Geplaatst: 15-05-14 09:50 Omdat ik het echt even van me af wil schrijven, open ik dit topic... ik zit er even helemaal doorheen.
Het begon allemaal een hele tijd terug: nadat ik 2x een patella luxatie had gehad, bleef ik pijn houden in mijn knieën, met name de linker.
Het gewrichtsvloeistof was daar zo goed als weg en bot schuurde over bot, wat erg veel pijn deed.
In Juni 2013 kwam ik in een rolstoel terecht en even later begon ik aan een intensief revalidatie-traject, waar ik 3, soms 4, dagen per week heen ging.
Na 8 maanden in de rolstoel, kon ik er eind Februari 2014 weer helemaal zonder, wel met krukken.
En na ruim 6 maanden intensief revalideren, was anderhalve week geleden de laatste trainingsdag!
Ik was zo blij!! Kon weer zelfstandig boodschappen doen, naar Kim, heerlijke buitenritten maken en samen met mijn vriend leuke dingen doen.
We hadden al wat leuke plannen voor in de zomer en ik had een aantal filmopdrachten gekregen! Het ging prima met me.
En toen...
Het begon afgelopen zaterdag al.
Ik besloot lekker een tijdje te gaan lezen in bed (lang leve Sophie Kinsella!) en ben in slaap gevallen.
Rond 1 uur werd ik wakker van de telefoon, stond op en voelde iets 'schieten' in mijn hoofd.
Ik negeerde het, nam gewoon op en praatte kort met mijn vriend toen ik merkte dat het niet goed ging.
Het lukte me niet meer om op de bank te gaan zitten en ik heb een epileptische aanval gekregen en ben met mijn hoofd naar voren op de grond gevallen.
Resultaat: neus gebroken.
Het deed erg veel pijn en in het ziekenhuis is hij 2 keer gezet, maar het beperkte me niet qua lopen en bewegen, dus ik maakte me er niet te druk om.
En toen gisteren, woensdagavond.
Om 22:00 besloot ik te gaan douchen, maakte mijn haar nat en wrong het een beetje uit voor de shampoo die ik erin wilde gaan doen, toen de telefoon ging.
Normaal laat ik hem altijd rinkelen, maar deze keer niet...
Ik liep naar mijn slaap kamer, gleed uit en kwam heel ongelukkig ten val.
Mijn linker-onderbeen is naar buiten toe dubbel geklapt en ik voelde direct: dit is mis!!!
Daar lig je dan zonder kleren aan
maar gelukkig wel met een deken binnen handbereik.Ik ben heel hard gaan schreeuwen en het duurde nog wel een kwartier voordat er reactie kwam.
Man, wat voel je je dan ongelukkig zeg.
De buurman heeft de ambulance gebeld, die kwam een kwartier later aan en hebben me meegenomen naar het ziekenhuis.
De binnenkant van mijn knie was inmiddels helemaal dik en deed enorm veel pijn.
In de ambulance mijn vriend gebeld, die gelijk naar het ziekenhuis zou komen.
Eenmaal in het ziekenhuis onderzocht, foto's gemaakt en het bleek gelukkig niet gebroken te zijn, maar er is/zijn of spier(en) of banden(en) (af)gescheurd.
Eerst legden ze een flink drukverband aan, maar door de hoeveelheid bloed in mijn knie, stond mijn been in een hele rare stand.
Nadat de dokter nog een keer gekeken heeft, ging er gips omheen.
Om 2 uur s'nachts mochten we naar huis...
Over een week moet ik terug komen en gaan ze kijken wat er precies aan de hand is.
Maar dat het echt helemaal niet goed is, weet ik al zeker en maakt me echt heel verdrietig.
Het klinkt heel kinderachtig, maar DIT IS GEWOON NIET EERLIJK!!
Dit jaar zou veel leuke dingen brengen, fijne buitenritten, op 'vakantie' met Kim naar [naam].
Ik zit hier als een klein kind te janken...
Bedankt voor het lezen, ik moest het even van me afschrijven.
Liefs, [naam]
Dit is toch ook niet normaal!!! Hoeveel pech kan een mens hebben?!? 
.
