Bokt.nl

**Geplaatst**: 09-01-15 21:42

Geplaatst: 09-01-15 21:42

Ik zou het volgende zeggen;

Ja , ik heb gelogen en daar heb ik enorm veel spijt van. Maar als ik niet in die positie werd geduwd omdat mijn tranen en pijn voor jullie onzichtbaar leken, was ik niet genoodzaakt geweest om te "liegen". Nooit heeft een van jullie twee mijn pijn, verdriet, angst, ongemak, wantrouwen, mijn gevoelens, erkend. Je nam me enkel serieus als ik alles uit de kast trok, en dat heb ik gedaan, omdat het nodig was, omdat ik het nodig had om Gezien te worden, erkend te worden in wie ik was en wat ik voelde . En dan nog hebben jullie Mij nooit echt gezien. Ik heb spijt dat ik dingen gedramatiseerd hebt toen ik jonger was, dat het verhaal iets groter verteld werd dan in werkelijkheid was, maar geloof me, de pijn en de intensiteit waren geen leugen. Mijn gevoelens waren niet gelogen, mijn ervaringen zijn niet gelogen. Ik heb me werkelijk zo ellendig gevoeld, ik heb werkelijk erge dingen meegemaakt, maar het interesseerde jullie niet, dus moest ik het Nog erger maken in de hoop dat jullie het dan zouden zien. Maar jullie zien het niet, en jullie zullen het nooit zien. Ik ben stuk vanbinnen, en dat heb ik aan jullie te danken. Ik heb spijt , maar het is niet mijn schuld, en ik wil eindelijk ophouden met het mezelf kwalijk te nemen. Ik was verdomme nog maar een kind!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 09-01-15 21:49

Re: Words we couldn't say..

Geplaatst door de TopicStarter : 09-01-15 21:49

Wat een prachtige woorden komen hier langs. Zo puur, zo recht uit het hart.
Zijn er al mensen die, n.a.v. dit topic, toch contact hebben gezocht met de persoon waarvoor ze bedoelt waren? Heeft het iemand aan het nadenken gebracht om dit toch te overwegen?

Ik heb altijd zoiets van "Nu kan het nog.." (in de meeste gevallen, in sommige gevallen helaas niet meer :(:)

)

**Geplaatst**: 09-01-15 21:57

Re: Words we couldn't say..

Geplaatst: 09-01-15 21:57

Ik kan geen contact met deze persoon zoeken, zou het ook niet willen eigenlijk. Ze heeft teveel aangericht. Ze kwam wel eens in de supermarkt waar ik werkte en ik werd dan gelijk heel naar, ziek eigenlijk. Ze keek me dan altijd vuil aan, alsof ik iets fout had gedaan terwijl ik nooit iets heb gedaan. Later kwam haar vader ook, kwam telkens bij mij afrekenen en heel geniepig glimlachen naar mij, bah enge vent. Ik was blij dat mijn contract niet meer werd verlengd, had dit niet nog een jaar kunnen volhouden.

**Geplaatst**: 09-01-15 22:00

Re: Words we couldn't say..

Geplaatst: 09-01-15 22:00

Nee, ik wil geen contact met hem opzoeken. Ik ben immers veel gelukkiger zonder hem

Maar als hij contact opzoekt zou ik wel een keertje willen praten, puur om het er even extra in te wrijven hoeveel beter ik af ben zonder hem. Ik ben echt gemeen kreng :')

**Geplaatst**: 09-01-15 22:14

Re: Words we couldn't say..

Geplaatst: 09-01-15 22:14

Ik lees al een tijdje mee hier, komen mooie dingen voorbij. Ik heb ook nog wel een brief voor iemand, gister geprobeerd op te schrijven maar niet gelukt..
Ligt ook erg gevoelig maar toch

**Geplaatst**: 09-01-15 22:52

Geplaatst: 09-01-15 22:52

Fijn idee dit topic!

Dit is voor mijn vriendin die 2 jaar geleden overleed aan de gevolgen van Anorexia. Ik heb het nooit eerder aangedurfd om haar iets te schrijven, omdat dat te confronterend was voor me.

