Bokt.nl

**Geplaatst**: 05-01-15 21:47

Geplaatst: 05-01-15 21:47

Ik wil onwijs graag iets kwijt over mijn liefste pony die 3 maanden geleden uit mijn leven is gegaan, op naar een nieuw leven met een ander baasje..

Liefste, allerliefste vriendinnetje van de hele wereld..

Er gaat geen dag voorbij dat ik niet aan onze tijden denk. Weet je nog, dat je me er telkens in de galop afgooide, en dat ik op een gegeven moment gewoon wíst dat dat ging gebeuren? Weet je nog, dat we zo'n top pinkstercross hadden gereden, en dat we de tweede prijs hadden binnengesleept? Weet je nog, dat we je lieten grazen samen met Beauty, terwijl mijn vriendin en ik gingen schommelen? Weet je nog.. ja dat is allemaal voorbij. Ik kan me gewoon echt geen leven zonder jou voorstellen en dat zal altijd zo blijven. Onze band was zo.. onwijs. Je was mijn allerbeste vriendin, ondanks dat er geen woord uit je kwam, je was de liefde van mijn leven. En dat zul je voor eeuwig blijven lieve Bibbi, wat er ook gebeurd.
Inmiddels heb ik een nieuwe vriendin, maar ze zal nooit jouw plek innemen. Ik had zo'n ongelofelijke liefde voor jou, dat was niet normaal. Ik kon niet van je afblijven en we hebben eeuwen van elkaar genoten. Maar na 4 jaar was het klaar.. Jij werd te klein.. Mijn droom brak in duigen. En toen kwam daar jouw nieuwe liefde. Ik zag jullie connectie en dacht.. ja lieverd dit wordt het. Dit wordt jouw nieuwe baas. En uiteindelijk is die gedachte werkelijkheid geworden.
Je bent uit het oog, maar je zult nooit uit mijn hart gaan.
Ik hou van je
Ik mis je..

**Geplaatst**: 05-01-15 22:34

Geplaatst: 05-01-15 22:34

Beste M,

Ik vraag me wel eens af of je nog wel eens aan me denkt. Ik wel aan jou namelijk. Ik ben namelijk zo ontzettend gelukkig zonder jou! En elke keer als ik aan jou denk realiseer ik me dat weer. Nadat het kwartje eindelijk gevallen was bij jou dat ik echt geen contact meer wilde hebben, bloeide ik helemaal op. Al snel ervaarde ik weer hoe het was om vrij te zijn! Om de dingen te doen die ík leuk vind, zonder rekening met jou te hoeven houden en zonder het gezeur dat jij vervolgens toch alleen maar rekening met jezelf hield. In het begin was het nog een beetje saai, aangezien ik niet zoveel aan die 'vriendinnen' van me had. Maar ik had het druk met het laatste halfjaar van mijn eindexamenjaar en voor ik het wist was het vakantie. En het was de beste vakantie ooit! Mocht ook wel nadat jij mijn vakantie van het jaar daarvoor geruïneerd had met je poedersuiker. Ik kreeg het voor elkaar om in de zomervakantie op die ranch te werken waar ik het al maanden over had. Ik heb er ontzettend veel geleerd en had het écht ontzettend naar mijn zin. Daarna ben ik dan eindelijk verhuist uit dat poedersuiker, naar het bruisende Delft. In korte tijd heb ik er ontzettend veel leuke mensen leren kennen, mensen die bij me passen. Ook ben ik lid geworden van de boardsportvereniging daar. Nu heb ik eindlijk vrienden die wel met me willen surfen, of het nou in Nederland is of niet! Probeer het nou toch maar een keertje, het zal je blik verruimen. Naast surfen ben ik er ook lekker aan het snow-, long- en skateboarden en lekker veel party'en met geweldige mensen om me heen, met dezelfde interesses en zelfde stijl. Je zou me voor gek verklaren als je me nu op zo'n feestje zag. Zo lekker gek, zo lekker mezelf.

