Bokt.nl

**Geplaatst**: 07-11-03 19:11

Geplaatst: 07-11-03 19:11

Mijn moeder is overleden aan de gevolgen van kanker.
Ookal is het 23 jaar geleden en was ik nog maar 8 toen ze ging, ik mis haar nog heel vaak!!!

Heel veel sterkte! Ach gut

**Geplaatst**: 07-11-03 19:38

Geplaatst: 07-11-03 19:38

Mijn vader is doodgegaan op mijn 7e...
Hij was toen 37 en is toen hij een concert gaf aan een hartaanval overleden..
Toen miste ik hem heel erg maar nu eigenlijk lang niet zo...

Sterkte!

**Geplaatst**: 07-11-03 19:51

Geplaatst: 07-11-03 19:51

Een oom van mij is als gevolg van Longkanker zo'n 20 jaar geleden overleden.
Mijn moeder heeft beenmergkanker en zit in een behoorlijk vergevorderd stadium. Ze is er dus nog wel, maar voor hoe lang?

**Geplaatst**: 07-11-03 20:00

Geplaatst: 07-11-03 20:00

mijn oma is 2 jaar geleden overleden aan een hersentumor, daar heb ik het ook erg moeilijk mee gehad. Op haar begrafenis heb ik dona nobis pacem gespeeld op de dwarsfluit. Maar vlak voor ze dood ging, heeft ze een gedichtje geschreven, en dat kwam op de kaart. Het heeft mij altijd erg opgebeurd, en niet alleen bij haar dood, maar ook bij de dood van anderen:
En als ik dood ben,
treur dan niet.
Ik ben niet echt dood,
moet je weten,
het is slechts mijn lichaam
wat ik achterliet.
Dood ben ik pas,
als jij mij bent vergeten.

Zo zie ik het ook, na de dood leeft haar geest nog voort, en ik heb ook nog wel contact met haar.
Jij kunt ook nog altijd contact met je vader zoeken als hij niet meer op aarde is. Zijn geest blijft vast nog wel over jou en je familie waken. Dood is hij pas als jij hem bent vergeten.
En je mag mij ook altijd pben om je hart te luchten.

**Geplaatst**: 07-11-03 23:44

Geplaatst: 07-11-03 23:44

Op dit moment is m'n vader tussen m'n vingers door aan het glippen.
Hij zat al in een terminaal stadium, heb er weleens een aanverwant topic over geopend http://www.bokt.nl/forums/viewtopic.php?t=148656&highlight=, maar het begrip terminaal is natuurlijk ook nog vrij rekbaar.
Nu is het zover dat het heel tastbaar begint te worden.
Ik (en met mij de rest van het gezin) mag blij zijn als hij volgende week nog onder ons mag zijn maar ik ben bang dat hij zelfs dat niet meer gaat halen.
Dit weekend komen ze nog extra zuurstof brengen maar die man is gewoon he-le-maal op. Kanker heeft zijn lichaam uitgeteerd en hij ligt daar op z'n einde te wachten.
Gelukkig hebben wij nog veel kunnen praten de afgelopen tijd en elkaar heel veel kunnen vertellen. Het is een vreselijk moeilijke tijd en het neemt totaal bezit van mij.
Wat is al het andere nu ineens onbelangrijk. Succes, competitie, concurrentie, presentatie, what the hell......

**Geplaatst**: 08-11-03 07:55

Geplaatst: 08-11-03 07:55

Mijn vader is 7 jaar geleden overleden aan prostaat kanker Verdrietig

, ik was toen 9, ik heb alles (5jaar) van dichtbij meegemaakt Verdrietig

, en heb ook veel in mijn leven erdoor verpest Verdrietig

.
Heb er vroeger veel slapenloze nachten van gehad, en nachtmerrie's.
Ook de tijd na het overlijden van mijn vader was erg.
Mensen die met Kanker scholden maakte me gek.
Kinderen die zeiden "Jij hebt lekker geen vader meer" Of "Loop maar niet te dicht bij haar, d'r vader heeft een besmettelijke ziekte"
Ik had een vriendje al heel lang, die maakte het uit, zijn moeder zei "ze is niet zo'n goed meisje voor je, en ze heeft geen vader meer"
Op een gegeven moment raakte ik heel snel geirriteerd en ging ik veel door het lint als mensen met kanker scholden.
Ik had geen vriendinnen omdat ik aggeresief was, en aan jongens, als meisje van die leeftijd, had ik ook niet veel, er was maar 1 iemand die mij begreep, en dat was mijn beste vriend Mathieu, zijn moeder overleed een paar maanden gelden nog.

Zijn moeder deed veel voor mijn vader, was zo een goed mens Lovers

Ook mijn opa overleed een paar jaar daarna (na mijn vader, zelfs bijna op de zelfde datum Scheve mond

), ook daar heb ik alles van mee gemaakt.
Ik kreeg allemaal flashbacks en weer het zelfde liedje als met de dood van mijn vader. (nachtmerries etc.)
Zo zijn er nog een paar mensen overleden waar ik veel van hield, en nu kan ik me minder snel hechten aan mensen, omdat ik bang ben ze te verliezen Verdrietig

.
Mijn scholen heb ik verpest, mijn motivatie is helemaal weg, al zou ik zo graag naar school willen, dat zit er niet in voor mij, vandaar dat ik wacht tot ik 17 ben, zodat ik maar 1 dag in de week naar school hoef.
Als je meer wilt weten van mijn ervaringen met dit soort dingen kun je me pbèn want ik kan hier nog veel meer vertellen, maar niet iedereen hoeft mijn verleden te weten..

dat is te gevoelig Verdrietig

Heel veel Liefs van mij Kusje