Na dat we vorig jaar 7 juni getrouwd zijn hebben we op huwelijksreis besloten dat we als de strip van de pil op was zouden stoppen en gingen proberen zwanger te worden. Na de 3de poging bleek ik zwanger te zijn. Ik was uitgerekend op 21 mei 2014.
De eerste 6 weken weinig last van kwaaltjes op erg pijnlijke borsten na. Maar ik tekende er voor als dit het zou zijn. Helaas na 6 weken werd ik heel erg misselijk. Hield mijn eten wel binnen. Maar voelde mij zo beroerd dat ik niks kon. Bij de HA pilletjes gehaald en dit haalde de scherpe randjes er af. Helaas bleef de misselijkheid tot 5-6 maanden. Toen heel even beter gevoeld maar toen kwamen de volgende kwaaltjes, maagzuur en erg veel last van mijn rug. Op een gegeven moment kon ik max 30 min lopen of wat doen en dan was ik voor de rest van de dag uitgeteld. Ondanks dit probeerde ik toch te genieten van de zwangerschap. Dit was wat ik al van jongs af aan wilde. Maar die roze wolk die ik verwachte met zwanger zijn bleef uit. (ondanks alles was ik er wel blij mee)
De week van 7 april had ik wat vaker last van mijn onder rug dan normaal, was nu meer een menstruatie pijn. Had ik eerder ge had en rust en warmte werd het minder van. Dus zocht er niks achter.
Op 10 april verloor ik mijn slijmprop gedurende de dag.(was toen 34 weken en 1 dag zwanger) Pas om half 12 in de avond besefte ik dat het de slijm prop was. Omdat ik wist dat dit een paar weken voor de zwangerschap kon gebeuren maakte ik mij geen zorgen en die dag er na had ik toch een afspraak bij de verloskundige.
Die nacht werd ik om half 4 wakker met buikkrampen, ik dacht dat het mijn darmen waren. Had het wel eens vaker en dan na een bezoek aan de wc was het over. Na het wc bezoek bleven de krampen helaas. Om 4 uur toch mijn man maar wakker gemaakt omdat ik me tijdens de krampen die kwamen en gingen geen houding wist.
Na kort overleg toch maar de verloskundige gebeld (vind het altijd zo vervelend om ze te bellen op het spoed nummer zeker midden in de nacht) Dit ook mede omdat ik de dag er voor mijn slijm prop verloren was.
Ze zij ik kom er aan even kijken of het geen weeën zijn. Vrij snel was ze er. Na kort onderzoek vermoede ze idd weeën. Toen heeft ze gevoeld of er al ontsluiting was (het was toen half 5) en ja hoor had al 5 cm. Toen snel wat spullen bij elkaar geraapt en naar het ziekenhuis. Waar ik om 7 uur na 3 uur weeën en half uur persen van onze dochter beviel.
Ze ademde zelf en deed het goed. Mocht ook even bij mij liggen en na dat ze onderzocht was door de kinderarts mocht ze ook weer even bij mij liggen waarna ze de couveuse in moest. En ik naar de ok omdat de placenta niet zelf kwam en ik veel bloed verloor.
Dit was het begin van een emotionele en moeilijke, maar ook zeker een mooie periode.
Er was gelukkig op de couveuse afdeling een kamer vrij waar ik 10 dagen met mijn dochter samen mocht liggen.
Ze deed het goed. Ademde zelfstandig. Lag wel aan de monitor, maar herstelde bij na altijd zelf als de zuurstof in het bloed te laag werd. Wel kreeg ze een zonde omdat ze de kracht nog niet had om alle voeding zelf op te drinken.
Op dag 3 leek het er even op dat ze de couveuse uit mocht omdat ze zich zelf warm kon houden. Maar ineens ging ze wel heel geel zien. Na bloed prikken bleken de waardes erg hoog te zijn en moest ze onder 2 uv lampen en op een uv matje. Omdat ze zo bloot mogelijk moest zijn bleef ze in de couveuse. Ook kreeg ze een infuus om haar vocht toe te dienen. Dit was even heel erg schrikken zeker omdat als de waardes niet snel zouden dalen ze een bloed transfusie zou moeten. Gelukkig bleek de volgende dag dat de waardes snel daalden en mocht ze onder 1 lamp. Hierna daalde het wat minder snel, maar dat was wel beter. Na 4 dagen mocht ze eindelijk onder de lampen uit. En een dag later mocht ze uit de couveuse en in een wiegje. Wel moest ze nog aan de monitor.
Toen moest ik ook naar huis dit was op 20 april en brak de tijd aan van heen en weer reizen naar het ziekenhuis. Ik ging in de ochtend en samen gingen we in de avond. Hier waren we vaak wel 1,5 uur of langer per keer.
Ze ging elke keer beter drinken en de dipjes (zuurstof in het bloed die te laag is) werd steeds minder. Maar bleven 2 keer per 24 uur en moesten 48 uur weg blijven mocht ze van de monitor af kunnen.
Op een gegeven moment is ze op een rustiger plekje op de zaal gelegd en sinds dat moment had ze geen dipjes meer en zondag 4-5-14 om 5 uur zaten de 48 uur dipjes vrij er op en mocht ze van de monitor af. Ook dronk ze inmiddels zo goed als alles uit de fles. Dus ook de zonde mocht die dag er uit. En er was eindelijk spraken na ruim 3 weken dat ze naar huis zou mogen die week.