Ook heb ik op het introweekend van die vereniging mijn nieuwe vriend leren kennen. Ik wilde eigenlijk nog helemaal geen nieuwe relatie, bang om weer zo opgesloten te zitten, bang om weer zo lang gebruikt te worden. Maar hij overviel me en hij is het beste dat me ooit overkomen is. Met hem voel ik me alleen maar vrijer dan voorheen! Hij tilt me naar een hoger niveau, motiveert me, steunt me en respecteert me. We hebben allebei ons eigen fijne leventje, maar die passen zo goed bij elkaar dat samen dingen doen zo goed als vanzelf gaat. Zo vindt hij het bijvoorbeeld wel leuk om met me te gaan surfen hier, maar ook de andere boardsporten doen we regelmatig samen. Heerlijk zo'n vriendje die leuke dingen met me doet! Zou jij met je toekomstige vriendin ook eens moeten proberen, het wordt zeer gewaardeerd. Ik ben echt gek op hem, veel meer dan dat ik ooit op jou was. Bij hem kan ik zo lekker mezelf zijn. Mijn eigen ding doen. Een eigen mening hebben die niet klakkeloos overgenomen wordt. Hij buigt zijn mening niet om zodat het in mijn straatje past, hij komt voor zijn eigen mening op, ook als dat tot ruzie leidt. Maar onze communicatie is wél goed, dus meestal komt het niet eens zover en anders is het zo opgelost. Ik hoop voor je dat je studie communicatie zijn vruchten afwerpt, want zoals ik al vaker gezegd heb, communiceren is echt niet jouw sterkste kant.

Ik hoop oprecht dat het goed met je gaat daar in dat saaie gat. Dat je nog een bassist voor je bandje vindt (want zeg nou zelf, een bandje zonder bassist is gedoemd te mislukken). Dat je een leuke meid vindt die wél bij je past. Maar wat ben ik blij dat ik niet meer met jou ben. Doordat ik met zo'n kneus als jij heb gehad besef ik me nu wel véél beter wat een geweldig leven ik hier heb en hoeveel mijn vriend voor me betekent.

Besides, ik heb echt een hekel aan je.

Eef

Pfoe, dat lucht best wel lekker op zeg!

**Geplaatst**: 05-01-15 22:43

Geplaatst: 05-01-15 22:43

@eef: Mooi verwoord! Ben stiekem best benieuwd wat er allemaal gebeurd is?

**Geplaatst**: 05-01-15 22:56

Geplaatst: 05-01-15 22:56

In zijn ogen niets, dat is juist het stomme. Hij was echt zo'n iemand die een beetje achter me aan hobbelde en maar deed waar hij zin in had, zat totaal geen pit in. Communiceren deed hij gewoon niet, hadden we iets afgesproken maar had hij zin om te tennissen dan zei hij mij gewoon af. Hele zomervakantie lang had hij zich helemaal vastgezet met tennistoernooien waardoor hij 6(!!) weken lang nergens heen kon. Daaaaaag leuke plannetjes :evaw:

We hebben 13 maanden gehad, maar achteraf gaf hij toe dat hij na zo'n 6 maanden niets meer voor me voelde. Ik daarentegen was wel gek op hem en wilde niet zomaar opgeven en hij vond het wel makkelijk zo'n vriendin die bleef vechten. Hij zag me meer als beste vriendin en wilde me niet kwijt, maar besefte niet dat de manier waarop hij mij bij zich hield niet fair tegenover mij was. Voel me daarom nogal gebruikt door hem.
Maar hij paste zijn mening ook altijd aan op zijn omgeving. In het begin had ik het niet door, dacht dat hij gewoon goed bij me paste. Zo wilde ik al heel lang leren surfen, hij had twee keer gesurft in Frankrijk en deed alsof het echt zijn passie was enzo, maar vertikte het om het ook maar een keer hier te proberen want 'dat kan toch niet in Nederland'. Ook niet een keertje zodat ik het een beetje kon uitproberen ofzo. Allemaal van dat soort dingetjes...

**Geplaatst**: 06-01-15 00:13

Geplaatst: 06-01-15 00:13

Het spijt me.

De enige drie woordjes die ik aan vrij veel mensen zou willen vertellen, maar tis zo moeilijk.

**Geplaatst**: 07-01-15 00:47

Geplaatst: 07-01-15 00:47

Waarom?

Het enige wat ik wil vragen is waarom.. Maar dat kan helaas niet meer, dus blijft de waarom in m'n hoofd rond gaan..

**Geplaatst**: 07-01-15 01:37

Re: Words we couldn't say..

Geplaatst: 07-01-15 01:37

Wat een fijn topic.

Toevallig zat ik met zo'n idee te spelen. Ga er van de week eens voor zitten

**Geplaatst**: 07-01-15 12:49

Geplaatst: 07-01-15 12:49

Stoof schreef:
Ik mis je.

Dat is het enige wat ik al heel lang kwijt wil, maar nooit kan zeggen. Wat een fijn idee dit topic.

