Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 04-07-11 23:56

Even met beide benen op de grond gezet geworden.

Geplaatst door de TopicStarter : 04-07-11 23:56

Hallo allemaal.

Ik moet dit even van mij afschrijven. Misschien heeft iemand tips voor me hoe ik hiermee moet omgaan.
Sorry als het warrig staat geschreven. Maar ik ben nog steeds erg van streek.

Ik was vandaag aan het werk net zoals een normale andere dag. Totdat er dit gebeurde.

Ik reed met het golfkarretje over de camping heen en stopte even bij een collega in het toiletgebouw. Ik had een sleutel gevonden en wilde even weten of hij wist waarvan die was. Ondertussen liepen we kletsend naar buiten toe. Links van ons stonden een man en een vrouw.

In 1 keer hoorde we iets van een soort schreeuw en zagen we die man omvallen. Dus zijn we er meteen heen gerend.
Toen we daar waren hoorde we dat die man raar aan het ademen was. Het klonk net alsof hij aan het snurken en aan het knorren tegelijkertijd was.
Mijn collega was ondertussen naar het hoofdgebouw gereden om de baas te waarschuwen. Toen hij weg was kreeg meneer een adem stop en begon blauw te worden. Ik heb toen meteen de ambulance gebeld. Die vertelde me wat er moest gebeuren en wilde ook de ademhaling van de meneer horen. Want ondertussen had hij weer een hartslag en deed hij nog steeds raar ademen.

Binnen 10 min(na de val) was de ambulance en mijn collega er weer en had meneer ondertussen geen hartslag meer. Ik heb 7 jaar geleden voor de laatste keer een cursus gehad en wist niet wat ik moest doen. Ik voel me enorm schuldig dat ik meneer niet heb kunnen helpen.
Na mijn tel was de ambulance er binnen 6 min. Dit leken wel uren.

Toen het ambulance personeel en mijn collega de meneer begonnen te reanimeren heb ik zijn vrouw meteen in de golfkar gezet en ben ik erbij gebleven.
Ondertussen waren er nog 2 campinggasten bijgekomen. Waarvan 1 bij de vrouw ging zitten en 1tje mee ging helpen met reanimeren.
Toen die campinggast bij de vrouw zat ben ik vriendelijk gaan vragen aan andere campinggasten of ze terug wilde gaan naar hun plaats en niet wilde toekijken. Aangezien dit pijnlijk was voor de mevrouw.

Af en toen ben ik eens gaan kijken bij de meneer en moest op een moment ook even helpen met het infuus vasthouden. In de tussentijd was er ook een ambulance motor erbij gekomen en die lag ook op de grond die meneer te reanimeren en etc.

Ondertussen bleef ik maar rondrennen tussen de meneer, mevrouw en toekijkende campinggasten.

Nadat er een 3de ambulance bij was gekomen hebben ze meneer dood verklaard. Helaas heeft alle hulp niet mogen baten.
Toen ik dat hoorde heb ik de mevrouw met rust gelaten en heeft de ambulance broeder met haar gepraat. Dit is toen de 1ste keer geweest dat mevrouw begon te huilen.
Ze vertelde me al alsof het een film was waar ze zelf inzat en niet wist wat ze moest doen.

Ze hebben meneer toch meegenomen met de ambulance. Dit wilde ze eerst niet doen. Mevrouw mocht ook mee en ze hebben haar later terug afgezet op de camping.
Toen mevrouw en meneer wegwaren ben ik naar de campinggasten gelopen die meegeholpen hebben met het reanimeren en steunen van de vrouw.

Ik heb ze toen bedankt voor alle hulp en verteld dat meneer het niet gehaald had.
Toen dit alles gebeurd was ben ik zelf in huilen uitgebarsten. En heb meteen mijn ouders gebeld en mijn vriend een sms gestuurd omdat hij niet kon oppakken.

Nu nog steeds zie ik de hele film voor me. Ik zie die man gewoon liggen en voel me enorm schuldig dat ik hem niet gereanimeerd heb.

