Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 25-08-10 12:23

Hoe ermee omgaan ? iemand dit meegemaakt?

Geplaatst door de TopicStarter : 25-08-10 12:23

hopelijk staat het hier goed...

Ik zit totaal niet lekker in mijn vel sinds dit weekend, heb honger maar wil niet eten voel me erg down.
Wat is er gebeurd, mijn ex heeft sinds kort een nieuwe vriendin en sinds ik dit weet voel ik mij dus echt k*t

Het begon al eerder die week dat die meid 1 van de kinderen ( heb er 3) thuis kwam brengen.
Ze zei geen hallo ze stond niet voor mijn deur maar van veraf ( had echt het gevoel een besmettelijke ziekte had)
Afgelopen zaterdag bracht ze alle 3 de kids en weer zonder hallo, vond het gewoon ronduit asociaal.

Nu hoorde ik dus opeens van de kinderen dat ze verliefd waren, leuk voor hem hoor maar waarom niet even zelf zeggen waarom moet ik dit van de kids horen, ik kon gewoon geen houding meer geven.
en waarom doet ze zo aso niet eens even hallo te zeggen.
s'avonds toen vader ze weer kwam ophalen zei hij heel droog ja dat wist je toch al wel ?
Nou NEE je zegt me niks, terwijl wij altijd goed contact hadden en dat was idd ook al gestopt die 2 weken.

Vanaf zaterdag voel ik me gewoon echt k*t heel stom eigelijk want ik was degene die de relatie stop heeft gezet omdat het gewoon niet meer werkte tussen ons, samen onder 1 dak.

Maandag hadden we gesprek met andere mensen in zijn huis.
Ik ging er al heen met een rot gevoel en jahoor daar staat nieuwe vriendin dus ook.
Heb haar niet aangekeken en ben doorgelopen.
Ben een ontzettend koppig persoon en dit was uiteraard geen goeie actie van mij maar ik kon het gewoon niet handelen...

Wil hem ook niet terug, maar waarom doet dit dan zo ontzettend pijn? mijn hart is gebroken.
Ik snap het gewoon echt niet!
Het zal vast een stukje jaloerzie zijn, hij heeft al die jaren dat wij samen waren door kunnen gaan met zijn leven/hobbies werk vrienden.
Ik ben alles kwijt geraakt en op dit moment staat mijn leven nog steeds op pauze net zoals toen.

Wie heeft dit ook meegemaakt, ik vind het zo ontzettend lastig.
Mijn ex weet nu wel hoe ik me eronder voel en weet dat ik gewoon niet geconfronteerd wil worden met haar...
Maar ook als hij voor me deur staat en daarna weer weggaat voel ik me rot.
Ik snap gewoon niet waar dit vandaan komt.

Ohja we zijn 10 jaar samen geweest, 3 kinderen dus samen en sinds januari heb ik een eigen huisje, vanaf Juli 2009 heb ik gezegt we stoppen ermee.

**Geplaatst**: 25-08-10 12:34

Geplaatst: 25-08-10 12:34

Ik kan me je gevoel wel voorstellen.

De manier waarop zij jou behandelt en jouw ex je niet even laat weten dat hij verliefd is en een vriendin heeft, is eigenlijk behoorlijk respectloos.
Je bent met wederzijds respect uit elkaar gegaan en ineens is dat respect weg.
Je gevoel is denk ik geen jaloezie, maar gewoon zware teleurstelling.
Dat hij na zoveel jaren ineens zo met je om gaat, dat doet zeer.

Probeer er niet te veel op te letten en te zwaar aan te tillen, hoe moeilijk dat ook is.

Bij de eerst volgende keer dat je z'n nieuwe vriendin ziet loop je er met een glimlach op af, geeft d'r een hand en zegt: 'Ik geloof dat ik even je naam gemist heb, ik ben ....., leuk je te ontmoeten!'
Het is heel moeilijk om je zo op te stellen, maar daar mee laat je wel zien dat jij wel gewoon iemand vriendelijk kan begroeten en dat je absoluut boven hun manier van doen staat!