Celine,

Er zijn zoveel dingen die ik je nog zou willen zeggen, maar daar is het helaas te laat voor.

We hebben geen afscheid kunnen nemen, en dat heb ik helaas aan mezelf te wijten. Je belde me op, vroeg of ik kon langskomen. Maar ik zat in de examens en had geen tijd.
Je bleef me opbellen, bleef aandringen om elkaar nog eens te zien. Doordat ik onder grote druk stond in die periode heb ik je gezegd dat ik er genoeg van had om altijd veel meer in onze vriendschap te moeten investeren dan jij. Een paar dagen daarna vertrok ik op uitwisseling naar Oostenrijk.

Ik heb pas achteraf beseft dat je me nog één keer wou zien om afscheid te nemen, dat je je aan het voorbereiden was om te gaan. Tegen de tijd dat ik terug was en opnieuw contact met je wou opnemen vernam ik dat je overleden was.

Je leek altijd zo sterk, vastbesloten om je ziekte te overwinnen. Je wist altijd hoe je mij kon inspireren of motiveren. Maar onder dat dikke pantser zat er alleen maar verdriet en angst.
Ik mis je meid, ik mis het zo keihard om samen met je te gaan wandelen, ik mis het samen knutselen, het samen gaan winkelen, ik mis zo ongelofelijk veel van je.

Maar ik mis niet alles, ik mis het niet om je te zien worstelen met die monsters in je hoofd, ik mis het niet om te zien hoe je het gevecht met je ziekte langzaam verloor. Ik hoop dat je eindelijk je rust gevonden hebt, en dat waar je nu ook bent een betere plaats is voor je.

Ik wil je graag nog vertellen dat het goed met me gaat, dat ik je raad heb opgevolgd en voor mezelf ben gaan leven. Stiekem ben ik zelfs een beetje gelukkig soms...

Ik hoop dat je me het verpesten van ons afscheid kan vergeven.
Ik mis je meid, maar ik wens je het allerbeste!

Liefs,
x Eline

**Geplaatst**: 09-01-15 23:03

Geplaatst: 09-01-15 23:03

Lieve jij,

Je zit in de keuken, ik in de kamer. Ik slik mijn tranen weg.
Waarom loopt alles zo, zoals het loopt.
Waarom is voor mij alles gedoemd te mislukken.
Waarom kan ik mensen niet liefhebben, zoals alle andere mensen?
Waarom is het bij mij niets of 1000% houden van?
Ik wenste dat alles anders was. Dat ik straks niet weg hoefde, weg van hier.
Dat ik weer in je grote sterke armen kon liggen, zonder enig commentaar te krijgen.
Ik mis je.
Ik mis je oude ik.
Jij die mijn, soort van, papa was.
Altijd voor me klaar staan.
In die rottijd bij me op bed zitten tot ik in slaap viel. Tot ik in een andere, veilige wereld was.
Maar ze heeft jou veroordeeld, tot iets wat we wel doen, maar waar ik langzaamaan steeds meer spijt van krijg.
Waarom?
Wij hadden zo'n goede band, maar doordat we nog hechter zijn geworden, brokkelt ie juist meer af voor mijn gevoel.
Liefste jij, ik kan alleen maar hopen dat je er altijd voor mij zal zijn, zoals je ook beloofd hebt.
Maar stiekem, heel stiekem, hoop ik dat alles anders loopt en dat je voor mij kiest.
Maar daar mag ik niet op hopen.
Ik hou van jou, nu en voor altijd, hoe alles ook ooit zal lopen.

