Bokt.nl

**Geplaatst**: 16-12-13 19:31

Geplaatst: 16-12-13 19:31

Kermis schreef:
Een eetstoornis is ook in zekere zin een vorm van verslaving.

Sterker nog: het ís een verslaving.

**Geplaatst**: 16-12-13 19:35

Geplaatst: 16-12-13 19:35

Hier mij, vroeger met 2 broers die verslaafd waren (aan veel meer dan dat TS hierboven meldt, en veel sterker ook)
Ik kan je zeggen ik heb het zeker niet simpel gehad als ukkie. ben best veel jonger als mijn broers en heb dat vanaf zeker 8e ook zo moeten meemaken.
Ik heb heel erg veel hulp moeten hebben in het opnieuw vertrouwen in mensen omdat ik in schok was van mijn broers.
ik was ook dingen 'normaal' gaan vinden die niet normaal zijn..
Ik heb enorm veel hulp moeten krijgen en nu nogsteeds loop ik met dingen van vroeger.

Mijn ouders? Naief omdat je ook van hun andere kinderen houden.
Als ouder wil je dit niet zien...
Ze hebben altijd het wel gezien maar onbewust weggestopt en gedacht dat het niet zo erg is.
tot dat het een keertje te ver ging en ik er wel absoluut niet leuk uitkwam.
ik werd vaker van de trap geduwt etc. maar toen ging het echt te ver(laat ik het zo zeggen ik heb er nof fysieke en emotionele littekens aan over... als je het hele verhaal ooit wil weten, pb maar)

Dit mag niemand gebeuren! je broer moet geholpen worden!!

maar het beste is echt dat je het hun probeert duidelijk te maken.
desnoods door stappen tegen je broer te ondernemen.
richting huisarts met wat er gebeurd.
desnoods richting kinderhulp hoor!
want hoe hij doet is niet normaal, niet fijn voor jou en al helemaal niet fijn om ook maar te denken dat daar een ukkie van 5 moet tussen opgroeien!

Je broer moet hulp krijgen en wel zo snel mogelijk.
dit gaat uit de hand lopen.
mijn broers zijn toen der tijd richting een opname zorg gegaan.
waar ze vanuit daar richting school gingen en geholpen en gecontroleerd werden.
na 2 maanden (de ander 5,5 maand) hard ploegen daar en een zware tijd en af en toe een bezoekje, kwamen ze terug.
ik heb nog altijd moeite met hun begrijpen en we zijn heel erg afstandelijk van elkaar
MAAR, de rest gaat wel weer goed

**Geplaatst**: 16-12-13 19:36

Geplaatst: 16-12-13 19:36

Wat zegt jouw stiefvader ervan? zijn jouw stiefvader en jouw moeder er al samen over in gesprek geweest?

Ziet jouw moeder het probleem echt niet? Of durft ze de confrontatie niet aan te gaan?

Uit huis plaatsen is in ieder geval geen oplossing, daar zal het probleem waarschijnlijk alleen maar erger van worden.

**Geplaatst**: 16-12-13 19:36

Geplaatst: 16-12-13 19:36

mijn vader is ook verslaafd geweest maar dan aan cocaine, op geven moment heb ik het contact verbroken. kon er niet meer tegen, bij een verslaafde telt maar een ding en das zorgen dat ze het spul hebben, je zult duidelijke grens aan moeten geven en hoe moeilijk het ook is, geen geld geven

sterkte

**Geplaatst**: 16-12-13 19:39

Geplaatst: 16-12-13 19:39

PanniePannie schreef:
secricible schreef:
Broer is meerderjarig, dus zolang hij niks wil kan er niks gebeuren, tenzij hij een gevaar voor de samenleving wordt, daar is geen sprake van. Ts kan hier helemaal niks mee, behalve zichzelf beschermen en als de situatie echt uit de hand loopt haar zusje maar dat wordt al lastig. Huisarts kan ook niks doen, behalve ts een praatstoel bieden.

Er is geen gevaar als hij TS bij haar keel grijpt?

