Moderators: Mjetterd, Dani, ynskek, Ladybird, xingridx, Polly, Hanmar
capopjekop schreef:Gevoelens zijn sowieso poep
Soms weet je dat het beter is iemand los te laten. Gaat je gevoel het weer ingewikkeld maken
LaScar schreef:Dat dus..
Toen ik uiteindelijk (heel neutraal) gereageerd had op zijn appje, vroeg hij mij om te bellen. Uiteindelijk hebben we dit gedaan. Het kwam erop neer dat, waar ik er juist steeds iets beter mee om kon gaan, hij precies de andere kant op ging en het als een grote fout ziet. Hij voelde zich vreselijk, was heel verdrietig, en heeft een hele speech gehouden over hoe hij inzag hoe weinig moeite hij had gedaan om het te laten werken en de fouten die hij heeft gemaakt. Hij wil me dus eigenlijk gewoon terug, maar voor het eerst heb ik heel duidelijk mijn (immens grote) twijfels uitgesproken. Niet omdat ik niet van hem hou, maar omdat hij me nu gewoon geen garantie meer kan geven dat het hele zelfde verhaal niet gewoon opnieuw begint en zijn gedachtes na een tijdje toch weer omslaan. Ik heb gezegd die pijn gewoon niet meer te willen. Hij snapte het allemaal heel goed, maar daar is nu gewoon echt weinig aan te doen. Het vertrouwen in de hele situatie is van mijn kant wel echt totaal kapot. We hebben afgesproken binnenkort even te praten in het echt (want zo over de telefoon vond ik ook niks) en dan kijk ik hoe ik me erbij voel. Meteen nee antwoorden en verdergaan lukte me niet, maar het is voor het eerst dat ik niet alleen maar blij was en met een enthousiaste 'JA' kon antwoorden. Ik heb namelijk zo'n beetje alles gehoord wat ik al zo lang van hem wilde horen, maar ik wil gewoon echt niet nog eens door hetzelfde heen.
Ben me er overigens van bewust dat als ik dit hier nu type, het heel naïef klinkt en ik bijna tegen mezelf zou zeggen 'hier trap je toch niet in' maar helaas zit er natuurlijk veel meer verhaal en gevoel achter dan ik hier zo even kan samenvatten..
LaScar schreef:CalipsoLover: Moet zeggen dat ik het heel sterk vind dat jij voet bij stuk houdt ondanks dat je ex het contact nog veel lijkt op te zoeken. Het is zo lastig om te beseffen dat iemand waarschijnlijk zijn oude patronen of manieren niet gaat veranderen, hoe graag je dat ook zou willen...
Wabisabi: Hè, wat ontzettend naar voor je.. Dikke knuffel! Kan me heel goed voorstellen dat dit oud zeer aanwakkert, zeker als de situatie vergelijkbaar is. Natuurlijk kun je er lessen uit halen en kom je er uiteindelijk sterker uit, maar het doet wel gewoon even verdomd veel zeer!
Om mijn verhaal te vervolgen:capopjekop schreef:Gevoelens zijn sowieso poep
Soms weet je dat het beter is iemand los te laten. Gaat je gevoel het weer ingewikkeld maken
Dat dus..
Toen ik uiteindelijk (heel neutraal) gereageerd had op zijn appje, vroeg hij mij om te bellen. Uiteindelijk hebben we dit gedaan. Het kwam erop neer dat, waar ik er juist steeds iets beter mee om kon gaan, hij precies de andere kant op ging en het als een grote fout ziet. Hij voelde zich vreselijk, was heel verdrietig, en heeft een hele speech gehouden over hoe hij inzag hoe weinig moeite hij had gedaan om het te laten werken en de fouten die hij heeft gemaakt. Hij wil me dus eigenlijk gewoon terug, maar voor het eerst heb ik heel duidelijk mijn (immens grote) twijfels uitgesproken. Niet omdat ik niet van hem hou, maar omdat hij me nu gewoon geen garantie meer kan geven dat het hele zelfde verhaal niet gewoon opnieuw begint en zijn gedachtes na een tijdje toch weer omslaan. Ik heb gezegd die pijn gewoon niet meer te willen. Hij snapte het allemaal heel goed, maar daar is nu gewoon echt weinig aan te doen. Het vertrouwen in de hele situatie is van mijn kant wel echt totaal kapot. We hebben afgesproken binnenkort even te praten in het echt (want zo over de telefoon vond ik ook niks) en dan kijk ik hoe ik me erbij voel. Meteen nee antwoorden en verdergaan lukte me niet, maar het is voor het eerst dat ik niet alleen maar blij was en met een enthousiaste 'JA' kon antwoorden. Ik heb namelijk zo'n beetje alles gehoord wat ik al zo lang van hem wilde horen, maar ik wil gewoon echt niet nog eens door hetzelfde heen.
Ben me er overigens van bewust dat als ik dit hier nu type, het heel naïef klinkt en ik bijna tegen mezelf zou zeggen 'hier trap je toch niet in' maar helaas zit er natuurlijk veel meer verhaal en gevoel achter dan ik hier zo even kan samenvatten..
leeslampje schreef:Ego post Ik ben afgelopen weekend verhuisd. Heel emotioneel om de deur van ons huis achter me dicht te trekken en de kat laatste knuffels te geven.
Mijn nieuwe plek is top… maar ik mis hem, ons vele contact (we hebben nog wel contact maar minder en anders dan normaal). Ik mis onze bejaarde kater. En ik voel hier ook rust die ik al lang niet meer heb gevoeld in huis, da’s wel heel fijn.
En ik ben zo bizar moe van 3 maanden emotionele achtbaan, al het praktische geregel en het verhuizen zelf. Ik slaap me een slag in de rondte
leeslampje schreef:Ego post Ik ben afgelopen weekend verhuisd. Heel emotioneel om de deur van ons huis achter me dicht te trekken en de kat laatste knuffels te geven.
Mijn nieuwe plek is top… maar ik mis hem, ons vele contact (we hebben nog wel contact maar minder en anders dan normaal). Ik mis onze bejaarde kater. En ik voel hier ook rust die ik al lang niet meer heb gevoeld in huis, da’s wel heel fijn.
En ik ben zo bizar moe van 3 maanden emotionele achtbaan, al het praktische geregel en het verhuizen zelf. Ik slaap me een slag in de rondte
leeslampje schreef:Ego post Ik ben afgelopen weekend verhuisd. Heel emotioneel om de deur van ons huis achter me dicht te trekken en de kat laatste knuffels te geven.
Mijn nieuwe plek is top… maar ik mis hem, ons vele contact (we hebben nog wel contact maar minder en anders dan normaal). Ik mis onze bejaarde kater. En ik voel hier ook rust die ik al lang niet meer heb gevoeld in huis, da’s wel heel fijn.
En ik ben zo bizar moe van 3 maanden emotionele achtbaan, al het praktische geregel en het verhuizen zelf. Ik slaap me een slag in de rondte