Needje schreef:Daphara aangetekend versturen geeft alleen garantie dat ie aankomt, niet dat het gelezen is.
Ze raden aan om juist te zorgen dat er een getuige bij is als de persoon deze brieft leest.
Tenminste, zo lees ik het op de site.
lieveli schreef:Oh neeeee heeft ie zich zo laten gaan waar anderen bij waren? Wat is de strekking van je brief?
Janine1997 schreef:Hoi!
Niet zo zeer een breakup hier.. maar wel iets wat ik heel graag van me af zou willen schrijven.
Ik weet ook dat het iets is waar veel mensen bij voorbaat al een mening over hebben.
Mijn vriend en ik hebben een tussen pauze gehad van 3,5/4 jaar. Maar in al die tijd hebben we elkaar altijd gemist. Ik had er in het begin veel last van maar begon in te zien dat ik beter af was zonder hem. Hij had daarin tegen in het begin er totaal geen moeite mee maar later wel heel veel. Op een gegeven moment kwamen we opstap weer aan de praat met elkaar en hielden dan enkele dagen contact via whatsapp. Daarnaast hadden we beide een nieuwe relatie waarin ik dacht dat ik gelukkig was met mijn nieuwe vriend. Op een gegeven moment begon het zo aan mij te trekken dat ik mijn ex ontiegelijk erg miste en hem terug wou. Hij had het zelfde, we hebben stiekem afgesproken om te zien of het niet gewoon een opwelling was van ons beide.. helaas werd het gevoel van ons beide sterker en sterker en hebben we dus besloten beide onze relatie te beëindigen en weer voor elkaar te kiezen (opzich super romantisch maar niet helemaal eerlijk tegenover onze exen van nu) ik heb hier ook echt wel een enorm schuldgevoel over gehad.
Zo houdt het ook in dat je beide niet blanco in een relatie stapt.. en gewoontes en verlangens vergelijkt met je ex en huidige situatie. Maar het ging goed ! ik was soms enkel onzeker wanneer hij opstap ging omdat het in voorgaande relatie een beetje vreemd is geëindigd. Hij ging namelijk gelijk met een ander meisje nadat het uit was tussen ons. (heeft toen spijt betoogd en geprobeerd weer terug te komen bij me maar ik was er toen echt helemaal klaar mee)
We zijn inmiddels weer een dik halfjaar verder en het wordt alweer een beetje gewoonte omdat er ergens eigenlijk ook niet veel veranderd in je leven. We zijn lekker met zijn 2en op vakantie geweest en hebben ons enorm vermaakt! goed teken dus
Nu komen enkel de eerste haarscheurtjes weer een beetje op spelen. Hij is een enorm harde werker en is altijd bezig. Dit waardeer ik en zal ik ook nooit over klagen. Het enigste wat mij momenteel zwaar valt is dat hij er voor kiest om op vrije avonden bij zn vrienden te gaan bierdrinken ipv lekker met zijn vriendin op de bank.. of dat die op zn. vrije avond zegt optijd te komen en vervolgens alsnog om 10/11 uur s 'avonds aan komen kakken omdat er nog iemand kwam of iets. Ook zit het erbij hem niet in om even een berichtje te doen overdag ofzoiets want hij belt liever... nouja klaar daar geef ik me maar bij neer.
Echter.... nu vind hij dat ik altijd zeur, want ik geef aan dat ik zijn keuze niet altijd snap dat die bij zn vrienden gaat zitten of opstap gaat. hierdoor is zijn zin een beetje afgenomen om bij me te zijn/komen omdat die denkt dat ik al een min zin heb. (ergens snap ik dat, maar ik zou me afvragen wat ik er aan kan doen om het te voorkomen) ook weet ik dat ik ergens zeur en me te druk maak om dingen terwijl er niets aan de hand is.. want hij wil wel weer graag uiteten of even mee naar de paarden..
Is er iemand die dit paniekerige gevoel kent? Ik had vrijdag echt een aanval.. hij belde me 8 uur in de avond op om te vragen of ik al thuis was want dan kwam die. ik zei nog niet maar ben met een kwartier thuis. vervolgens was het 10 uur en was die er nog niet.. in slaap gevallen... ik heb hem 100x gebeld en uiteindelijk kwaad naar hem toe gereden... ik voel me dan zo k*t en kan het niet loslaten... ik kan er zo het hele weekend over door zeuren.. hij heeft me de laatste kans gegeven om te leren los laten en te geloven dat hij er echt meer om zal denken...
Wat doen jullie in zulke paniekerige aanvallen? en is het onzekerheid? of maak ik me echt druk om niets? als we samen zijn hebben we het echt super leuk. Hij heeft ook een huis gekocht en wil ook graag dat ik met hem mee ga. (ben meer met zijn huis inrichting bezig dan hemzelf maar dat zal wel mannen eigen zijn)
sorry misschien een beetje een vaag verhaal.. aan de ene kant weet ik dat ik me te druk maak en geen klagen heb. Maar ergens heb ik ook verwachtingen vooraf, en kan dat niet zo snel omschakelen als het anders is of loopt