Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 12-07-09 20:17

Hoe expressief zijn jullie?

Geplaatst door de TopicStarter : 12-07-09 20:17

Naar aanleiding van een discussie met vrienden. Ik vraag me af hoe emotioneel expressief mensen zijn.
Deel je alles met anderen, zelfs hele persoonlijke dingen. Deel je veel, maar hou je ook wat voor jezelf. Deel je alleen dingen met bepaalde mensen, of hou je eigenlijk alles voor jezelf? Ben je gereserveerd en verlegen of juist heel open.
Ik bedoel hiermee dus niet alles zeggen dat in je op lijkt te komen, of voor anderen kwetsende dingen zeggen. (zoals je vriendin zeggen dat ze er lelijk uitziet in haar nieuwe jurk oid). Ik bedoel echt al dan niet makkelijk praten over emoties en gevoelens.

Laatst kreeg ik dus naar mijn hoofd geslingerd dat ik arrogant en afstandelijk was. Dat mensen mij zo zagen, daar schrok ik heel erg van. Ik ben juist hartstikke verlegen en vind het heel moeilijk om over gevoelens te praten. Vertrouwen komt helaas niet meer zomaar, dat moet je bij mij echt verdienen.
Ik kan mezelf wel eens op creatieve manier uiten trouwens, schrijven, tekenen, ontwerpen maar dat maakt ook dat ik me kwetsbaar voel en ongemakkelijk soms. Dus dat doe ik ook niet altijd.

haha zelfs dit hiet posten voelt ietwat ongemakkelijk, maar de nieuwsgierigheid naar jullie ervaringen overwint het

**Geplaatst**: 12-07-09 20:28

Geplaatst: 12-07-09 20:28

Ik deel eigenlijk bijna alles met een stuk of 7 vriendinnen

.. Soms denk ik wel es: aajj dat had ik beter niet kunnen zeggen, maar ik vind het altijd fijn om te praten over dingen waar ik mee in mn hoofd zit. Je ziet ook wel heel snel aan mij hoe ik me voel en ik vind het ook fijn om erover te praten.
Aan iemand die ik niet zo goed ken zal ik niet zo snel m'n hele levensverhaal vertellen, er moet wel eerst vertrouwen zijn

**Geplaatst**: 12-07-09 20:31

Geplaatst: 12-07-09 20:31

Ik ben een vrij open persoonlijkheid, ik krijg ook vaak te horen dat ik spontaan en enthousiast ben. Anderzijds kan ik ook heel stil en teruggetrokken zijn, zo zal ik in onbekend gezelschap nooit de aandacht op me vestigen en vind ik het best moeilijk om een gesprek aan te gaan, ik kan me dan best onzeker voelen

Ik kan best een flapuit zijn, maar die opmerkingen hebben bijna nooit betrekking op personen zelf. Ik zal bijvoorbeeld nooit ronduit eerlijk zijn tegen een vriendin die vraagt of ik haar (naar mijn idee niet zo mooie

) jurk leuk vindt, ik geef dan een antwoord in het midden, omdat ik weet dat zij er wel blij mee is. Zelfs als ik het zeg, verpak ik het lief en daar ligt ook wel een beetje mijn zwakke punt; ik wil graag dat mensen mij lief en aardig vinden en heb daarom nog wel eens moeite om ook nee te zeggen en te zeggen dat ik iets niet zo leuk vind.

**Geplaatst**: 12-07-09 20:38

Geplaatst: 12-07-09 20:38

Hmm... Ik ben helemaal niet open, praat niet graag over mijn 'problemen', maar ben wel een enorme flapuit. Eerst zeggen en daarna denken af en toe, soms heel bewust. Ben wat dat betreft ook wel best hard tegen mensen en vooral tegen kinderen, die het misschien weer heel anders opvatten.

Maar nee, ben geen prater in de zin over dingen praten waar ik mee zit en kan misschien daarin net als de TS wel arrogant overkomen, maar zo ben ik en ben niet van plan er in te veranderen, zolang ik maar niet in de knoop kom met mezelf.

**Geplaatst**: 12-07-09 20:41

Geplaatst: 12-07-09 20:41

De enige die echt alles van me weet (hoe k me voel, waar k mee zit, of k verdrietig ben enz.) is mn vriend. Zelfs mn ouders weten niet alles. 1 vriendin vertel k wel veel, maar de rest alleen maar de standaard oppervlakkige dingen.

**Geplaatst**: 12-07-09 21:00

Re: Hoe expressief zijn jullie?