Succes meid en onthou dat het niet aan jou ligt, je ex kan blijkbaar niet op een gewone manier reageren.

**Geplaatst**: 25-08-10 12:52

Re: Hoe ermee omgaan ? iemand dit meegemaakt?

Geplaatst: 25-08-10 12:52

Tja aan de ene kant hoeft je ex natuurlijk geen verantwoording aan je af te leggen en je op de hoogte te houden van zijn liefdesleven.
Maar ik kan me voorstellen dat het zuur is dat je van je kinderen moet horen dat 'papa' een nieuwe liefde heeft.

Maar inderdaad, stel je open voor zijn nieuwe vriendin.
Wellicht is ze helemaal niet bot en aso, maar vindt zij het net zo eng als jij.
Zij moet ook de 'confrontatie' aan met de moeder van de kinderen van haar nieuwe vriend en dat kan hartstikke eng zijn.
Wie weet deed ze het helemaal niet bewust, maar wist ze zich ook geen houding te geven.
En door jouw gedrag werk je het alleen maar in de hand, dat je bijv. de mean mean ex bent.

**Geplaatst**: 25-08-10 12:56

Geplaatst: 25-08-10 12:56

Wellicht heb je toch nog gevoelens voor je ex, die nu een beetje opspelen. Met je verstand kun je deze alsnog een plaatsje geven. Het is aan jou of je ze wilt uitspreken naar je ex.

Ga hoe dan ook met hem en zijn nieuwe liefde het gesprek aan over jullie omgang en communicatie. Waar kinderen bij zijn, horen volwassenen zich ook volwassen te gedragen. Wat jij en zijn nieuwe vriendin nu doen is zó kinderachtig! Daar schaadt je je kinderen mee en je wordt er zelf ook niets beter van.

**Geplaatst**: 25-08-10 13:03

Re: Hoe ermee omgaan ? iemand dit meegemaakt?

Geplaatst: 25-08-10 13:03

ik snap je gevoelens wel. Na een relatie van 5,5 jaar had mijn ex ook binnen 2 maanden iemand anders. Toen ik dat na 4 maanden hoorde voelde het weer net zo poedersuiker als toen het net uit was.

Het is niet netjes van je ex dat hij niks gezegd heeft. Voor haar is het ook een moeilijke situatie en ze zal zich vast ook geen houding hebben weten te geven. Om niet in een patroon te vervallen van het elkaar een trut vinden is het denk ik verstandig om de volgende keer op haar af te stappen en je voor te stellen. Wat dat betreft ga ik met _Rhiannon_ mee. Het zal vast heel moeilijk zijn en ik kan me ook voorstellen dat je op dat moment mischien het liefst haar ogen uit zou krabben, maar probeer in deze dan maar de wijste van de 2 te zijn.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 25-08-10 13:12

Geplaatst door de TopicStarter : 25-08-10 13:12

Kids zijn 6 en 9 en ja ivm de opvoeding is het juist wel handig om te weten dat hij een nieuwe vriendin heeft, ook om eventueel uitleg te kunnen geven aan de kids.

Ik weet dat ik me op dat moment ook niet netjes heb gedragen
Had idd gewoon hallo moeten zetten maar op dat moment voelde ik me al zo rot dat ik dat gewoon niet kon hendelen en het liever uit de weg ging.
Het was van mijn ex nou ook niet echt subtiel om ons beide zo te confronteren met elkaar, hij wist al wel hoe ik me voelde.
Het was dus slimmer van zijn kant geweest om haar voor dat gesprek naar huis te sturen zodat we elkaar op dat moment niet zagen.
Later kun je dit altijd dan nog doen maar dan op een normale manier.

Ik wil haar de ogen niet uitkrabben dat is het dus echt niet, de manier waarop is rot en tja dat ik toch nog gevoelens voor hem heb tja dat verwacht je al helemaal niet als je erzelf mee stopt.
Toen wij een relatie hadden was het houden van meer het houden van als gewoon normale vrienden.
Verder ging het samen gewoon niet meer.
Ik zou hem ook niet terug willen, niet alleen om hem maar grotendeels denk ik zijn familie

( zij mogen mij niet echt)
Gister zat ik hier nog op de bank met het idee om haar te bellen excusses aanbieden, maar weer kreeg ik het weeeige gevoel in mijn buik.
Ik wil nu gewoon even rust wat tijd geven om het te verwerken.