De huisarts is juist een uitstekende 'ingang' om dit soort zaken kenbaar te maken en (indien mogelijk / nodig) bepaalde acties in gang te zetten.

Helaas zul je met meer moeten komen dan alleen dat. Dit is niet voldoende om iemand met rechtelijke dwang op te laten nemen.

**Geplaatst**: 16-12-13 19:41

Geplaatst: 16-12-13 19:41

LiiNd_Y schreef:
Wat zegt jouw stiefvader ervan? zijn jouw stiefvader en jouw moeder er al samen over in gesprek geweest?

Ziet jouw moeder het probleem echt niet? Of durft ze de confrontatie niet aan te gaan?

Uit huis plaatsen is in ieder geval geen oplossing, daar zal het probleem waarschijnlijk alleen maar erger van worden.

Eruit gooien is inderdaad geen oplossing.
maar er zijn genoeg instellingen die dit soort jongeren helpen

maak dan duidelijk aan je ouders dat dit niet meer kan.

en ga dan voor

Je gaat of het huis uit OF je beslist geholpen te worden d.m.v. een opname in een afkickkliniek.

mijn broer rende toen der tijd weg, maar naar 5 dagen kwam hij terug en begreep wat er gaande was en wilde geholpen worden omdat hij zijn thuis en zijn familie niet kwijt wilde..

**Geplaatst**: 16-12-13 19:50

Re: Snappen mijn ouders het dan écht niet?

Geplaatst: 16-12-13 19:50

Contact opnemen met mensen die weten hoe ze met dit soort zaken om moeten gaan. Dat is VNN danwel GGZ.
Goed voor jezelf blijven zorgen. Bij zo'n instelling zullen ze jou (en, als ze dar voor open staan) je familie kunnen helpen.

**Geplaatst**: 16-12-13 19:56

Geplaatst: 16-12-13 19:56

Hij is 20 dus hij kan alleen vrijwillig naar een kliniek, en om dat vrijwillig te gaan doen zal hij eerst moeten inzien dat hij een verslaving heeft.

Verslaafden zien pas in dat ze een verslaving hebben als ze in zien dat ze machteloos staan tegenover het middel, dat hun leven draait om dat middel en dat dit middel een macht over ze heeft waardoor ze alles verliezen wat ze hebben.

Pas als ze dat kunnen erkennen kunnen ze "geholpen" worden met hun verslaving om te gaan, want ze blijven verslaafd de rest van hun leven. In een kliniek leren ze om met die levenslange verslaving om te gaan zodat ze niet meer actief gaan gebruiken.

Maar voordat ze geholpen kunnen worden, moeten ze eerst het probleem erkennen.

Voor je ouders is het verstandig om het gebruik niet te voeden, dus geen geld meer geven bijvoorbeeld. Niet teveel vrijheid en huisregels waar hij zich aan moet houden zoals geen drugs in huis PUNT. Hoe makkelijker je ouders het hem maken, hoe makkelijker het is voor hem om zijn actieve verslaving in stand te houden. De kunst is om hem dit zo moeilijk mogelijk te maken, want hoe moeilijker hij het heeft hoe eerder hij de machteloosheid tegenover het middel zal erkennen.

sterkte TS. Er zijn trouwens speciale bijeenkomsten voor familieden van verslaafden en binnen deze groep ook speciale voor tieners al anonteen
http://www.al-anon.nl/

Er staat wel voor alcoholisten maar deze groepen zijn voor alle soorten verslaving. Dit is afgeleid van de AA, vandaar het woord alcohol, maar waar alcohol staat kan je elke andere drug voor invullen. Deze bijeenkomsten zijn dus absoluut niet voor familieleden van alcohol verslaafden maar voor alle verslavingen.

Ik hoop dat je er wat aan hebt.

**Geplaatst**: 16-12-13 20:03

Geplaatst: 16-12-13 20:03

secricible schreef:
PanniePannie schreef:
Er is geen gevaar als hij TS bij haar keel grijpt?
De huisarts is juist een uitstekende 'ingang' om dit soort zaken kenbaar te maken en (indien mogelijk / nodig) bepaalde acties in gang te zetten.