Geplaatst: 12-07-09 21:00

Ik ben open als ik me op mijn gemak voel bij mensen (en dat kunnen volkomen vreemden zijn). Als ik me niet prettig of onzeker voel kijk ik de kat uit de boom en ben ik juist heel gesloten. In beide gemoedstoestanden hoor ik nogal eens dat ik arrogant overkom trouwens, maar ik ben eerder het tegenovergestelde

**Geplaatst**: 12-07-09 21:07

Re: Hoe expressief zijn jullie?

Geplaatst: 12-07-09 21:07

Over mijn gevoelens praat ik eigelijk nooit, als ik ergens mee zit ofzo. Maar qua oppervlakkige dingen zeg maar of dagelijkse probleempjes ben ik echt heel open, ik ga ook heel makkelijk met mensen om en ben heel sociaal.

Maar echt persoonlijke dingen weet helemaal niemand,ik praat daar gewoon niet makkelijk over. Niet dat ik het zo moeilijk heb ofzo

maar als er iets is dan houd ik het voor mezelf

**Geplaatst**: 12-07-09 21:09

Geplaatst: 12-07-09 21:09

Ik ben wel een heel open persoon.
Ik vertrouw mensen heel snel, en dit is soms nadelig voor mij,
maar het is bij mij nooit tot het punt gekomen waarop ik denk 'okee, dit doe ik dus niet meer'.

Als ik de behoefte voel om iemand iets te vertellen over hoe ik mij voel,
zal ik dit zeker doen.

**Geplaatst**: 12-07-09 21:26

Geplaatst: 12-07-09 21:26

ik ben helemaal niet zo open..
hoe sterker de (negatieve) gevoelens, hoe meer ik ze weg probeer te stoppen ipv er over te praten..
dat is de enige manier naar mijn gevoel om te 'overleven'..
4 maanden terug is t 1 dag uitgeweest met mn vriend.. heb er die dag geen woord over gesproken tegenover vriendinnen, heb sommige het niet eens verteld.. heb alleen degenen erover verteld waarvan ik wist dat ze ook echt hun mond zouden houden.. door het er niet over te hebben heb ik die dag overleefd.. soort gelijk iets toen 2 jaar geleden een goede vriend van me overleed door zinloos geweld.. tranen weg duwen, en vrienden troosten, na de crematie de knop omgezet en gaan leren voor mn eindexamen. nooit meer in de fotoboeken gekeken, t kastje hier links in mn bureau ligt er nog exact zo bij als ik m die week heb achtergelaten vol met half uitgeknipte/gescheurde krantenartikelen en berichten over zijn dood.

misschien heeft het wegstoppen/niet over zulke dingen praten te maken met dat ik mijn gevoel enorm moeilijk onder woorden kan brengen. ik kan er gewoon niet over praten.
(ben het van thuis uit ook niet gewend..met mn ouders kom ik eigenlijk niet verder dan een "hoi ,hoe is t? ja goed, met jou?" gesprek).

ook in oppervlakkige gesprekken luister ik veel liever dan dat ik praat..
bij onbekende mensen kijk ik eerst de kat uit de boom, behalve bij uitgaan (tja..dan maakt t toch niets uit, dan zijn 9 van de 10 mensen toch al dronken of bijna-dronken

).

wat betreft de mensen waarmee ik dat soort dingen dan wel deel (als ik dat dus al doe)... dat verschilt heel erg...
verschilt per situatie..meestal ligt het er aan hoeveel diegene dan al van de voorgeschiedenis weet...heeft diegene uberhaubt nog niets meegekregen van waar ik mee zit dan heb k ook geen zin om het hele probleem te gaan uitleggen.. (omdat ik daar dus ook niet zo goed in ben, en t hele probleem precies in 1 keer gaan uitleggen valt bij niet onder de noemer gevoelens wegstoppen^^).
soms kan ik ook makkelijker praten tegen iemand die ik helemaal niet ken en die geen van de andere personen in mijn verhaal kent..dan kan ik toch makkelijker praten oid.. (helemaal als ik diegene toch verder nooit zie of spreek..)

**Geplaatst**: 12-07-09 21:33

Geplaatst: 12-07-09 21:33

Silvaantje schreef:
Over mijn gevoelens praat ik eigelijk nooit, als ik ergens mee zit ofzo. Maar qua oppervlakkige dingen zeg maar of dagelijkse probleempjes ben ik echt heel open, ik ga ook heel makkelijk met mensen om en ben heel sociaal.

