Geplaatst Citaat:Een blonde paardenstaart heeft ze, een vriendelijke lach en een opgewekte stem, de optometrist die mijn ogen gaat onderzoeken, maar als ze haar arm met het druppelflesje opheft naar mijn oog, schuift de mouw van haar witte doktersjas omhoog en zie ik een enorme tatoeage. Onmiddellijk wil ik opstaan en weglopen. Ik wil niet dat iemand met een tatoeage druppels in mijn ogen gooit.
Netjes vind ik dat niet van mezelf, maar als ik eerlijk ben: mijn afschuw van tatoeages is enorm. In Volkskrant Magazine stonden een tijdje adembenemende columns van de schrijver Henk van Straten over zijn gezin en zijn rol als man. Op de foto zag je alleen de ogen van de columnist: wijze bruine ogen die je de tekst inzogen. Ik knipte de columns uit en stopte ze in mijn knipselmap.
Groot was mijn afschuw toen Henk een nieuwe rubriek kreeg in het magazine, Henk rijdt mee, waar een foto bij stond met op Henks handen en in zijn hals - in zijn hals! - schreeuwende tatoeages. Ik heb de column nooit meer gelezen.
Daar sta ik dan. Medeburgers hoor je zonder vooroordelen tegemoet te treden. Een vriendin van me zei dat ze 'proleet!' denkt, als ze een zakenman ziet onder wiens overhemdkraag een tatoeage uitpiept, en zo denk ik er eigenlijk ook over.
Mijn vraag is of mijn afschuw van tatoeages terecht is. Die afschuw is er, omdat ik denk dat de intentie van de automutilatie die de tatoeëerder uitvoert ligt in het 'épater le bourgeois': de wens de burgerman te schokken.
Ik voel me geschokt
Ik ben die burgermevrouw, en ik voel me geschokt. Een tatoeage geeft aan mij de boodschap: ik heb lak aan alles en iedereen.
Dan zeg ik in gedachten terug: de maatschappij, dat ben jij! En als jij lak aan mij hebt, wil ik niet dat jij mijn ogen druppelt!
Iedereen heeft óók ergens een moment om te kiezen en te knokken
Is het een vooroordeel van mij, dat ik denk dat de tattoo-fan zichzelf presenteert als een antisociaal wezen? Heb ik ongelijk en vinden de meeste mensen die een tattoo laten zetten zo'n beschildering gewoon mooi?
Eén ervaring pleit voor het laatste: in de kleedkamer van het zwembad keek en wees mijn toen een jaar of zeven oude dochter eens met grote afkeer naar de compleet met inktfiguren gevulde twee armen van een vrouw van een jaar of dertig. Die vrouw toonde zich oprecht gekwetst, en mijn dochtertje en ik namen die les ter harte.
Maar ... als je beschilderingen gewoon mooi vindt, kun je ook plaktattoos nemen, of iets anders tijdelijks. Wie echte tattoos laat maken, onderstreept toch hoe hij zijn eigen plan trekt: ik ben ik, en ik heb schijt aan iedereen die me niet pruimt zoals ik ben.
Is dit een maatschappelijk relevante column? Ik vrees van wel.
Ik ben bang dat de tweedeling tussen degenen die kunnen bereiken wat ze willen en degenen die afhaken, steeds groter wordt.
Weinig weelde
Onze kinderen worden op hun twaalfde over scholen verdeeld; wie in de Randstad een vwo-advies heeft, kan kiezen uit een keur aan uitstekende scholen. Voor een kind met een vmbo-advies is die weelde er niet.
Op de lycea en gymnasia staan de beste leraren de kinderen voor te bereiden op een toekomst waarin ze kunnen bereiken wat ze willen. Op de stedelijke vmbo-scholen probeert iedereen te overleven in de chaos.
Maar, een Turkse kennis heeft zijn dochter onlangs weten over te plaatsen van 2-havo op een chaosschool naar 3-havo op een ambitieschool. Iedereen heeft óók ergens een moment om te kiezen en te knokken.
Wie zichzelf moedwillig en voor altijd schaart in de categorie van de verliezers, door zijn lichaam met inktgedrochten te ontsieren, gooit zijn eigen glazen in.
Klik bronartikel
Het ergste vind ik nog de reacties erbij. Ze is niet de enige die er zo over denkt. Eerlijk, hoe bekrompen kun je zijn? Waarom ben ik een minderwaardig mens omdat ik besluit mijn lichaam te versieren? Wat als Renée Braams een goede vriendin van me wordt, en we besluiten na een vriendschap van een jaar naar de sauna te gaan, en zij ziet plotseling dat ik een tattoo heb. Draait ze zich om en is de vriendschap voorbij? Ik zou haast denken van wel.
Naast dat het stuk behoorlijk slecht geschreven is (automutilatie aangedaan door iemand anders? Sorry, dat klopt niet) valt mijn mond open van dit betoog. Dit soort minachting wordt de samenleving echt niet gezelliger van... En de vergelijking met scholingsniveau slaat al helemaal nergens op: ik ga dit jaar mijn bachelor aan de TU Delft afronden met allemaal extra vakken erbij want dat is leuk. En een 7 gemiddeld.
Ik heb mijn tattoo's niet omdat ik wil schoppen, omdat ik ergens bij wil horen of voor een ander. Ik vond het leuk, en daarom nam ik een tattoo. Wat heeft een ander daarmee te maken?
Ben benieuwd wat jullie ervan vinden.
Meer leesvoer hier. Iets ouder, blijkbaar nog steeds actueel.
Wat een rare gedachte dat mensen schijt hebben aan alles en iedereen omdat ze een tattoo hebben. 
En dan heb ik niet eens een tattoo 
Hoera, dankuwel mevrouw Braams! 