Helaas zul je met meer moeten komen dan alleen dat. Dit is niet voldoende om iemand met rechtelijke dwang op te laten nemen.

Dat hoef je me niet te vertellen, ik heb (helaas) van dichtbij meegemaakt wat hier allemaal voor nodig is (lees: veel te veel)... Maar volgens mij schrijf ik ook nergens dat de huisarts een gedwongen opname kan realiseren, toch? Ik geef enkel aan dat de huisarts hier een prima ingang voor is. Hij kan doorverwijzen naar de juiste instanties die op hun beurt de situatie kunnen beoordelen op eventueel gevaar.

**Geplaatst**: 16-12-13 20:11

Re: Snappen mijn ouders het dan écht niet?

Geplaatst: 16-12-13 20:11

Mijn ervaring is helaas dat een huisarts in deze helemaal niks kan betekenen, behalve een luisterend oor. Goed om te horen dat jou huisarts wel iets heeft kunnen doen, bij ons was het afwachten tot het ver genoeg escaleerde.. Gelukkig kwam hij zelf op tijd bij zinnen

Geen verkeerd woord over de ha in kwestie trouwens, die heeft echt alles geprobeerd, maar kreeg gewoon niks van de grond.

**Geplaatst**: 16-12-13 20:15

Re: Snappen mijn ouders het dan écht niet?

Geplaatst: 16-12-13 20:15

Daarom zeg ik ook,
zet hem voor het blok.
OF hulp accepteren en richting kliniek
of je huis uit moeten

bij mijn broer hielp dat enorm. hij is wel gegaan voor de stap het huis uit gaan, maar kwam na een paar dagen terug op zijn beslissen, was wezen denken en zag in dat hij alles verloop op deze manier.

MAAR, dat moeten je ouders doen.
dusja, hoe krijg je het ze duidelijk?

**Geplaatst**: 16-12-13 20:32

Geplaatst: 16-12-13 20:32

Het argument 'Maar het blijft je kind' vind ik dus de reinste flauwekul in deze situatie. Want dat kind van 5 is ineens niet haar kind meer? Die moet met dit voorbeeld leven? En gevaar lopen?
Sorry, maar dan zou ik voor de kleine kiezen en niet voor de 'volwassen' verslaafde.

**Geplaatst**: 16-12-13 20:32

Geplaatst: 16-12-13 20:32

secricible schreef:
Mijn ervaring is helaas dat een huisarts in deze helemaal niks kan betekenen, behalve een luisterend oor. Goed om te horen dat jou huisarts wel iets heeft kunnen doen, bij ons was het afwachten tot het ver genoeg escaleerde.. Gelukkig kwam hij zelf op tijd bij zinnen
Geen verkeerd woord over de ha in kwestie trouwens, die heeft echt alles geprobeerd, maar kreeg gewoon niks van de grond.

Ben het helemaal met je eens dat je van een huisarts niet te veel actie hoeft te verwachten, begrijp me daarin niet verkeerd. Ik heb het helaas ook nog niet meegemaakt dat een huisarts zoiets van de grond kreeg, dus ik ben het in dat opzicht helemaal met je eens.

Maar als ik de situatie van TS inschat, dan is er bij haar nog geen enkele professional bij betrokken geweest. Vandaar mijn advies om de huisarts te gebruiken als 'ingang', want hij kan je wel doorverwijzen en adviseren over te nemen stappen. Verder zal het inderdaad een lang en slopend proces zijn, als de broer van TS zich niet wil laten helpen, want een gevaar voor jezelf of de samenleving ben je in Nederland helaas niet zo snel.

**Geplaatst**: 16-12-13 20:39

Re: Snappen mijn ouders het dan écht niet?

Geplaatst: 16-12-13 20:39

Je ouders moeten ophouden met hem geld geven. Hij krijgt stufi en is oud genoeg om te werken.