Maar echt persoonlijke dingen weet helemaal niemand,ik praat daar gewoon niet makkelijk over. Niet dat ik het zo moeilijk heb ofzo maar als er iets is dan houd ik het voor mezelf

Ik had het niet beter kunnen omschrijven

.

**Geplaatst**: 12-07-09 21:34

Geplaatst: 12-07-09 21:34

Ik deel heel veel, maar bijna alleen met vrienden/vriendinnen.
Bijna niet met familie.
Heb daar ook een minder goede band mee.. :S

**Geplaatst**: 12-07-09 21:35

Geplaatst: 12-07-09 21:35

ik ben hartstikke afstandelijk, maar ben altijd heel zenuwachtig voor individuele gesprekken met als gevolg dat ik altijd ga janken. Ik zou m'n tranen liever in bedwang houden, maar als ik in een gesprek zit lukt dat meestal niet meer, en dan moet je wel open zijn :')

Maargoed, daar kan ik me ook nog dagen rot over voelen dan. Nee, ik ben niet iemand die mijn emoties verder goed laat zien en wil laten zien

.

**Geplaatst**: 12-07-09 21:37

Re: Hoe expressief zijn jullie?

Geplaatst: 12-07-09 21:37

ik kan idd ook niet in t bijzijn van iemand anders huilen...tranen zitten dan wel altijd heel dicht onder t oppervlak maar ik probeer t altijd te verbergen..helaas krijg ik altijd zon trillend piepstemmetje die me verraad ^^

**Geplaatst**: 12-07-09 22:02

Geplaatst: 12-07-09 22:02

Ik ben best een open boek

Ik vertel snel iets, maar wel aan mensen waar ik me vertrouwd bij voel. Ik ga dus niet aan iemand bij het bushokje mijn verhaal doen

Ik praat makkelijk over gevoelens, en ik merk dat ik dit erg nodig heb! De laatste tijd is er veel gebeurd, en ik moet dit gewoon kwijt, om niet zelf in te storten! Ik huil ook wel makkelijk bij andere mensen! Daar schaam ik me totaal niet voor!

**Geplaatst**: 12-07-09 22:05

Geplaatst: 12-07-09 22:05

Zwitsal schreef:
ik kan idd ook niet in t bijzijn van iemand anders huilen...tranen zitten dan wel altijd heel dicht onder t oppervlak maar ik probeer t altijd te verbergen..helaas krijg ik altijd zon trillend piepstemmetje die me verraad ^^

*herkenbaar, en natte oogjes als ik me nog net weet in te houden... Maar ieder gesprek is het weer raak, zelfs intake-gesprek voor school...
lekkere indruk maak je dan _O-

(en het is gewoon de ontlading van zenuwen ofzo)
Ze hebben me wel aangenomen, mss wel omdat ze me zielig vonden :')

**Geplaatst**: 12-07-09 22:09

Geplaatst: 12-07-09 22:09

Ik moet zeggen dat ik ook wel in een omgeving ben opgevoed waarin ik altijd alles kwijt kon/kan, ik kan met alles terecht bij mijn ouders en vertel mijn moeder bijvoorbeeld ook praktisch alles, soms tot vervelens toe (want wat interesseer het haar dat het uit is tussen 2 mensen die ze nauwelijks kent

)

Ik heb er bijvoorbeeld ook totaal geen moeite mee om te huilen waar anderen bij zijn, niet dat dat nu zo vaak gebeurt, maar als ik boos ben of gevoelens van onmacht heb, of juist diep geraakt ben door iets, dan komen de waterlanders al gauw

Echt diepe gevoelens vertel ik alleen aan mijn vriend, mijn ouders en mijn beste vriendinnen, maar ik vertrouw mensen best snel en neig er dan ook naar hen in vertrouwen te nemen. Hier heb ik in het verleden wel mee geleerd, dat sommige mensen zich anders voordoen en daardoor ben ik wel iets voorzichtiger; iemand moet zich wel eerst bewijzen voordat ik diegene volledig vertrouw

**Geplaatst**: 12-07-09 22:12

Geplaatst: 12-07-09 22:12

Mae schreef:
Ik moet zeggen dat ik ook wel in een omgeving ben opgevoed waarin ik altijd alles kwijt kon/kan, ik kan met alles terecht bij mijn ouders en vertel mijn moeder bijvoorbeeld ook praktisch alles, soms tot vervelens toe (want wat interesseer het haar dat het uit is tussen 2 mensen die ze nauwelijks kent )

