Geplaatst Ik zal bij het begin beginnen.
We woonde vroeger in een pracht van een zelfgebouwd huis in het kleine Rilland. Een dorpje in zeeland wat bijna met een vergrootglas niet te zien is. Daar had ik mijn kleine flipje bij een stalletje staan en eigenlijk.. Ookal besefte ik het toen echt totaal niet. Was ik een enorm verwent nest. Een zwembad in de tuin vond ik eigenlijk dan toch wel de normaalste zaak van de wereld en ach zo een grote tuin waar je best even in kon vertoeven: "Dat had toch ook iedereen?"
Daarna zijn we naar kloetinge verhuisd. Natuurlijk een heerlijke juccuzi aangeschaft. Deze was dan wel 2e hands maar natuurlijk wel luxe om zoiets in je tuin te hebben. Een veel stadser leven was dit. Ik ging steeds wat vaker naar de stad en had het gezellig in Goes.
Doordat mijn ouders bepaalde keuzes hebben gemaakt op financieel gebied ging het steeds wat minder... We moesten weer met heel veel tegenzin verhuizen naar een ander huis.
Zonder jacuzi en met enkel glas.... Wist ik veel dat dat nog bestond. Ik was er van overtuigd dat elk huis dubbel glas had
. Tussen mijn ouders ging het steeds minder goed. Sommige mensen zagen het aankomen... al jaren en andere totaal niet.
Halverwege 2008 besloten mijn ouders na een lange tijd van frustratie, verdriet en problemen op zowel financieel als emotioneel gebied te gaan scheiden.
Ikwas verdrietig en boos. Door de stress kreeg ik hele nare lichamelijke en geestelijke problemen. Deze heb ik op hele slechte manieren allemaal weggedrukt. Mijn hart deed rare dingen op de momenten dat ik weer vol met stress zat en ik reageerde mijn woede op mensen af die er niks aan konden doen dat ik me zo voelde. schaamte en vooral spijt heb ik nu naar die mensen toe want zij waren diegene die er niks aan konden doen dat ik in deze situatie zat. zucht ...
Toen mijn moeder een huisje had toegewezen gekegen ben ik met haar meegegaan. Helaas werkte dit niet zoals ik had gehoopt. Ik denk dat we beide niet goed in ons vel zaten en dat we elkaar daardoor nog eens versterkte. Vrij snel daarna heb ik besloten dat dit niet langer ging. Ik was al ingeschreven bij de woningbouw maar het werd tijd dat ik ging reageren op huisjes... Een eigen plek waar ik tot rust zou kunnen komen. Waar ik mijn emoties niet meer zou moeten wegdrukken op die nare manieren.Keer na keer volgde er afwijzingen omdat ik nog veel te weinig punten had.... Op een dag stond het woningaanbod weer online.Ik heb die dag op 3 woningen gereageerd... Ik had eigenlijk het gevoel dat het allemaal niks meer ging worden maar warempel .. Ik kwam terug van mijn vader waar ik toen weer 3 dagen per week sliep en er lag een hele dikke envelop op de deurmat... Mijn hart maakte bijna een sprongetje en ik maakte deze envelop snel open... Voor mij was een woning niet zomaar een woning ... dit stond eigenlijk gelijk aan ontspanning,rust en vooral geluk. En jawel precies zoals ik dacht was er een woning aan mij toegewezen ... na ja appartement maar voor mijn gevoel is het bijna een villa
We gingen kijken en toen was mijn eerste en eigenlijk ook laatste gedachte ... Wat is dit hier vies vies vies ... Toch heb ik dit appartement genomen. We hebben veel oeten schilderen en schoonmaken maar nu ik hier zit. Het gevoel wat ik had toen ik die envelop open maakte van ontspanning,rust en geluk kwam uit. Eindelijk ben ik weer mezelf.
NU ik hier zit denk ik wel eens terug aan vroeger.Hoe vanzelfsprekend ik bepaalde dingen vond. Dubbel glas terwijl ik nu enkel glas heb. Een jacuzzi terwijl ik nu alleen een douche heb. Een grote keuken terwijl ik nu een mini keukentje heb. Een grote tuin terwijl ik nu een balkonnetje heb.
Soms moet je je beseffen wat je hebt en hoe gelukkig je daarmee moet wezen en niet altijd maar streven naar meer en beter.
Geluk is niet alleen uit te drukken in materiele zaken maar geluk zit in je hart ......