Dinsdag 6-5-14 Kregen we eindelijk van de kinderarts te horen dat ze de dag er na naar huis mocht (Maandag had de verpleegkundige dit al gezegd dat het waarschijnlijk mocht, maar bevestiging van de kinderarts is altijd fijn).
Woensdag 7-5-14 om 11 uur was ze dan eindelijk thuis. Nu kon ons leven met zijn 3tjes eindelijk beginnen.
Eerste paar dagen waren erg wennen en erg emotioneel ook omdat na 4 weken mijn borstvoeding nog niet voldoende was (bij lange na niet) waardoor ik erg onzeker was. Daarom ook Zondag 11-5-14 de knoop door gehakt en volledig op kunst melk over gegaan aangezien ik er ook aan onder door ging van het intensief kolven en aanleggen en ook nog de fles geven zodat ze wel voldoende binnen kreeg. (ik gaf net genoeg melk voor 2 voedingen over 24 uur).
Vandaag is ze 4 weken thuis en de tijd vliegt. Gisteren is ze door de kinderarts helemaal goed gekeurd en we hoeven niet weer terug te komen.
Op wat krampjes na en klein beetje verstopt gaat alles heel goed met haar. Die 2 dingen lijken ook beter te gaan. En als ze nergens last van heeft is ze een heel vrolijk meisje, waar we heel erg van genieten.
Hier mee wil ik een moeilijke en emotionele periode afsluiten.
Wat een heftige tijd voor jullie drie, nu gelukkig lekker thuis en samen van elkaar genieten. Mooi hoe je het zo van je afgeschreven hebt. Hopenlijk helpt dit je ook een beetje bij de verwerking van alles.
Hier een dame die ook 6 weken te vroeg kwam en heel erg ziek was.... Maar inmiddels is het alweer een 12 jarige, mooie en slimme dame.
In het begin helpt het om er veel over te vertellen en schrijven en dan merk je dat het op een gegevn moment een plekje krijgt. Wanneer je dan ziet dat je dochter zich verder goed ontwikkel zakt het eigenlijk naar de achtergrond. heel soms sta ik er nog wel eens bij stil dat het toen wel heel anders had kunnen aflopen, maar dat zijn echt korte momenten. Nu ze groter wordt hebben we andere zorgen
Waar ik vooral af en toe nog wat moeilijk mee heb is dat mijn kraamtijd niet is gegaan zoals ik had gehoopt. En dat de borstvoeding niet gelukt is, dit is iets wat ik al vanaf kinds af aan heb gewild.
En heel stom ik vind het heel jammer dat ik niet een hele dikke buik heb gehad, daar zag ik toch wel naar uit, lekker pronken met mijn buik. Maar de kwalen en ongemakken die er bij horen heb ik dus niet gemist.
Conejo daar kan ik me wel iets bij voorstellen dat je het jammer vind dat je buik niet heel erg dik is geworden, hoewel als ik naar mijn buik kijk deze redelijk gelijk blijft nu aan de buik met 34 weken,misschien is dat een troost. Je kraamtijd loopt inderdaad bij een vroeggeboorte ineens heel anders, dat lijkt me ook moeilijk en dan nog de borstvoeding die dan niet lukt, dat is heel wat om te verwerken. Gelukkig doet jullie dame het wel goed en zijn jullie beiden gezond weer thuis inmiddels.
Tamara
Berichten: 10449
Geregistreerd: 20-07-01
Geplaatst: 06-06-14 21:27
Jeetje wat een heftige periode hebben jullie doorgemaakt, sneu ook dat kleine ding aan al die infusen en apparaten Fijn dat jullie haar nu iig thuis hebben, geniet er fijn van en hopelijk blijft ze zo goed opkrabbelen!
Gefeliciteerd alsnog en ga jullie samen lekker genieten van jullie dochter....
HarriesHorse
Berichten: 1218
Geregistreerd: 08-05-12
Geplaatst: 09-06-14 18:15
wat een verhaal zeg.. gelukkig is ze nu lekker thuis! Gefeliciteerd en geniet van jullie mooie meisje!
Majabeestje
Berichten: 4178
Geregistreerd: 07-02-14
Geplaatst: 09-06-14 18:17
Heftige periode.. En heel herkenbaar, mijn dochter is ook 6 weken te vroeg geboren. Zomaar 's nachts vliezen gebroken en een halve dag later een baby op m'n borst. Bizar. Ik herken ook je gevoel dat je kraamtijd niet verlopen is zoals je hoopte en de borstvoeding niet gelukt is. Ik heb 4 weken gekolfd, daarna zat ik er zo doorheen dat ik ben gestopt (huilen, schuldgevoel.. )
Het eerste jaar heeft mijn dochter veel last gehad van krampjes en ze was een huilbaby. Heel zwaar en erg zielig. Ik had haar op een gegeven moment alleen nog maar in de draagdoek. Ze bleek overigens verborgen reflux en een koemelkallergie te hebben, komt veel voor bij prematuurtjes.
Ze is nu 6 en de moeilijke periode is helemaal verwerkt hoor:) Ze is een heerlijk kind en gaat straks alweer naar groep 3. Wel had ik het even zwaar toen mijn jongste gewoon bij 40 weken werd geboren.. Zo kan het dus ook.. Normale kraamtijd, borstvoeding wat gewoon lukt.. Allemaal gemist bij de oudste maar dubbel genoten bij de jongste.