Ik trek het mij als werkende moeder doorgaans niet zo aan, het zal wel loslopen, en mijn kinderen zijn zo niet.. maar toch. In mn achterhoofd is wel die twijfel. Hoe moet dat nu eigenlijk, dat opvoeden?? doe je het hetzelfde als je ouders met jou hebben gedaan??maar mijn moeder hoefde niet te werken en was altijd thuis, dus dat wordt lastig vergelijken.
Volg je een opvoedcursus?
De opvoedprogramma's als The Nanny dan maar.... maar inmiddels zijn mijn kindjes op een leeftijd dat ze me uitlachen als ik over de 'naughty chair' begin.
Ik ben nog geen wanhopige moeder, maar soms weet ik gewoon niet hoe ik het moet aanpakken.
Vanmorgen is een mooi voorbeeld. Ik heb 2 dochters, 8 en 9 jaar. Ze beginnen denk ik al wat puberale trekjes te krijgen.
De ideale situatie voor het ochtendritueel is opstaan om 7.15, aankleden etc, rond 7.30 beneden dan eten, brood smeren voor mee naar school en harenkammen en schoenen zoeken. Normaliter gaan we rond 8.15 richting school en zijn we allemaal op tijd.
maar meestal wil het niet zo. Dan komen ze pas tegen 8 uur naar beneden en loop ik te rennen/vliegen/roepen om alles op tijd onderweg te krijgen. Ze willen gewoon niet meewerken.
Slaan geloof ik niet in, dreigementen geloven zij niet meer in. de vriendelijke aanpak werkt niet. tja, wat doe je dan?
dit is niet alleen bij het ochtendritueel, maar eigenlijk met bijna alles. Als ik simpele dingen van ze vraag zoals, eigen kamer opruimen, hond uitlaten, katten/kippen eten geven, gewoon simpele klusjes die ze best kunnen doen op hun leeftijd, het is altijd 'Nee!'.
Naar manlief luisteren ze wel ietsje beter, maar die wordt dan ook sneller boos (en dus ook op mij omdat hij mij te 'makkelijk' vindt). Daar voel ik me dan ook weer ongemakkelijk bij omdat ik graag de lieve vrede bewaar.
herkennen jullie dit 'probleem'? wat doe ik fout, en wat kan ik verbeteren?

dit topic is dus voor opvoedtips, en ervaringen..