**Geplaatst**: 25-08-10 14:21

Re: Hoe ermee omgaan ? iemand dit meegemaakt?

Geplaatst: 25-08-10 14:21

Ik vind ook maar raar dat je zowat eist van je ex dat ie zijn hele liefdesleven met je deelt.

De kinderen horen er iets van te weten ja, maar jijzelf?
Eerlijk is eerlijk, het was wél een stuk vriendelijker geweest als je een seintje had gegeven, maargoed, dat heb je nu eenmaal met exen, die zijn je niets meer verplicht.

Ik lees van jouw kant toch wat jaloezie. Niet op die nieuwe vriendin zelf, maar wel omdat hij, zoals je al zegt, verder gaat met zijn leven en jij het gevoel hebt dat je ter plaatse blijft trappelen.
Probeer dat gevoel niet te projecteren op haar. Ook voor de kinderen, die hebben niets aan een moeder die papa's vriendin haat. Dat maakt het voor hen alleen maar moeilijker...

**Geplaatst**: 25-08-10 14:51

Re: Hoe ermee omgaan ? iemand dit meegemaakt?

Geplaatst: 25-08-10 14:51

Hey marielle! Ik heb je echt al kei lang niet meer gesproken. Vind het echt super rot voor je. Kan me goed voorstellen dat het niet makkelijk is als jullie zo lang bij elkaar zijn geweest!

Ik krijg elke keer een knoop in mijn buik als ik me realiseer dat mijn ex nog steeds samen is met zijn nieuwe vriendin en samen woont en ik nog altijd alleen ben. En wij hadden maar 2 jaar en hebben niet eens kinderen.

Het is gewoon heel moeilijk. Gun het wat tijd, dan kun je er op den duur vast beter mee omgaan....

**Geplaatst door de TopicStarter** : 25-08-10 15:26

Geplaatst door de TopicStarter : 25-08-10 15:26

Ik haat haar niet, echt niet.
Baal gewoon dat we altijd normaal met elkaar omgaan, we ook gezegt hebben ook over dit soort dingen elkaar op de hoogte zouden houden JUIST ivm de kinderen omdat ze nog zo jong zijn.
Het kwam dus rauw op mijn dak vallen.
We hebben er daarna nog over gesproken heb dus ook gezegt ik gewoon de rust nodig heb om het te kunnen verwerken en dat snapt hij.

Zoals ik al zei jaloezie zit er geheid bij, mijn leven heeft lang op pauze gestaan en hoopte dat ik nu we uit elkaar waren de goeie kant op ging, en dat gaat het ook wel, maar had al meer verwacht kwa werk en sociale contacten.
eigelijk gaat het grotendeels nog steeds zoals toen.

Als je dan ziet dat hij lekker doorgaat, een nieuwe vriendin heeft en toch ook opeens jou links laat liggen wat natuurlijk logisch is als je een nieuwe liefde hebt

ja dat is gewoon heel raar.
Hij belde namelijk nog regelmatig of sprak me aan op msn, en dan heb ik het niet over 1 keer in de week maar zowat elke dag

Het stomme is dat ik hierom juist een soort boosheid moet voelen, van waarom moet het op deze manier ...
Bij mij voelt het dus als dat mijn hart uit mijn lichaam is gerukt, het nare gevoel in je buik het niet kunnen eten, ook al heb je echt honger.
Dus meer het gevoel van dat je grote liefde het net heeft uitgemaakt en dat is zo raar.

