Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 16-03-01 01:15

Geplaatst door de TopicStarter : 16-03-01 01:15

Voel me al de hele avond rot. heb even op de bank geslapen en de kat kwam heel leif tegen me aan liggen. Er is niet duidelijk een reden voor. Ik heb eerst barley gelongeerd en dat ging erg goed. Ze loopt redelijk braaf op en rondje ze wil alleen nog steeds harder. Maar toch wel met rust.

Toen reeed ik naar huis en het rook zo lekker buiten. het weer was heerlijk en dit was precies zo'n dag dat ik er met julius op uit trok. Ik reed langs de plekken waar we wel eens samen reden en ineens misste ik hem weer zo erg. Dit is de periode dat wel lekker zouden gaan buitenrijden. In de winter heb ik het met hem er nog over gehad. Dit jaar zouden we leker samen op vakantie gaan. Samen buitenrijden in de bossen. Ik vertrouwde hem compleet 100%. Hij was mijn maatje en nu is ie er niet mer. En hoewel ik heel blij ben met barley en ze heeft een even grote plaats in mijn hart mis ik op zo'n momente Julius toch wel heel erg. Ik zie hem nog lettertlijk voor me. Ik ken nog ieder plekje van zijn lijf. Zie zijn oog voor me. Hoor zijn hinnik als ik de stal binnenkwam.

Julius ik ben je nog niet vergeten hoor. Ik blijf atijd bij me in gedachten. Ik zou je zo graag nog eens vast willen houden. het ging ook allemaal veel te vlug.

Maar ik moet verder. Maar op sommige dagen. is het toch nog wel moeilijk. Het is al 3,5 maand geleden maar het lijkt nog alsof het gisteren was dat ik bij hem ben geweest.

**Geplaatst**: 16-03-01 01:44

Geplaatst: 16-03-01 01:44

Gatver

Als ik dit zo allemaal lees voel ik me rot met je mee...
Julius was gewoon een ontzettende (eigenwijze Knipoog

) schat! Heerlijk, prachtig mooi, hartstikke lief en geweldig om mee in de bossen te crossen.

Het was echt geweldig jullie twee met elkaar bezig te zien, vooral als ie wat zat te klieren Lachen

Maar inderdaad, het ging allemaal veel te vlug, het had eigenlijk nog lang niet mogen gebeuren. Ik schrok me echt rot toen ik hoorde dat je in Someren was geweest en dat het niet goed ging. Ik kon het gewoon niet geloven, wilde het niet geloven.

En toch, een paar dagen later, was het ineens afgelopen. Geen Julius meer om met jou heen te gaan of in de bossen mee te rijden. En ook een gebroken hart bij jou. Ik weet hoe enorm, verschrikkelijk belangrijk hij voor jou is. En hij verdiende het! En jij verdiende ook!!

Bah, het leven zit niet altijd eerlijk in elkaar.

Maar ik was wel enorm blij dat je het toch zo goed oppakte, dat je de paarden niet helemaal de rug toe keerde en ook dat je Barley hebt gevonden! Wat een schat van een meid is dat! Ik weet zeker dat die twee het goed met elkaar hadden kunnen vinden Lachen

En ook Barley lijkt wel perfect voor jou geschapen, maar wel op een heel andere manier!

De herinnering aan Julius zal altijd blijven, is maar goed ook, zo'n paard wil je niet vergeten (en kan je ook niet vergeten).

Ben blij dat je nog zo aan hem denkt, dat betekend dat hij een enorme (positieve) impact op je heeft gehad.. En dat is wederzijds, Julius kon het gewoon niet beter getroffen hebben dan met jou.

Heike, je bent een schat, Barley is ook een schat, dus jullie maken een mooi stel Lachen

Geniet ervan! 't lijkt misschien soms wat dubbel dat je zoveel lol hebt met Barley zonder Julius, maar life goes on. Enjoy! Herinner Julius en geniet van Barley!

Sterkte Heike! Ik weet zeker dat het er morgen allemaal een stuk beter uit ziet.

