Geplaatst Want we hebben het natuurlijk WEER speciaal gedaan, daar heb ik immers een patent op!
Ik had vooraf geen enkel signaal dat er iets stond te gebeuren, dus toen ik vannacht om klokslag 2 uur wakker werd uit een droom die eindigde met dat ik in mijn broek plaste en voelde dat ik het echt liet lopen en ons bed kletsnat pieste, dacht ik alleen heel slaapdronken 'Gadverdamme zeg!' en wankelde naar beneden om in de wc verder te plassen. Ik glibberde bijna de trap af met de slierten vlies nog om mijn benen voor ik door had dat mijn vruchtwater was gebroken, zeer handig finaal naast het zeil dat ervoor speciaal in bed lag
Dus weer lekker terug mijn bed in, waar de weeen gelijk rond de 5 minuten begonnen, het was een relaxte start om zo nog even rustig te liggen en een boekje te lezen want eea was nog prima op te vangen. Na een minuut of 40 toch maar even naar de vroedvrouw gebeld dat ik bezig was aan de bevalling, want dat hoort bij weeen om de 5 minuten en ook bij gebroken vruchtwater als je kindje nog niet ingedaald is en Enya heeft ook iedereen verrast met haar snelheid.
De vroedvrouw vroeg of ik wilde dat ze nu kwam of dat we het nog een uurtje aankeken en dan terugbelden. Hmmmm, tja, ik kon het nog prima zelf opvangen dus voor mij hoefde ze niet per se nu te komen...
Nou ja, op een gegeven moment maar naar de badkamer beneden voor een dringend toiletbezoekje. De badkamer had ik verlicht met alleen waxinelichtjes dus dat was wel sfeervol en intiem. De weeen kwamen ook gelijk een stuk sneller achter elkaar, er zat weinig pauze meer in en het werd ook pijnlijker.
Terug in de slaapkamer zwakten de weeen terug af dus bleef ik maar in de badkamer en ging in bad zitten. Heerlijk in warm water met regelmatig een pijnlijke wee, waarbij ik tegen de baby aan het kletsen ging. Een bevalling is tenslotte iets wat je ook samen met je kindje doet. Ons bad heeft een hoge wand dus ik was een beetje bang dat ik er later niet meer uitkon dus op een gegeven moment er maar uit en afdrogen. Al staande werden de weeen erg heftig en kwamen direct achter elkaar dus ik zei tegen mijn vriend dat hij beter nu de vroedvrouw kon bellen.
Die vroeg klaarblijkelijk naar de frequentie en hij zei
:'Voor zover ik kan horen om de paar minuten.' Maar terwijl hij ophing kwamen er al persweeen! Er zat weinig meer op dan meepersen en op een gegeven moment kwam het hoofdje er al uit, wat ik met mijn handen tegenhield. Dus ik riep mijn vriend, 'Vang hem mee op, vang hem mee op!' Hij vroeg mij om door mijn hurken te zakken maar dat kon ik dus echt niet meer, dus samen hebben we dat glibberende lijfje naar de grond (ja, met een kraammatrasje natuurlijk!) gebracht en daarna heb ik het opgepakt. De vroedvrouw kwam net aanrijden en mijn vriend deed de poort open met de mededeling dat de baby er al was, terwijl ik met warme doeken eromheen het kindje, nog met de navelstreng eraan vast want de placenta zat er nog wel in, dicht tegen me aanhield zodat het niet teveel zou afkoelen.
Mijn vriend heeft de navelstreng doorgeknipt en ik ben uit de badkamer naar de bank gebracht om daar de placenta af te wachten en de baby de eerste melk te geven, terwijl de vroedvrouw de badkamer schoonmaakte (wel een beetje zonde dat ik 13 weken lang fanatiek elke dag poetste en dat ze dan aankomt in een badkamer die eruit zag als een decor uit de Chainsaw Massacre ofzoiets).
Dus geboren na een zwangerschapsduur van 38 weken en 5 dagen, op 29 augustus 2012, kwart voor 5 in de ochtend, wederom staand in een badkamer en wederom grotendeels alleen en compleet zonder professionele hulp, maar ook wederom een gemakkelijke en snelle bevalling, van dit keer slechts 2 uur en 45 minuten:
Onze eerste zoon, Viggo, 3 kilo 220 gram.
Moeder en kind stellen het wel, ik lig hier lekker op bed voor jullie te typen, Viggo ligt naast me te slapen.
De vader is nog van de shock aan het bekomen dat hij mee een bevalling heeft helpen afronden