Zou hem kostgeld laten betalen of hem laten meehelpen in het huishouden. Huisregels opstellen en hem duidelijk maken dat als hij zich hier niet aan houdt, hij een eigen huis mag zoeken.

**Geplaatst**: 16-12-13 20:41

Geplaatst: 16-12-13 20:41

ilaan schreef:
Het argument 'Maar het blijft je kind' vind ik dus de reinste flauwekul in deze situatie. Want dat kind van 5 is ineens niet haar kind meer? Die moet met dit voorbeeld leven? En gevaar lopen?
Sorry, maar dan zou ik voor de kleine kiezen en niet voor de 'volwassen' verslaafde.

Je geeft om je dochter van vijf net zoveel als om je zoon an 20. E je hoopt als ouder natuurlijk altijd er samen uit te komen.

**Geplaatst**: 16-12-13 21:10

Geplaatst: 16-12-13 21:10

Wat een lastige situatie, TS!

Het vervelende is dat verslaafden vaak écht niet door hebben dat ze verslaafd zijn. Dat geldt voor veel soorten verslavingen (roken, eten, drugs, etc). Vaak merkt een verslaafde het pas als het echt fout gaat. Als jij/je ouders zegt/zeggen dat hij wel verslaafd is, voelt hij zich aangevallen en waarschijnlijk ook beledigd, ook al heb je gelijk. Dat is een 'normale' reactie voor verslaafden, ze willen het 'ontkennen', net als dat je ouders het willen 'ontkennen'. Misschien herkennen je ouders zich wel in je broer, omdat zij misschien zelf wel verslaafd zijn en het willen 'ontkennen' (roken?). Ontkennen is heel menselijk, dat doet (bijna) iedereen die zo'n probleem heeft.

Ik denk dat met zijn allen het erover hebben geen strak plan is. Met je ouders erover praten zonder dat hij erbij is moet je niet doen, want als hij er dan achter komt lijkt het alsof jullie met zijn drieën een groepje vormen en hij alleen staat. Ook als jullie het met zijn allen (dus inclusief broer) erover gaan hebben zal het geen succes worden vrees ik. Het komt heel aanvallend over - hoe lief je het ook brengt - als er 3 mensen 'tegen' je zijn (ouders en jij dan). Jullie bedoelen het niet als 'tegen' hem zijn, maar zo zal het waarschijnlijk wel overkomen. Het zal overkomen alsof hij gek is en jullie normaal, het zal overkomen alsof hij 'slecht' is en jullie 'goed', en dit zal zijn drugsgebruik zeer zeker niet verminderen, misschien wel verergeren.
Je zou een brief kunnen schrijven over dat je je zorgen maakt, dat je bang bent dat het fout met hem zal gaan, dat je hem wilt helpen om erbovenop te komen. Schrijf dan vanuit jezelf (dus 'Ik maak me zorgen om je drugsgebruik. Ik vind dat je te veel gebruikt, ik ben bang dat het fout zal gaan. Ik wil je helpen om minder drugs te gaan gebruiken en ik zal je blijven steunen' en niet 'Je gebruikt te veel drugs en dat zal fout gaan'), val hem niet aan. Laat zien dat je hem steunt! Als hij het wil, zal hij ook naar je ouders toe gaan, maar probeer hem eerst zelf te steunen, en als hij het wil pas je ouders erbij te betrekken, zodat het niet overkomt als 'iedereen is tegen mij'. Bij het schrijven van een brief heb je veel tijd om na te denken wat je schrijft en kan je je emoties onder controle houden. Als je een gesprek aangaat, heb je kans dat je dingen zegt en dan pas denkt, of dat de emoties hoog oplopen met ruzie tot gevolg. Ook kan je broer het even rustig nalezen en erover nadenken. In een gesprek gaat alles gewoon erg snel en is er minder tijd om na te denken, vandaar dat ik denk dat een brief handiger is.
Uit huis zetten lijkt mij een heel slecht plan, dan denk ik dat het gaat escaleren. Als hij uit huis gezet wordt, krijgt hij alleen maar meer redenen om drugs te gaan gebruiken, want niemand steunt hem.