**Geplaatst**: 16-03-01 10:37

Geplaatst: 16-03-01 10:37

3,5 maand geleden is toch eigenlijk ook nog pas heel kort geleden?
Onze oude pony hebben we in de zomer van 99 naar het slachthuis moeten brengen en ik zit nog steeds te snotteren als ik er aan denk dat ze er niet meer is. Het slijt wel natuurlijk maar bij mij is dat verdriet nog echt niet weg.
Ik snap helemaal wat je voelt, ik had met die pony ook zo'n band, ook al was het eigenlijk mijn moeders pony, met die pony ben ik opgegroeid, vanaf mijn 12e tot mijn 22e was zij er altijd. Kon ik met haar een buitenrit gaan maken als ik met mezelf in mijn puberteit in de knoop lag, met haar kon je heerlijk springen en dressuren, je kon gewoon alles met haar. Ik had haar nog helemaal niet willen missen, bij haar hebben we lang gewacht met de knoop door te hakken dus ik had veel meer tijd om me er op voor te bereiden, heel anders dan met jou en Barley dus. We hebben zelfs een afscheidsfeestje gehouden samen met een paar meisjes die haar vaak uitstapte en hielpen poetsen. We hebben haar toen zo veel wortels gegeven, echt heel veel en dat vond ze fantastisch maar het was tegelijkertijd heel moeilijk oomdat we wisten dat ze er de volgende dag niet meer zou zijn.
En natuurlijk heb ik nu Pablo die ik ook voor geen goud zou willen missen en met hem heb ik ook eenhele goede band maar het is een andere band dan ik met Odesse had, anders want Pablo is ook een heel ander paard.
Maar goed sterkte met je verdriet!
Wat ik trouwens nog wel heb gedaan is een afscheidsbrief geschreven aan Odesse, het klinkt misschien raar maar dat heb ik later gedaan. In die brief heb ik gewoon alles nog eens van me afgeschreven, waarom we haar hadden weggebracht en hoeveel ik van haar hield, en hoe gewldig haar zoon Pablo was etc. etc.

**Geplaatst**: 16-03-01 11:38

Geplaatst: 16-03-01 11:38

heike, bart, jullie hebben mijn gedachten hierover al helemaal opgeschreven, niets aan toe te voegen ( behalve dan dat ik ook af en toe goed moet slikken bij deze berichten, wat ikzelf toch als 'vreemd' ervaar, want ik ken jullie en de paardjes eigenlijk helemaal 'niet'...)

**Geplaatst**: 16-03-01 13:52

Geplaatst: 16-03-01 13:52

oohh Heike ik leef weer helemaal met je mee en zat meteen weer met tranen.
Ik weet hoe het is en dat verdriet slijt nooit.
Je kan het alleen maar een plek geven,het verdriet blijft even heftig maar komt minder vaak als je nu aan Juul denkt zal naast een blij gevoel om de mooie tijd meteen een verdrietig gevoel volgen omdat je 'm zo mist tuurlijk blijf je 'm missen maar over een tijdje denk je alleen nog maar met een glimlach aan 'm omdat het een te gekke pony was ene gelukkig dat je alles zo precies nog van 'm weet dat bewijst maar weer hoe bijzonder hij was....

**Geplaatst**: 16-03-01 13:54

Geplaatst: 16-03-01 13:54

Dat heb ik ook, ook al ken ik jullie niet van gezicht, en alleen maar van hier, toch raakt zo'n verhaal! Bij de buren waar mijn paard staat hebben ze ca 2 maand geleden hun paard moeten wegbrengen. Hun dochter is nog steeds van de kaart. Ze komt bijn adageljks bij mijn paard en haar landgenootje kijken, gelukkig wel. Maar haar moeder vertelde me, dat als ze dan weer thuiskomt ze eerst naar de lege stal loopt. de stal van Donna, en dat ze dan weer zo intens verdrietig is...