Ook voel ik me schuldig naar mevrouw toe. Omdat ik steeds denk had ik maar dit gedaan of had ik maar dat gedaan. Maar helaas voor mijn gevoel heb ik niks gedaan.

Terwijl de campinggasten die erbij waren juist wel vonden dat ik gedaan heb wat ik kon en iedereen op de hoogte hield en natuurlijk iedereen weg hield.

Toen mevrouw terug was ben ik even met mijn bazin langs de mevrouw geweest en de 2 campinggasten. Maar mevrouw zat volledig in een shock en wilde niet praten en wilde ook niemand erbij hebben. Familie van mevrouw was ondertussen door mevrouw zelf ingelicht en was onderweg.

Naderhand heb ik samen met mijn collega even op het terras gezeten en gepraat.

Maar toen ik thuis was heb ik er alles uitgegooid en ben ik alleen maar aan het huilen geweest. Nu ik dit aan het typen ben ik weer aan het huilen.

Ik weet niet goed wat ik moet doen. Mijn ouders en vriend en beste vriendin vangen me heel goed op. Maar ik heb het gevoel dat niemand me begrijpt en dat ik het fout heb gedaan.

Ook ben ik aan het denken moet ik morgen gaan werken of toch een dagje thuis blijven en even tot mezelf komen. En woensdag weer gaan werken.

Ook heb ik de tip gekregen om een brief te schrijven aan de mevrouw over hoe ik het beleefd heb en dat ik het heel erg vind.

Wie kan me helpen of heeft ook zoiets meegemaakt? Het filmpje blijft maar doorgaan en ik ben momenteel ontzettend moe. Maar ik durf niet te slapen. Bang dat ik er vannacht over droom.

Dit hele verhaal is in 45 min gebeurd. Om 14.44 uur is meneer gevallen. Om 14. 46 uur heb ik de ambulance gebeld. Deze waren er om 14.52 uur. En om 15.31 uur is meneer dood verklaard.
Wat we begrepen hadden en denken is dat er bij meneer een slagader gesprongen is. Omdat vlak voordat hij omviel vertelde dat hij last van buikpijn had en het infuus binnen 10 min leeg was. Ook kwam er steeds meer vocht in zijn buik.

Sorry voor het lange en warrige verhaal.

Laatst bijgewerkt door Zera op 05-07-11 00:01, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 05-07-11 00:01

Re: Even met beide benen op de grond gezet geworden.

Geplaatst: 05-07-11 00:01

Pfoe, wat een ontzettend heftige ervaring.
Je hebt gedaan wat er in je macht lag, probeer je er niet schuldig over te voelen, hoe moeilijk dat ook is.
Sommige dingen heb je niet in de hand, hoe graag je ook zou willen.
Neem ook je tijd om het te verwerken.
Heel veel sterkte.

**Geplaatst**: 05-07-11 00:02

Geplaatst: 05-07-11 00:02

Wow, wat ontzettend heftig zeg! Je hebt absoluut gedaan wat je kon.
Echt goed van je, maar ik begrijp ook wel waarom je je schuldig voelt. Heel veel sterkte meis!

**Geplaatst**: 05-07-11 00:04

Geplaatst: 05-07-11 00:04

meis ik kan een ding zeggen je hebt het goed gedaan. Je hebt gedaan wat je kon. Meer kan je niet doen neem de tijd voor jezelf om het te verwerken. :(:)

**Geplaatst**: 05-07-11 00:05

Geplaatst: 05-07-11 00:05

Wouw! Jij hebt echt super gehandeld! Je hebt alles gedaan wat je kon, gasten uit de buurt houden, ambulance bellen, 3 dingen tegelijk in de gaten houden, zijn er niet veel die in zo'n situatie zo'n tegenwoordigheid van geest hebben.
Ga je nu niet schuldig voelen! Ik weet niet hoe laat je morgen moet werken, maar bel anders voor die tijd even, om te overleggen, zeg dat je je twijfels hebt, en vraag om advies. Grote kans dat ze zelf al zeggen neem maar een dagje vrij of meld maar dagje ziek.
Ga je vooral niet schuldig voelen. Kijk eventueel of je, nu ze bijgekomen is van de eerste schrik, toch even (na overleg met je baas) met haar kunt praten over het gebeurde, of anders inderdaad een brief schrijven over hoe je het ervaren hebt.
Wat me voor jou misschien ook handig lijkt om te doen, is weer een opfriscursus doen. Dit is echt niet banketstaaf bedoeld, maar als jij je nu schuldig voelt doordat je niet wist wat je moest doen om te reanimeren, kan dit je daarbij helpen voor een eventuele volgende keer, al hopen we natuurlijk dat dat niet nodig zal zijn.

