Hij was de 2e waar ik echt hopeloos verliefd op was en toen hij het uit maakte was ik écht goed ziek.
Ik at, dronk en sliep niet meer. Viel ruim 8 kilo af en het enige wat ik deed was huilen. Dit werd verergerd toen ik na een week erachter kwam dat hij nadat het nog geen dag uit was, alweer een hand vol andere meiden aan de haak had geslagen.
Was benieuwd naar de lovesick verhalen van jullie bokkers eigenlijk, want ik ben uiteraard niet de enige!


Maar het was te laat, hij wou het niet meer... Ik heb bijna heel het schooljaar nog met hem in mijn hoofd gezeten. Steeds op de speelplaats kijken waar hij is etc. Hij heeft me een heel jaar compleet genegeerd. In augustus stuurde hij plots op fb een bericht dat hij het jammer vond dat het niets geworden was en dat het hem speet dat hij me een heel jaar gemeden had. Toen dacht ik bij mezelf, hij wil gewoon een vakantielief, daar trap ik niet in! En nu het school terug begonnen is, doe ik het weer... ik kijk stiekem naar hem, zoek waar hij staat
Misschien...
En dan ben ik zo'n trut die het uitstelt, nog eens probeer maar eigenlijk al weet dat het gewoon over is voor mij... (In september zei ik tegen mijn beste vriendje "het gaat uit, ik ben het beu
maar ik zat nog met mijn werk... toen was ik het in januari zo beu dat ik spontaan vertrokken ben...)
. Samen gegroeid, geleerd en volwassen geworden. Toekomstplannen, dromen. Mijn talentje. En toen werd ze gekocht door een ander, en is ze ver weg.