**Geplaatst**: 25-08-10 17:07

Geplaatst: 25-08-10 17:07

Ik kan me voorstellen dat het toch even moeilijk is om geconfronteerd te worden met de nieuwe vriendin van je ex. Hoewel je verstandelijk weet dat je écht niets meer wilt, is een nieuwe relatie een heel duidelijk eindpunt van eventuele, onvermoede en stiekeme hoopgevoelens waar je je misschien niet van bewust was. Dan is ineens heel duidelijk: het komt niet meer goed. En verrek, ik ben nog steeds alleen terwijl hij verder gaat met zijn leven en gelukkig is, net alsof het niets betekend heeft wat wij hadden.Het feit dat jullie nog haast iedere dag contact hadden, doet meer met je dan je misschien denkt. Het voelt een beetje alsof hij jou ook nog niet zomaar los kon laten. Het feit dat hij nu verder is gegaan, geeft aan dat dat dus eigenlijk niet waar is. Een beetje van 'in hetzelfde schuitje zitten' wat ineens overgaat in 'jij in dat schuitje, terwijl hij is uitgestapt.'

Dat soort gevoelens zijn begrijpelijk, maar die moet je zien te handelen. En dat is absoluut moeilijk, want nu komt er een nieuw soort verwerking. Maar uiteindelijk is dat goed, al kost het wat pijn en moeite. Al was het maar omwille van je kids. Wél vind ik eigenlijk dat je ex je in die zin op de hoogte had mogen brengen van zijn nieuwe relatie: hij stelt zo te horen jullie kinderen er ook aan voor en dan lijkt het me niet meer dan fair dat jij als moeder zijnde ook weet dat er een nieuw iemand in het leven van je kinderen is.

Ik denk dat het verstandig is om jezelf voor te stellen de volgende keer dat je zijn nieuwe vriendin ziet. Zo hou je de communicatie open en geef je aan dat je bereid bent tot overleg over datgene wat jullie delen: de kinderen, ook nu zij erbij is. Succes!

**Geplaatst**: 26-08-10 00:03

Re: Hoe ermee omgaan ? iemand dit meegemaakt?

Geplaatst: 26-08-10 00:03

Je geeft aan dat je leven lang op pauze heeft gestaan en eigenlijk nu nog staat.
Wat heb je er tot nu toe aan gedaan om je eigen leven nieuw leven in te blazen, behalve dan het beëindigen van je relatie?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 26-08-10 09:20

Geplaatst door de TopicStarter : 26-08-10 09:20

Ben bezig met een reintergratieproject om dus of een opleiding of direct aan het werk te kunnen.
Verder zwem ik elke maandag en werk nog vrijwillig bij een dierenweide.

Ben geen type om uit te gaan en vind het ook moeilijk om nieuwe contacten te maken.
Zo ben ik altijd al geweest blijf liever op de achtergrond.
Heb opzich wel vrienden hoor maar alles gaat via msn, de meeste wonen tever weg en tja ff met de trein is voor mij gewoon niet te doen op dit moment gewoon echt geen geld voor.

Voor mij zou het gewoon erg goed zijn om te gaan werken, weer meer onder de mensen komen, maar omdat ik last heb van faalangst is het moeilijk die eerste stap te zetten, Heb daarbij ook gewoon geen idee wat ik wil gaan doen.
daar is dat reintergratieproject dan ook voor, om je te begeleiden.

Verder zijn de kinderen hier van dinsdag tot zondagochtend waar ik dus voor zorg.

Mijn leven blijft dus een sleur en dat zal denk ik echt doorbreken als ik iets heb gevonden kwa werk.
Mijn eigen geld verdienen, het zal zwaar worden ja dat weet ik, maar ik wil gewoon weer wat kunnen doen ipv altijd met de kinderen thuis zitten.

Het ging gisteravond een stukkie beter met me heb normaal gegeten en heb verder niet aan mijn ex gedacht.
Had hem wel ff een smsje gestuurd ivm de kinderen en helaas belde hij dus op waardoor ik weer rot voelde heb zelfs aan de telefoon gehuilt wat ik dus echt niet wilde.
Heb hem wel duidelijk gemaakt dat ik echt niks tegen haar heb dat hij dat maar even moest zeggen want hij zei dat zij ook niet wist hoe ze het het beste kon aanpakken en dat weet ik ook wel.
Zit gewoon zo in de knoop met mijn eigen gevoelens.