Enne, gewoon gaan slapen, het zal toch een keer moeten, het zal naar zijn als je er over gaat dromen, maar dat is ook een manier van verwerken! Slaap lekker alvast (ik blijf positief) en veel sterkte!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 05-07-11 00:06

Geplaatst door de TopicStarter : 05-07-11 00:06

Dankjewel voor jullie reacties.

Doet me echt even goed. Ik heb volgens mij ondertussen een emmer vol gehuild.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 05-07-11 00:11

Re: Even met beide benen op de grond gezet geworden.

Geplaatst door de TopicStarter : 05-07-11 00:11

Merileth: Ik moet morgen om 8 uur beginnen. Maar de collega die er ook bij is geweest begrijpt het goed als ik thuis blijf. Omdat ik nog zo jong ben en dit voor mij de eerste keer is dat ik dit meemaak. Ik heb wel eens een 'dode' gezien. Maar ik heb het nog nooit gezien hoe iemand zijn laatste adem uit blies en alle kleuren van de regenboog kreeg.

Mijn ouders hebben binnenkort een opfriscursus ehbo en dan willen ze me meenemen voor het geval dit weer gebeurd. Al hoop ik dat dit nooit meer gebeurd.

Al denk ik wel dat mijn baas niet zo begripvol is. Aangezien dit namelijk een erg botte boer is. En al een aantal opmerkingen heeft gemaakt die mij erg pijn deden.

**Geplaatst**: 05-07-11 00:12

Geplaatst: 05-07-11 00:12

Je hebt het super gedaan, je hebt gedaan wat in je vermogen lag en dat is gelukt.
Echter heeft het geen goede afloop gehad, maar troost je, als je wel gereanimeerd had, had het alsnog slecht af kunnen lopen. Had je je dan niet nog schuldiger gevoeld?

Misschien goed dat je niet bent gaan reanimeren, je kunt er meer schade mee aanbrengen als je niet (meer) weet hoe of wat.

Met jouw beroep in mijn achterhoofd, zou ik als ik jou was, wel een opfriscursus ehbo doen. Niet naar bedoeld tegenover jou, echt niet, het kan overal gebeuren! Maar dan kom je niet meer met zo'n naar gevoel uit zo'n situatie!

Ik hoop dat je er een beetje van kunt slapen.
Misschien is morgen nog een dagje thuisblijven, niet eens zo'n slecht idee!

Sterkte!

**Geplaatst**: 05-07-11 00:14

Geplaatst: 05-07-11 00:14

Whoowh, sterkte wat een verhaal, als het inderdaad een slagader dei gesprongen was, kon niemand er eigenlijk wat aan doen.

en die brief is volgens mij een erg goed idee.

**Geplaatst**: 05-07-11 00:15

Geplaatst: 05-07-11 00:15

Jeetje dat is schrikken!
Ik heb zelf wel iemand zien neer vallen met een hart aanval.. gelukkig waren er anderen bij die wel konden reanimeren. Deze man heeft het gered, dankzij de personen om mij heen..
Ik heb ook ooit een EHBO cursus gehad, maar ik zou ook echt niet weten wat ik gedaan had zonder de mensen om mij heen.
Ik heb toen hetzelfde als jou gedaan, mensen op afstand houden. Mensen informeren en rustig houden...

Ik vond het al dood eng.. en ik kan me voorstellen dat het bij jou nog veel erger was..
Praat er over met je collega's of ga desnoods even naar slachtoffer hulp deze kan je indien gewenst en nodig ook door verwijzen naar maatschappelijk werk.