Ik vind ook dat als jullie hem willen helpen om af te kicken dat jullie allereerst allemaal niet meer moeten roken (want jullie roken toch allemaal?). Roken is net zo goed een verslaving als blowen/spuiten/snuiven etc., en ook erg ongezond, daarom kan het ook zijn dat hij jullie niet serieus neemt. Hij zal misschien denken 'waarom vinden jullie mij verslaafd terwijl jullie allemaal roken en dus ook verslaafd zijn?' en 'waarom moet ik afkicken terwijl iedereen hier in huis verslaafd is?', en daar zou hij dan nog gelijk in hebben ook. Als jullie hem willen laten afkicken, doe dat dan met zijn allen.
Onthoud dat je broer - ook al kickt hij af - altijd verslaafd blijft. Het kan dus zijn dat hij terugvalt (dat kan zelfs vaker gebeuren dan eens). Zorg ervoor dat jullie er dan nog steeds zijn voor hem! Als hij is afgekickt en terugvalt, voelt hij zich waarschijnlijk een mislukkeling, en als er dan niemand meer is die hem steunt... Pas dus ook op in het dagelijks leven met wat je doet als hij erbij is. Ik ken iemand die een alcohol en drugsprobleem had. Hij was uit huis getrapt door zijn ouders, alles werd alleen maar erger daardoor. Uiteindelijk was het hem gelukt af te kicken, maar hij had niets meer. Hij kwam bij zijn ouders, en die trokken doodleuk een fles wijn open waar hij bij zat. Dat soort dingen bedoel ik, dat is gewoon iets waar je heel erg rekening mee moet houden.

TS, ik wens jou, je broer en de rest van het gezin heel veel succes in deze strijd. Ik hoop echt dat jullie er met zijn allen uit kunnen komen.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 16-12-13 21:52

Geplaatst door de TopicStarter : 16-12-13 21:52

Bedankt voor jullie reacties, erg lief dag jullie zo meedenken

Wij, mijn moeder, broer en ik roken. Mijn stiefvader en zusje (logisch ;-)

) niet. Ik zal binnenkort ook weer even met mijn tante praten, dat dit echt niet meer gaat en ga dan proberen met haar een oplossing te bedenken.. Zij is natuurlijk meer buitenstaander dan mijn moeder, dus ziet ook wel echt in dat hij verslaafd is.

Mijn moeder en stiefvader hebben het er eigenlijk nooit over, alleen als hij weer in een vervelende bui is, dan gaan ze met z'n tweeën tegen hem dreigen, nog 1x en dan schoppen we je eruit... Inmiddels zijn we al 10x verder en zit hij hier nog vrolijk in huis.

Regels en kostgeld kennen we hier niet eigenlijk in huis... Daardoor is m'n zusje echt zwaaaar verwend en krijg ALLES wat ze wilt... Ik was ook erg verwend, kon op m'n 14e tot 4 uur snachts op stap, dat soort dingen, maar vind zelf dat ik dat zelf goed opgeknapt heb en nu aardig zelfstandig ben. Ritueel en regels zijn hier dus vrijwel niet, ik heb ook een tijd foute dingen gedaan, maar ik zag in dan het fout was.. Mijn broer was eigenlijk altijd de onderste, ik was verwend met mijn pony's en ik kreeg (voor m'n zusje) alle aandacht en hij niks... Hij heeft nooit aandacht gehad en was altijd de 'slechtste' (is dat het juiste woord?), daardoor is het gekomen, denk ik...

**Geplaatst**: 16-12-13 22:32

Geplaatst: 16-12-13 22:32

Maris__ schreef:
Bedankt voor jullie reacties, erg lief dag jullie zo meedenken

Wij, mijn moeder, broer en ik roken. Mijn stiefvader en zusje (logisch ) niet. Ik zal binnenkort ook weer even met mijn tante praten, dat dit echt niet meer gaat en ga dan proberen met haar een oplossing te bedenken.. Zij is natuurlijk meer buitenstaander dan mijn moeder, dus ziet ook wel echt in dat hij verslaafd is.

