Geplaatst Wij hebben een nieuw huis gekocht voordat ons oude huis was verkocht. Ons oude weiland was al wel verkocht en we konden voorlopig twee huizen betalen. Door de slechte huizenmarkt en de grote vraag naar particuliere huurhuizen, hebben wij na een poosje besloten om het huis te verhuren.
Een jong stel met een zoontje en twee hondjes stond eind mei 2013 te springen om in de woning te trekken. Omdat hij ZZP’er is, moest hij nog een jaar werken voordat hij een hypotheek zou kunnen krijgen. Toch wilden ze alvast graag leuk wonen, vrijstaand en met een ruime tuin. Zowel zijn ouders als haar ouders wonen bij ons in de stad. Bekende namen, via kennissen ook bekend. Werkgever bekend, etc. Ze hadden hiervoor in duurdere particuliere huizen gehuurd, die ook in de verkoop bleven staan. De verkoop van hun huurhuis was dan ook de reden van vertrek. Wij hebben alles netjes aangevraagd bij de bank, via de leegstandswet verhuurd, uiteraard met een goed huurcontract.
Ze zouden voor enkele dagen naar haar vader verhuizen om daarna naar ons huis te verhuizen (per 1 juni). Wij vonden dat een beetje sneu, aangezien ons huis toch leegstond, en hebben ze iets eerder laten komen, uiteraard na tekenen van het huurcontract. Standen meterkast opgenomen en genoteerd. Dezelfde dag zouden borg en huur nog wel betaald moeten worden.
Dom. Heel dom. Wij wilden ze graag voorthelpen. Helaas, niet meer terug te draaien.
De laptop zat in een doos, waardoor ze het geld niet over konden maken. Na nog geen 14 dagen van verhuur hebben wij de eerste aangetekende brief verstuurd om de borg en huur te krijgen. Elke keer was er een smoesje, de één nog ongeloofwaardiger dan de ander. De bank heeft een fout gemaakt, de overschrijvingskaart is kwijt, internetbankieren werkt niet, ik kom het dit weekend wel brengen, ik ben ziek geweest, etc. etc. En ook: “de betaling is gelukt, staat op jullie rekening”. Hoe vaak we dat wel niet hebben gehoord. We dachten zelfs even dat we per ongeluk het verkeerde rekeningnummer hadden gegeven… Na elke verstreken betalingstermijn (want ja, alles moet volgens de regels) kon er weer een aangetekende brief heen.
Meteen vanaf het begin was duidelijk dat deze mensen niet wilden betalen. Wellicht ook niet konden betalen, maar er was ook geen enkel teken dat ze er moeite voor deden. Ze gaven niet aan dat ze het zich even niet konden veroorloven, ze hebben geen deel betaald, geen enkele regeling getroffen. Wel het huis leuk ingericht en al hun dieren geïnstalleerd (vissen, konijnen, vogels en honden).
Hij beloofde steeds te betalen. Zo zou een opdrachtgever failliet zijn gegaan, waardoor hij geen geld had gekregen. Er liep een rechtszaak en hij stuurde ons na enkele maanden verheugde berichten dat hij had gewonnen en dat hij zoveel duizenden euro’s had gekregen (meer dan 20). De betaling kwam er nu ECHT aan. Dat hij ons vertrouwen niet wilde beschamen. Dit was niet zijn bedoeling. Hij vond het heel vervelend en kon nu echt betalen. Heel even was er een sprankje hoop. Maar toen er verder steeds werd gezegd dat hij eerst zijn handtekening moest zetten om het geld te kunnen krijgen, was al onze hoop in één klap verdwenen. Wat een onzin. Geld kwam er dus niet.
Gaandeweg hebben wij zoveel mogelijk informatie over onze huurders ingewonnen. Vooraf hebben wij op internet alles nagetrokken en navraag gedaan, daar kwam niets uit. Maar toen we middenin de ellende zaten, bleek dat dit aardige gezinnetje al uit meerdere huurwoningen was gezet. Hoe groot zou hun schuld inmiddels wel niet zijn?
Helaas kon de uitzettingsprocedure pas in gang gezet worden na drie maanden huurachterstand, dus we moesten nog geduld hebben. Het incassobureau was al ingeschakeld. Gelukkig op basis van ‘no cure, no pay’, want zij kregen er ook nog geen enkele euro uit. Tijd voor de deurwaarder. Ook geen succes. Op naar de kantonrechter. Eitje, zo’n zaak. De uitspraak was dan ook geheel volgens verwachting: de verhuurders moesten de huurachterstand betalen plus alle bijkomende kosten (!!) en zij moesten de woning verlaten. Helaas moest de rechtbank wel 6 weken nadenken over dat vonnis, want ja, al deze dingen duren lang. Maar veel erger: als de huurder de kosten niet betaalt, dan draai je zelf overal voor op. De huurschuld is aanzienlijk, maar vergis je ook niet in alle gerechtelijke kosten. Om te huilen. Vooral als je twee huizen hebt en je het wel even uit kon zingen, maar dat dit echt niet begroot was!