Toen we uit elkaar gingen voelde ik daar niks bij, toen ik daar echt wegging met de kinderen voelde ik er niks bij terwijl ik juist toen die klap had verwacht.
Dat hij nu 8 maand later komt tja dat had ik dus echt niet verwacht.

**Geplaatst**: 26-08-10 09:41

Re: Hoe ermee omgaan ? iemand dit meegemaakt?

Geplaatst: 26-08-10 09:41

Goed om te lezen dat je met werk bezig bent

Word je bij dat reïntegratie project ook geholpen om je faalangst aan te pakken?

Dat je nu even een dip hebt en af en toe lekker huilt, is helemaal niet erg, je moet het ook wel verwerken.
Als je er maar niet in blijft hangen.
Kijk niet alleen naar wat er tegen zit en wat je mist, maar ook naar wat je wel hebt

**Geplaatst**: 26-08-10 13:20

Geplaatst: 26-08-10 13:20

BraveSpots schreef:
Ik vind ook maar raar dat je zowat eist van je ex dat ie zijn hele liefdesleven met je deelt.

De kinderen horen er iets van te weten ja, maar jijzelf?
Eerlijk is eerlijk, het was wél een stuk vriendelijker geweest als je een seintje had gegeven, maargoed, dat heb je nu eenmaal met exen, die zijn je niets meer verplicht.

Ik lees van jouw kant toch wat jaloezie. Niet op die nieuwe vriendin zelf, maar wel omdat hij, zoals je al zegt, verder gaat met zijn leven en jij het gevoel hebt dat je ter plaatse blijft trappelen.
Probeer dat gevoel niet te projecteren op haar. Ook voor de kinderen, die hebben niets aan een moeder die papa's vriendin haat. Dat maakt het voor hen alleen maar moeilijker...

Ik deel jou mening met gemengde gevoelens.Aan de 1ne kant heb je helemaal gelijk dat een ex niks meer verplicht is maar aan de andere kant zijn er kinderen in het spel.Ik als ex met kind heb er ook midden in gestaan maar dan was ik diegene die een nieuwe relatie kreeg.
Ik heb dan ook vrij snel hem aan mijn ex voor gesteld juist omdat mijn nieuwe liefde ook met ons(ex en mijn) kind te maken kreeg en ik mij heel goed voor kon stellen dat mijn ex graag had willen weten welke "vreemde"man met zijn kind om gaat.
In mijn ogen erg netjes als het zo gaat aangezien je met elkaar te maken hebt.
Ik had het dan echt niet leuk gevonden als de "vreemdeling" onze kinderen thuis kwam brengen.Daar had ik toch echt wat van gezegt.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 27-08-10 14:52

Geplaatst door de TopicStarter : 27-08-10 14:52

Heb er met een vriendin nog lang over gesproken, ik vind het allemaal gewoon heel raar.
Als ik hem hoor of zie voel ik me gelijk weer rot.
Er is in onze periode veel gebeurd, nu ik aan dingen terug denk heb ik wel een vermoeden waarom het ik mijn liefde voor hem heb weggedrukt, hij had "alles" ik niks, jaloerzie en dat maakt veel kapot.
Verder zat ik toen die tijd ook niet goed in mijn vel, al leek het nooit zo van de buitenkant, hij had zijn werk zijn hobby's zijn vrienden hij had de verhalen en ik had het allemaal niet, dat uite bij mij zich als iritatie/frustratie
Ook prate we niet over de "problemen" en dat is al helemaal niet goed in een relatie.

Dat ik nu die gevoelens terug krijg omdat hij een andere vriendin heeft tja dat heeft zeker te maken met dat ik nu weet dat het echt definitief is, daarvoor wilde ik blijkbaar diep in mijn hart iets anders en dat is nu pas losgekomen.

Mijn gevoelens toen waren gewoon dood, voelde niks geen haat geen liefde geen verdriet gewoon niks en dat klopt ook niet bij mij.
Heb zoveel weggestopt en dat het nu allemaal komt en alles door elkaar heen.
Als we nou geen kids hadden hoefde ik ook verder geen contact te onderhouden , maar met kinderen is dat heel anders.
Je ziet hem elke week als hij de kids komt halen.
Verder bespreek je dingen samen over de opvoeding.

