Geplaatst Ik zal bij het begin beginnen.
De middag dat ik met Dar gevallen was, ben ik natuurlijk gelijk naar m'n huisarts gegaan, deze dacht dat m'n enkel slecht gekneusd was, ik had contact gehad met m'n werk en verteld wat er was gebeurd, dit was op een dinsdag en zou pas weer s'maandags moeten werken, vrijdags nam ik weer contact op met m'n werk, en er werd mij gevraagt hoe het ging "nou slecht" antwoorde ik, want ik had nog erg veel pijn, toen werd mij verteld dat het maar een kneuzing was en dat ik nou toch wel weer zou kunnen werken, die ik ging toen met een slecht gevoel het weekend in, en zondags zei m'n moeder dat ik zo dus echt niet kon gaan werken! Dus die dag ik heb ik mij weer ziek gemeld en de volgende dag weer een afspraak met de dokter gemaakt, omdat ik het niet vertrouwde. Dus later op die morgen word ik door m'n manager opgebeld, en ze vroeg hoe met me ging, dus ik antwoorde weer dat het niet goed ging en dat ik later op de middag terug naar de dokter ging, toen was het even stil aan de lijn en zegt ze opeens "nou ik heb contact gehad met de arbo-arts en je moet morgen achter de balie werken van 9 tot 5 en woendag midaag ook en vrijdag moet je bij de arbo-arts wezen en moet je daarna ook achter de balie, dus ik dacht al bij me eigen, lekker vriendelijk zeg.
Dus ik 's middags naar de dokter, zij vond het er verontrustend uit zien en stuurde me door naar het ziekenhuis voor en rö-foto (dit kon pas de volgende dag), nu zit mijn dokter tegenover m'n werk, dus ik liep gelijk even door naar m'n werk om te zeggen dat ik voor foto's moest. Op m'n werk zeiden ze dat ze dachten dat er al foto's van waren gemaakt, maar ik hoefde de volgende dag niet te komen werken. Volgende dag aar het ziekenhuis: scheur in m'n enkel, dus gips, ik gelijk weer even langs geweest op m'n werk (kon ik tenminste het bewijs op tafel leggen
), zeggen ze doodleuk, ïk ben blij dat er wat uit is gekomen.....Ik kon ze wel schieten: hun waren blij dat ik m'n poot had gebroken.Goed we zijn nu dus 10 weken verder en van af deze week ben ik volledig beter gemeld. Ik heb zondag een avonddienst gedraaid en dit ging gewoon niet, 's avonds word m'n enkel dik en gevoelig en 's avonds is het gewoon druk in huis en word er veel getild (ik werk in een verzorgingshuis). Dus ik had tijdens en na m'n dienst veel last van m'n enkel (ook de volgende dag) en nou moet ik vrijdag weer een avond draaien, dus ik dacht, ik vertel m'n probleem aan m'n manager en wie weet heb ze een oplossing, niet dus, vandaag werd mij verteld dat ik volgens de arbo helemaal beter ben en dat ik gewoon alle diensten moet draaien, dit vertelde ze me terwijl ik iemand aan het wassen was,( lekkere privicie), dus ik had geen zin in discussies, dus heb maar (heel nors) prima hoor gezegt, maar later op de dag was ik wel flink over de zeik, ik had echt zoiets van: verdorie ik sta altijd klaar voor hun en ben zelden ziek, ik zeur nooit ergens over en dit is dan hun dank, ik sorte m'n hart uit bij een collega, deze zei mij contact op te nemen met de arbo, dit heb ik ondertussen gedaan en gelukkig begrijpen ze me helemaal en gaan ze voor een oplossing kijken, maar ondertussen ben ik zo boos op m'n werk, arg
Moest even m'n hart luchten, sorry voor het lange verhaal.