We zijn altijd ontzettend beleefd en afstandelijk/zakelijk gebleven, zodat wij in geen geval onze eigen glazen in zouden gooien. We hebben ze geadviseerd om een beter betaalbare woning te vinden, zodat ze niet zo diep in de problemen komen (de schuld loopt immers op). Daarop kregen wij de reactie via sms dat hij 1200 euro PER WEEK verdiende en het dus wel kan betalen. Ja, per week. Niet per maand. We hebben het 10x na moeten lezen. We hebben dat nooit geloofd , maar wat is het moeilijk om dan geen rare dingen te gaan zeggen!
Vervolgens duurt het een poos voordat de deurwaarder het vonnis bij de huurder betekent. Na veel vragen kregen wij te horen dat de ‘deadline’ 24 december was. Ha, hoopten wij, lekker nog voor de Kerst! Maar wat wij al dachten: tijdens de feestdagen wordt er echt niets ondernomen. Daarna overigens ook niet.
Tussendoor hadden een enkele keer een bezichtiging, want het huis stond nog wel rustig in de verkoop (geen bord, wel funda). Gelukkig, want zo konden we nog een beetje in de gaten houden hoe het er uitzag. Goed, de inrichting was niet onze smaak, maar ze hielden de tuin netjes en ze ruimden keurig op voor elke bezichtiging. Dat als pluspunt. En, nog het belangrijkst, wij konden geen hennepkwekerij of andere rare zaken ontdekken. Wel zo fijn. Helaas wel beschadigingen in de vloer, een dichtgetimmerde brievenbus en onze grote ROVA container (die nog in een stal stond) helemaal volgegooid met blikjes en flesjes. Het steekt ook een beetje als je ziet wat voor een nieuwe spullen er staan. Een nieuw bed, allemaal nieuwe decoraties, noem maar op. Muren vol met foto’s en Bijbelspreuken. Echt alsof ze er al jaren wonen en er nog jaren blijven wonen. Wij hebben zelf nog niet eens gordijnen in een huis waar wij al meer dan een jaar wonen. Wij zitten krap en dan hebben gordijnen niet onze prioriteit… En die kopen wij dan ook niet. Niet iets kopen wat je niet (verantwoord) kan betalen. Inmiddels mis ik ze niet eens meer.
De huurders bleven lekker zitten, dus tijd om ze er onvrijwillig uit te gaan gooien, samen met deurwaarder, politie, slotenmaker, etc. Het duurt helaas even om die allemaal te mobiliseren.
Heel toevallig, toen wij na een inspectie van de woning (in de kerstvakantie) weg wilden rijden, kwam er een motoragent de oprit op rijden. Wij sprongen de auto uit en liepen naar de agent toe. Wij wilden weten of de ontruiming al was gepland. Wie weet hadden wij net de bezichtiging gepland op het moment dat de politie ze eruit wilde gooien!! Maar nee, hij was er voor een groot bedrag aan openstaande verkeersboetes. Hij mocht en wilde er niet veel over kwijt, maar het ging om een dusdanig bedrag over een dusdanig lange periode, dat de volgende stap gijzeling zou zijn. Dat betekent dat honze huurder voor elke 50 euro een dag vast zou komen te zitten.
De buren hadden aardig contact met de huurders. Die hadden ze op de koffie gehad. Leuke, aardige mensen. De huurders hadden gezegd dat ze een mooi bod gingen uitbrengen op ons huis. Toen wij ze vertelden dat de mensen nog geen eurocent huur of borg hadden betaald, waren ze met stomheid geslagen.
De officiële uitzetting is vastgesteld op 15 januari. De deurwaarder heeft de huurders hiervan op de hoogte gesteld. 12 januari zijn ze gaan verhuizen. Er staat nog zooi, maar ze wonen er inmiddels niet meer. Fijn, maar ook jammer, want ergens had ik ze graag op straat gegooid.
