Geplaatst Dus nou zit ik te dubben, ik heb tot 3x toe een voorgevoel gehad in het verleden waarvan 1x een beetje vaag is, 1x wist ik 12 uur van tevoren dat mijn kat dood zou gaan, naja, op het moment dat ik het beeld voor mijn ogen zag kon ik het niet plaatsen, tot ze daadwerkelijk dood was.
Daarna heb ik eens mijn andere kat horen mauwen terwijl ze in de vrieskou buiten zat -wat ze normaal niet zit, was naar buiten geglipt zonder dat iemand het wist- ik kon haar onmogelijk horen van de plekw aar ze zat (achter in de tuin, ik sliep voor en het klonk alsof ze direct in mijn oor mauwde) dus ik ben naar beneden geracet om haar binnen te laten.
Later, die keer dat het zo vaag was, er was een fout gevoel, maar ik wist niet hoe of wat, maar ik wist dat ik niet moest gaan paardrijden, deed het toch en viel zo lelijk van mijn paard dat ik bijna 1,5 jaar last heb gehad van erge rugproblemen.
Dus, voorgevoel neem ik redelijk serieus, maar nu, dat verdomde vliegtuig, ja ik ga nu wat dingen zeggen die erg vreemd zullen zijn voor sommige mensen maar ik ben een echte analyseerder, dus lees maar als je wilt, en zo niet, naja, dan niet
.Sinds kort heb ik een vriend, hij zit nu in tsjechie, maar doordat ik naar de dominicaanse republiek ga hebben we wat minder contact, en het zit ook tussen mijn oren dat ik 'zo ver weg ga' bij hem vandaan.
Ik heb niet echt bijzonder goed contact met mijn ouders of zusje, mijn zusje is zelfs erg depressief (en misschien zelfs suicidaal, ze heeft iig de plannen gehad). Nou MOET ik dus mee op vakantie met mijn ouders (25 jaar getrouwd) maar door bovenstaande 3 redenen WIL IK ABSOLUUT NIET! Het is voor mij gewoon een nachtmerrie die uit komt, ik wil gewoon echt niet, maar ik moet, ik kan er niet omheen.
Nou heb ik op sensation wat MDMA gebruikt, -ja ik spring van de hak op de tak- daar is toen iets fout gegaan en ben in een paniekaanval belandt waar ik gelukkig wel snel weer uit was, ik ben nog nooit in paniek geraakt, maar die avond dus wel, en sindsdien heb ik ook dit gevoel dat er iets mis is met dat vliegtuig en heb zelfs hier en daar een paniekaanval gehad zonder ook maar aan wat dan ook te hebben gezeten, ik vraag me zoal af hoe dat kan... Nawerking van MDMA misschien? Ik weet het niet, heb pas 2x genomen dus weet niet zo goed hoe of wat. Margoed, dus paniekaanvallen vanwege dat vliegtuig.
Nou zit ik mezelf dus weg te eten, continue 'ohjee, morgen gaat mijn katje naar mijn opa en oma, misschien zie ik haar nóóit meer, ohjee, morgen praat ik met frank voor de laatste keer voordat ik in het vliegtuig stap, weet hij wel hoeveel ik van hem houd? Wat zal hij doen als het vliegtuig neerstort en ik ben weg? Maar als ik dan aan mezelf als individu denk en mijn kat en frank erbuiten laat maakt het me allemaal niet uit wat er gebeurt, stort ik neer? naja, dan stort ik neer, zijn mijn ouders en zusje dood? naja, je kan het lot toch niet ombuigen, het is erg, maar niks aan te veranderen. Maar zodra ik denk aan de 2 dingen waar ik echt voor leef voel ik me gewoon zo ontzettend ellendig en zit ik steeds tegen paniekaanvallen aan te schoppen, het liefst zou ik zeggen dat we niet moeten vliegen met dat vliegtuig, mijn ouders zouden me geloven -ze zijn zich bewust van bovenstaande verhalen- maar ze zouden een vakantie van 5000 euro weggooien, moet ik dan toch maar in dat vliegtuig stappen? En wat als ik gelijk had? en wat dan met soraja en frank? *zucht* Ik wou dat ik nu in dat vliegtuig zat, dan had ik tenminste geen keuze meer... Ik weet gewoon niet wat ik moet doen, ik word echt helemaal gek hier en ik verwacht ook niet dat wie dan ook me hierbij kan helpen, maar misschien kent iemand een magisch woord die ik nog niet eens ken. Ik denk dat ik mezelf gewoon hardstikke gek loop te maken, ik ben een echte controllfreak en ben sinds ik op mezelf woon veel erger geworden en zeker sinds ik mijn eigen zaak ben gestart, daarbij heb ik eindelijk iets om écht voor te leven, frank en soraja, dus ja...
Ik wil dit gewoon niet meer, ik wil niet op vakantie, ik wil niet in dat vliegtuig ik ben als de dood dat ik soraja en frank alleen achter laat -niet eens zozeer voor de dood zelf- Ik loop mezelf gewoon helemaal gek te maken... Maar waarom voel ik dit dan, moet ik dit serieus nemen of niet? Moet ik dit voorgevoel weer negeren net zoals die keer dat mijn katje overleed? Of die keer dat ik ging paardrijden en bijna mijn rug brak?
Ik loop te brabbelen, iedereen zal wel denken nu dat ik gek ben maar ik moet dit even van me afschrijven want ik heb er gewoon de laatste 3 weken al last van..
Bedankt voor het lezen.
) 
) angst/paniekaanvallen was.
van mijn auto naar de voordeur (40 meter ofzo) deed ik rennend.