Amen.

ik wil het al zo lang kwijt, maar is toch te laat en maakt geen verschil.

**Geplaatst**: 07-01-15 16:30

Geplaatst: 07-01-15 16:30

Wauw Eefje mooi verwoord ik kan mezelf zo in jouw brief vinden!
Hier wel een andere 'story' er achter maar dezelfde haat gevoelens. Fijn dat het ook met jou goed is gekomen.

Wat betreft mijn eigen brief: die overweeg ik nog even. Betreffende persoon wil nog wel eens mij en dus mijn bokt naspitten..

**Geplaatst**: 08-01-15 22:43

Geplaatst: 08-01-15 22:43

eefj33 schreef:
In zijn ogen niets, dat is juist het stomme. Hij was echt zo'n iemand die een beetje achter me aan hobbelde en maar deed waar hij zin in had, zat totaal geen pit in. Communiceren deed hij gewoon niet, hadden we iets afgesproken maar had hij zin om te tennissen dan zei hij mij gewoon af. Hele zomervakantie lang had hij zich helemaal vastgezet met tennistoernooien waardoor hij 6(!!) weken lang nergens heen kon. Daaaaaag leuke plannetjes We hebben 13 maanden gehad, maar achteraf gaf hij toe dat hij na zo'n 6 maanden niets meer voor me voelde. Ik daarentegen was wel gek op hem en wilde niet zomaar opgeven en hij vond het wel makkelijk zo'n vriendin die bleef vechten. Hij zag me meer als beste vriendin en wilde me niet kwijt, maar besefte niet dat de manier waarop hij mij bij zich hield niet fair tegenover mij was. Voel me daarom nogal gebruikt door hem.
Maar hij paste zijn mening ook altijd aan op zijn omgeving. In het begin had ik het niet door, dacht dat hij gewoon goed bij me paste. Zo wilde ik al heel lang leren surfen, hij had twee keer gesurft in Frankrijk en deed alsof het echt zijn passie was enzo, maar vertikte het om het ook maar een keer hier te proberen want 'dat kan toch niet in Nederland'. Ook niet een keertje zodat ik het een beetje kon uitproberen ofzo. Allemaal van dat soort dingetjes...

Best wel een kl**tzak dan...
Beter dat het uit is!

**Geplaatst**: 08-01-15 22:50

Geplaatst: 08-01-15 22:50

Je was mijn beste vriendin, mijn rots in de branding. Je was mijn steun en toeverlaat, mijn alles wat ik had. Lief en leed heb ik met je gedeeld, nooit ook maar één geheim achter gehouden en je altijd geloofd, vertrouwd en gesteund.
Toch heb je me verlaten, bedrogen en belogen.
Is dat mijn dank voor 6 jaar vriendschap? Om gewoon aan de kant geschoven te worden omdat ik niet meer goed genoeg ben?
Maanden heb ik gehuild, iedere avond, ieder moment dat ik aan je dacht en luisterde naar 'onze' muziek.
Helaas voor jou ben ik er over heen. Het is klaar, en we kunnen niet meer terug. Je hebt het verpest, ik heb het geprobeerd maar er was niks meer te redden.
Het spijt me niet meer.

Soms is 't beater get moeis te verleeze, beter verleeze den det ge t nooit het gehad.

Tsja, mocht de persoon waar het over gaat dit lezen mag ze hopelijk zelf invullen dat ik er weinig behoefte aan heb dat ze me een berichtje stuurt, want zoals ik zei, ik ben er klaar mee maar wilde dit toch wel van me af schrijven. Fijn topic dit

Misschien post ik morgen of zo nog wel iets, over een ander persoon dan wel waarschijnlijk, ga geen woorden meer hieraan vuil maken.

**Geplaatst**: 08-01-15 22:52

Geplaatst: 08-01-15 22:52

Omdat het me spijt. Omdat ik je mis. Omdat ik je zo graag wil zeggen, wanneer alles over is. Waarom het is. Waarom?
De knallen in mijn hoofd die nu weer ontstaan zijn vreselijk. Omdat ik het weet, maar het je niet kan vertellen. Omdat de angst er altijd is. Waarom ik je niets wil zeggen. Ik weet het niet. Laat me maar. Ik houd me wel weer groot... De dwang naar doen, maar het verlangen naar willen.

En ik... Ach laat maar, ik, die angst...

**Geplaatst**: 08-01-15 22:56

Geplaatst: 08-01-15 22:56

Hetgeen wat ik zou willen zeggen zou ddit zijn.