Via familie zijn wij, ook op 12 januari, te weten gekomen waar zij nu zijn gaan wonen. Het betreft een woning die te koop staat, maar ook via een makelaar te huur wordt aangeboden. Niet meer in onze woonplaats, maar wel in de buurt. Wij hebben de makelaar gebeld, want in hun strenge voorwaarden stond o.a. dat er borg en huur vooruit betaald moest worden (plus werkgeversverklaring, loonstrookje, noem maar op). Wij waren dus erg benieuwd… De makelaar gaf echter aan dat zij de woning helemaal niet hadden verhuurd en dat zij überhaupt nooit een woning hebben verhuurd aan mensen met die naam. Vreemd, want hun auto staat er wel. Ook ’s nachts. En zij zijn daar. En hun spullen. Vreemd. Zouden ze dan toch de eigenaren van de woning hebben weten te strikken?
Wij hebben uiteraard bij de deurwaarder aangegeven waar zij heen zijn gegaan. Maar officieel gezien is er geen woon- of verblijfplaats bekend. Dat moet natuurlijk weer helemaal volgens de regels.
De huurders hebben vanavond aan ons doorgegeven dat ze uit nood in een chalet op een vakantiepark in een heel andere plaats zitten. Ik snap niet waarom ze nog proberen te liegen. We konden het niet meer opbrengen om te reageren. In elk geval niet meer op een zakelijke manier, dus dan maar helemaal niet.
Net werd ons medegedeeld dat hij aan het berekenen is wat hij ons moet betalen (het incassobureau geeft dat elk moment heel nauwkeurig aan, dus er valt niet veel te berekenen). En dat hij bekijkt of hij het in een keer naar ons overmaakt of in twee delen…. We hebben nog liever dat hij zegt: “pech voor jullie, ik betaal niet” dan al die valse beloftes.
Wij zijn gelukkig niet verantwoordelijk voor de rekening van g/w/l, maar wij hebben belangrijke aanwijzingen dat in elk geval het gas niet is betaald en wordt afgesloten. Beetje jammer dat ze er al uit zijn en dat wij het dus weer moeten zien te krijgen.
En nu?
- Er is een aanzienlijke huurschuld
- Wij hebben veel kosten moeten maken om ze eruit te zetten
- Er is schade aan ons huis
- Ons huis zit belastingtechnisch in box 3, omdat het verhuurd is,. Het maakt de belastingdienst verder niet uit dat er nog geen eurocent aan inkomsten uit voort is gekomen, dus dat zijn nog meer kosten voor ons
- De huurders werken zich willens en wetens steeds dieper in de schulden
- Er worden steeds weer nieuwe mensen de dupe van dit gezin
- Loonbeslag is in dit geval ingewikkeld (zzp’er)
- Alle waardevolle spullen, zoals de auto’s, staan (zeer doordacht) op een andere naam, waardoor beslaglegging op goederen weinig zin heeft
Maar nu dus de vraag: HOE VOORKOM JE DIT?
Er is geen ‘zwarte lijst’ voor huurders die niet betalen. Ik weet niet of wij publiekelijk mensen mogen waarschuwen voor dit gezin i.v.m. privacy. Ik word er moedeloos van. Deze mensen kunnen eeuwig blijven huren en kosten maken.
Wij hebben redelijk verantwoord een huis erbij gekocht. Altijd een risico, maar het was voor ons te doen. Het was echter wel verstandig om het huis na enige tijd te verhuren, wat wij hebben gedaan. Nou, meteen raak door de verkeerde mensen te kiezen. Dit is financieel gezien echt niet leuk. Zonder de steun van mijn oma hadden wij het waarschijnlijk niet gered. Dan hadden wij ons nieuwe huis moeten verkopen en woonruimte moeten zoeken, omdat ons oude huis kosteloos werd gebruikt door andere mensen en je die er niet zo snel uit krijgt. Hoe erg was dat geweest…
Hoe moet dit met de huurders? De man wordt straks gegijzeld i.v.m. verkeersboetes. Ze hebben een enorme schuld opgebouwd. Ze hebben een jong zoontje. Ik zou bij de eerste financiële problemen aangeven dat ik niet kan betalen, huur opzeggen, zo goedkoop mogelijk gaan wonen (bij ouders als het even kan) en elke euro die ik kan missen gebruiken om de schuld af te lossen. Maar zo denken we blijkbaar niet allemaal.
Elke verhuurder zit minimaal 7 maanden aan ze vast. Zo lang duurt de hele procedure, omdat overal een vaste termijn voor staat. Dus elk huis betekent een halfjaar gratis wonen.
*zucht*
Is er een mogelijkheid om dit te stoppen??
Nu maak je het wel heel aanlokkelijk.