Ik ben gewoon heel bang dat ik heel lang hierin ga blijven hangen juist omdat ik hem dus elke week zie en contact heb met elkaar over de kinderen.

Hopelijk slijt het snel maar op dit moment zie ik het somber in.

**Geplaatst**: 27-08-10 15:41

Re: Hoe ermee omgaan ? iemand dit meegemaakt?

Geplaatst: 27-08-10 15:41

Heb jij je niet teveel weggecijferd? Ik herken het wel een beetje, voor mannen is het makkelijker alles hetzelfde te laten gaan dan als je moeder bent, is vaak gewoon zo.

Ik denk dat je je leven zelf weer invulling moet geven, probeer iets te vinden waar je eigenwaarde uit haalt. Ik heb ook een tijd alleen maar gewerkt en voor de kinderen gezorgd, heb net een beetje tijd weer voor de paarden en er gaat een wereld voor me open.

Ik denk dat je even meer in jezelf moet investeren en misschien kun je ook proberen dat met de kinderen te doen, zodat je niet het gevoel hebt dat je maar thuis met ze zit? Ga lekker fietsen, zwemmen, picknicken, weet ik het (he lekker met dit weer...) en als je ze niet hebt doe dan iets waar jij je goed bij voelt.

Verder vind ik het knap dat je je niet helemaal laat leiden door je gevoelens maar dat je het richting je ex en zijn vriendin wel kan benoemen.

**Geplaatst**: 27-08-10 15:50

Geplaatst: 27-08-10 15:50

Het enige wat ik storend vind aan de situatie is dat A. deze vrouw zijn (en jouw) kinderen komt brengen (is imo zijn taak) en B. daarbij een onvriendelijke houding aan jou toont waar de kinderen bij zijn.
Sowieso vind ik dat jouw ex er wel wat meer aan had mogen doen om voor goed contact te zorgen tussen haar en jou (is blijkbaar niet gebeurd want dan zouden jullie nu wel normaal tegen elkaar doen), ivm de kinderen is dit echt not done namelijk.

Verder denk ik dat je je er overheen moet zetten. Hij is je ex, hij wil jou niet, hij wil haar en daar heb jij helaas geen invloed op.

Sorry als dit hard klinkt, maar dit is gewoon de harde waarheid en daar zul je mee moeten leren leven. Je komt er vanzelf wel overheen, maar dat heeft wat tijd nodig. Het is heel goed dat je ondertussen lekker bezig bent met je werk, met je kids etc. Dat helpt heel goed.

Ga gewoon lekker stappen, nieuwe mensen ontmoeten, en dan ben je hem zo vergeten.

**Geplaatst**: 27-08-10 15:54

Geplaatst: 27-08-10 15:54

Als je ex een nieuwe vriendin heeft, is terugkeer naar de oude relatie "ineens" echt een afgesloten hoofdstuk. En al hoewel je er zelf mee gestopt bent, is het toch confronterend om te weten dat er nu geen weg terug is of minder kans daarop is.
Logisch dat dat toch wel even slikken is, je bent toch veel jaren samen geweest en hebt 3 kinderen samen.
De nieuwe vriendin is eigenlijk een beetje fout begonnen door niets tegen je te zeggen de eerste keer, maar die is misschien ook onzeker hoor hoe met deze situatie om te gaan. Dus breek de volgende keer gewoon het ijs en zeg (zo hartelijk als je kunt) "hallo, ik heet XXXx maar dat zul je inmiddels wel weten (grijns) - en hoe heet jij?" Dan is het benauwde er misschien een beetje af en geef je haar ook de kans om zich voor te stellen. Je hebt natuurlijk geen garantie dat het makkelijker wordt, maar door je zo op te stellen, weet je in ieder geval dat jij je volwassen hebt opgesteld en een opening hebt gemaakt.