Mijn moeder en stiefvader hebben het er eigenlijk nooit over, alleen als hij weer in een vervelende bui is, dan gaan ze met z'n tweeën tegen hem dreigen, nog 1x en dan schoppen we je eruit... Inmiddels zijn we al 10x verder en zit hij hier nog vrolijk in huis.

Regels en kostgeld kennen we hier niet eigenlijk in huis... Daardoor is m'n zusje echt zwaaaar verwend en krijg ALLES wat ze wilt... Ik was ook erg verwend, kon op m'n 14e tot 4 uur snachts op stap, dat soort dingen, maar vind zelf dat ik dat zelf goed opgeknapt heb en nu aardig zelfstandig ben. Ritueel en regels zijn hier dus vrijwel niet, ik heb ook een tijd foute dingen gedaan, maar ik zag in dan het fout was.. Mijn broer was eigenlijk altijd de onderste, ik was verwend met mijn pony's en ik kreeg (voor m'n zusje) alle aandacht en hij niks... Hij heeft nooit aandacht gehad en was altijd de 'slechtste' (is dat het juiste woord?), daardoor is het gekomen, denk ik...

Ik denk dat dat best is zo kan zijn dat hij hierdoor aan de drugs is gegaan.
Laat hem zien dat je weet dat hij altijd de 'slechtste/laagste' is geweest en dat je het niet goed vindt dat dat is gebeurd. Zeg hem dat hij hetzelfde verdiende/verdient als jij. Dit zal hem zó goed doen! Geloof me! Als je dit tegen hem zegt, betekent het heel erg veel voor hem. Zet dat eventueel in je brief als je die gaat schrijven.
Ik denk dat hij door zich 'slecht' te gedragen (onbewust?) aandacht zoekt, wat eigenlijk heel goed te begrijpen is. Hij voelt zich achtergesteld, en dan gaan ze hem nu vertellen dat ze hem eruit gaan schoppen :(:)

Vertel je moeder (en jezelf

) dat jullie moeten stoppen met roken als jullie je broer willen steunen. Dan laten jullie je steun echt zíen, dan wordt het meer dan alleen woorden.

**Geplaatst**: 17-12-13 01:15

Geplaatst: 17-12-13 01:15

Tja je moeder en broer zitten in dezelfde fase: ontkenning.
Dat is heel lastig als buitenstaander (lees: niet-ontkenner) te doorbreken. Dat lukt ook niet met woorden, dan krijg je een welles-nietes spelletje.
Je moeder wilt er net zo min aan dat je broer verslaafd is als je broer zelf.

Uit de ontkenningsfase moet je zelf komen. Doordat je in de problemen raakt. Dit geldt dus zowel voor je moeder als voor je broer. Wil je dus tot je moeder doordringen, zul je er dus voor moeten zorgen dat zij ook in de problemen raakt met haar verslavingsondersteunend gedrag.
En laat dat nou een rol zijn, waar jij als dochter zijnde niks te maken mee hebt.

Wel kun je natuurlijk voor jezelf en je zusje opkomen op de momenten dat je broer boos is. Dat hij niet aan z'n trekken komt is zeker geen reden dat hij maar over iedereen heen mag walsen. Als je van jezelf niet de confronterende persoonlijkheid hebt, kun je op die momenten ook naar je stiefvader/moeder toe gaan: 'ik voel me niet veilig en ik vind het ook niet veilig voor m'n zusje', kun je er iets aan doen?'

Blowen zorgt voor een isolement, het gedrag van je broer op z'n slechte momenten ook. En isolement houdt blowen weer in stand. Blijf dus wel het contact zoeken op de momenten dat hij dat wilt. Je keurt het blowen en zijn gedrag af, maar hem niet. Laat dat hem ook heel duidelijk wezen.
Beetje liefde doet soms wonderen.