In ieder geval veel sterkte

en mocht je er behoefte aan hebben stuur een pb

**Geplaatst**: 05-07-11 00:15

Geplaatst: 05-07-11 00:15

Jeetje meid, dat is niet niks! Weet je, zoals ik het verhaal las leek het net alsof het om mijn vader ging. Mijn vader is bijna 8 jaar geleden overleden op precies dezelfde manier als jij beschrijft, de ambulancebroeders hebben ons toen verteld dat ook al hadden hun op het moment er naast gestaan hun waarschijnlijk ook niks meer hadden kunnen doen.

Waarschijnlijk ook een ader ( aorta) gesprongen, en dan is het gewoon afgelopen. Vreselijk dat zulke dingen gebeuren he, het ene moment loop je, en het andere ben je dood. Heel veel sterkte met het verwerken. Ik denk dat het inderdaad een goed idee is om die vrouw een brief te schrijven en je medeleven en jou ervaring kunt delen. Dat kan iemand toch steun geven, alles zal wel aan haar voorbij zijn gegaan op dat moment en ze zou nog met vragen kunnen zitten.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 05-07-11 00:17

Geplaatst door de TopicStarter : 05-07-11 00:17

Ik voel me nu al enorm schuldig. Maar ik denk dat het dan nog erger was geweest.

Ze zeggen wel allemaal dat ik me niet schuldig moet voelen. Maar toch doe ik het.

Ik heb er eigenlijk best wel behoefte aan om eens alles uit te schreeuwen. Maar ik zal het maar niet doen. Anders maak ik de buren wakker.

Vind jullie reacties wel allemaal erg lief.

**Geplaatst**: 05-07-11 00:18

Geplaatst: 05-07-11 00:18

Jemig mina, wat ontzettend heftig! Ik kan me goed voorstellen dat je niet zo goed weet wat je met jezelf aan moet op dit moment. Helemaal niet onverstandig om een dagje thuis te blijven zodat je kunt relativeren. Je moet toch proberen te gaan slapen, want zo verwerk je het ook (zoals merileth net al zei). Gelukkig heb je wel wat mensen om je heen waar je mee kunt praten. Het idee van een brief schrijven aan de mevrouw is mooi, het is sowieso heel goed om je gevoelens en gedachtes op te schrijven zodat je ze nog eens kunt nalezen.

Ik heb dat 'schuldgevoel' ook gehad, maar niet gelijk aan jouw situatie. Aan het einde van de vorige zomer ging ik met mijn vader een ijsje eten, terwijl we aan het eten waren begon hij flink te hoesten. Werd helemaal rood en ik moest zijn ijsje aanpakken. Op één of andere manier was zijn keel dichtgeslagen (had nog geen koek gegeten van het hoorntje, maar er leek toch een obstructie te zijn) en hij kreeg dus geen lucht. Ik heb wel een EHBO cursus gehad en ik dacht natuurlijk gelijk "Heimlich". Kreeg het écht niet voor elkaar, pap was te groot/ik deed het niet goed. Ondertussen stond hij helemaal voorover en werd al wit.
Gelukkig kwam er een voorbijganger langs uit de supermarkt die na één blik op mijn vader gelijk wél de juiste handeling een paar keer herhaalde en toen opeens hoestte mijn vader op wat hem dwarszat en was het voorbij. Dat schuldgevoel van "ik moet dit toch kunnen verhelpen" ken ik dus wel ja. Heb daar toch wel een goede week mee gelopen :S.
Het helpt je wel realiseren dat het belangrijk is om dat soort basis handelingen te kennen en dat soms een keer weer een cursus volgen geen overbodige luxe is. Ik hoop wel dat je je beseft dat het niet gek is dat je dat soort dingen niet meer perfect kunt herhalen. Het is niet voor niets dat bijvoorbeeld bij enkele theaters elk half jaar er opnieuw een EHBO cursus gegeven wordt aan de medewerkers. Er valt je dus niets te verwijten, maar het voelt vast wel erg zwaar.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 05-07-11 00:20

Geplaatst door de TopicStarter : 05-07-11 00:20

Samm schreef:
Jeetje meid, dat is niet niks! Weet je, zoals ik het verhaal las leek het net alsof het om mijn vader ging. Mijn vader is bijna 8 jaar geleden overleden op precies dezelfde manier als jij beschrijft, de ambulancebroeders hebben ons toen verteld dat ook al hadden hun op het moment er naast gestaan hun waarschijnlijk ook niks meer hadden kunnen doen.

