Vol goede moed gisteravond de spullen ingepakt, al op tijd naar bed om vanmorgen vroeg te vertrekken. Zin in!!!!!
De reis ging voorspoedig, het bleek mooi weer te worden en Mumford and Sons vergezelde ons!
Maar toen we in de buurt van Winterberg kwamen werden we onaangenaam verrast door gele nummerplaten om ons heen, steeds meer en meer als bijen naar hun korf. Eenmaal in de buurt van Winterberg gekomen, wat al 45 minuten duurde in plaats van 30 minuten kwamen we op 7 kilometer van het centrum tot stilstand... Natuurlijk hadden wij niet als enige door dat het mooi weer zou worden en dat er verse sneeuw lag... Chaos!!! Complete CHAOS!
Maar wij lieten ons niet kennen, we moesten en zouden naar Winterberg gaan!! Dus omgekeerd en met onze beste kaartleesskills hebben we een tussendoorroute gevonden. Wij helemaal blij dat we er uiteindelijk waren, jeuj! Gauw een skiverhuur gevonden en na passen en doen schoenen meegekregen die niet bepaald lekker zaten maar ach, dat mocht de pret niet drukken, we waren inmiddels in Winterberg!!!!
Juist, winter en een berg, die het onfortuinlijke lot had om dichtbij Nederland te liggen. Aangezien de auto's die we tegen kwamen niet bepaald leeg waren, was het retedruk!!! De berg was nauwelijks te zien, volgepakt met honderden mensen die aan het skiën waren, een poging waagden of dachten het te kunnen. Vooral die laatste categorie moet je niet onderschatten. Geen rem, geen stuur en vooral geen idee wat ze aan het doen zijn!!
Afijn, de skilift, nog zo'n uitdaging. 20 minuten wachten op de lift is niet grappig, zeker met temperaturen van -6 in de zon en -10 in de schaduw. En dan wordt je geduld nog extra op de proef gesteld door diezelfde asociale Nederlanders die ongegeneerd voordringen. Maar ach, je staat toch al te wachten tot je een ons weegt, wat maken die paar minuten extra dan ook nog uit hé!
Eindelijk, na al die tijd sta je boven! Nog onwennig om je heen kijkend waar je in hemelsnaam naar toe wilt staan er wel borden maar de pistes zelf zijn niet aangeduid. Ik ben een verwende Nederlander met het richtingsgevoel van een aap dus ik heb borden nodig, borden ja!! Dus dan storten we ons ergens maar naar beneden met het doel om op het hoogste punt te komen. Dat was een levensgevaarlijke klus! Die skiërs die denken te kunnen skiën moet je ontwijken, plus de skiërs die denken te skiën die ergens voor pampus op de grond liggen, en dan ook nog de verloren skies ontwijken, en als je pech hebt nog een stok! Nou succes!!!
Gelukkig, we zijn beneden aangekomen, in een tijd van maar liefst 1,5e minuut! En dat is geen record, nee de pistes zijn gewoon ontzettend kort! als je net een beetje gang hebt, kun je weer op de rem gaan staan omdat iedereen dat doet want ja je moet niet te snel skien bij een skilift met 100 mensen er omheen. Verdikkie(ok, op dat moment vloekte ik iets heel anders, iets met klote- en poedersuiker maar dat klinkt zo banaal) weer 20 minuten wachten! Ondertussen nog lopende skiërs ontwijken, je weet wel, die dachten het te kunnen, maar blijkbaar toch niet.
Dus, weer 20 minuten wachten. Inmiddels heb je het koud want aangezien je nog niet echt heb kunnen skiën warm je bij deze temperatuur niet bepaald op.
Eindelijk aangekomen op de volgende afdaling, wat fijn. Een sneeuwscooter met banaan(brancard) komt al voorbij, echt een leuk vooruitzicht.
We ploeteren weer naar beneden, mijn enthousiasme maakt plaats voor ergernis als ik door een stuurfout van een skier die denkt te kunnen skiën plotseling uit moet wijken en bijna een klein kindje ondersteboven ski.
Nadat we nogmaals zeker tweemaal een kwartier moeten wachten op een lift naar boven daalt het niveau tot een dieptepunt als blijkt dat de lift die we dachten rustiger te zijn nog het meest druk is van allemaal. Ik geef het op! Joolien wil naar huis!!!
Dus, op naar huis aangezien vriendlief het na 1,5 uur(ja we waren dus al 1,5 uur bezig, 4 pistes verder!!!) ploeteren ook helemaal zat is. Rustig gaan we naar beneden, hard kan niet heb ik al gemerkt want dat is levensgevaarlijk. Als ik even niet oplet, want dat doe ik nu eenmaal niet als ik langzaam ga kom ik terecht op een ijsplaat en glij ik gemeen onderuit. Alsof het nog niet erger kon!!! Stomme Winterberg! Rot op met je skiën, ik wil naar huis!!!!! GRRRRRR!!
Met een blauwe heup en gevoelloze voeten van de slecht passende schoenen komen we beneden aan, waar we overigens het laatste stuk moeten prikken omdat iedereen wederom in de ankers gaat omdat de skilift over 100 meter aan doet...
Zo fijn om de skischoenen weer uit te hebben en het gevoel terug te krijgen in je tenen. Op naar de auto en weg, ik wil weg!!! Opwarmen, aangezien mijn lichaamstemperatuur tot het minpunt is gedaald

Eindelijk rijden we weg, maar worden opgeschrikt door een ambulance die met gillende sirenes voorbij komt. Dat zal wel weer zo'n skier zijn die denkt te kunnen skiën...
Dus, nooit meer een dagje Winterberg voor ons op de zaterdag. Het was een grote teleurstelling zoals jullie zullen begrijpen.