EDIT Mij hielp het juist om te zien dat hij echt iemand anders had, toen kon ik de hoop op nog een kans voor ons los laten en echt voor mezelf kiezen. Jij moet ook voor je zelf kiezen. Als jij dit verwerkt (schrijf er over, praat er over) ben jij klaar voor iets nieuws en zult beter in je vel komen te zitten. Dit zien andere mensen ook en dit heeft zijn effect op hoe ze met jou omgaan. Je ex zal dit ook zien en daardoor ook waarschijnlijk beter met jou omgaan omdat als jij je sterker voelt en onafhankelijker voelt dan straalt dat uit naar hem. Gevolg minder schuldgevoelens en verwijten over en weer maar uiteindelijk een neutraler beter contact. Door je kinderen ontkom je niet aan dat contact maar als jij aan jezelf werkt door deze emoties door te werken en te snappen waarom dit met jullie is gebeurd, dan kun je bij een volgende relatie je beter redden en maak je de evt fouten minder snel omdat je bewust bent geworden wat er eerder mis ging. DAT is belangrijk!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 27-08-10 16:06

Geplaatst door de TopicStarter : 27-08-10 16:06

Angelita schreef:
Verder denk ik dat je je er overheen moet zetten. Hij is je ex, hij wil jou niet, hij wil haar en daar heb jij helaas geen invloed op.

Sorry als dit hard klinkt, maar dit is gewoon de harde waarheid en daar zul je mee moeten leren leven. Je komt er vanzelf wel overheen, maar dat heeft wat tijd nodig. Het is heel goed dat je ondertussen lekker bezig bent met je werk, met je kids etc. Dat helpt heel goed.

Ga gewoon lekker stappen, nieuwe mensen ontmoeten, en dan ben je hem zo vergeten.

Klinkt niet hard het is zo en dat weet ik dus ook, maar mijn gevoelens zijn zo bezig op dit moment dat ik zo de schijn moet ophouden tegenover de kinderen en tegen andere en ook tegen mijn ex , moet happy doen terwijl ik dat niet ben en dat is toch best moeilijk.

Verder ben ik niet iemand die lekker gaat stappen heb ik nooit wat aan gevonden dus op die manier mensen leren kennen gaat dus niet.
Ben idd bezig met het uitpluizen van opleidingen en eventueel het werk wat ik wil gaan doen.
Hoop dan ook zeker dat ik snel iets kan gaan doen om uit die sleur weg te komen en mijn eigen leven op te bouwen.

Ben nu erg veel aan het nadenken maar niet over de dingen waar ik over na zou moeten denken.
en zo vergeten nee dat zal ik dus nooit hebben.

**Geplaatst**: 31-08-10 10:50

Geplaatst: 31-08-10 10:50

TS hoe gaat het nu met je? Al iets beter? Wel gewoon zorgen dat je er met vrienden over kunt blijven praten hoor! PB-en naar mij mag ook. Ik had dan wel geen kinderen met mijn ex, hij was binnen 4 maanden na onze 8-jarige relatie met iemand anders getrouwd, dat was indertijd ook wel even slikken.

**Geplaatst**: 31-08-10 11:06

Geplaatst: 31-08-10 11:06

Ik begrijp je heel goed, dat moet ook gewoon een hel zijn voor je!
Zoals iemand hier al stelde denk ik ook dat je jezelf teveel hebt weg gecijfert.
En ook dat herken ik, in zo'n lange relatie verdwijn je op een gegeven moment en wordt je afhankelijk.
Zeker als je niet gewoon je eigen ding doet.
Dus ik denk dat het niet meer dan normaal is dat je je zo voelt. Extra bitter is het natuurlijk dat je hem met haar te zien krijgt.
Probeer jezelf een beetje te verwennen, doe elke dag iets waarvan je weet dat het goed voor je is.
Komt wel goed meid! Voor je eht weet heb jij een leuke vent aan de haak geslagen en is het andersom

**Geplaatst**: 31-08-10 11:11

Geplaatst: 31-08-10 11:11

marielle231 schreef:
Verder zat ik toen die tijd ook niet goed in mijn vel, al leek het nooit zo van de buitenkant, hij had zijn werk zijn hobby's zijn vrienden hij had de verhalen en ik had het allemaal niet, dat uite bij mij zich als iritatie/frustratie

Dan heb je dus heel veel geleerd en ben je heel veel gegroeid door deze relatie! Namelijk hoe het níet moet!