**Geplaatst**: 10-01-15 14:49

Geplaatst: 10-01-15 14:49

E.
Je bent het meest misselijkmakende manipulatieve stuk secreet dat ik ken.
Ik begrijp niet wat mijn vader in je ziet. Of, ik begrijp het misschien, hij is gewoon bang om alleen te zijn en jij manipuleert alles naar jouw hand en hij durft geen weerwoord te geven.
Je hebt m'n hele jeugd verpest met dat zieke aanstellerige gedrag van je. Álles moet altijd op jouw manier, want mensen moete leren dat ze rekening met een ander moeten houden. Maar jij bedoelt, iedereen moet altijd alleen mar rekening met jóú houden en hoe een ander zich daarbij voelt, dat interesseert je geen pest.
En nu weer.
Je belt niet eens z'n oudste dochter, mij, op wanneer hij in het ziekenhuis ligt met hartproblemen. Als jij niet zo'n vreselijk manipulatief kreng was geweest, dan had hij waarschijnlijk niet eens hartproblemen.
Ik wil op bezoek komen, maar omdat dat te druk voor jóú is mag ik niet naar mijn vader. Je bent knetter gestoord. Achterlijk misbaksel!!!!
En als ik je weerwoord geef, dan noem je mij een egoïst die alleen maar aan zichzelf denkt.
Dat is voor mij het grootste bewijs dat je mij na ruim 20 jaar nog steeds helemaal niet kent. En dan verwijt je mij dat ik niet in jou geïnteresseerd ben. Oké, dat klopt. Waarom zou ik me interesseren in iemand die m'n leven zuur maakt.
Ik heb nieuws voor je, alle therapieën doe je in je leven hebt gevolgd hebben geen sikkepit geholpen, je bent nog steeds even gestoord als altijd.
Soms twijfel ik zelfs of het aan mij ligt dat ik zo kwaad over je denk.
Dat is niet zo, m'n oom wil je ook al nooit meer zien omdat je hebt geprobeerd om hem uit de ouderlijke macht te ontzetten. Nou is mijn vader door jou zijn broer bijna kwijt.
Mijn tante zei laatst dat, als mijn vader dood gaat, ze jou echt nóóit meer hoeft te zien. De hele familie heeft een bloedhekel aan je en jij gaat maar door met je manipulatieve gedrag. En ik trap er na al die jaren nog steeds niet in, en daarom ben ik het gevoelloze ongeïnteresseerde rotkind. Heel logisch maar niet heus.
E, ik haat je van harte. Mijn vader zegt dat je soms wel eens suïcidale gedachten hebt. Ik mag het nooit hardop zeggen, maar ik hoop dat je het gauw een keer doet en dat het dan meteen goed lukt. En vlug een beetje, want dan heeft pap misschien nog een paar mooie vrije ontketende jaren.

**Geplaatst**: 10-01-15 21:59

Re: Words we couldn't say..

Geplaatst: 10-01-15 21:59

Wat een brieven hier :(:)

Ik heb ook een korte tekst...

I'm only human, sometimes I make mistakes.
But you... you are the biggest mistake I ever made...

**Geplaatst**: 10-01-15 22:36

Geplaatst: 10-01-15 22:36

Ik weet niet waar ik moet beginnen, of ik wel moet beginnen… Ik wil niet dat diegene het per ongeluk misschien een keer leest. als iemand het graag wilt weten, stuur maar een pb zou fijn zijn als ik het kwijt zou kunnen aan iemand privé. Dan maar 2 zinnen…

Sorry heb je genoeg tegen mij gezegd, als je onze beloftes ook na was gekomen waren we nog vriendinnen geweest. Geen vriendschap meer tussen ons!

**Geplaatst**: 10-01-15 23:59

Re: Words we couldn't say..

Geplaatst: 10-01-15 23:59

Oeff wat een heftige brieven hier. Prachtig verwoord.
Zelf zou ik ook heel graag een brief willen schrijven. Maar de angst voor het openbare houd me tegen.

**Geplaatst**: 11-01-15 20:54

Geplaatst: 11-01-15 20:54

Mag het ook een liedje zijn die af en toe precies weerspiegelt hoe je je voelt?

**Geplaatst**: 11-01-15 20:57

Re: Words we couldn't say..

Geplaatst: 11-01-15 20:57

Why should I....?

I decide what's best for me..

**Geplaatst**: 11-01-15 21:10

Geplaatst: 11-01-15 21:10

Ik mis je zo ontzettend. Het was altijd zo gezellig. Ik wilde graag nog zeggen dat ik van je houd, maar ik was te laat.... Ik zou zou graag nog een keer samen gezellig door het bos lopen met de hond. Of nog een keer bij je logeren. Dat was altijd zo gezellig. Je had niet op deze manier moeten gaan. Dat verdiende je niet. Je was de liefste oma die ik kon wensen. Ik zal je nooit vergeten en zal altijd van je blijven houden. Ik had dit liever in het echt willen zeggen. Maar dat gaat niet meer. Ik mis je oma.

