Geplaatst Ontmoet mij en mijn verrotte jeugd.
Ik ben op de basisschool vanaf groep zes gepest. Enorm gepest. Op de middelbare school dacht ik ook: "een nieuw begin, nieuwe mensen, "volwassener" mensen, bijna geen mensen van de basisschool. Komt goed!" Nou, niet dus.
God, wat een poedersuiker klas. Klas twee was nog erger. In klas drie kwam ik in een andere klas, of nja, meer nieuwe mensen. Het begon allemaal zo leuk, zo fijn en na een paar maanden was het een rotklas eerste klas. Graflui. Als ik nu foto's van vroeger terug kijk denk ik zelfs: "wow...wat was ik een kneus. Jezus. Geen wonder dat ik zo gepest ben." Deze pagina's skip ik altijd netjes. Ik wil helemaal niet aan deze tijd herinnert worden.Mijn derde jaar middelbare school was het vreselijkste jaar wat ik ooit heb gehad. Ik werd door vrijwel iedereen uitgekotst en de mensen die dat niet deden mocht ik zelf al niet, omdat ik dacht dat zij mij ook niet mochten, want niemand mocht mij. Op den duur kwam de coördinator van havo drie de klas binnen en ze vroeg aan de leraar of ze mij even mocht "lenen". Ik heb alles, maar dan ook echt álles uit me gegooid en ik heb gejankt. Gejankt, gejankt, gejankt en gejankt. Mijn klas had eerder door dat ik homo ben dan dat ik het zelf doorhad en geloof me..als je daar dan mee gepest wordt is dat echt niet fijn, want je snapt het zelf niet! Mevrouw heeft toen hele gesprekken met mij gehad en met m'n ouders gehad over de telefoon. Ik heb toen ik met die vrouw gepraat heb al het lelijks wat mij in dat jaar is aangedaan op papier gezet en ik heb alles opgeschreven wat ze daarna nog tegen me gezegd heb. M'n mentor [wat een falende man was dat zeg
], mijn coördinator en de andere coördinatoren plus mentor inclusief de directeur hebben toen gezocht naar een oplossing welke uiteindelijk niet is gekomen, want havo vier ging toen beginnen. Mijn grootste steun was en is toch wel mijn grote idool, mijn alles, om haar draaide mijn leven. Céline Dion, al is dat nu iets minder omdat het zo goed met me gaat, al zal zij er altijd voor mij zijn. Wauw. Wát een vrouw! Dankzij haar heb ik geweldige vrienden en vriendinnen leren kennen, die mij later enorm hebben geholpen toen ik er zelf ook achter kwam dat ik homo ben. Ik weet niet hoe ik het zonder hen zou hebben gehad.De twee jaar daarna waren ook niet echt feest, want weer dacht ik dat ik in een leuke klas kwam, wat het op zich ook wel was. Ik kwam bij een meisje in de klas. Een beetje een typisch meisje. Geen gothic, maar ze kleedde zich wel zo. Zij was mijn grote vriendin, ik haar grote vriend. Samen deden we alles, we zaten altijd met z'n tweeën en we kletsten altijd samen. Dat was eigenlijk mijn eerste beste vriendin. Havo vijf kwam en we leefden nog steeds gezellig met z'n tweeën. Havo vijf was niet zo bijzonder, dat ging wel lekker! Tussendoor ging ik nog lekker paardjehobbelen op de manege en ik ben al die jaren ook lekker naar m'n verzorgpony's geweest, waar ik me helemaal happy voelde.
Toen begon mijn leven eindelijk! Ik heb namelijk, nu ik op vwo zit, de leukste vriendingroep ever! Ik heb op bokt enorm veel leuke mensen leren kennen die mij ook leuk, aardig en geweldig vinden, die mij accepteren zoals ik ben. *THANK YOU BOKT! Ik heb nog steeds een enorm laag zelfbeeld en gelukkig wordt dat steeds minder. Het afgelopen jaar ben ik begonnen met mezelf meer naar buiten te keren, wat enorm veel heeft geholpen. Stappen tot ik zwaar dronken thuis kom, roken, drinken, feesten, gay-feesten. Alles. Natuurlijk werkt het niet altijd en ook niet overal, maar mensen hebben een hele andere indruk van mij gekregen, omdat ik meer extravert ben, meer mezelf ben. Naar iedereen toe. Iedereen mag en móet soms zelfs weten wie ik ben, waar ik voor sta, wat ik doe en wat ik ben. Mensen accepteren mij vrijwel overal nu, op m'n werk, op stal, op school en m'n gave vrienden op bokt en hier in de buurt, de fantastische fanclub, thuis nog iets minder omdat ze nog steeds wat moeten wennen aan het feit dat ik toch écht op jongens val en ze dit niet zo heel leuk vinden. De keuzes in mijn leven worden over het algemeen geaccepteerd, al heb ik het gevoel dat ik naar m'n ouders nog steeds niet helemaal open kan zijn over mijzelf en mijn leven, over wat ik doe en juist niet wil doen.
Begin september begint mijn studie. Ik ga Frans studeren, iets wat ik al sinds havo drie wil gaan doen. Mijn grote droom komt uit! Uit huis, wonen in de Randstad, veel mensen, drukte. Heerlijk! Nieuwe mensen! Een nieuwe start! Het komt waarschijnlijk allemaal goed! Ik zie het helemaal zitten!
Dankje voor het lezen!
Het lucht écht op! 
Je lijkt mij een hele gezellige, lieve jongen!
. 
). 
