Geplaatst Vorig jaar zomer is mijn oma ziek geworden. Ze was eigenwijs en zei niks tegen ons. Ondertussen ging het onwijs slecht met haar.. Op een dag had ze een lichte tia, we moesten haar dwingen om naar de dokter te gaan..
Na heel veel onderzoeken en ziekenhuisbezoeken, zijn ze erachter gekomen dat ze suikerziekte had en een bloedpropje in haar hersenen.. Vanaf díe dag moest ze zwaar op de Pretnison (Weet niet hoe je het schrijft) En nog veel meer zooi.. Zo'n 12/13 pillen per dag.
Het viel mijn oma zwaar, ze was nooit ziek geweest. Ze slikte haar pillen wel elke dag en zat bij ons op de camping (tegenover ons in haar eigen stacaravan). Jeetje wat viel het haar zwaar.. Ze zat op het 'randje', als ze haar pillen niet zou slikken en niet zou vechten, zou ze het niet halen.. Na vele gesprekken met mijn stiefvader (zijn moeder zegmaar) en familie en vrienden heeft ze haar wilskracht teruggekregen. Ze ging ervoor! Ze ging dit verslaan! Jeetje, wat werd die vrouw sterk! 83 en niet uit het veld te slaan met haar 1.47 meter..
Ze maaakte altijd een praatje met iedereen en was altijd vrolijk.. Totdat ze weer een soort van terugval kreeg, ze ging voor zich uit staren en werd ongelukkig..
Na een tijdje was dit weer over door de hulp van een paranormaal genezer.
De herfst/winter brak aan en ze ging bij ons thuis wonen.. Wat vond ik dat erg! En wat heb ik veel gezeurd daarover.
Ze voelde zich thuis bij ons en het begon steeds beter met haar te gaan. Af en toe een terugvalletje..
Ze mocht haar medicijnen gaan minderen, jeetje wat was dat goed nieuws voor haar! We hebben haar nog nooit zo opgelucht gezien..
Sinterklaas kwam, Kerst.. Oud en Nieuw.. Ze was er nog steeds! Ze kwam weer terug!
Ze was ondertussen een paar keer gevallen, maar dat kwam allemaal weer goed. De Prednison had ontzettend veel negatieve bijwerkingen. Ze kreeg last van een hele dunne huid, duizeligheid, geen evenwicht, hoofdpijn enz.. ze sliep best veel op een dag.
Wat heb ik veel over haar lopen zeuren.. 'Ja, ze moet zich niet zo aanstellen.' 'Ik wordt gek van haar' en ga zo maar door.. Ontzettend veel..
Ze sliep in de kamer naast me en ik hoorde haar 's nachts altijd naar de wc sloffen en in bed hoesten..
Tot eind januari.. Ze kreeg een 'brief'.. Een neef (?) van haar was overleden.. Ze wilde naar de begrafenis, dus samen met mn stiefvader ging ze naar Belgie, om hem 'gedag' te zeggen..
Het was daar erg koud..
2 weken later had ze 's ochtends om 7 uur álles laten lopen (wel vaker gebeurd), daarna was ze timide/niet meer op de wereld.. Haar lichaam was aan het opgeven..
Nietsvermoedend zat ik op school, ik wist niet dat het zo erg was.. We moesten aan een of ander stom project werken.. Ik zat in de mediatheek achter de computer en moest persee iets afmaken, anders kreeg ik ruzie met mn groepje..
Ik keek op mijn telefoon om te kijken hoe laat het was.. 20 gemiste oproepen en 8 berichtjes van mn moeder.. 'Bel aub zsm', 'bel aub', 'bel nu, ernstig' enz..
Ik belde gelijk terug, ik wist dat het niet goed zat.. M'n moeder belde nooit zo vaak..
Ik belde.. Ik hoorde de broer van mn stiefvadder op de achtergrond.. 'oliebol!'.
Ik teruggebeld..'Ja, Tiaar.. Waar ben je? Er is iets niet goed met oma, we weten nog niet wat.. Maar het komt erop neer dat ze aan het vechten is voor haar leven.. We willen je ophalen als je nog afscheid wil nemen..'
Ik begon te trillen en te gillen.. Nee! Dit kon niet! Niet mijn oma! Niet nu!