Het is ten alle tijden belangrijk om jezelf te zijn, niet degene zijn die mensen verwachten dat jij bent.

Wees gelukkig, voel je vrij, pieker niet te veel, laat jezelf los, laat de druk los. Voel jezelf niet leeg, voel jezelf vol, vol liefde en geluk.

En als je het zelf niet vinden kan, weet dan dat ik iedere dag nog een beetje liefde naar jou stuur. Ik hoop dat het aankomt dat verdien je.

Weet dat als al het zware voorbij is alles daarna licht zal voelen. Leef, geniet en heb lief.

Zolang jij jezelf gelukkig voelt zijn geen van jouw keuzes fout. Laat niemand jou iets anders vertellen, soms zijn wegen nou eenmaal niet recht. Jij komt er wel, vertrouw in jezelf zoals ik dat doe.

**Geplaatst**: 08-01-15 23:02

Re: Words we couldn't say..

Geplaatst: 08-01-15 23:02

Wat een fijn topic zeg, om je hart te luchten.

Ik mis de twee belangrijkste personen in mijn leven, maar die kunnen het helaas niet meer horen of zien.. Sinds een jaar heb ik een infinity-teken op mijn pols staan als ode aan hen. Binnenkort komt er nog een tattoo bij ter ere aan een van de twee.
I'm forever grateful for our little infinity.

**Geplaatst**: 08-01-15 23:11

Geplaatst: 08-01-15 23:11

Hoe heb je het ooit in je hoofd kunnen halen om mij tijdens de moeilijkste situatie in mijn leven zo hard te laten vallen? Op de momenten dat ik je nodig had, in een emotionele achtbaan zat, zocht jij je heul bij een ander meisje. Zelfs toen we eindelijk weer goed nieuws kregen in mijn gezin, en we dit op 'gepaste wijze' wilden vieren, zat je bij haar.. Het was toen belangrijker voor jou om daar te zijn, omdat het meisje was flauw gevallen.. Iets wat totaal in het niets viel met wat er op dat moment bij mij thuis gaande was..
Je hebt me tijdens onze relatie kapot gemaakt, gekleineerd en zwart gemaakt tegenover iedereen die het maar wilde horen. Vaker dan ik wilde heb je het slechtste in me naar boven gehaald, ervoor gezorgd dat ik een schim van mezelf was.

Ik ben blij dat ik je nooit meer hoef te spreken..

**Geplaatst**: 09-01-15 01:02

Geplaatst: 09-01-15 01:02

Liefste kleine ventje,

Meteen vanaf dag 1 klikte het zo ontzettend goed, ik heb je op zien groeien van kitten tot 1 jarige dappere dodo! Iedere dag als ik na school naar mama ging wist ik al dat je op me zat te wachten. Weet je dat nog? Dat je daar in je mandje lag en me vriendelijk begroette met een miauwtje! Ook waren er dagen dat je niet op je plekje lach, dan riep ik Daisy en gingen we je samen zoeken. Ofja zoeken? Ik liep 100 meter en riep een keer op je vaste plekje, meteen kwam je na me toegerent en kwam je je aai over je bolletje halen. Ook gaf je Daisy de hond een kopje en samen liepen we dan weer terug naar huis.

Met jou kon ik altijd lachen, als je weer eens mama het bloed onder der nagels uithaalde of als je weer eens op het aanrecht sprong om je vervolgens met mijn kookkunsten te bemoeien.

Maar helaas aan onze vriendschap kwam een einde toen mama besloot samen te gaan wonen met haar nieuwe vriend in een plaatsje verderop. Ik droomde er altijd van dat jij nog met mij mee zou verhuizen als ik op me zelf ging wonen en dat je nog mijn eerste kindje nog mee zou maken. Maar helaas mocht jij niet mee verhuizen en moest je weg. Eigenwijs als ik was zette ik je niet te koop, ik wilde het niet geloven dat je weg zou moeten! Door allergie kon je niet bij mijn vader wonen dus dat was ook geen optie.. We zijn nog naar een boerderij wezen kijken waar jij boerderij kat zou gaan worden maar ik vond het een verschrikkelijke plek.

