Geplaatst Na jaren lang bezig geweest te zijn met het krijgen en willen krijgen van kinderen, ziekenhuis bezoekjes en vruchtbaarheids onderzoeken,
zit ik nu met tranen in mijn ogen achter de computer....
Ik heb 4 weken geleden voor de 4de keer in 2 1/2 jaar een miskraam gehad en mijn hele lijf is "op en moe"...
Ventje en ik zijn beide helemaal gezond verklaard en er zou niks meer in de weg moeten staan waardoor er een goede zwangerschap zou kunnen ontstaan...
Hoe het allemaal begon: (2007)
[LZP] jongens naam gezocht!
Robynn schreef:13-06-07 00:49
op 12-06-2007 om 01.50 uur is onze kleine Joey veelste vroeg geboren...
hij heeft nog 12 minuten geleefd en overleed is mijn armen op 02.02 uur.
hij woog 270 gram en was 24 cm groot.
Ons lieve mannetje, zo perfect, volmaakt, maar niet klaar voor de buitenwereld...
op een dag komen wij elkaar tegen lieverd, mijn zoontje, mijn trots!
hoog in de hemel waar wij kunnen vliegen en waar geen zorgen zijn...
wij houden van je... we zullen je nooit vergeten... ons kleine wondertje
(2007) [UK] [GED] Joey ons kleine wondertje, we zullen je missen...
(foto van Joey is eventueel te zien in mijn profiel)
Na vele vervelende onderzoeken die nu eenmaal uitgevoerd moesten worden zijn ik en mijn ventje 2 1/2 jaar bezig geweest om weer zwanger te raken.... 5 keer gelukt met als resultaat 1 keer een vroeggeboorte (Joey) en 4 keer een miskraam (de laatste dus 4 weken geleden met een zwangerschap van +/- 12 weken)
Nu willen ze alleen weten waar die miskramen vandaan komen (en wij uiteraard ook) en nu hebben ze voorgesteld om een chromosomen onderzoek te doen bij mij om te kijken of er iets "mis" is in mijn chromosomen (er zitten erg veel miskramen in mijn familie)...
Citaat:Erfelijk bepaald (door chromosoomafwijking bij een van de partners of beide partners)
Na drie of soms al na twee miskramen wordt aan de partners een chromosomenonderzoek (karyotypering) aangeboden. Het gaat hierbij om chromosomen van de partners afzonderlijk (via het bloed). Bij 3% van de paren wordt zo bij een van beide partners een chromosoomafwijking opgespoord die een erfelijke aanleg heeft. Hierbij gaat het om gebalanceerde translocaties (een stukje chromosoom is van zijn normale plaats verhuisd) . Als een gebalanceerde translocatie gevonden wordt, is de kans op herhaling 50% hoger dan bij een ander paar. Medicijnen hiertegen zijn er niet. Wel is er een goede kans dat bij lang genoeg proberen een gezond vruchtje ontstaat waaruit een verder normale zwangerschap volgt.
Overigens is de uitkomst 'geen afwijking gevonden' bij dit chromosomenonderzoek nog niet hetzelfde als dat er niets verkeerd is in de chromosomen: er is nog veel onbekend op dit gebied en er zouden best afwijkingen kunnen bestaan die nog niet onderzocht worden. Chromosomenonderzoek betekent overigens niet dat het hele genetische plaatje van de partners wordt blootgelegd: de genen liggen wel op de chromosomen, maar genetisch onderzoek vraagt op elk chromosoom veel gedetailleerder onderzoek dan het normale chromosomenonderzoek. Verder genetisch onderzoek wordt alleen gedaan wanneer daar aanleiding toe is (wanneer er erfelijke afwijkingen in de familie zijn).
Omdat er niks aan de "afwijking" gedaan kan worden, hebben wij besloten het nu nog niet te doen... Wellicht over een jaartje wel...? Maar omdat mijn lijf nu echt "op" aan het raken is en ik er zelf nogal aan onderdoor ga, hebben wij (en de artsen
) besloten om mijn hormoonhuishouden weer op de rails te willen hebben.... Wij hadden een paar keuzes; spiraal, prikpil, Pil, hormoonpillen. Spiraal heb ik zelf geen goede ervaringen mee, dus die hebben we van de lijst gehaald, prikpil is ons niet aangeraden omdat ik al heel erg moeilijk zwanger wordt en de prikpil kan dat alleen maar verergeren, hormoonpillen hebben we al geprobeerd en ik kreeg er zwangerschaps verschijnselen van (melk productie, vergroting van de baarmoeder etc.) Dus dan is de laatste keuze... de Pil....
Het is alleen zo ontzettend moeilijk iets te moeten doen waar je jaren juist tegen gevochten hebt...
Namelijk de pil te nemen en die zorgt ervoor dat je NIET ZWANGER KAN WORDEN...
Zoals het er nu uitziet zal ik de pil een jaar moeten slikken om alles weer op de rail te krijgen...
Mijn motto is echt:
A winner never quits...
Because a quitter never wins!!!
Dus om nu alles en dan vooral mijn denkwijze helemaal om te moeten gooien...!
Ik zal wel moeten, daar niet van, maar het is echt verdomde moeilijk....
Echt... Ik ben alleen maar positief gebleven bij eigenlijk alle tegenslagen (met ups and downs natuurlijk) maar ik heb mijzelf er altijd weer bovenop gekregen...
En dit is dan nog wel de allermoeilijkste keuze die wij hebben moeten maken... Stom eigenlijk he....
Vanavond zal ik mijn eerst pil innemen...