Ik gooide de computer uit en ben naar mn kluisje gerend.. Mn boeken gepakt.. Gauw naar huis gegaan met de tram.. Alles bij elkaar gejankt in de tram, maar boeide me niet.. M'n oma mocht niet weg!
Eenmaal thuis was ik helemaaal alleen.. Ik ging in haar kamer zitten en moest keihard huilen en heb gebeden en gegild dat ze niet dood mocht..
Toen kwam mijn oom (mijn moeder kant).. Hij troostte me en zei dat het wel goed kwam..
M'n moeder belde: Het gaat beter! We komen even naar huis om te eten.
Ik en mn oom spaghetti gemaakt, ondertussen hartstikke gelukkig en vol hoop! Ze zou het halen!
Gegeten, zelfs nog gelest op manegepaardje.. Nietsvermoedend, wel kapot van het huilen, maar toch vol hoop..
Mijn moeder kwam het laatste kwartier kijken bij de les, ojee.. Ik wilde het niet horen, ik keek haar niet aan, zei niks tegen haar..
We liepen naar buiten om paardje terug te zetten..:
'Tiaar, ik weet niet hoe ik het moet zeggen, maar denk wel dat je het weet.. Henk (broer v stiefvader) heeft net gebeld.. En oma is om 19.30 overleden..
Mijn wereld stortte in, maar ik huilde niet.. Ik mocht niet huilen, ik hield mezelf groot..
Eenmaal thuis ben ik onder de douche gestapt en heb het uitgegild.. Dit mocht niet! Dit kon niet! Ik heb haar niet eens gedag gezegd! Niet eens gezegd dat ik van haar hou en dat ze vol moet houden voor ons!
Nooit sorry gezegd voor alles wat ik over haar (situatie) heb gezegd.. Nooit meer..
Ik heb die nacht niet geslapen en alleen maar gehuild.. Dit kon niet..
12 februari is ze overleden, om ong. 19.30.. Door een longontsteking, die ze had opgelopen op die begrafenis 2 weken daarvoor..
Daarna begon het regelen van de crematie.. Ze wilde gecremeerd worden en 'naast' mijn opa uitgestrooid worden, op het strand..
Als je aan haar vroeg wat het mooiste gevoel/moment van haar leven was, zei ze altijd: 'Het gevoel dat ik had toen we opa uitstrooiden op het strand..'
Vandaag was het dus zover.. Iedereen bij elkaar.. Niet meer verdrietig, niet meer in rouw..
We 'liepen' nog 1x die trap op, die trap die ooit zo zwaar voor haar was.. De trap die haar 'bedreigde' en die ze óóit nog een keer zou lopen.. You did it oma! You did it!
Vorig jaar deze tijd was ze hier nog.. Zat ze waar ik nú zit. Soms kom ik mijn/haar caravan binnen en ruik ik haar geur.. Alsof ze net weg is..
Ik mis haar zo verschrikkelijk en heb zo'n spijt van wat ik allemaal heb gezegd..
Je bent nu door de zee meegenomen, meegenomen naar je laatste rustplek, naar je geliefde, naar de eeuwige horizon.. Je bent nu aan de andere kant van de regenboog..
We missen je zo verschrikkelijk, maar we weten dat je altijd bij ons zal zijn.. Maar toch doet het zo'n pijn.. Iedere dag worden we met 'je' geconfronteerd..
We hebben je 'thuis' gebracht oma.. De plek waar je zo graag was, maar nooit meer kon.. De onwijze sterke zee.. Net zo sterk als jij! Ik ben geprezen dat jij in mijn leven bent geweest.
Je bent thuis oma en niemand zal dat ooit nog van je afpakken..
Doe opa de groeten van me lieve schat.. En ga samen heerlijk dansen op júllie nummer..
Ik mis je, maar je hebt nu geen pijn meer.. Rust zacht lieve oma.. You did it!
Op de dag dat ze 'alles liet lopen', had ze al afscheid genomen van mijn moeder en stiefvader.. Mijn stiefvader had haar nog nooit in haar leven zien huilen en die ochtend liep er 1 traan over haar wang.. Dat was waarschijnlijk haar manier van afscheid nemen.. Sinds dat moment is ze ook niet meer wakker geweest..
Sorry voor mijn ontzettend lange, ingewikkelde, verwarde verhaal.. Sorry als het je niks boeit..
Ik moest het gewoon even van me afschrijven..
