Wat een hoop mensen hebben hier ook mee te maken (gehad) zeg
Joolien schreef:Poeh wat heftig, omdat ik het zelf ook meemaak momenteel. Ik vermijd het alleen als ik het aan voel komen, dan maar niet naar de supermarkt.
Wat ik me afvraag, gaat het bij jou soms wel goed als je toch gaat? Ik ben dus echt bang voor zulke aanvallen en vermijd het koste wat het kost, dus ik ben benieuwd waarom je het toch probeert. Vind het best knap.
Zelf ken ik het huilen en de bijbehorende hoofdpijn, die maakt je nog gekker. Donderdag nog gehad, het put je uit...
Toen ik net mijn burn out had durfde ik niet meer naar buiten en ben begonnen met de hond uit laten in de wijk. Op den duur uitgebreid met boodschappen doen met moeders, rond de kerst dus ontzettend druk, voelde mij alles behalve goed en heb aan het winkelwagentje gehangen en stug volgehouden. Daarna heb ik besloten dat ik ook alleen boodschappen kon doen en ging ik elke dag wat halen, al was het een pakje sigaretten. Toen moest ik weer aan het werk en heb ook clienten die boodschappen gedaan wil hebben, de ene bij de lidle de ander bij c1000 en weer een ander bij de AH. Zo doende moest ik toch wel en als ik mij niet goed voelde worden zei ik gewoon tegen de clienten dat de laatste artikelen uitverkocht waren, misschien slecht maar moest gewoon weg uit de winkel. Een aantal weken terug moest ik voor mijzelf boodschapjes doen en kreeg ik ook weer weken benen maar gewoon doorgelopen en alle andere dagen (jaja ga nog steeds bijna elke dag naar de winkel) gaat het gewoon goed. De keren dat het goed gaat hou ik altijd in mijn achterhoofd maar zo heftig als het gisteren was is het eigenlijk nog nooit geweest. Het was nu een combi van hyperventileren en een paniekaanval. Maar ik leef nog steeds dus ooit zal het over gaan. Ik wens je veel sterkte en gewoon blijven vechten he, we zijn zelf de gene die ons gek maken.
Izmir_Condor schreef:Ook ik herken dit verhaal. Ik heb sinds ongeveer een jaartje chronische hyperventilatie, en heb deze aanvallen redelijk vaak gehad. Uiteindelijk zijn ze wat afgenomen, maar soms krijg ik ook nog een terugval. Wat mij op zo'n moment helpt is praten, praten praten praten, al gaat het over de politiek ofzo. Ik weet niet of je wel eens hebt geprobeerd om op het moment dat je de paniekaanval aan voelt komen, afleiding te gaan zoeken? Ik heb daar redelijk goede ervaringen mee. Als ik op de fiets zo'n aanval krijg of op school bel ik meestal m'n vader, die kan me wel goed geruststellen. Verder idd voorleggen aan de psych, misschien heeft hij/zij nog wat goede tips voor je. Vraag hem/haar misschien eens voor ontspanningsoefeningen? Of een soort stappenplan om de aanval tegen te houden ? Daar heb ik vrij veel baat bij gehad.Als je verder nog vragen hebt staat ook mijn inbox altijd voor je open, en verder wens ik je heel veel succes en sterkte!
Ik had helaas niemand om tegen te praten op dat moment. Later het personeel
Gamova schreef:Wat enorm rot voor je, herken je verhaal.
Ik werkte alleen in de AH en de eerste aanval kreeg ik tijdens het werken. Was heel onverwacht; van me goed voelen ging ik binnen 2 minuten over naar niet meer kunnen lopen, het gevoel dat ik flauw viel, trillen en helemaal slap worden.
Uiteindelijk is bij mij een burn out vastgesteld maar daarnaast speelt hyperventilatie een grote rol.
Ik weet niet in hoe verre jouw psych hiermee kan helpen maar ik loop voor mijn ademhaling bij een fysio die gespecialiseerd is in psychosomatische fysiotherapie, dus niet alleen op lichaam maar ook op geest gericht.
Dit helpt voor mij heel erg met het 'opvangen' van de paniekaanvallen en met het op tijd herkennen van een aanval.
Natuurlijk is het helemaal per persoon verschillend, en de weg is voor de een een stuk langer dan de ander. Stond er zelf ook sceptisch tegenover maar begin nu eindelijk te merken dat het resultaat heeft nu ik zowel met mijn psycholoog als met mijn fysiotherapeut aan de slag ben.
Heel veel sterkte en voor meer vragen staat mijn inbox open

Ik ben benieuwd wat de psych morgen te vertellen heeft wat het beste met dit te doen.