**Geplaatst**: 17-12-13 15:41

Geplaatst: 17-12-13 15:41

Een coke verslaafde sneller te kunnen stoppen? Echt niet!!

Ex vriend van een vriendin van mij heeft haar keer op keer voor lopen liegen, afgelopen augustus is ze er achter gekomen en is hij haar zelfs aangevallen en wel waar hun 3 jonge kinderen bij waren

.

Zij is natuurlijk weg gegaan met de kinderen maar hij laat zelfs nu nog steeds haar niet met rust, zij zegt ook i.p.v. dat ie zich om zijn kinderen bekommert en haar haar eigen leven terug geeft i.p.v. haar leven maar te blijven zuur maken bladiebla.

Het is een tijdje (lees: een bijna 2 weken) goed gegaan maar daarna barstte zijn agressie weer uit en is haar weer aangevallen, politie had hem haar huis uit gezet.

En een moeder die haar bloedeigen kind op straat te schoppen, ik geloof dat dat geen enkele moeder zo gemakkelijk af zal gaan.

Wel vind ik dat jou moeder nog te lief is voor haar zoon, ze moet hem geen ene cent meer geven en hem laten weten dat op toch echt op is!!

Maar wat ik me af vraag rookt hij ook wiet bij jullie jongere zusje dan? Zo ja, dat zouden ze hem moeten verbieden want dat vind ik toch echt wel een not done!

En kweekt ie zijn wiet samen met zijn vrienden in een of ander woonhuis/appartement? Zo ja, dan zou ik er een melding van maken bij de WBV, tenminste zou ik wel doen dan wordt dat allemaal ontruimd en weggegooid.

Maar het beste is nog dat je broer uit de huidige situatie van zijn nu ''verslaafde'' vrienden clubje weg gehaald wordt. Snap niet dat je moeder het wil in zien.

Sterkte

**Geplaatst**: 17-12-13 15:48

Geplaatst: 17-12-13 15:48

XFiemoX schreef:
Een coke verslaafde sneller te kunnen stoppen? Echt niet!!

Ex vriend van een vriendin van mij heeft haar keer op keer voor lopen liegen, afgelopen augustus is ze er achter gekomen en is hij haar zelfs aangevallen en wel waar hun 3 jonge kinderen bij waren .

Zij is natuurlijk weg gegaan met de kinderen maar hij laat zelfs nu nog steeds haar niet met rust, zij zegt ook i.p.v. dat ie zich om zijn kinderen bekommert en haar haar eigen leven terug geeft i.p.v. haar leven maar te blijven zuur maken bladiebla.

Het is een tijdje (lees: een bijna 2 weken) goed gegaan maar daarna barstte zijn agressie weer uit en is haar weer aangevallen, politie had hem haar huis uit gezet.

En een moeder die haar bloedeigen kind op straat te schoppen, ik geloof dat dat geen enkele moeder zo gemakkelijk af zal gaan.

Wel vind ik dat jou moeder nog te lief is voor haar zoon, ze moet hem geen ene cent meer geven en hem laten weten dat op toch echt op is!!

Maar wat ik me af vraag rookt hij ook wiet bij jullie jongere zusje dan? Zo ja, dat zouden ze hem moeten verbieden want dat vind ik toch echt wel een not done!

En kweekt ie zijn wiet samen met zijn vrienden in een of ander woonhuis/appartement? Zo ja, dan zou ik er een melding van maken bij de WBV, tenminste zou ik wel doen dan wordt dat allemaal ontruimd en weggegooid.

Maar het beste is nog dat je broer uit de huidige situatie van zijn nu ''verslaafde'' vrienden clubje weg gehaald wordt. Snap niet dat je moeder het wil in zien.

Sterkte

Ik denk zelf dat de moeder het niet wil inzien omdat ze haar eigen verslaving (roken) ook wil ontkennen. Ik denk dat ze beseft dat het heel hypocriet zou zijn om de broer van TS te bestempelen als verslaafde terwijl ze het zelf ook is.
Ik vind ook dat hij geen wiet zou moeten roken bij het jongete zusjs. Ik vind dat er helemaal niet gerookt moet worden bij het jongere zusje in de buurt, dus ook geen sigaretten.