Waarschijnlijk ook een ader ( aorta) gesprongen, en dan is het gewoon afgelopen. Vreselijk dat zulke dingen gebeuren he, het ene moment loop je, en het andere ben je dood. Heel veel sterkte met het verwerken. Ik denk dat het inderdaad een goed idee is om die vrouw een brief te schrijven en je medeleven en jou ervaring kunt delen. Dat kan iemand toch steun geven, alles zal wel aan haar voorbij zijn gegaan op dat moment en ze zou nog met vragen kunnen zitten.

Na ze zijn er bijna zeker van dat er een slag ader gesprongen was. Aangezien het infuus zo leeg was en de buik van meneer nog dikker was.

Het ergste vond ik nog vlak daarvoor heb ik nog naar ze gezwaaid toen ik de tenten ging controleren.Toen waren ze gezellig samen aan het kaarten. En ik kom een half uur later terug en dan gebeurd dat hele verhaal.

Maar is ook niet niks wat er met je vader gebeurd is. Lijkt me nog zwaarder als het om familie ging.

**Geplaatst**: 05-07-11 00:27

Re: Even met beide benen op de grond gezet geworden.

Geplaatst: 05-07-11 00:27

Hmm, als je om 8 uur al moet beginnen is het wat lastiger, zeker als jouw baas zo is als je beschrijft. Dan zou ik kijken hoe je geslapen hebt, heb je prima geslapen en denk je dat je het aan kunt, gewoon werken. Is een van deze dingen niet het geval, zou ik dagje ziek melden/vrij nemen.

**Geplaatst**: 05-07-11 01:50

Geplaatst: 05-07-11 01:50

Wat een vreselijk nare ervaring dat je mee moest maken.
Maar één ding is zeker, jij hebt super gehandeld door gewoon te doen wat je kon,
hetgene wat binnen je macht lag.

Ik begrijp dat je je schuldig voelt, denk dat dat toch een normale reactie is,
maar uiteraard is het jouw schuld niet he meis!

Sterkte ermee nog, lijkt me toch iets waar je een poosje mee zit
als je zo'n tafereel te zien krijgt! Dikke knuffel!

**Geplaatst**: 05-07-11 02:11

Re: Even met beide benen op de grond gezet geworden.

Geplaatst: 05-07-11 02:11

Jeetje wat naar zeg! Idd super gehandeld hoor! Vergeet niet dat er ook iemand moet zijn die het overzicht houdt in zo'n chaos, en die iemand was jij! Ik zou idd wel een cursus gaan doen, al was het alleen maar voor je eigen rust. Soms helpt het gewoon om zoiets te doen, alsof dat de storm in een deel van je hoofd tot bedaren brengt.. Dagje vrij lijkt me geen overbodige luxe, t is niet zomaar iets wat je ineens op je dak krijgt, je hoofd heeft tijd nodig om dit te verwerken. Als je zelf het idee hebt dat dat beter gaat als je gewoon doorgaat, moet je dat doen. Gewoon even heel goed naar jezelf luisteren. Een brief aan de mevrouw is denk ik geen slecht idee.. Schrijf m, lees een paar keer na.. Miss vind je het toch te persoonlijk maar dan heb je het iig van je af geschreven en je kunt evt altijd nog een rouwkaart sturen om haar toch te laten weten dat je aan haar denkt. En verder, tsja, praat erover! Dingen worden altijd veel zwaarder als je het wegstopt.. Juist erover praten maakt het iets makkelijker

T is niet niks hoor, wat er is gebeurd :(:)

