Geplaatst Papa, een jaar later en toch denk ik elke dag nog aan je.. anderhalf jaar geleden werd je ziek.. na lang zoeken de uitslag... kanker... geschokt verslagen.. papa niet jij! iedereen, maar niet jij! jij zou samen met mama oud worden en dan nu kanker.. kan dat? eind september vertelden ze ons, je zou nog +- een half jaar leven. en 2 maand later, geheel onverwachts overleed je.
En toch weet je dat het goed is zo. niet dat je ziek werd, maar toch dat het zo snel ging.. We herinneren je nog zoals je was, met snor, met haar, zoals je was. Chemo's was geen tijd meer voor. Je was iedereen te snel af..
Papa, een jaar later.. er is zoveel gebeurt, ik wou zo graag nog zoveel dingen aan je laten zien. samen met je willen doen.. Ik mis je! onze humor, lekker een poos zeuren over niets.. Met je mee op de vrachtwagen, slapen op de boot, crossen door zweden, turf halen en weer om.. Gezellig met je in de auto zitten. kijken hoe het gewas er bij ligt.. Pap, steeds bedenk ik, eventjes aan papa vragen of/hoe/waarom... en daarna bedenken tja dat word hem niet meer nu.. Met ons allen gezellige dingen doen, blij zijn dat je vrijdags weer thuis kwam.. het weekend gezellig met ons allen zijn!
Papa, kon je nog maar weer zien.. je gewoon een knuffel geven. zeggen hoeveel ik van je hield, wat je voor me betekende en ik wil nog zoveel dingen aan je laten zien!
Lieve papa, ik mis je!
Wat een liefde spreekt er uit jouw tekst!!!!
