
Vanmiddag had ik een staarmomentje met een roodborstje, tranen in de ogen. Ik loop door een schitterende laan met mooie herfstkleuren, ontroerd. Gister een geweldig mooie stormlucht, ik word helemaal gek van enthousiasme en tranen in mn ogen. M'n kat kijkt me lief aan, tranen in m'n ogen, m'n vriend kijkt me lief aan, sterker nog hij ligt nu schattig op de bank te slapen, tranen in de ogen. Ook als ik over m'n liefde praat raak ik altijd ontroerd(nu ook, lordie!).
Is dat een nasleep van een depressie of ben ik gewoon zo gelukkig dat ik overal extreem van geniet?