Een paar weken voordat mam definitief verhuisde kwamen ik thuis van school, maar jij was niet op je plekje en mijn zusje kwam half huilend naar me toe. 'De katten, ik kan ze niet vinden!' het brand nog steeds als ik er aan denk. We hebben samen alles afgezocht maar jullie waren er niet. Toen mama thuis kwam hebben we verhaal gehaald en toen zei ze het. Ze had jullie al weggebracht! Ik was boos en verdrietig tegelijk vreselijk vond ik het! Ik ben toen ook meteen naar papa gegaan omdat ik het even niet meer wist..

2 maanden gingen voorbij, mama was ondertussen al verhuisd. Ik dacht nog steeds vaak aan je en wilde je een keer opzoeken. We zijn toen naar de boerderij gereden maar dit was niet dezelfde als die andere boerderij, mama en haar vriend vonden die 1e boerderij uiteindelijk ook verschrikkelijk en zijn verder gaan zoeken.

We reden het terein op maar de poort was dicht en er was niemand thuis dus zijn we maar weer terug gereden want jij kwam niet te voorschijn.

1 week ging weer voorbij en ik was dat weekend weer bij mama dus een nieuwe poging. Hup de auto in en driekwartier later kwamen we aan. De boer kwam naar buiten en liet zien waar jij Kruimeltje en Bella zaten. Hij had wat paardjes en vertelde dat de verzorgers( 2 jonge meiden) goed met de katten overweg konden behalve met jou. Jij kwam volgens hun nooit uit jezelf en toen ze een keertje je probeerde te aaien beet je, ik wist niet wat ik hoorde! Mijn kleine mannetje bijt nooit! We kwamen in een schuurtje waar jullie mochten slapen, daar was je dan! Meteen kwam je miauwend naar me toe, hart verscheurend was het! De boer wist ook niet wat hij zag. 2 maanden had ik je niet gezien mijn kleine vriendje die ik eerst dagelijks zag! Ik heb gehuild die dag, dat weet jij ook vast nog wel! We zijn 2 uur daar geweest en vlak voordat we gingen heb ik je vast gepakt. Ik wilde je niet weer achterlaten, huilend heb ik dit tegen mama gezegt! Ik hield je dicht bij mijn lichaam en zei tegen mama: "ik laat hem niet achter ik neem hem mee! Hij mag wel bij mijn verzorgpaarden wonen!"

Ik had dit idd al half met hun besproken maar nog niets concreets afgesproken. Mama wilde dat ik dit wel eerst goed regelde voordat we je mee naar huis zouden nemen. Zo gezegt zo gedaan ik heb je helaas alweer moeten achterlaten maar heb wel alles voor je geregeld! Je mocht idd bij de paarden gaan wonen mits ik wel je voer en je entingen etc zou betalen! Ik vond dit geen probleem en deed dit graag voor je! In die week heb ik voer voor je gekocht en een kattenbak met kattengrit, enkele speeltjes en nog meer kleine dingen.

Het was eindelijk zover! Het was de grote dag! Ik ging je ophalen!! Ik was zo blij, we kwamen bij de boer aan na een rit die wel 5 uur leek te duren. Maar toen.. Toen kreeg ik het vreselijke nieuws.. Hij had je al een paar dagen niet meer gezien, en Kruimeltje trouwens ook niet. Ik heb állés afgezocht geroepen geschreeuwd dingen overhoop gehaald waar je onder zou kunnen zitten. Maar nee, ik heb je nooit meer gevonden. Had ik je nou appelflap maar mee genomen die ene dag. Maarja ik kon ook niet weten dat dat onze allerlaatste dag zou zijn! En zo.. Zo eindigde helaas ons avontuur..

Liefste ventje, ik mis jou echt nog steeds! Vaak denk ik hoe mijn leven er uit had gezien als ik gewoon meteen had geregeld dat je bij de paarden kon wonen! Ik heb er nu nog steeds spijt van. Met tranen rollend over mijn wangen typ ik nu deze brief aan jou, hopend dat jij mij ook mist. Want ik doe dat nog iedere dag! Ik heb zelfs een ketting om mijn hals waar jou naam in staat gegraveerd Druppie

**Geplaatst**: 09-01-15 01:07

Geplaatst: 09-01-15 01:07

Ik zou niet eens weten waar ik moet beginnen met schrijven.. maar hierdoor realiseer ik me wel dat ik dus heel veel dingen uit t verleden geen plek heb gegeven...

**Geplaatst**: 09-01-15 01:13

Re: Words we couldn't say..

Geplaatst: 09-01-15 01:13

Wat een mooi, maar ook heftig topic, nu al.