Probeer de tijd en energie te vinden om vanaf nu voor jezelf te knokken. Zodat je over een poosje ziet hoe het wel kan en jezelf hebt teruggevonden. Pas dan kun je ook een gelijkwaardiger relatie aangaan met evt. een andere man. Je maakt iedereen (jezelf, je kinderen en die nieuwe man) er érg gelukkig mee.

Succes!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 01-09-10 16:19

Geplaatst door de TopicStarter : 01-09-10 16:19

Hier gaat het allemaal wel wat beter, eet mijn avondeten teminste weer zonder het gevoel over mijn nek te gaan
en kan niet meer huilen want de tranen zijn op.

gister zag ik hem en dat ging heel normaal geen rare gevoelens bij en het was naar mijn idee wel gezellig zoals toen...
Vandaag haalde hij de oudste op ivm kamp en toen voelde ik me weer rot, al zou dat ook ermee te maken hebben dat vriendin beneden op hem zat te wachten.
Later belde hij nog om te vertellen hoe het ging met de oudste maar ook toen was het weer zakelijk, tja vriendin zat ernaast natuurlijk dus ja dan word ik ook kort en zakelijk en wil zo snel mogelijk ophangen.

Wel zit ik nog steeds te denken van wat als en wat moet hij in godsnaam bij haar,maar dat komt ook omdat hij haar al zolang kent gewoon als vrienden, vind het gewoon raar dat ze dan nu wel samen zijn, voor mijn gevoel klopt er ergens iets niet ben er alleen nog niet uit wat er dan niet klopt, maar goed ook dat is gevoel en op dit moment voel ik gewoon erg veel door elkaar heen.

Iemand zei nog tegen mij van de week "ik zag jullie eigelijk nog wel latten."
Tja dan ga je daar weer aan denken.

Op dit moment ben ik nog geen mannen tegen gekomen waarvan ik denk ja met jou wil ik verder.
Voor hem heb ik dat ook nooit gehad, was na een maand meestal wel uitgekeken

Bij mijn ex niet, hoe bezitterig hij eigelijk ook was want het was nooit veel plezier ofzo als ik wegging, altijd een diepe zucht.

Heb idd geleerd hoe een relatie niet moet.
Het heeft lang geduurd dat ik daar weg ben gegaan, ik kon het gewoon niet, hem kwijtraken.
Op een gegeven moment ben ik mezelf gaan beschermen door mijn gevoelens lam te leggen en ja dan is die stap om weg te gaan makkelijker.

Misschien heb ik diep in mijn hart gehoopt dat het wel goed kwam, maar dat hij nu na 8 maand al een nieuwe vriendin heeft ja dat kwam heel hard aan.

Kom er wel overheen vast wel, maar word er elke dag zo'n beetje mee geconfronteerd ( hij woont aan de overkant)

**Geplaatst**: 01-09-10 16:26

Geplaatst: 01-09-10 16:26

Dat lijkt helemaal geen gemakkelijke situatie als je liefdesverdriet er nu pas goed uit komt terwijl je elke dag geconfronteerd met zijn nieuwe vriendin.

Het is niet jouw fout, of zijn fout, maar rot is het wel :(:)

. Hopelijk kan je vlug wat (emotioneel) afstand nemen van je ex, ik denk wel dat dat gaat helpen

.

**Geplaatst**: 01-09-10 21:51

Geplaatst: 01-09-10 21:51

Ik heb er wel respect voor hoe je er mee omgaat, niet dat jij haar geen gedag zei, maar dat je vooral ook kijkt wat jij zelf kunt veranderen in plaats van dat je haar naar beneden haalt. Goed hoor

je bent op de goede weg en 10 jaar dat verwerk je niet zo ineens.. dat neemt tijd..