Ik heb er bijvoorbeeld ook totaal geen moeite mee om te huilen waar anderen bij zijn, niet dat dat nu zo vaak gebeurt, maar als ik boos ben of gevoelens van onmacht heb, of juist diep geraakt ben door iets, dan komen de waterlanders al gauw Echt diepe gevoelens vertel ik alleen aan mijn vriend, mijn ouders en mijn beste vriendinnen, maar ik vertrouw mensen best snel en neig er dan ook naar hen in vertrouwen te nemen. Hier heb ik in het verleden wel mee geleerd, dat sommige mensen zich anders voordoen en daardoor ben ik wel iets voorzichtiger; iemand moet zich wel eerst bewijzen voordat ik diegene volledig vertrouw

eerlijk waar, wat zou ik graag willen dat ik me op die manier kon uiten!
volgens mij lucht dat veeeeel meer op

**Geplaatst**: 12-07-09 22:16

Geplaatst: 12-07-09 22:16

Ik vertel echt alles (ook dingen die mensen niet willen horen

), maar als het me écht raakt, dan vind ik t heeeel moeilijk om daarover te praten, omdat het dan voor mij "waarheid" wordt. Dan krop ik het dus ook heel erg op, waardoor het er later (soms echt járen later) uitkomt en ik ineens een tijd echt niet lekker in mijn vel zit en last krijg van huilbuien. Maar dit dan met iemand bespreken kost me echt heel erg veel moeite. Wordt dus ook nog aan gewerkt

Ik heb in het verleden echt iedereen vertrouwd en alles verteld, maar ben ik hier ooit zo mee gekwetst, zonder dat ik het aan zag komen, dat ik dat nu echt niet makkelijk meer doe. Ik ben wel opgevoed in een sfeer waarin alles besproken werd en waarin het gehuild kon worden, maar toch kan ik dat nu niet meer. Zelfs als ik alleen ben vind ik het moeilijk om te huilen. Slik het vaak maar gauw weer weg! Soms zou ik echt graag terug willen naar hoe ik er vroeger mee omging, maar denk dat ik nu een tussenweg moet vinden!

**Geplaatst**: 12-07-09 22:28

Geplaatst: 12-07-09 22:28

Ik ben een redelijk gesloten persoon. Mijn 'diepere' gevoelens, deel ik eigenlijk maar met 2 vriendinnen.. Vroeger had ik ook nog een vriend tegen wie ik alles vertelde, maar die vriendschap is niet meer, helaas. Daarnaast is er nog een vriendin waar ik ook wel close mee ben, maar die ik minder vertel als die andere vriendin. Oppervlakkige gevoelens als 'vandaag ben ik slechtgezind' zijn zéér duidelijk aan mij te merken. Daar kan je niet naast kijken. Maar dan ook enkel als ze echt oppervlakkig zijn, als het iets is dat overwaait. Stom vb; ik heb ruzie gehad met mijn broer en daardoor ben ik slechtgezind. Als het gaat om iets dieper, waar ik écht mee zit, hou ik het eerder verborgen. Slechts enkele mensen weten dan wat er in me omgaat. En dan nog. Ik vind van mezelf dat ik een ingewikkeld persoon ben (en dat heb ik ook al meermaals naar m'n kop geslingerd gekregen en dan niet in positieve zin

), dus zelfs mensen die mij zeer na aan het hart liggen weten het dikwijls nog niet precies. Maar soms is dat ook moeilijk, omdat ik zelf niet eens altijd precies weet wat ik voel. Woede, angst, verdriet? Soms kan de grens dun zijn.

In elk geval, volgens mij ben ik gesloten tegen de massa, kennissen en gewone vrienden, en open tegen een zeer beperkte kring. Maar tegen die 2 vriendinnen vertel ik hoe dan ook alles. En doordat ik met goed hen kan praten, krop ik eigenlijk nog niet zo veel op.

**Geplaatst**: 13-07-09 10:49

Geplaatst: 13-07-09 10:49

Ik ben heel erg gesloten naar 'buitenstaanders', volgens sommige zelfs 'emotieloos'. Ik heb er gewoon helemaal geen behoefte aan om mijn hele leven bij iemand neer te gooien waar ik verder geen band mee heb. En ik ben niet iemand die ergens gaat staan janken of gillen hoe geweldig ze iets vind. Ik moet wel erg vaak lachen, dat uit ik dan wel weer meer. Maar ik vind het persoonlijk gewoon een stukje nuchterheid, ik hou daarom ook niet zo van die hele emotie maatschappij... Op mijn opleiding ook, heb je studieloopbaanbegeleiding. Nou noem het maar 'emotiesinjestrotduwuur' want er wordt van je verwacht dat je daar al je problemen uit en ook minimaal een keer per maand daar jankend zit, dan krijg je volgens mij de hoogste punten. Ik moet ook eerlijk zeggen dat wat ik daar vertel aan reflecties en dingen ook voor de helft verzonnen is.