**Geplaatst**: 05-07-11 02:46

Geplaatst: 05-07-11 02:46

Hoi wat naar dat je dit heb moeten doormaken maar voel je niet schuldig, dat heeft en geen zin en het is niet waar dat je niks gedaan hebt je heb alles gedaanh. Mijn vriend heeft al een paarkeer iemand koten reanimeren en ook zelf dus iemand verloren dus dat het niet lukte. ook daar staat ergens en topic over. je bent absoluut helemaal van slag mn vriend zag ook erg bleek.
Maar wat ik er van hoor is er dus een slagader in zn buik geknapt en dat is heel vaak fataal.
tis heel eng maar hij heeft echt weinig kans gehad ook omdat ze niet meteen weten wat er is.
Je kan valeriaan halen bij de kruidvat morgen en 2 tot 3 druppeltjes nemen als je gaat slapen dan slaap je wat rustiger.
Als je gaat werken kan dat natuurlijk wl voor afleiding zorgen maar als je thuis wil blijven moet je dat lekker doen.
Tis niet niks.
Heel veel sterkte. :(:)

En hulde

**Geplaatst door de TopicStarter** : 05-07-11 06:48

Re: Even met beide benen op de grond gezet geworden.

Geplaatst door de TopicStarter : 05-07-11 06:48

Hallo allemaal,

Ik heb vannacht misschien net een uurtje kunnen slapen. Ik heb de hele nacht door alleen maar gehuild. Ook heel veel liggen denken over de man en het filmpje ging maar door. Het was gewoon net alsof ik het weer meemaakte en daar zat met die vrouw en andere mensen. Ik vond het wel ontzettend eng om in het donker te liggen. Toen werden de beelden alleen maar duidelijker.

Toen mijn vriend vanmorgen de ogen opendeed en naar mij keek, zei hij meteen jij blijft thuis.

Ik ben zowieso k.o, maar heb ik ook nog een ogen erbij alsof me vriend ze dik heeft geslagen(dit is natuurlijk niet het geval).

Hopelijk heeft mijn baas er een beetje respect voor en krijg ik een normale reactie van hem. Ik ga rond half 8 ook mijn collega bellen dat ik niet kom. Dan weet hij er tenminste vanaf.

Echt bedankt allemaal voor jullie lieve reacties. Doet me echt goed.

**Geplaatst**: 05-07-11 07:04

Geplaatst: 05-07-11 07:04

Een gescheurde slagader is niets aan te doen helaas

Jij hebt heel wat op je bordje gehad,je hebt gedaan wat je kon.Werken zou ik ook alleen doen als jij denkt dat je het aankunt en niet omdat je baas staat te bulderen.

Denk dat het wel verstandig is als je iets van slachtofferhulp zoekt,in ieder geval even met een deskundige praten.

Heel veel sterkte :(:)

,ook voor de nabestaanden en andere betrokkenen.

**Geplaatst**: 05-07-11 07:20

Geplaatst: 05-07-11 07:20

lieve, dappere meid, jij hebt goed gehandeld in een situatie waarin veel mensen totaal dicht zouden klappen, als het een gesprongen slagader is had ook direct reanimeren niets uitgehaald, wat heftig dat je dit moest meemaken. Ik zou als ik jou was idd gewoon even aan jezelf denken vandaag en doen wat jij nodig hebt. Misschien vanmiddag toch een paar uurtjes naar het werk om met je collega's te praten als je daar behoefte aan hebt, maar zorg vandaag maar even goed voor jezelf. Ik ben het eens met Tinky12 vwb het contact opnemen met Slachtofferhulp oid, die mensen kunnen jou goed helpen om het een plaatsje te geven. En het sturen van een brief aan de vrouw is ook een goed idee, ik vermoed zomaar dat deze vrouw jou niets dan dankbaar is voor wat je allemaal voor haar en haar man gedaan hebt in deze situatie.

Heel veel sterkte voor alle betrokkenen, maar meid je hoeft je echt niet schuldig te voelen, je hebt gehandeld én gedaan wat je kon. Dat alleen is al knap en bewonderenswaardig. :(:)

Ik hoop dat je baas een beetje menselijk reageert.