Dikke knuffel aan iedereen hier :(:)

**Geplaatst**: 09-01-15 01:16

Geplaatst: 09-01-15 01:16

Wauw prachtig allemaal dat jullie het zo weten te verwoorden.
Super veel emoties alle kanten op maar toch zo rakend :(:)

Zou ook wel 2 of 3 brieven willen posten maar moet er over nadenken.

**Geplaatst**: 09-01-15 01:17

Geplaatst: 09-01-15 01:17

Wat een mooi topic! Krijg er gewoon tranen van

**Geplaatst**: 09-01-15 01:27

Geplaatst: 09-01-15 01:27

Puppy, pupke, Jezus,
Kon ik de tijd maar terug draaien. Ik zou alles beter proberen te doen. Een betere vriendin zijn, niet alleen nemen maar meer geven. We hebben zoveel mee gemaakt samen. We zijn van elkaar gaan afzonderen. Beide veel meegemaakt de deurtjes samen van dicht naar open gekregen en ze daarna voor elkaar langzaam dicht gedaan. Tot de deur helemaal is dicht getrokken.
Ik mis je elke dag. Jij die alles voor andere zou doen, een prachtige ziel. Ik zal jou nooit vergeten en hoop dat we elkaar ooit toch nog tegenkomen. Hier of ergens anders, heb je nooit willen kwetsen maar jou gevoel is op dat moment gewoon aan mij voorbij gegaan. Had ik maar... Ik weet dat het te laat is, spijt komt altijd achteraf. Je zet me nu nog steeds elke dag aan het denken over mezelf. Niemand kan jou ooit vervangen pupke. Sorry voor alles dat is het minste wat ik kan zeggen...!

**Geplaatst**: 09-01-15 01:30

Geplaatst: 09-01-15 01:30

Ik heb zelf geen hele brieven om te schrijven.
Het is maar één zinnetje wat ik aan een paar mensen zou willen vragen:

Denk jij nog net zo vaak aan mij, als dat ik aan jou denk.

Helaas zul je op sommige vragen nooit antwoord krijgen -O-

**Geplaatst**: 09-01-15 01:34

Geplaatst: 09-01-15 01:34

Was je nog maar hier, dan konden we even knuffelen. Ook al laat je iets merken dat je er bent, dat is voor mij genoeg. Wat zou ik graag willen dat de hemel bezoekuren had..

**Geplaatst**: 09-01-15 01:51

Geplaatst: 09-01-15 01:51

Lieve Lieve Oma,

Daar zit je dan.. Je had gehoopt dat het nooit zover zou komen. Vroeger toen ik bij je logeerde zongen we liedjes en vertelde je verhaaltjes over vogeltjes in de boom naast het huis. Samen hebben we in een deuk gelegen om Andre van Duin en jouw buik was voor mij een heus drumstel!

Geestelijk begon je achteruit te gaan, je werd snel emotioneel en je was verward. Alzheimer zeiden de artsen. Omdat je wist hoe het verloop hiervan was heb je gezegd: 'als ik niets meer kan, dan hoeft het voor mij niet meer'

Tot het moment dat opa werd opgenomen in het ziekenhuis. Jij kon niet meer voor jezelf zorgen en je kwam in een verpleeghuis. Wat vondt je dit verschrikkelijk en je ging steeds verder achteruit. Zo ver achteruit dat je mij, je kinderen en zelfs je man niet meer herkende..

Nu zit je daar dan als een levenloos hoopje mens dat niet eens meer weet hoe ze moet praten.. Het liefst heb ik dat je rust krijgt, dat je naar de plek gaat waar je graag zijn wou als het zo ver zou komen..

Inmiddels ben ik al bijna 2 jaar niet meer bij je op bezoek geweest. Omdat ik me jou wil herinneren zoals je vroeger was. Ik hoop echt dat je het begrijpt.. Ik ga mijn moed verzamelen om snel bij je langs te gaan, want stel je bent er straks niet meer.. Dan zou ik nooit meer bij je op bezoek kunnen.

Ook al ben je op dit moment alleen nog lichamelijk mijn oma, ik zal altijd blijven denken aan de fijne momenten die we samen hadden.

Lieve Lieve Oma.. Ik hou van jou!

**Geplaatst**: 09-01-15 18:26

Re: Words we couldn't say..

Geplaatst: 09-01-15 18:26

Wat een fijn topic! En ook erg mooie 'brieven' hier!

Heb eigenlijk ook wel iets wat ik van me af wil schrijven, maar ik wil niet meer met de betreffende persoon praten.