30-01-'10 Ik weet niet of ik het hier ook over me opa mag hebben maar ik moet het gewoon eventjes kwijt. Ik hoop dat jullie de tijd nemen om mijn verhaal te lezen,
Zomer 2009: Mijn opa zat lekker in het zonnetje in de tuin samen met mijn oma. Tot mijn opa ineens door ze hele lichaam zen spieren per 10 cm begonnen te trillen. Hij vertelde dat het het zelfde gevoel als een slaapvoet was. Na een tijdje ging het weer over, maar het kwam wel vaker terug.
Winter 2009/2010: En net zoals elk jaar gaan mijn opa en oma overwinteren in spanje. Voor dat ze de auto in stapten om te vertrekken, is mijn opa toch nog voor de zekerheid even langs de HA geweest. Daar konden ze uit onderzoeken niks aan hem vinden of aan de klachten die hij had. Het zou allemaal met ''ouderdom'' te maken hebben. (mijn opa was nog maar 67 jaar)
Toch met de auto naar spanje gaan rijden, caravan op de camping neer gezet en even lekker genieten en uitrusten van de reis. De volgende dag wilden mijn opa en oma de voortent op gaan zetten. Maar mijn opa kon zijn rechter hand/arm niet meer goed gebruiken. Ook viel mijn opa steeds meer af. En zijn ze in spanje naar de Dokter geweest met een tolk erbij.
Mijn Opa kwam er binnen en gelijk zag de dokter al dat het niet goed met me opa was. Ze hebben diezelfde dag nog onderzoekjes gedaan, dezelfde als in Nederland + nog een paar nieuwe. Waaruit bleek dat mijn opa de Vreselijke ziekte A.L.S had. Deze ziekte hadden ze in de zomer van 2009 in nederland al moeten constrateren.
Mijn opa deed met moeite zijn hand omhoog om te vragen : '' dokter, heb ik nog 5 jaar''. Met 5 vingers in de lucht. De dokter vond het moeilijk maar knikte uiteindelijk nee. Mijn opa had het er moeilijk mee, maar klaagde nooit.
En vanaf die tijd hebben ze er alles aan gedaan om zo snel mogenlijk weer naar nederland te komen. Wat onwijs lang duurde omdat de verzekering en de ANWB niet mee werkte. 17 januari 2010 kwam mijn opa thuis. We zijn toen veel op bezoek geweest, Maar echt leuk was het niet. Ik zag hoe mijn opa achteruit ging. Toen werd hij opgenomen in Utrecht omdat het zo slecht ging. En 26 januari kwam hij thuis om daar rustig thuis te overlijden. 27 januari is de laatste dag dat ik hem gezien heb. En in de nacht van 30 januari 2010 is mijn opa in zijn slaap overleden.
Opa was iemand die nooit klaagde En nooit voor zichzelf vraagde.
Al heel snel kwam de Cramatie, en heb ik een mooi gedichtje voor hem gemaakt en daar voorgelezen.
Lieve opa,
U bent nu al een tijdje weg, Weg van ons, weg van hier., Het wordt zo definitief, Lieve opa, U bent nu al een tijdje weg Maar in mijn herinneringen altijd even lief Altijd zal ik terug denken. Aan hoe u was, en hoe u deed Altijd weer hetzelfde grapje van Wie ben jij ken ik jou, Altijd moest ik lachen. En zij ik herken je me nou. Lieve opa, U bent nu al een tijdje weg, Maar dat veranderd niks aan hoe ik mij Nu voel Aan hoe ik over u denk Voor mij bent u geweldig Ookal bent u nu al een tijdje weg
Lieve opa i will always love you
Heel erg bedankt dat jullie mijn verhaal hebben gelezen! sorry dat het zo lang is geworden maar ik wou het even kwijt!
jeetje heel erg veel sterkte en wat is het dan voor jullie als familie snel gegaan! je hebt het wel mooi omschreven! herrinner je opa zoals hij was! sterkte komende tijd!
allereerst gecondoleerd met het verlies van je opa,ik herken dit heel goed.ik wens je heel erg veel sterkte.ik vind het gedichtje erg mooi.ik vind het knap dat je het voor kon lezen,ik wens je erg veel sterkte met het verlies van je opa.liefs