Ik moet iemand goed kennen voordat ik vertel waar ik mee zit of wat er in mij omgaat. Goede vriendinnen vertel ik wel alles en die zouden misschien zelfs soms wel willen dat ik dat iets minder deed.

Ik ben heel tevreden over hoe ik daar mee omga, ik krop het niet op want daar heb ik vriendinnen voor en niet mijn hele leven ligt op straat. Waar ik wel moeite mee heb is dat iedereen wel van je verwacht dat je je aanpast en heel open bent. Daar word ik echt niet goed van.

**Geplaatst**: 13-07-09 11:41

Geplaatst: 13-07-09 11:41

Mae schreef:
Ik ben een vrij open persoonlijkheid, ik krijg ook vaak te horen dat ik spontaan en enthousiast ben. Anderzijds kan ik ook heel stil en teruggetrokken zijn, zo zal ik in onbekend gezelschap nooit de aandacht op me vestigen en vind ik het best moeilijk om een gesprek aan te gaan, ik kan me dan best onzeker voelen

Ik kan best een flapuit zijn, maar die opmerkingen hebben bijna nooit betrekking op personen zelf. Ik zal bijvoorbeeld nooit ronduit eerlijk zijn tegen een vriendin die vraagt of ik haar (naar mijn idee niet zo mooie ) jurk leuk vindt, ik geef dan een antwoord in het midden, omdat ik weet dat zij er wel blij mee is. Zelfs als ik het zeg, verpak ik het lief en daar ligt ook wel een beetje mijn zwakke punt; ik wil graag dat mensen mij lief en aardig vinden en heb daarom nog wel eens moeite om ook nee te zeggen en te zeggen dat ik iets niet zo leuk vind.

Hier precies hetzelfde.

**Geplaatst**: 13-07-09 20:23

Geplaatst: 13-07-09 20:23

Ik laat nooit echt het achterste van mijn tong zien, zelfs aan mijn ouders niet, hoewel ik daar toch een erg goede band mee heb.. Dat heeft zo zijn redenen. Heb momenten dat ik behoorlijk open kan zijn naar anderen toe, en dan ook echt expressief ben, maar dan alleen over bepaalde onderwerpen.. Ik blijf ergens toch altijd wat terughoudend, hoewel ik merk dat ik het afgelopen jaar wel een stuk expressiever ben geworden.

Er zijn op dit moment 2 mensen die écht vrijwel alles weten, en die ik ook vertrouw, deze ken ik dan ook al ruim 6 jaar. Maar toch blijft er altijd iets knagen, ik hou dingen liever voor mezelf. Ik voel me vaak onzeker en ben bang om gekwetst te worden, omdat dat al net iets te vaak gebeurd is. Vind het via forums wel wat makkelijker praten, omdat je dan redelijk onbekend bent.

Ik werk er wel hard aan om mezelf wat opener op te stellen, omdat ik mensen vaak toch een verkeerd beeld geef (arrogant), en dit lukt soms ook wel.

**Geplaatst**: 13-07-09 20:26

Re: Hoe expressief zijn jullie?

Geplaatst: 13-07-09 20:26

ik ben soms té open, en daar moet ik echt mee oppassen want mensen kunnen dat snel tegen je gebruiken.

Ik ben gewoon een gevoelig persoon, die ook nog alles positief inziet. beetje makkelijk van vertrouwen soms misschien.

soms kan ik ook goed klagen, haha

vooral als het koud is of zo

**Geplaatst**: 14-07-09 00:53

Geplaatst: 14-07-09 00:53

Zoals ik het gehoord heb kom ik heel open en spontaan over, grote mond etc. maar pas als ik heel lang met iemand omga en het 1 en ander mee maak gaat het dieper dan de oppervlakte en dan krijg ik ook vaak te horen dat ik heel anders ben dan ze eerst dachten, niet dat domme grappige blondje

En dat klopt ook wel, als ik ergens echt mee zit dan wil ik dat gewoon voor mezelf houden, moeten ze me met rust laten en mijn vrienden weten dat ook, mensen die me minder goed kennen en dan zoiets hebben van a is er wat zeg het maar kan ik op dat soort momenten ook echt afkatten omdat ze me niet gewoon laten, en natuurlijk kan ik erg goed lachen en dom doen als er wat is