Ik ben namelijk samen met mijn hond een bezoekteam in een psychiatrisch verpleegtehuis.
Vorige week ging ik samen met mijn hond kennismaken en dat ging super. Een oud meneertje was vorige week al weg van mijn hond en zijn ogen gingen glimmen toen ik weer binnenkwam.
Vandaag was er nood aan personeel en werd er gevraagd of ik met hem buiten in de rolstoel wilde wandelen. Natuurlijk! Buiten was het aangenamer dan binnen, tsjee wat een hitte daar zeg.
De meneer vond het ook wel wat en een mevrouw naast hem meldde dat ze ook wel mee wilde.....tsja 2 rolstoelen (heb 0,0 ervaring met rolstoelen) en een hond was me te gek
Dus wij naar buiten toe.
Een half uur gewandeld (hard geduwd
) en hij had de hond aan de riem. Super zeg! Wat een plezier had die man.Toen ik bij terugkomst meldde dat ik volgende week weer zou komen, kwamen er weer glimmende oogjes.
Minimaal 1 keer in de week krijg ik te horen dat ik het zo druk heb, dat ik op moet passen, dat ik mezelf over de kop werk en dan ook nog vrijwilligerswerk er bij ga doen. Maar een half uurtje in de week samen met mijn hond er zijn voor mensen die geen dieren mogen en er wel behoefte aan hebben, geen probleem!! Want wij genieten net zo hard!

bij een dierenopvangcentrum.