
… ik weet het, rare titel…

Verhaaltje vooraf; We wonen niet samen, dus de weekenden zijn we bij elkaar. Ik bij hem of hij bij mij.
Vorige week werd ik even stiekem gepeild. Hoewel… stiekem ook niet echt.
‘Wat vindt jij van Valentijnsdag?’
Waarop ik, subtiel als ik ben, antwoordde; ‘Daar doe ik niet aan hoor, dat commerciële prutsmuts! Het is een dag voor geheime aanbidders..’ etc.
Afgelopen weekend zaten we lekker t.v. te kijken waarop hij zegt: ‘Trouwens, ben je niet wat vergeten? Het is 9 februari!’ en hij keek me verwachtingsvol aan, met een blik van; ‘Dat weet je toch?’
Ik dacht *kakkkkkkk kak kakkk*!

Wat ben ik vergeten?
Wanneer hadden we onze eerste date?
Is het al een ''viering''?
Is er iemand jarig?
Een speciale dag?
Had ik iets moeten doen?
Moest ik ongesteld worden?
WAT IS ER!?
Hij hoorde mijn hersens denk ik kraken en liep al schuddend met zijn hoofd richting de slaapkamer.
Hoe hard ik ook nadacht, ik kon niks bedenken wat ook maar iets te maken had met deze datum.
Komt hij terug lopen met een doosje…


Nadat ik 5 minuten gestrekt heb gelegen van het lachen, heb ik de doos opengemaakt…
Er zat van alles en nog wat in, maar als eerste zag ik een ‘Love-handschoen’

Waardoor ik dus weer aan de beademing kon.
1 handschoen waar je dan alletwee 1 hand in kon stoppen. Geniaal…
Maskertjes, bodylotion, haarspray, antiklit (voor mensen


Al met al…
Ik vond het toch wel heel erg lief, voel me vreselijk gelukkig en ben zo ontzettend blij met deze man






En ik kan natuurlijk stiekem niet wachten tot 9 februari 2014