Ik keur het gedrag van de persoon die je in je bericht beschrijft natuurlijk niet goed, maar zou het niet uit wanhoop zijn dat hij zijn (ex)vriendin aanviel? Uit wanhoop om het verlies van zijn kinderen?

**Geplaatst**: 17-12-13 16:13

Geplaatst: 17-12-13 16:13

@ stabledoor iemand die middelen gebruikt verliest de realiteit, leeft in een wereld die niet echt is en heeft waanideeen.

**Geplaatst**: 17-12-13 16:20

Geplaatst: 17-12-13 16:20

Ceriadwen schreef:
@ stabledoor iemand die middelen gebruikt verliest de realiteit, leeft in een wereld die niet echt is en heeft waanideeen.

Ik denk dat alle verslavingen zo ontstaan, mensen zoeken een uitlaatklep en willen ontsnappen uit de werkelijkheid. Maar ook een verslaafde heeft gevoel. Je kinderen die bij je weg gehaald worden is zo'n beetje het ergste wat je kan overkomen. Dan zullen er veel mensen zeggen 'dat heeft hij zelf veroorzaakt', maar juist doordat verslaafden heel lang in de 'ontkenningsfase' zitten hebben ze niet door dat ze over de grens gaan. Ja, hij heeft het zelf veroorzaakt, maar als het kon zou hij het vast terug willen draaien. Je kan niet 1-2-3 'stoppen' met verslaafd zijn. Je bent niet verslaafd omdat je het leuk vindt. Als een verslaafde uit de 'ontkenningsfase' is, begint het moeilijkste gedeelte nog... het afkicken. Als er dan geen mensen zijn die je steunen, lukt het ook hoogstwaarschijnlijk niet.

**Geplaatst**: 17-12-13 17:04

Geplaatst: 17-12-13 17:04

Wat een vervelende situatie TS. Het goede nieuws is dat hij aan softdrugs ''verslaafd'' is en niet aan harddrugs. Harddrugs zorgt voor zowel een lichamelijke als een geestelijke verslaving, terwijl je aan softdrugs alleen geestelijk verslaafd kan zijn (net als een gokverslaving bijvoorbeeld). Softdrugs zijn ook niet gevaarlijk, omdat je niet kunt overdoseren. Wiet en hasj hebben geen invloed op je autonome zenuwstelsel (hersenstam, die o.a. ademhaling en spijsvertering regelt), in tegenstelling tot bijvoorbeeld alcohol, die daar wel invloed op uitoefent. Aan alcohol kun je dus ook doodgaan als je overdoseert, en van wiet en hasj is dat onmogelijk. Omdat softdrugs lichamelijk niet gevaarlijk zijn is het legaal. Omdat je wiet over het algemeen rookt, heeft hij daarnaast natuurlijk een nicotineverslaving, net als alle andere mensen die sigaretten roken. Je hoeft dus (op het feit na dat hij rookt, wat altijd slecht is voor je longen) niet te vrezen voor de lichamelijke gezondheid van je broer.

Ik hoop dat deze informatie je enigszins geruststelt, mocht je dit nog niet weten. Verder denk ik, als hij geen psychische hulp accepteert, het zinnig is voor hem om een opleiding te volgen of te werken. Vaak zie je dat jongvolwassenen vrij veel alcohol/softdrugs nuttigen, maar hier mee minderen naarmate ze in een werkritme komen.

**Geplaatst**: 17-12-13 17:19

Geplaatst: 17-12-13 17:19

Wat je zelf kunt doen als hij weer vervelend en agressief is: bel de politie. Bij een melding of aanklacht van huiselijk geweld komt niet alleen de politie even met hem praten (wat al een flinke schrik voor hem kan zijn), maar ook het maatschappelijk werk wordt ingeschakeld. Dit zou ook een ingang kunnen zijn voor verdere hulp voor hem en het gezin.