Nou vandaag eventjes thuis geweest, vooral veel aan het werk nu, en de schamele uurtjes die ik thuis vertoef word ik echt helemaal naar van mn buurman. Op het oog dus echt een perfekt gezinnetje maar meneer heeft nogal een kort lontje en is dus constant boos op zijn kleine kroost. Sowieso heeft buurman maar een volume en dat is hoog, maar goed keihard lachen, niezen en praten alla, maar hij loopt dus echt te g#verd@##mm@n op zijn erg jonge kinderen.
Ik kan daar dus echt niet tegen, wordt er helemaal naar van. Nu houd ik dus vooral de deuren en ramen gesloten, maar hij heeft altijd raampje achter open en heel vaak de deuren open staan. Nu woon ik in een oud huis, en heeft de vorige bewoner de boel binnen aan buurmans kant echt super geisoleerd (volgens buurman omdat de vorige bewoner van muziek hield) maar kwam laatst de oude bewoner tegen en die vertelde dus waarom: gewoon vanwege dat luide gedrag van de buurman.
Buiten de zomer om hoor ik hem ook schreeuwen, alleen toch net ietsjes minder dan 's zomers. Ik zit nu dus ook niet meer op mijn gemak buiten, terwijl ik eigenlijk echt een buitenmens ben!
En ik ben dus echt niet zo moeilijk, woon midden in het dorpscentrum, naast een drukke ijssalon, spelende kinderen enz. Dat vind ik allemaal prima, maar dat verschrikkelijke geschreeuw enz. daar kan ik dus niet aan wennen....
En ben dus ook zo laf dat ik het niet durf aan te kaarten, iedereen in de buurt loopt weg met de mensen naast mij, maar hebben geen idee van zijn gedrag.... Want hij heeft alleen mij als naaste buurtje.
Mijn vriend vind het ook niet tof, maar die zet muziekje op en negeert het, maar ik schrik dus ook gewoon iedere keer weer. Net zit ik eventjes boven in mijn computerkamertje en hoor ik hem dus beneden een partijtje schelden op zijn zoontje van 2. Echt vreselijk...
Als buurman niet thuis is, zijn het pittige kindjes, maar zodra hij thuis komt begint het gehuil en geschreeuw :-(
Woon er nu 1,5 jaar, en vind het echt een lekker stekkie maar ik geniet er nu dus stukken minder van en hoewel ik vooralsnog niet weg ga (alles voor iets teveel opgeknapt....en binnen mijn budget zijn er in de buurtjes waar ik wil wonen niet veel woningen beschikbaar.
Nou een heel verhaal, maar moest ff mn hart luchten hoor
Maar wat moet je hier nu mee?? Als ik visite krijg schrikken mensen altijd op van het geschreeuw, maar niemand die weet hoe ik dit tactisch aan kan pakken. Tja, de enige oplossing die dan opkomt is om te praten, maar ik ben niet zo handig daar mee en mn vriend al helemaal niet. Dus dat wordt niets, en ik durf dat eigenlijk niet. Wil nml ook absoluut geen burenherrie....
die krijg ik echt niet mee op zo'n gesprekje. Wijkagent vind ik wel meteen heel ernstig klinken, dat komt misschien wel radicaler over dan zelf praten.
Zo hebben wij hier 2 huizen verderop zo'n verrekt stomme keffer..