**Geplaatst**: 11-01-15 21:15

Geplaatst: 11-01-15 21:15

Fijn topic dit. Erg heftige brieven komen voorbij, mooi om te zien hoe puur ze zijn.
Een brief heb ik wel, geschreven naar mijn (overleden) oma, maar deze houd ik liever voor mijzelf.

**Geplaatst**: 18-01-15 20:36

Geplaatst: 18-01-15 20:36

Denk jij nog wel eens terug, en heb je dan spijt?

**Geplaatst**: 18-01-15 21:47

Geplaatst: 18-01-15 21:47

xJurdyWonanx schreef:
Denk jij nog wel eens terug, en heb je dan spijt?

Dit dus inderdaad

Ik vraag het me vaak af, maar een antwoord zal wel nooit komen..

**Geplaatst**: 18-01-15 21:58

Geplaatst: 18-01-15 21:58

Tijdje over na gedacht maar ik ga toch maar eens mijn gevoelens proberen te verwoorden.

En hoe vaak is het nou al niet gebeurd, dat ik tot 2 uur 's nachts in me bed lag te woelen, na te denken over alles wat fout zit. En hoe vaak is het nou al niet gebeurd, dat ik dacht, als het zo doorgaat, hoeft het van mij niet. En hoe vaak, heb ik me gevoeld alsof ik me aanstel, omdat mensen zeggen ''Ahjoh, dat komt wel weer goed.''. Nee. Voor mijn idee komt het niet goed. Ik voel me niet goed, vrolijk en prettig in mijn lichaam. Ik voel me dik, lelijk en stom. ''Maar, je bent knap, jij mag niet zeuren.''. Je zou eens moeten weten hoe ik me voel. Nooit genoeg, nooit mooi genoeg, nooit goed genoeg, nooit leuk genoeg, nooit grappig genoeg. Nooit eens de beste, mooiste of grappigste. Nooit eens. En ik voel me zo'n zeiksnor, door dat ik andere mensen opzadel met mijn problemen. Wat een naar gevoel.

En toen kwam jij. Had je al een paar keer zien lopen en opgezocht hoe je heette, maar je kwam als een verassing. Ontmoet op een feestje en aan de praat geraakt. Doen alsof je potentie zag, lieve berichtjes, lieve snaps en afspraakjes maken die niet door gingen... Hoe moet dit nou verder? Waarom zou jij toch voor mij gaan... Er zijn zoveel mooiere, lievere, leukere, slankere en grappigere meiden in jóú jaar. Waarom mij? En waarom doe je zo afstandelijk? Het enige wat ik wil is een beetje duidelijkheid. Je zou eens moeten weten hoeveel ik me hier druk om maak, terwijl jij dat waarschijnlijk helemaal niet doet.

Ik hoop gewoon dat álles binnenkort aan een eind komt en ik met een werkelijke glimlach kan zeggen 'Het gaat zo goed!' in plaatst van 'gaat goed hoor!'. Ik hoop gewoon dat er ook een punt voor mij kom dat ik weer volkomen gelukkig ben. En natuurlijk, blijven er altijd dingen waar je je zorgen om maak. Maar ik ben 15. Ik wil me hier helemaal geen zorgen om maken. Ik wil net zo vrolijk zijn als al mijn knappe vriendinnen, die zich nergens zorgen over lijken te maken. Waarom zouden ze ook... Stuk voor stuk perfectie op pootjes. Maar ik ben wel heel blij dat het mijn lieve vriendinnen zijn, want hun zijn mijn lichtpuntje in de tunnel als ik het niet zie zitten. En daar ben ik ze eeuwig dankbaar voor.

Zo... Uitgetypt en nog twijfel ik of ik het zal posten.

