Geplaatst 
6.00 ging de wekker, opstaan, douchen ontbijten en onderweg. Ik mocht al beginnen met het krabben van de ruiten, want het was koud
6.50 eindelijk weer zicht door de ruiten, eerste persoon opgepikt. Niet veel later nr 2 ook in de auto, dus konden we met z'n drieën onderweg. Wat een mist vanochtend, leek alsof we naar het einde van de wereld reden.
Maar zelfs bij Zwolle nergens last van, onze reis verliep voorspoedig rond half 10 zouden we aankomen bij de Messe in Essen, met genoeg tijd om ruim te parkeren zodat we vooral niet te ver hoefden te lopen. Want 17 hallen vol paarden en shoppen, daar is nog genoeg tijd om te lopen.
Rond kwart over 9 rijden we de grens over. Zonnetje komt door, Duitsland is groen en wij kunnen doorrijden. Paps pas gekochte auto mee, vol vertrouwen het duitse land in
En toen.....
STOP
Gevolgd door 2 duitse woorden en een brandend lichtje.. Oeps, dat is niet goed...
Kijk, nu heb ik wel vaker contact met onze auto (Wissewasserwasser anfulen!) maar als die 'stop' zegt, dan is die wel van slag.
Auto aan de kant gezet, klep open en tja, wat dan? Wat betekend dat lichtje eigenlijk
Helaas lag het boekje niet in de auto (wel die van de radio), maar ik zag verderop een politieauto incl agent. Dus, vol goede moed die kant op. Meneer agent kijkt niet op of om, stapt in en rijdt zo weg. Mij zwaaiend nalatend...Gelukkig, gelukkig, stond er direct achter ons een busje. De jongen daarin had volgens mij al eventjes vol leedvermaak staan kijken hoe wij probeerden de klep te openen en erna vertwijfeld bij de auto stonden. Maar, redder in nood zijnde, stapte hij uit en kwam ons arme dames helpen. Waarschijnlijk een probleem met de koelvloeistof, of wij water aan boord hadden?
Euhm, nee... onverantwoord genoeg bestond ons drinken van de dag uit pakjes en flesjes, maar niet met water. Lieve, lieve jongen had nog wel een paar flessenbodempjes water in de auto liggen (na snelle check of het niet misschien wodka oid was). Erbij gegooid en ons doorgestuurd naar het dichtstbijzijnde benzinestation met flink hoge verwarming, zodat de motor in elk geval niet oververhit zou raken.
Wij veilig, ietwat verhit, aangekomen bij het benzinestation. Daar koelwater gehaald en toch nog maar een keer gekeken naar het water. Ik ben zeker niet eigenwijs, maar goed, geloofde pas na een papierproef dat het water wat er nog in zat echt niet doorzichtig was, maar zwart. Pikzwart.... Euhm, ja, en nu heb ik geen verstand van auto's, maar dat is echt niet oke
Gelukkig, gelukkig, zat er vrijwel naast het benzinestation een ADAC (duitse ANWB). Ik met papiertje en al naar de ADAC gelopen, verhaal in mn beste duits uitgelegd (thank god voor dat maandje stage in Frankfurt) dat we een probleempje hadden. De blik op het gezicht van meneer van de ADAC (vanaf nu 'Ad' want ben zijn naam vergeten) zei mij genoeg dat het eerder een probleem was.
Ad knikte nog eens vriendelijk, schudde waarschijnlijk zijn hoofd om de autokennis van mij, en zei dat hij zich over 10 minuutjes kwam melden. Ik terug gelopen naar de plaats des onheils, waar ons probleem nog steeds stond te wachten.
Goed, met 10 minuten kwam Ad aan gescheurd in z'n gele bolide, vol in zn gele pak, klaar om ons even te helpen.
Helaas voor Ad, vielen wij hem 2 uur later nog lastig.
Conclusie na kort onderzoekje, koppakking kapot (gelukkig klinkt dat hetzelfde als in NL) en niet meer verder rijden. 'Ja maar, wij willen naar de Equitana en zijn nu ook al 170 km van huis... Help?'
Eerst maar eens het slechte nieuws thuis vertellen, want woorden als wegslepen en 'kaput' waren nu wel heel werkelijk. Conclusie van het telefoontje, 'Dat is niet zo mooi, bel de ANWB maar, we zijn lid.'
Ik bellen. En nu komt een belangrijke waarschuwing
Het heeft mij 2 (dure internationale) telefoontjes gekost, en vanaf thuis waarschijnlijk nog enkele meer, maar de conclusie was: 'Wij doen niets voor jullie, zoek het zelf maar uit.' Jammer dat ik het niet opgenomen heb, maar dat werd mij vrijwel letterlijk verteld.