**Geplaatst**: 16-03-01 13:58

Geplaatst: 16-03-01 13:58

wat vervelend voor je. Ik weet uit ervaring dat dat gevoel nooit weg zal gaan.
Soms droom ik dat ik in de bossen rij. Ik met Lois en mijn man op Zaabina. Zabinaa heb ik 4,5 jaar geleden moeten laten inslapen maar ze is altijd bij me.
Ik ben knettergek met Lois maar ik baal nog steeds dat het afscheid van Zaabina op zo een akelige manier moest, en die pijn blijft.

**Geplaatst**: 16-03-01 14:26

Geplaatst: 16-03-01 14:26

Deze gedachten zul je altijd houden, alleen slijt de pijn er heel langzaam vanaf, tot er alleen nog hele mooie herinneringen overblijven....Dikke knuffel, Sonja.

**Geplaatst**: 16-03-01 15:13

Geplaatst: 16-03-01 15:13

Ik denk dat je dat altijd zult houden, met ieder beestje. Het is wel heel moeilijk dat weet ik (helaas) uit ervaring (geen paard, maar 1 kat, 3 cavia's en een parkiet)
In elk geval veel sterkte verder en ik hoop maar dat je snel weer wat vrolijker wordt.

**Geplaatst**: 16-03-01 15:25

Geplaatst: 16-03-01 15:25

s

Laatst bijgewerkt door janna op 03-02-22 18:55, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 16-03-01 22:02

Geplaatst: 16-03-01 22:02

lieve heike.
Koester deze gedachtes. Jij en juius hebben zoveel plezier en geluk samen gehad En die herinneringen zijn zo kostaar. en nu doen ze nog ontzettend veel pijn. maar er komt een moment dat je er met een gelukkig gevoel aan terug denkt
Barley zal Julius plaats nooit in kunnen nemen. Maar er is zoveel plaats in een mens zn hart. en je hoeft je daarom niet schuldig te voelen tegen geen van beide.
Liefs
Marjolein

**Geplaatst**: 16-03-01 23:36

Geplaatst: 16-03-01 23:36

Ik heb hier niks aan toe te voegen..
Heb het nu ijskoud.

**Geplaatst**: 16-03-01 23:57

Geplaatst: 16-03-01 23:57

en ik voeg me bij steef aan.
heb nu ook een brok in men keel en tranen in men ogen en hoop dat het nog heel lang duurt voordat ik dit ook moet meemaken

sterkte

liefs runningkawa

**Geplaatst**: 17-03-01 11:52

Geplaatst: 17-03-01 11:52

Dat gevoel is denk ik heel normaal wanneer je veel van iemand houdt...
Ik had van de week een man in de winkel die dezelfde stem had als mijn overleden opa, en hij liep ook op dezelfde manier.
Toen die man weg was, liepen de tranen over mijn wangen en dan voel je jezelf bijna net zo rot als toen hij net overleden was...
Mijn opa was een geweldige man, met hele eigentijdse opvattingen en een grote liefde voor paarden...maar helaas, hij komt niet meer terug.
Heike ik begrijp je gevoel helemaal. Veel sterkte!
Liefs, Ada.

**Geplaatst**: 17-03-01 12:16

Geplaatst: 17-03-01 12:16

het is een moeilijk proces heike, maar die plaatsen die je nu nog treurig maken zullen je over een poosje warme herinneringen gaan geven aan het bijzondere wat je met julius had,en Barley zal ook zulke plaatsen en momenten met je gaan krijgen. inderdaad "life goes on",dat gaat vanzelf, maar neem de tijd voor jezelf om te verwerken, voor jezelf, voor julius en voor Barley, Barley is niet de vervanger van Julius maar een mooi nieuw hoofdstuk in je leven.
groetjes Pepper

**Geplaatst**: 17-03-01 21:40 · **Anoniem** **Geplaatst**: 17-03-01 21:40 Mooi gezegd Adriaan..... *snik*

Geplaatst: 17-03-01 21:40

Mooi gezegd Adriaan..... *snik*