**Geplaatst**: 18-01-15 22:29

Geplaatst: 18-01-15 22:29

Aah dropsleutel, puberty can be hard :(:)

Grote kans dat je over een paar jaar dit berichtje weer leest en je met een glimlach zegt 'het gaat echt zo goed!'

**Geplaatst**: 18-01-15 22:37

Geplaatst: 18-01-15 22:37

eefj33 schreef:
Aah dropsleutel, puberty can be hard Grote kans dat je over een paar jaar dit berichtje weer leest en je met een glimlach zegt 'het gaat echt zo goed!'

Daar ga ik wel van uit! Tot dan nog maar even afzien. Gelukkig dat het op het moment wel redelijk gaat.

**Geplaatst**: 18-01-15 22:46

Geplaatst: 18-01-15 22:46

ik denk nog regelmatig aan je, aan hoe het zo anders had kunnen lopen als jij andere keuzes had gemaakt. Het spijt me dat ik je nooit heb gezegd wat ik wist. Dat ik al maanden wist dat je achter je rug ongenadig hard werd afgeserveerd. Maar je moest weg, ver weg bij mij vandaan. Het spijt me dat ik je nooit gedag heb gezegd. Ik hoop dat je geluk vind. Ik ben oprecht gelukkig dat je ver weg zit nu

**Geplaatst**: 18-01-15 23:15

Geplaatst: 18-01-15 23:15

Ik weet dat ik laf ben, ik durf niet. Ik wil met je praten en lachen, zoals vroeger, maar ik ben bang dat er weer iets fout loopt. Ik wil geen afscheid pakken in ruzie, met slechte herinneringen. Ik wil ons herinneren zoals we zijn en jou zoals je bent, het meest geweldige meisje dat ik ooit heb ontmoet. Het sterkste... Je sleurde me door helse dalen, door het duister. Ik leerde terug mezelf zijn, weg van dat duistere meisje... Ik wou niet meer dood, ik wou alleen bij jou zijn. Je gaf me een reden om voor te leven. Elke keer als ik het moeilijk had, was je er voor me. Ondanks dat je het zelf alles behalve makkelijk had. Alles wat ik kon doen was luisteren, toekijken en je toespreken. We vochten verder tegen het leven, voor elkaar. Nog nooit had ik zoveel om iemand gegeven, nog nooit had iemand zoveel om mij gegeven. Ik wist dat je ziek bent, al vanaf de eerste moment. Niet wat of hoe, wel dat je einde dichterbij was dan het mijne. Maar dan kwam het cijfer, het cijfer geplakt op je einde. Ik werd gek, ik werd woedend, op alles en iedereen, maar vooral op mezelf. Het was mijn taak jou te redden, mijn taak jou gelukkig te maken. Ik zou er nog steeds alles aan doen jou te redden, ik zou zonder twijfelen mijn leven voor je geven. Je verdiend het. Zo jong nog, zo talentvol, maar zo vol of pijn. Ik haat het te moeten toezien hoe het achteruit gaat, ik voel me machteloos. Ik ben bang, het komt zo dichtbij. Hoe zal ik ooit zonder je moeten doorgaan? Hoe zal ik het ooit kunnen accepteren dat je veel te vroeg bent gegaan? Ik ga bij je willen zijn, een deeltje van mij gaat met je mee. Ik zal mijn best doen van alles het beste te maken, ik heb het je beloofd. Ik hou van je.

**Geplaatst**: 18-01-15 23:26

Re: Words we couldn't say..

Geplaatst: 18-01-15 23:26

Een paar dagen geleden opeens het bericht dat jij er niet meer bent....herinneringen die opkwamen, van een tijd lang geleden, jeugd, een zorgeloze tijd, je was pas 46... ik ga je missen, bye maatje

**Geplaatst**: 18-01-15 23:27

Geplaatst: 18-01-15 23:27

Lieve SammyFloor, wat een vreselijk heftige en dieprakende brief. Onwijs veel sterkte voor jullie beide natuurlijk en dikke knuffels. :(:)

**Geplaatst**: 18-01-15 23:36

Re: Words we couldn't say..

Geplaatst: 18-01-15 23:36

Mooie brieven. Ik hoop dat t jullie helpt om van je af te schrijven