Tien jaar geleden (of inmiddels al langer geleden) liet ik mijn eerste kleine tattoo zetten. Heel bescheiden, puur zwart en goed te verstoppen. Een paar jaar later kwam er nog een kleintje, op mn enkel dit keer.
Een jaar geleden borrelde er weer wat op... Ik had er al veel vaker over nagedacht, maar nu moest en zou er nog een tattoo komen... Maar drie kleintjes maakt je tot een plakboek (mijn mening

Ik heb uren, dagen, weken op pinterest en andere sites met tattoo's doorgebracht, en uiteindelijk mijn artist gevonden: Niko Inko. Dat hij in Zuid-Frankrijk zat, viel me nog mee... Zocht namelijk wereld wijd naar de artist die aansloot bij mijn ideeën en die absolute topkwaliteit leverde.
Ik moest hem mijn verhaal sturen, zodat hij kon gaan ontwerpen. En ja hoor, waar ik bang voor was gebeurde: hij wilde een paard ontwerpen voor me... Doodeng, want ik was nog nooit een mooie paardentattoo tegen gekomen. Maar ik stemde in.
Toen afgelopen zomer ook nog mijn liefste Duncan overleed was ik er helemaal over uit: het moest en zou een paard worden.
In november ben ik met mijn vriend naar zuid-Frankrijk gereden voor een vakantie, plus twee dagen op de stoel... In twee dage heeft hij ongeveer 9 uur gewerkt, en hij is nog niet af. In april ga ik nog eens terug.
Een paar foto's van het proces...
1: maat en positie bepalen

2: opplakken en bijwerken:

3: klaar voor de start

4: na een dag werk

5: de volgende dag

Daarna kwam een periode die ik me liever niet herinner

6:

Ik had me in mijn hoofd gehaald dat wanneer de tattoo volledig hersteld zou zijn, ik bij sneeuw mooie foto's wilde maken... En hee, wat hadden we gisteren? Ik moest er aan geloven...
Eerst even camera testen
7:

8

9

10

11

12

13

14




Ik ben helemaal blij met mn foto's, en vooral met de tattoo! In april ga ik nog eens terug en komt er links nog een achtergrond bij.
De tattoo werd gezet (eerste deel) op de dag dat Duncan 3 maanden dood was, en zowaar heeft deze tattoo me echt geholpen...