**Geplaatst**: 05-07-11 07:40

Re: Even met beide benen op de grond gezet geworden.

Geplaatst: 05-07-11 07:40

Nou meid, wat heb jij goed gehandeld!
Ik kan me helemaal voorstellen dat je je in eerste instantie schuldig voelt (zo ben ik ook), maar bij een gesprongen slagader kun je jammer genoeg echt niets meer uithalen.
Wat verschrikkelijk dat deze mensen dit hebben moeten meemaken, maar jij en de andere aanwezigen ook, en daarom is er juist slachtofferhulp. Ik zou er zeker contact mee opnemen, al is het in eerste instantie alleen maar voor een kort gesprekje over de telefoon.

En mocht het helpen, zou je terzijnertijd alsnog een extra cursus kunnen volgen.
Nogmaals, jou valt echt niets te verwijten, maar misschien dat het voor je gevoel wel helpt.

Heel veel sterkte!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 05-07-11 07:44

Geplaatst door de TopicStarter : 05-07-11 07:44

Ik heb net mijn collega gebeld en verteld dat ik niet kwam. En even gevraagd hoe ik het moest doorgeven/ vertellen aan mijn baas. Ik moet gewoon tegen mijn baas zeggen dat het een diepe indruk op me heeft gemaakt en dat hij er maar begrip voor moet hebben aangezien dit de eerste keer( en hopelijk ook de laatste keer). Hij zei ook als je maar zo kort hebt geslapen en er alleen maar aan denkt dan moet je vandaag gewoon lekker iets leuks gaan doen. Even ertussen uit.

Ik wil even kijken hoe het gaat. Maar als dit zo blijft, dan ga ik zeker kijken dat ik met iemand kan praten. Ze zeggen wel dat het na een paar dagen minder word. Maar ik blijf maar met het schuld gevoel worstelen.
Hopelijk gaat dat weg.

Ik heb een andere collega gevraagd voor het adres. Die gaat ze vandaag even opzoeken voor me. Dan kan ik altijd kijken of ik het doe en of ik alleen een kaartje stuur. Dat weet ik nog niet. Ik vind het zo raar om naar een onbekende mijn gevoelens te schrijven. En ondertussen weten dat die mevrouw het ook erg moeilijk heeft.

Ik vond trouwens wel fijn dat de campinggasten mij goed hebben opgevangen. Beter dan mijn baas. Die maakte echt alleen maar rotopmerkingen. Maakt me nog steeds erg kwaad.

**Geplaatst**: 05-07-11 07:48

Re: Even met beide benen op de grond gezet geworden.

Geplaatst: 05-07-11 07:48

vervelend dat je baas zo weinig begripvol lijkt.. Ik denk dat die mevrouw het voor haar eigen verwerking misschien ook heel fijn vind om nog contact met jou te hebben. Ik hoop dat je baas dadelijk normaal reageert, het is ook een gebeurtenis die veel impact heeft.

**Geplaatst**: 05-07-11 07:55

Geplaatst: 05-07-11 07:55

sjemig zeg, dan heb je je dagje ook wel gehad :(:)

Het enige wat ik je kan vertellen is dat je het goed gedaan hebt!!!!!!
Als je niet meer weet hoe je moet reanimeren en er toch aan begint zou je met een klein beetje pech wellich juist meer schade aanbrengen dan dat het helpen zal. Misschien helpt het als je daar over na denkt?
Ik bedoel dit niet negatief hoor maar.........als ik er zo over nadenk, voor mij is zo een cursus ook al lang geleden en ik persoonlijk zou angst hebben iemand zijn rib te breken met alle gevolgen van dien.

Ik snap wel heel goed dat je nu met gevoelens zit waar je even niks mee kunt :(:)

Het is ook niet niks wat je nu overkomen is.
Goed van je dat je even de tijd neemt om weer tot jezelf te komen, lijkt me geen overbodige luxe.
Neem er even de tijd voor die je nodig hebt.

heel veel sterkte hiermee :(:)