Nu blijkt dat enkel wanneer degene die de auto bestuurd (of op dat moment in de auto zit) aanspraak kan maken op zijn anwb lidmaatschap. Mijn ouders zijn bijna 31 jaar lid, het is mijn vaders auto, maar omdat ik niet lid was, werd ik niet geholpen. Mijn mede passagier, zelf lid van de anwb werd ook niet geholpen, want wij stonden in het buitenland. Oftewel, eigen schuld dikke bult, regel het zelf maar...
Dus voor iedereen die denkt dat die veilig naar het buitenland kan reizen, de anwb helpt je alleen wanneer jij lid bent en ook alleen wanneer je dan in het buitenland een lidmaatschap hebt voor het buitenland. Auto naar NL laten slepen? Geen zin, want probleem was in Dl ontstaan, niet hun probleem.
Dus wandelden wij in het heerlijke voorjaarszonnetje, in Isselburg weer naar Ad. Want Ad was van de ADAC, daar moesten wij volgens de anwb maar aankloppen. Ad was weer bijzonder vriendelijk. De auto kon voor een paar honderd euro wel naar onze garage gesleept worden. Maar weer met paps bellen, overleggen, toch maar even verzekering bellen.
Verzekeringsmeneer aan de telefoon rond kwart over 10. Bram (oid, ging wat te snel) was bijzonder aardig, vrolijk, genoot van zijn werk en zorgde voor een vrolijke nood. Ondertussen vrijwel het hele bezoekersgedeelte van het ADAC kantoortje over genomen, wegens de administratie voor Bram. Bram had goed nieuws, auto was goed verzekerd, kon opgehaald worden en wij mochten onze kosten naar huis opgeven. Maar goed, Bram, wij zitten 170 km van huis af, 3/4 op de weg naar de Equitana, waar we net een week naar uit hebben zitten kijken, wij willen SHOPPEN! En natuurlijk wat paarden bekijken
Besluit: Auto veilig achter slot en grendel achter laten bij Ad. Taxi nemen tot Essen (wat Ad ook zo vriendelijk voor ons had geregeld). Genieten van nog een paar uurtjes therapeutisch Equitana (toegang was toch al betaald) en dan weer terug reizen met de trein.
Gevolg: Na een bijzonder gezellig ritje (ik kan heel best grapjes maken in het duits, zeker met een taxichauffeur
) stonden wij rond half 1 voor de ingang van ons doel. Wat eindigde in een chaotische middag vol drukte en geslenter, paar leuke aankopen en vooral veeeeel mensen, terwijl we eigenlijk van plan waren geweest een zeer educatieve dag te houden met een paar leuke shophaltes... En toen zaten we nog in Essen, 260 km van Leeuwarden af. Oke, gelukkig een metrohalte bij de Messe. Dus na wat onenigheid met de kaartjesmachine (waarom zijn die dingen zo ingewikkeld?) en geen behulpzame Ad's in de buurt waren wij op weg naar Centraal Station Esse. Hoop mensen gezien met tasjes van een zekere paardenwinkel, of longeerzwepen
Uitgestapt en die menigte gevolgd. Niet te veel zelf nadenken, eerste de beste Infopunt vragen. Ik weer mn chaotische verhaal gehouden in het duits: 'Wij willen graag terug naar NL, hoe moeten we nu met de trein? auto is kapot gegaan' even gewacht tot de meneer van de info uitgelachen was en wij doorgestuurd werden naar de DB.
De dame van de DB, noemen haar Debbie, lachte iets minder hard, ze begreep ons waarschijnlijk
Debbie tikte wat op de computer, wij hadden ruzie met de pinautomaat en visten de laatste restjes geld uit de zakken en noodpakketten en toen hadden we 3 tickets terug naar huis Ah wat fijn, wat fijn Debbie bedankt en treinstation bekeken. Ik spotte de Starbucks! Zoef, daar zaten we dan, maar nog zonder koffie.. Mijn centjes waren op
En terwijl ik een poging waagde nog iets uit de muur te halen kochten de andere 2 vast hun overheerlijke koffie. Helaas met lege handen terug gekomen en toen direct door naar de trein, want die mochten we echt niet missen!Essen - Oberhausen mit zug. Oberhausen - Arnhem met de ICE vol luxe en beenruimte. Arnhem - Zwolle met de dubbeldekker vol kwekkende oude dames. Zwolle - Leeuwarden op onze laatste krachten en toen eindelijk eindelijk thuis (22.00)
In elk geval hebben wij ons avontuur voor het jaar wel weer gehad. De vakantie naar Zweden met auto plan in nu misschien maar met de trein en Equitana sla ik volgend jaar waarschijnlijk over. Mijn Duits is wel weer opgefrist, stiekem was het wel gezellig en we hebben de maan op zien komen!
En natuurlijk hulde voor de helden van de autobahn: jongen van het water, Ad, Bram en natuurlijk de taxichauffeur
en Debbie niet te vergeten Owh en ons thema voor vandaag:
